Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
10 ตบ
“อื้ออ...”ร่างบางลืมตาขึ้นมาก่อนจะผงกหัวตัวเองมองไปรอบ ๆ ห้อง
“ลิน!ฟื้นแล้วเหรอ...คุณเป็นยังไงบ้าง.”พ่อเลี้ยงดินรีบเข้ามาดูเมียรักทันทีเมื่อเห็นว่าเธอฟื้นแล้ว
“ลินเวียนหัวค่ะ...”ลลินพูดพลางนวดที่ขมับทั้งสองข้างเบาๆ
“คุณหน้าซีดมากเลยนะ ไปหาหมอมั้ย..ผมจะพาคุณไป”
“ไม่เป็นไรค่ะ..ลินไปอยากทำตัวเป็นเจ้านาย...ลินไหวค่ะ”เธอตอบพร้อมกับใช้แขนดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง
“ผมขอโทษนะที่แม่ของผมพูดแบบนั้นกับคุณ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่พ่อเลี้ยง ลินเข้าใจดี”
“เลิกเรียกผมว่าพ่อเลี้ยงเถอะ...เรียกผมว่าดินก็พอแล้ว...หรือจะเรียกที่รักก็ได้นะ”เขาพูดปนขำเพราะไม่อยากให้เธอต้องเครียด
“....”ลินยิ้มออกมาจาง ๆ แทนคำพูดของเธอ
“ลิน...ผมมีเรื่องอยากจะขอคุณ...”
“อะไรเหรอคะ”
“ผมอยากให้คุณสู้ไปกับผม อย่าทิ้งผมไปได้ไหม แม่ของผมท่านไม่ได้คนเลวร้ายอะไร เพียงแต่ท่านหวงผมมากเพราะกลัวว่าผมจะถูกหลอก”
“แต่ลินไม่เคยคิดที่จะมาหลอกอะไรคุณเลยนะคะ ลินรักคุณจริง ๆ ค่ะ”
“ผมรู้ครับ ผมถึงอยากให้ลินสู้ไง ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะปกป้องคุณเอง ผมจะไม่ให้ใครมาทำร้ายคุณเด็ดขาด”
“เพื่อความรักของเราสองคนลินสู้ค่ะ”ลลินพูดพร้อมกับฉีกยิ้มออกมามองใบหน้าคมคายก่อนจะซุกเข้าไปในอ้อมกอดของพ่อเลี้ยง
“ผมรักคุณนะลิน”พ่อเลี้ยงพูดพร้อมกับลูบที่เส้นผมของลลินอย่างเบามือ
“ลินก็รักคุณค่ะดิน”
“คุณพักผ่อนเถอะ...เดี๋ยวผมจะไปทำอาหารให้ทาน”
“หืม...จะทานได้ไหมคะเนี่ยคุณดิน”
“อย่ามาดูถูกฝีมือการทำอาหารของผมนะลิน ผมเคยเป็นพ่อครัวมาก่อนนะครับไม่อยากจะพูด”
“เหรอคะ...”ลลินพูดพร้อมกับทำสีหน้าที่ไม่ค่อยเชื่อพ่อเลี้ยงสักเท่าไหร่
“ผมไปทำอาหารดีกว่า..ขืนได้อยู่ต่อผมคงจะได้จับคุณฟาดทั้ง ๆ ที่ยังป่วยอยู่นี่แหละ”
“รีบไปเลยค่ะ..คนอะไรคิดเป็นแต่เรื่องใต้สะดือ”ลลินบ่นงุบงิบเมื่อพ่อเลี้ยงดินเดินออกไปจากห้อง
ร่างบางถอยตัวนอนราบลงกับเตียงอีกครั้งก่อนจะเผลอหลับไป
เวลาผ่านไป
“ซ่า!!”
“เอ้ยย!! อะไรเนี่ย..”ลลินรีบลุกขึ้นมาเมื่อถูกสาดน้ำเข้าที่หน้าอย่างจังจนร่างกายของเธอเปียกปอนไปหมด
“คุณซินดี้!! คุณทำอะไรของคุณ เข้ามาในห้องของฉันทำไม”ลลินพูดกับคนตรงหน้าด้วยความไม่พอใจ
“ห้องของฉัน เธอนี่มันมั่นหน้าจังเลยนะ...คุณป้าให้ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่กับพี่ดิน ส่วนเธอก็กลับไปอยู่ที่บังกะโลของเธอเหมือนเดิมได้ละ”
“แล้วทำไมฉันจะต้องทำตามที่เธอพูดด้วย คนเดียวที่มีสิทธิ์ไล่ฉันออกไปจากที่นี่ได้ก็คือคุณดินเท่านั้น”
“หน้าด้าน!!”
