4 คนที่ต้องอยู่ด้วย…ตลอดทั้งคืน

“มีเรื่องอะไร?” เขาเอ่ยถามควินต์ คนสนิทที่เข้ามาขัดจังหวะด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก

“คุณเซบที่เคยดีลธุรกิจกับนาย ตอนนี้ได้ขอยุติการดีลธุรกิจทั้งหมดไปแล้วครับ”

“งั้นเหรอ?” เขาไม่ได้ตกใจที่เซบขอยกเลิกการทำธุรกิจร่วมกัน เพราะไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ใครจะอยู่หรือไปก็ช่างหัวมัน เขาไม่เคยอ้อนวอนขอให้ใครอยู่ ถ้าให้เดา เซบ คงถูก เจย์สัน ดึงตัวไปอย่างแน่นอน

อะไรที่เป็นของเขา…เจย์สันมันชอบแย่ง ไม่ต่างจากหมาจรจัดหิวโซที่ชอบแย่งข้าวคนอื่นกิน

เจย์สัน คือศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา มันเจ้าเล่ห์ไม่ต่างจากจิ้งจอก เรื่องแสดงละครสวมหน้ากากเป็นคนดีและโยนบทตัวร้ายให้เขา นั่นแหละคือสิ่งที่มันถนัด

“ดูเหมือนคุณเซบ ก็น่าจะถูกเจย์สันดึงตัวไปอีกเหมือนคนอื่นๆ”

“ถ้ามันอยากได้ก็ให้มันไป” เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะเสียดายอะไรแบบนี้ เจย์สันมันทำแบบนั้นเพราะอยากเอาชนะเขา

“นิสัยชอบแย่งของคนอื่นแบบมัน ก็ได้แค่แย่งเท่านั้นแหละ” พูดจบ เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมาดื่ม หวังให้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยขจัดอารมณ์หงุดหงิดที่คนสนิททำเสียไปก่อนหน้านี้ให้ลดน้อยลง

จมูกยังคงจดจำกลิ่นหอมหวานของยูริ แม้เธอจะไม่ได้อยู่นี่แล้ว ทว่ากลิ่นหอมหวานของเธอ…มันยังคงอยู่

จากการสัมผัสเธอก่อนหน้านี้ มันทำให้เขารู้ได้ทันทีว่ายูริไม่เคยผ่านเรื่องบนเตียงมาก่อน แม้เคยมีเซ็กซ์กับผู้หญิงที่บริสุทธิ์มาแล้ว ไม่รู้ทำไม เขาถึงรู้สึกติดใจ ยูริมากเป็นพิเศษ

สักวันเขาต้องได้กินเธอ

***

ปัง…

เธอปิดประตูห้องนอนลงอย่างเบามือหลังจากกลับมาถึงบ้านในตอนเที่ยงคืน เธอเดินไปยังเตียงนอนแล้วทิ้งตัวลงนั่ง มองข้อมือตัวเองที่มีรอยแดงจากการกระทำของมาร์ลิกซ์ สัมผัสทุกอย่างที่เขาทิ้งเอาไว้ยังคงทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกเขาสัมผัส ณ เวลานั้น

แม้เหตุการณ์นั้นจบลง หากแต่ความรู้สึกตอนถูกเขาสัมผัสยังคงอยู่

มือเล็กเลื่อนขึ้นมาแตะบริเวณลำคอตรงจุดที่โดนเขาสัมผัส ก่อนจะลุกขึ้นไปยังโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อส่องกระจกดูรอยตรงคอ ว่ามันเห็นชัดขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ไหม

“รอยชัดกว่าเดิมอีก…” เธอพึมพำคนเดียว แบบนี้ถ้าพรุ่งนี้เธอไปหาลูกค้า แล้วลูกค้าเห็นรอยดูดขึ้นมา เธอจะอธิบายยังไง มันไม่ง่ายที่จะโกหกว่าได้รอยพวกนี้มายังไงกับคนมีประสบการณ์ในเรื่องบนเตียง หรือไม่ว่าใครก็ตาม

“ทำไว้ทำไมก็ไม่รู้” เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเลิกสนใจรอยพวกนี้ พรุ่งนี้ค่อยหาวิธีปกปิดแล้วกัน คิดได้ดังนั้นจึงเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเตรียมนอน

วันต่อมา

“ลูกค้าส่งชุดมาให้ ไปเปลี่ยนซะสิ” ลี่จินยื่นกล่องที่บรรจุชุดเอาไว้ให้กับยูริ

“ค่ะ” เธอรับกล่องหรูใบนั้นมา ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด มือเล็กเปิดกล่องออก และหยิบชุดดังกล่าวออกมาทำการสวมใส่ให้เรียบร้อย

เธอยืนมองตัวเองผ่านกระจกในชุดเดรส โดยที่ท่อนบนเป็นผ้าลายลูกไม้สีดำมองเห็นเนินอกที่โผล่ออกมาได้อย่างชัดเจน ส่วนกระโปรงเป็นเนื้อผ้าซาตินสีเบจตรงขอบชายกระโปรงมีสีดำตัด และสวมใส่ถุงน่องสีดำ เท้าเล็กประดับไว้ด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำ ในมือของเธอถือหน้ากากแฟนตาซีสีดำเอาไว้ บอกตามตรงเธอไม่ค่อยชินกับการแต่งตัวแบบนี้เท่าไร กระโปรงมันค่อนข้างสั้นมาก นั่งทีมีเห็นชั้นใน

“นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย…” ปากเล็กพึมพำคนเดียวหน้ากระจกบานใหญ่ที่สามารถมองเห็นทั้งตัว

นี่ถือเป็นการแต่งตัวเซ็กซี่ต่อหน้าคนอื่นครั้งแรกของเธอ

ปกติเธอเป็นคนชอบแต่งตัวเซ็กซี่ แต่ก็ไม่ถึงขนาดโชว์ทั้งบนและล่างมากขนาดนี้เวลาออกไปเจอผู้คน เธอทำสมาธิกับตัวเองพักใหญ่ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ เตรียมพร้อมสำหรับทำงาน

“ซ่อนรูปเหมือนกันนะเราเนี่ย” ลี่จินเอ่ยชม แต่ทว่าก็อดเป็นห่วงยูริไม่ได้ เพราะเป็นครั้งแรกที่ยูริทำงานแบบนี้ แถมประวัติลูกค้าคนนั้น คนที่มาดีลกับเธอก็ไม่ยอมบอกหมด นี่แหละที่ทำให้เป็นกังวล

“พร้อมรึยัง?”

“ไม่ค่อยพร้อมเท่าไรค่ะ แต่ก็พร้อม”

ลี่จินพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะดึงยูริมากอด

“มันจะผ่านไปด้วยดีนะยูริ”

“ค่ะพี่ลี่จิน”

ลี่จินคลายกอดออกจากยูริ หยิบหน้ากากแฟนตาซีสีดำมาแล้วทำการสวมใส่ให้อีกฝ่าย

“เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง”

เธอพยักหน้าให้พี่ลี่จิน ก่อนจะเดินตามแรงจูงของอีกฝ่ายออกไป ได้เวลาทำหน้าที่แล้ว…

ระหว่างเดินไปยังห้องVVIPที่แขกกลุ่มนั้นอยู่ หัวใจดวงน้อยพลอยเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นตามไปด้วย พอเดินมาถึงทางเข้า เธอและพี่ลี่จินก็โดนชายชุดดำกักเอาไว้

“เดี๋ยวที่เหลือพวกเราจัดการเอง” ชายชุดดำพูด เพราะหนึ่งในลูกค้าที่อยู่ในห้องVVIPไม่ประสงค์ที่จะเปิดเผยตัวตน พวกเขาเลยไม่ให้คนนอกที่ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเข้าไปในห้องVVIP เข้าไปด้วยไม่ได้

มันคือคำสั่งจากเจ้านายพวกเขา

“พี่ส่งยูริได้แค่ตรงนี้นะ”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ลี่จิน” เธอยิ้มให้พี่ลี่จิน และเดินตามชายชุดดำเข้าไปข้างในซึ่งเป็นโซนเฉพาะลูกค้าVVIPเท่านั้น

“เชิญ”

ชายชุดดำเปิดประตูให้ ซึ่งเธอก็ก้าวเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ภายในหน้ากากแฟนตาสีดำมันเต็มไปด้วยความกังวล ทันทีที่เท้าเล็กก้าวเข้าไปข้างใน เสียงประตูที่ปิดลง มันบอกเธอว่า…เธอไม่มีสิทธิ์ก้าวขาออกจากห้องนี้แล้ว

“…” มือเล็กบีบเข้าหากัน สายตามองไปยังกลุ่มผู้ชายจำนวนห้าคนซึ่งกำลังนั่งอยู่ภายใน โดยมีสาวสวยที่สวมใส่หน้ากากแฟนตาซีเหมือนเธอนั่งประกบและคอยเอนเตอร์เทนพวกเขา แต่ละคนก็แต่งตัวเซ็กซี่ไม่ต่างจากเธอ สายตาเธอมาหยุดอยู่ที่ผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเขาก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน

หัวใจเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งจนแทบหลุดออกมาจากขั้วหัวใจเมื่อสบตากับผู้ชายคนนั้น

มาร์ลิกซ์…

ผู้ชายคนนั้นคือมาร์ลิกซ์

และที่สำคัญ เขาไม่มีผู้หญิงนั่งประกบข้างเหมือนคนอื่นๆ ถ้าให้เดา เขาคือคนที่เธอจะอยู่ด้วยในคืนนี้ และตลอดทั้งคืน…

“คืนนี้หนูต้องดูแลคุณมาร์ลิกซ์เขานะ ดูแลเขาให้ดีๆ ล่ะ” เสียงชายวัยกลางคนบอกกับยูริ และเจ้าของประโยคนี้ ก็คือคนที่มาดีลยูริกับลี่จิน มาให้มาร์ลิกซ์อีกที

เธอไม่พูดอะไร แค่ยิ้มให้เจ้าของประโยคเมื่อครู่เท่านั้น สองเท้าเล็กเริ่มเดินเข้าไปหามาร์ลิกซ์ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอถูกจับจ้องโดยสายตาของเขา

“นั่งสิ…นั่งลงข้างๆ ฉัน”