ตอนที่ 4 ความอิ่มเอมใจแม้ชั่วขณะ ep4

“ขอบคุณนะคะ..”

ประโยคแรกที่ผ่านพ้นออกมาจากเรียวปากอิ่มรูปกระจับที่อิ่มเอิบและงดงามของตรีอภิรมย์หลังจากนั่งมาในรถคันหรูของปราชญ์เกือบ 10 นาที

“เรื่องอะไรหรือครับ..”

เธอก้มหน้าลงนิดหนึ่งก่อนจะเงยขึ้นแล้วหันไปมองใบหน้าด้านข้างที่คมขรึมหล่อสะอาดของผู้ชายผิวขาวออกเหลือง ตามแบบฉบับของชาวเอเซีย

เธอมองดูผมเส้นเล็กที่หยักศกได้รับการตัดแต่งอย่างประณีต ผสานกับการแต่งกายที่ถึงแม้จะดูเรียบง่ายเป็นชุดลำรองสบาย ๆ แต่ก็เป็นผ้าเนื้อดีมียี่ห้อ บ่งบอกถึงสถานะของเงินในกระเป๋าและความละเอียดในการเลือกใช้ของ

“คุณปรากฏตัวในช่วงที่ฉันรู้สึกไม่ดี ฉันเหมือนคนกำลังจะจับไข้เพราะพิษของความร้อนที่สุมอยู่ในใจ คุณก้าวเข้ามาหาฉัน หยิบยื่นความช่วยเหลือแม้จะเล็กน้อย แต่ฉันก็อิ่มเอมใจ..ขอบคุณที่มา..”

เขาหันใบหน้ามามองดวงหน้าหวานละไมของเธอที่มองสบตาคมกริบของเขา แล้วก็หันกลับไปมองหน้ารถ เขานิ่งไปชั่วครู่เช่นเดียวกับเธอ ที่เมินหน้ามองไปยังเบื้องหน้าโดยไม่ปริปากพูดอะไรออกมาอีก

“ผมรับงานกำกับละครอีกเรื่องให้กับค่ายของเฮียชัย..คุณกอบชัย แห่งทรานฟอร์ม โปรดัคชั่นครับ..”

เธอหันมามองหน้าเขา

“กอบชัย แห่งทรานฟอร์ม..”

เขาพยักหน้าเมื่อตวัดสายตามองดวงหน้าหวานที่เมินกลับไปด้านหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิด

“ฉันคงต้องศึกษาเพิ่มว่าที่สถานีมีค่ายละครที่ประจำอยู่กี่ค่าย มีใครบ้าง..”

“แล้วควรรู้อีกนิดว่าแต่ละค่ายจัดละครแนวไหน แล้วก็ควรดูตลาดละครของสถานีอื่นแล้วเช็คเรตติ้งว่า แต่ละช่องมีละครแนวไหนที่เรตติ้งดี แล้วก็รู้ว่าละครแต่ละแนวเน้นผู้ชมเป็นคนระดับใด..”

เธอเลิกคิ้วน้อย ๆ เมื่อหันไปมองใบหน้าด้านข้างของเขา

“ผมก็อยากจะมีเจ้านายที่รู้รอบ สามารถตอบคำถามและมองเกมส์การตลาดทะลุปรุโปร่ง แม้ว่าคุณจะยังเด็กและใหม่..”

“นี่คือคำแนะนำหรือจิกกัดคะ..”

เขาหัวเราะเบา ๆ

“ไม่กล้าครับ..ผมเพียงแค่ไม่อยากให้ใครมองคุณเหมือนเด็กฝึกงานที่ไม่ประสาเท่านั้นครับ..”

เธอลอบระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ แล้วก็รีบปลดเข้มขัดเมื่อเขาจอดรถที่หน้าบ้านของเธอ

“ขอบคุณนะครับ..”

