ตอนที่ 3 ตัดใจ

ตอนที่ 3

-----------------

"น้ำครับ" มือหนายื่นแก้วน้ำส่งให้กับรวงข้าวที่ตอนนี้กำลังนั่งบนโซฟากลางห้องโรงแรมหรูที่พักชั่วคราวของคริสเตียน

"ขอบคุณค่ะ" รวงข้าวส่งยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะก้มศีรษะเป็นการขอบคุณผู้ที่มีอายุมากกว่า อาทิตย์นึงแล้วกับการตีสนิทเป้าหมาย ความใกล้ชิดทำให้เธอสามารถเข้าถึงคริสเตียนในเวลาอันรวดเร็วจนวันนี้รวงข้าวสามารถเข้าออกห้องหรูแห่งนี้ได้

"วันนี้ผมมีงานด่วนเลยต้องกลับมาที่ห้อง เสียดายยังไม่ได้พาคุณฝนเที่ยวเลย"

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฝนเข้าใจว่าคุณคริสต้องทำงาน ที่จริงเราค่อยนัดเจอกันก็ได้ พาฝนมาคอนโดแบบนี้รบกวนความเป็นส่วนตัวคุณคริสเปล่าๆ" เธอเอ่ยตามมารยาททั้งๆที่รอโอกาสเข้ามาที่นี่ทั้งนานแล้ว

"ไม่เลยครับ คนที่ผมพามาที่นี่ต้องเป็นคนที่ผมไว้ใจเท่านั้น..."

"...และคุณฝนคือคนนั้น" ความสุภาพ สุขุม ส่งผลให้คนพูดดูมีเสน่ห์จนน่าค้นหา แถมยังเอ่ยประโยคหวานๆโปรยเสน่ห์กับร่างบางตรงหน้าอีกด้วย

"..." รวงข้าวเบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินอาย

"หึ" ทำให้คริสเตียนหัวเราะออกมากับท่าทีหญิงสาว

"คุณคริสทำงานเถอะค่ะ ฝนเล่นโทรศัพท์รอคุณไปพรางๆ"

"ครับ นั่งคนเดียวไม่เหงานะครับ!?"

"ไม่ค่ะ ฝนโอเค"

ผ่านไปสักพักหลังจากที่คริสเตียนลุกออกไปนั่งที่โต๊ะทำงานไม่ไกลจากโซฟากลางห้องนัก ทั้งคู่เหลือบมองกันตลอดเวลาด้วยสายตาที่สื่อถึงกัน ทว่ามีเพียงรวงข้าวเท่านั้นที่ทำไปเพราะการแสดง

ฟึบ!

"ฝนขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ" รวงข้าวลุกขึ้นแล้วเอ่ยบอกเจ้าของห้อง

"ครับ เดินตรงไปทางนั้นเลยครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

ตึกตึก...รวงข้าวลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำใหญ่แล้วหายเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัว สายตาหวานเยิ้มเปลี่ยนเป็นเฉี่ยวแหลมทันทีเมื่อมองกระจกด้วยความรู้สึกบางอย่าง เธอสามารถใกล้ชิดเขาได้อีกก้าว

และวันนี้ก็มาถึงวันที่เธอจะได้ลงมือให้ภารกิจสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีสักที

กึก!

มือบางกำขวดแก้วใสๆไว้แน่น โอกาสครั้งนี้เธอจะไม่ให้มันพลาดเด็ดขาด

'เปลืองตัวชะมัด!!' เธอได้แต่คิดในใจเพราะกลัวว่าในห้องแห่งนี้จะมีเครื่องดักเสียง ทุกอย่างต้องรอบคอบไว้ก่อน ไม่อยากให้แผนมาแตกตอนนี้เพราะรู้ดีว่าหากเป็นอย่างนั้นเธอไม่มีทางรอดออกไปแน่

"..." แววตามุ่งมั่นฉายออกมาเมื่อนึกถึงแผนที่จะเกิดขึ้นในเวลาต่อ ถึงจะเปลืองตัวแต่เพื่อแลกกับอิสระที่รอคอยมาตลอดทั้งชีวิตแค่นี้เธอ...ยอม

กึก! ร่างบางชะงักหยุดนิ่ง ทันทีที่ออกจากห้องน้ำสายตาไปปะทะกับร่างสูงใหญ่ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือบนโซฟา ทุกอย่างดูเป็นใจไปหมดจนน่าแปลกใจ เธอไม่ต้องใช้กลไกในการหลอกล่อเพื่อให้เขามานั่งกับเธอ ทำไมมันดูง่ายจนน่ากลัว

"เคลียร์งานเสร็จแล้วเหรอคะ" รวงข้าวเอ่ยยิ้มๆ

"ครับ" เขาเงยหน้ามองหญิงสาวข้างๆ พร้อมพยักหน้าเป็นคำตอบ ก่อนจะวางหนังสือที่กำลังอ่านบนโต๊ะหน้าโซฟาเเล้วเปลี่ยนมาสนใจเธอแทน

"หิวรึยังครับ"

"..." รวงข้าวส่ายหน้าไปมา ประหม่ากับสายตาอ่อนโยนคู่นั้น

พึ่บ!