“เธอสิหน้าด้าน ผู้ชายเขาไม่เอายังจะมาแบให้เขาถึงที่ ไม่อายบ้างเหรอที่ลงทุนเปลืองร่างกายแบกหน้ามาหาผู้ชายที่เขาไม่เอา”
“นี่แก!!...ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ตบแกอย่ามาเรียกฉันว่าซินดี้เลย”พูดจบซินดี้ก็พุ่งเข้าหาลลินทันที ร่างของลลินถูกผลักให้ล้มลงกับเตียงจากนั้นซินดี้ก็ขึ้นไปคร่อมร่างของลลินไว้ทันที
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
ลลินถูกตบเข้าที่หน้าหลาย ๆ ทีจนมีเลือดซิบออกมา ลลินถีบเข้าที่ท้องของซินดี้อย่างแรงจนเธอหงายหลังตกเตียงลงไปกระทบกับพื้นบ้าน
“โอ้ยยอีผีบ้า!! แกกล้าถีบฉันเหรอ”ซินดี้พูดเสียงดัง ลลินรีบลุกขึ้นมาทันที
“แล้วใครใช้ให้คุณมาตบฉันล่ะ ฉันไม่ใช่คนดีเด่นอะไรร้ายมาฉันก็ร้ายกลับ ดีมาฉันก็ดีตอบ”ลลินพูดพร้อมกับคร่อมลงไปบนลำตัวของซินดี้ก่อนจะประเคนผ่ามือหนัก ๆ เข้าที่ใบหน้าของซินดี้อย่างแรง
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
บอกเลยว่าลลินเป็นคนมือหนักมาก ซินดี้ถูกตบไปแค่3ทีถึงกับปากแตกร้องไม่ออกเลยทีเดียว
“อึกก อีบ้า!”
“ใช่!ฉันมันบ้าและอีบ้าคนนี้นี่แหละที่ไม่ยอมคน”
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
ลลินตบเข้าที่หน้าของซินดี้อีกหลาย ๆ ครั้งด้วยความโกรธ
“ลิน!!”เสียงเข้มดังเข้ามาก่อนที่จะแยกทั้งสองออกจากกัน
“เกิดอะไรขึ้นลิน”พ่อเลี้ยงพูดพร้อมกับมองหน้าเมียรัก
“พี่ดินคะ...ฮื้อๆ ๆ ๆ ช่วยซินดี้ด้วย”ซินดี้นอนร้องไห้อยู่ที่พื้นด้วยสภาพที่ดูไม่ได้
“ลินขอโทษค่ะ..คุณไปดูคุณซินดี้เถอะค่ะ ลินไม่เป็นอะไร”
“ไม่เป็นอะไรได้ยังไงลิน คุณมีเลือดออกที่ปากนะ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจพร้อมกับใช้มือสัมผัสที่หน้าของลลินอย่างเบามือ
“ฮื้อ ๆ ๆ ๆ พี่ดินซินดี้นอนอยู่ตรงนี้ไม่เห็นหรือยังไง ทำไมไม่ห่วงซินดี้บ้าง ห่วงแต่แม่นั่น”ซินดี้พูดเสียงดังโวยวายจนแม่และพ่อของพ่อเลี้ยงรีบมาดู
“ตายแล้วหนูซินดี้!”
“ฮื้อ ๆ ๆ ๆ คุณป้าขา ช่วยซินดี้ด้วยค่ะ ซินดี้ถูกรังแก”
“นี่เธอ!! ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย ตาดินแกดูเอาไว้นะว่าเมียแกมันมีสันดานเป็นยังไง สันดานไพร่ทำตัวเหมือนไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอน”
“....”ลลินกำหมัดแน่นจ้องมองที่ใบหน้าของหญิงชราอย่างโกรธแค้น
“ทำไม แทงใจดำล่ะสิถึงได้จ้องหน้าฉันขนาดนี้”
“แม่ครับ...ก่อนที่แม่จะตัดสินใครแม่ควรจะดูสถานการณ์ก่อนนะครับ ลินเธอนอนอยู่ในห้องดี ๆ แล้วซินดี้เข้ามาทำไม”
“ฮึกกกก ซินดี้ก็เอาของย้ายเข้าไปในห้องของพี่ดินตามคำสั่งของคุณป้าไงคะ”
“ใช่ แม่เป็นคนบอกให้หนูซินดี้เข้าไปเอง”
“แม่ครับ เลิกบังคับผมซักทีได้มั้ย ผมโตแล้ว ผมมีความคิด ผมเลือกของผมเองได้”พ่อเลี้ยงตวาดออกไปเสียงดัง
“ความคิดดีที่ไหนเอาลูกจ้างมาเป็นเมีย”
“แม่ครับ สำหรับแม่อาจจะเห็นว่าหน้าตาของครอบครัวสำคัญที่สุด แต่สำหรับผมหัวใจสำคัญที่สุดครับ”
“แล้วไง หัวใจมันกินได้เหรอ ดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาเพื่อหวังจะปอกลอกแก”
“แม่อย่ามองคนแต่ภายนอกสิครับ เพราะแม่เป็นคนที่มองคนแต่เปลือกนอกแบบนี้ไง แม่ถึงไม่รู้ไม่เห็นสันดานของคน”พ่อเลี้ยงพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปที่ซินดี้
“นี่แกกล้าสั่งสอนฉันเพราะผู้หญิงคนนี้เหรอ”
“ฮื้อ ๆ ๆ ๆ อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ ถ้าซินดี้มันน่ารำคาญขนาดนั้น ซินดี้กลับก็ได้ค่ะ”
“โถ่หนูซินดี้ อย่าคิดแบบนั้นเลยนะ คนที่สมควรออกไปไม่ใช่หนูแต่เป็นคนนอกต่างหาก”แม่ของพ่อเลี้ยงพูดพร้อมกับตวัดสายตาไปมองลลินอย่างน่ารังเกียจ
“ฉันขอตัวนะคะ”
“ผมไปด้วยลิน”
“ตาดินแกอย่าไปนะ กลับมาเดี๋ยวนี้”
“แม่อยากอยู่ก็อยู่ไปเลยครับตามสบายแต่ผมจะไม่อยู่ถ้าไม่มีลิน”พูดจบพ่อเลี้ยงก็คว้าแขนของลลินเดินออกไปทันที
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
