4

“น้องกิตก็ช่วยด้วยครับ” กิตรีบยิ้มแก้มพองบอกพี่สาวข้างบ้านในทันที

“โอโห้... ทั้งหล่อและยังเก่งด้วยนะครับนี่” หนึ่งฤทัยนั่งลงตรงหน้าของเด็กน้อยก่อนจะเอ่ยชมพลางหยิกแก้มป่องๆ นั้นอย่างเอ็นดู

“พี่หนึ่งแต่งตัวแบบนี้ไปวิ่งกับผมไหมครับ” เด็กน้อยช่างสังเกตและเฉลี่ยวฉลาดเสียยิ่งกว่าอะไร เด็กน้อยมองชุดวอร์มและรองเท้าผ้าใบของหนึ่งฤทัยก็เดาได้ว่าพี่สาวข้างบ้านต้องไปออกกำลังกายเหมือนตนกับบิดาอย่างแน่นอน

“ฉลาดจัง รู้ได้ยังไงว่าพี่จะไปวิ่งเหมือนกัน” คุณยายนั้นปล่อยให้หลานสาวได้พูดคุยกับเพื่อนบ้านต่อ ส่วนท่านขอตัวเข้าบ้านไปก่อน โดยมีสาวใช้ช่วยยกอุปกรณ์สำหรับใส่บาตรตามเข้าบ้านไป

“ก็พี่ใส่ชุดเหมือนคุณพ่อ มีรองเท้าผ้าใบด้วย”

“ปกติน้องกิตไปวิ่งที่ไหนเหรอคะ” หนึ่งฤทัยเอ่ยถามเด็กน้อย

“วิ่งในหมู่บ้านครับ” กิตจับมือของหนึ่งฤทัยเอาไว้ ดึงให้อีกฝ่ายวิ่งไปกับตนด้วย ในขณะที่ภีมพัฒน์นั้น เขาค่อยๆ วิ่งตามไปเรื่อยๆ คอยระวังรถให้บุตรชายเหมือนทุกๆ วัน

“ปกติคุณภีมออกมาวิ่งทุกวันเหรอคะ” เธอหันไปเอ่ยชวนคนเป็นพ่อคุยด้วย

“ครับ ตอนน้องกิตคลอด ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงน่ะครับ ผมเลยฝึกให้ออกกำลังกายทุกวัน” ภีมพัฒน์เอ่ยตอบหญิงสาวที่รักสุขภาพไม่ต่างกัน

“คุณพ่อครับ วันนี้ชวนพี่หนึ่งไปกินข้าวต้มฝีมือคุณพ่อที่บ้านด้วยสิครับ” ได้ทีกิตเลยเอ่ยบอกบิดา

“ข้าวต้มอะไรเอ่ย” หนึ่งฤทัยเอ่ยถามเด็กน้อย

“ข้าวต้มปลาครับ คุณพ่อทำอร๊อยอร่อยที่สุดเลยครับ” เด็กน้อยรีบอวดอ้าง หวังจะให้หนึ่งฤทัยไปรับประทานอาหารเช้ากับตนและบิดาให้จงได้

“เชิญคุณหนึ่งด้วยนะครับ” ลูกชายเปิดทางขนาดนี้เขาก็ต้องสานต่อ

“งั้นหนึ่งคงต้องรบกวนแล้วละค่ะ” เธอรับคำเชิญของสองพ่อลูก จึงได้ชิมข้าวต้มแสนอร่อยฝีมือของภีมพัฒน์ในเช้าวันนั้น

โดยภีมพัฒน์ได้เชิญคุณยายมารับอาหารเช้าที่บ้านของเขาด้วย

“พ่อภีมนี่น่ารักนะ ดูแลลูกตัวคนเดียว แถมยังทำอาหารอร่อยอีก” คุณยายเอ่ยชมขณะเดินกลับบ้าน

“ค่ะ” หนึ่งฤทัยรับคำ

“ตากิตโชคดีมีพ่อแบบภีมพัฒน์ ถึงจะขาดแม่ไปแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกขาดแคลนอะไร เพราะภีมเขาดูแลลูกดี”