คริสเตียนยื่นมือไปเขี่ยไรผมที่ตกลงมาปรกดวงตาหญิงสาวด้วยท่าทีที่สุภาพ สายตาประสานกันมองด้วยสายตาที่สื่อความหมาย นิ้วเรียวไล่เขี่ยลงมาที่ปลายจมูกเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ จนแตะกับริมฝีปาก จนคริสเตียนอดใจไม่ไหวโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ ประกบริมฝีปากตามใจต้องการ

พึ่บ!

ทว่าร่างบางกลับหลบหน้าหนีโดยไม่ทันได้สัมผัสกันเลย

"ขอโทษครับ" น้ำเสียงสุภาพบอกคนตรงหน้าอย่างจริงใจ

"ฝนต่างหากที่ต้องขอโทษ"

"คุณไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องขอโทษล่ะครับ"

"คือ...ฝนไม่ได้รังเกียจ แค่ตกใจที่จู่ๆคุณคริสก็...เอ่อ นั่นแหละค่ะ" รวงข้าวบอกให้ร่างสูงเข้าใจ

"งั้นถ้าผมขอดีๆ คุณฝนจะให้ไหม!?" มือหนาเลื่อนไปกุมมือบางเป็นการขออนุญาต

"..." ก่อนที่รวงข้าวจะพยักหน้าเป็นคำตอบพร้อมรอยยิ้ม

คริสเตียนไม่รอช้าอีกต่อไปประคองใบหน้าหวานให้รับกับปากเขาทันที

จ๊วบบบ~

"หืม!" คริสเตียนคำรามด้วยความพอใจเมื่อได้สัมผัสริมฝีปากบางเป็นครั้งที่สอง รสชาติยังคงหอมหวานเหมือนกับครั้งแรกไม่มีผิด

"อื้อ~" รวงข้าวเองพยายามปรับสมดุลของร่างกายให้เคลิ้มตาม หลอกล่อให้สัมผัสครั้งนี้มากกว่าจูบ จะเป็นฝ่ายเริ่มก็กลัวจะเกๆกังๆจนถูกจับได้ซะก่อน ได้แต่ตอบรับตวัดลิ้นกลับอย่างดูดดื่ม

"..." มือหนาประคองหน้าหวานเอาไว้หลังจากที่ถอดริมฝีปากออกให้เป็นอิสระ สายคมมองด้วยความหื่นกระหาย ความเป็นชายเริ่มจะตื่นตัวกับรสชาติพวกนั้น

"ผมเริ่มจะติดใจคุณแล้ว...ฝน" เอ่ยจบโน้มตัวไปประกบปากต่อ ก่อนจะไล่พรมจูบไปทั่วกรอบหน้าไล่ลงมาคลอเคลียตามซอกคอ สูดกลิ่นหอมจางๆที่ชวนหลงไหล

พรึ่บ!

"อื้ออ~" เสียงครางดังเล็ดลอดจากปากรวงข้าวเมื่อคริสเตียนดูดด้วยความเร้าร้อน มือหนาเริ่มจะไต่เหมือนปลาหมึกผลักเธอให้นอนราบบนโซฟาพร้อมขึ้นคร่อมทันที ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าของรวงข้าวออกทีละเม็ด ก่อนที่ปากหนาจะไล่ลงต่ำเรื่อยๆ เช่นเดียวกับรวงข้าวที่ประสานมือไว้รอบคอชายหนุ่มเลื่อนมือไปตามแผนหลังปลุกอารมณ์ให้ร้อนระอุกว่าเดิม ก่อนที่มือบางจะเลื่อนไปยังกระเป๋ากางเกงขาสั้นตัวเองเพื่อล้วงเข้าไปปาดนิ้วเรียวตรงปากขวดใสๆ เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง

รวงข้าวเคลื่อนมือขึ้นไปประคองคอหนาเหมือนเดิมแล้วลูบไล้เพื่อประคองใบหน้าคม เขี่ยนิ้วเรียวไปตามกรอบหน้าช้าๆชวนให้ขนลุกจนกระทั่งไล่ต่อเรื่อยๆจนถึงปลายจมูก

หมับ!

มือบางถูกมือหนากระชากขึ้นไปไว้เหนือหัวอย่างเร็วในจังหวะที่นิ้วเรียวเกือบจะแตะจมูกร่างสูงได้สำเร็จคริสเตียนเงยหน้ากลับขึ้นไปมองใบหน้าหวาน สายตาเรียบเฉยจนเดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไร แต่แล้วคริสเตียนก็โน้มตัวลงไปคลอเคลียซอกคอต่ออีกครั้งก่อนที่จะพรมจูบเบาๆข้างกกหูแล้วเคลื่อนปากไปกระซิบบางอย่าง

"รวงข้าว..."

"...คิดว่ากูโง่เหรอวะ!!"