เขาชิงพูดออกมาเมื่อเห็นเธอหันหน้าไปมองเขา ทำให้เธอต้องชะงักแล้วมองเขานิ่ง

“ที่เปิดโอกาสให้ผมได้ทำหน้าที่เป็นคนขับรถให้..”

เขายิ้มพลางขยิบตาให้เธอก่อนที่เธอจะผลักประตูหมายจะออกจากรถของเขาแต่กลับเปิดประตูไม่ออกจึงหันไปมองหน้าเขาที่ยังคงทาบสายตาคมอยู่ที่เครื่องหน้าเนียนกระจ่างของเธอ

“ต้องการเงินค่าน้ำมันหรือคะ ถึงไม่ยอมกดปลดล็อคประตูให้ฉัน..หรือว่า”

“ผมเพียงแค่อยากจะเป็นคนเปิดประตูให้คุณเองก็เท่านั้นครับ..”

เขาพูดพร้อมกับยื่นมือใหญ่ผ่านร่างบางของเธอไปยังบานประตูแล้วผลักให้เปิดออกโดยใบหน้าขรึมที่ดูคมเข้มอยู่ห่างจากดวงหน้าที่เนียนกริบของเธอไม่ถึงคืบ ก่อให้เกิดความปั่นป่วนในหัวใจดวงน้อยขึ้นมาในฉับพลัน

เมื่อเขาหันมามองดวงหน้าที่หวานใสของเธอ ลมหายใจอุ่นซ่านผ่านออกมาทางปลายจมูกโด่งเป็นสันสัมผัสอยู่กับพวงแก้มนุ่ม ๆ อมชมพูของเธอ

เรียวปากอิ่มเผยอออกน้อย ๆ ด้วยความรู้สึกหวั่นผวาแต่กลับทำให้หัวใจที่กล้าแกร่งของเขาไหวหวั่นเมื่อมองเห็นความงามที่บรรเจิดประกอบกับกลิ่นกายที่หอมจรุงในวัยสาวที่สมบูรณ์

สายตาคมโลมไล้กลีบปากบางอมชมพูและผิวแก้มขาวใสที่ดูเนียนสะอาด เขานึกอยากจะสัมผัสความอ่อนนุ่มของของพวงแก้มและชิมความหวานจากกลีบปากบาง ครอบครองความหอมหวานของเธอ แม้เพียงชั่วอึดใจ

หากเธอมีทีท่าเอนเอียงคงไม่ยากสำหรับผู้ชายอย่างเขา แต่ทว่าเธอกลับเอนศีรษะเกร็งแนบสนิทกับพนักพิงแล้วดวงตาที่เจือแววหวานแสดงออกถึงความตื่นกลัวอยู่ในที

มันทำให้เขาแปลกใจไม่น้อยว่า ทำไมหญิงสาวที่ใช้ชีวิตอยู่ในประเทศที่เป็นอิสระในเรื่องแบบนี้ยังมีทีท่าแบบนี้ หรือเพราะเธอแสดงออกให้เขาสำนึกว่าเธอเป็นใคร

“เชิญครับ..”

เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเขาถอนร่างกลับไปยังเบาะนั่งของเขา เธอไม่รอช้ารีบก้าวลงจากรถ

“ไว้พบกันนะครับ..”

เธอหันกลับไปมองหน้าเขาพร้อมกับวางมือที่ประตู

“ค่ะ..”

เธอยิ้มให้เขา ก่อนจะปิดประตูเบา ๆ ในขณะที่เขาก็เลี้ยวรถออกไปโดยไม่คิดจะใส่ใจเธออีก

“บ้าชะมัด..”

เธอสบถเบา ๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วหลับตาด้วยความรู้สึกที่ปั่นป่วนอย่างไม่เคยเป็น เมื่อนึกถึงกลิ่นไอของเขาที่ยังกรุ่นอยู่ที่ปลายจมูก แม้จะเพียงชั่วอึดใจ แต่พลังของชายเช่นเขากลับตราตรึงอยู่ในความรู้สึกของเธอ