“หนูก็เห็นด้วยค่ะคุณยาย” เธอยิ้มให้กับประโยคของท่าน และเห็นจริงตามนั้น

“วันนี้หนูว่าจะไปเที่ยวตลาดในเมืองน่ะค่ะคุณยาย คุณยายจะไปด้วยกันไหมคะ” ย้ายมาอยู่ที่นี่ทั้งที เธอก็อยากทำความรู้จักกับทุกซอกทุกมุมของที่นี่

“ไม่ไหวหรอกจ้ะ ยายแก่แล้ว เราไปเถอะ ดูแลตัวเองด้วยนะ”

หมู่บ้านที่เธออาศัยอยู่นั้นอยู่ไม่ห่างจากตลาดมากนัก ที่นี่มีข้าวของพื้นเมืองวางขายมากมาย รวมถึงพืชผักผลไม้ ของสดของแห้งอีกหลายอย่าง หญิงสาวจึงคิดว่าจะไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาเสียหน่อยและการปั่นจักรยานก็ทำให้เธอได้ออกกำลังกายไปในตัว แถมยังไม่เปลืองน้ำมันอีกด้วย

“คุณพ่อครับ คุณพ่อ” กิตรีบกระตุกมือของบิดาที่กำลังทำสวนอยู่อย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นว่าหนึ่งฤทัยปั่นจักรยานออกไปจากบ้าน

“คุณพ่อครับ พี่หนึ่งปั่นจักรยานออกไปแล้ว เราตามไปดีกว่าครับ” เพราะกิตนั้นปิดเทอม จึงได้มีเวลาอยู่กับบิดาได้อย่างเต็มที่

ภีมพัฒน์ต้องรีบล้างไม้ล้างมือและปั่นจักรยานพาบุตรชายตามหนึ่งฤทัยออกไป ไม่อย่างนั้นเจ้าตัวแสบก็จะงอนเอาอีก

“พี่หนึ่งจะไปไหนครับ” เสียงคุ้นเคยที่ดังอยู่ข้างๆ ทำให้หนึ่งฤทัยหันไปมอง ก่อนจะยิ้มแฉ่งในทันที

“จะไปปั่นจักรยานเล่นจ้ะ พี่อยากเที่ยวเปิดหูเปิดตาน่ะจ้ะ” เธอหันไปตอบเด็กน้อยด้วยรอยยิ้ม

“งั้นผมจะพาเที่ยวครับ คุณพ่อครับ พาพี่หนึ่งเที่ยวสิครับ” เด็กน้อยรีบกระตุกเสื้อของบิดาในทันที ภีมพัฒน์หันไปยิ้มให้บุตรชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง เกาะเอวเขาเอาไว้แน่น

“เดี๋ยวผมพาเที่ยวนะครับ” ภีมพัฒน์เอ่ยกับหญิงสาวที่ปั่นจักรยานอยู่ข้างกาย เธอจึงพยักหน้าให้เขาอย่างยินดี คิดว่ามีคนพาเที่ยวก็ดีเหมือนกัน

เขาพาเธอปั่นจักรยานเที่ยวไปตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ โดยมีกิตที่กระตือรือร้นในการให้บิดาพาพี่สาวข้างบ้านไปเที่ยวและตัวเองก็จะได้ไปเที่ยวด้วย

“กิตอยากถ่ายรูปจังครับ” กิตกระตุกมือของบิดาและพี่สาวข้างบ้าน นั่นทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองรู้สึกเอ็นดูไม่น้อย ก่อนจะถ่ายรูปเอาไว้เป็นที่ระลึกตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

ความสัมพันธ์ของภีมพัฒน์และหนึ่งฤทัยพัฒนาไปอย่างรวดเร็วโดยมีกามเทพตัวน้อยนามว่ากิตคอยช่วยเหลือ

“วันนี้คุณพ่อทำงานกลับดึกครับพี่หนึ่ง น้องกิตต้องอยู่คนเดียว” กิตรีบโทรศัพท์ไปบอกพี่สาวข้างบ้านในทันที นั่นทำให้หนึ่งฤทัยต้องรีบไปหากิตที่บ้านเป็นการด่วน