ตอนที่ 6 ดอกคาลล่า

ตอนที่ 6 ดอกคาลล่า

ชีวิตการเป็นอยู่ของมหาเศรษฐีที่สมบูรณ์และสบายใจ แต่เสี่ยวซิงอยู่ที่นี่เรื่องที่เธอไม่คุ้นเคยที่สุดก็คือว่างเกินไป! กินอิ่มแล้วก็ไม่มีอะไรทำ อีกอย่างเธอก็ไม่ค่อยได้คุยกับเหยาเฟิน เธอกลัวพูดมากเดี๋ยวความลับแตก ถ้าเกิดเหยาเฟินดูออกว่าเธอกับฉินจู้นแต่งงานกันปลอมๆคงแย่แน่! ยังดีสวนดอกไม้ตระกูลฉินมีดอกไม้เยอะมาก ดังนั้นทุกวันเธอจะไปเรียนปลูกดอกไม้กับคนสวนฆ่าเวลาไปพลางๆ พอนานเข้าเสี่ยวซิงค่อยๆชอบการจัดดอกไม้ขึ้นมาแล้ว ตอนนี้เธอมีความสุขโดยไม่รู้จักเหนื่อยเลย

ช่วงบ่ายของวันนี้ เสี่ยวซิงหยิบดอกคาลล่า ลิลลี่ที่พึ่งบานจากสวนดอกไม้มาหนึ่งกระถางขึ้นมาที่ห้องหนังสือของฉินจู้นชั้นสาม เธอค่อยๆวางดอกคาลล่า ลิลลี่ไว้บนโต๊ะทำงานในห้องหนังสือที่กว้างใหญ่ ดอกคาลล่า ลิลลี่สีขาวสะอาดกระถางนี้ทำให้ห้องที่น่าเบื่อกลับรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที เสี่ยวซิงยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับมองไปทั่วห้องหนังสือ คิดในใจว่า : ถึงแม้เขาจะมาที่นี่ไม่บ่อย แต่หวังว่าถ้าเขาเห็นดอกไม้กระถางนี้แล้วจะมีความสุข!

หลังมื้อเย็น หายากที่ฉินจู้นจะกลับมาเช้า ที่แท้วันนี้เขามีเอกสารสำคัญที่ต้องทำในคอมพิวเตอร์ในบ้าน พอเปิดไฟปุ๊บก็เห็นดอกคาลล่า ลิลลี่ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน พอเห็นดอกไม้ที่สวยงามแล้ว ฉินจู้นที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันก็บรรเทาลงไม่น้อย ยกริมฝีปากขึ้นยิ้มเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าที่เย็นชาเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยน

“ต้มกาแฟมาให้ฉันหน่อยหนึ่งแก้ว!” ฉินจู้นต่อสายพูดแค่คำเดียวก็รีบวางสายทันที หลังจากนั้นก็เริ่มเปิดคอมทำงาน

สักพัก สาวใช้ยกกาแฟร้อนๆเดินเข้ามาให้

“ดอกไม้นี้ใครเป็นคนเอามาหรอ?” สายตาที่แหลมคมของฉินจู้นจ้องไปที่ตัวหนังสือในคอม

“ตอนบ่ายคุณนายเป็นคนย้ายเข้ามาค่ะ!” สาวใช้วางกาแฟบนโต๊ะทำงาน

“ออกไปได้ละ!” ฉินจู้นก็ยังตั้งใจทำงานต่อไป สาวใช้ค่อยๆเดินออกไปพร้อมปิดประตูเรียบร้อย

ผ่านไปนานมาก หลังจากที่นิ้วของฉินจู้นอยู่ที่แป้นพิมพ์ พิมพ์ตัวสุดท้ายเสร็จก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ สุดท้ายก็มองไปที่ดอกคาลล่า ลิลลี่ที่ทำให้คืนนี้เขาอารมณ์ดี แล้วค่อยเดินออกจากห้องหนังสือ

ฉินจู้นพาร่างที่เหนื่อยล้าเข้ามาในห้องนอนช้าๆ เขารู้ว่าเวลานี้ของทุกวันเสี่ยวซิงยังนอนหลับแล้ว เขาไม่ได้เปิดไฟ ดึงเนกไทถอดสูทออกในท่ามกลางความมืด พอแกะกระดุมที่อกออกก็ได้ยินเสียงต่ำๆพึมพำแว่วมาจากเตียง ฉินจู้นหันศีรษะใช้แสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างมองไปที่เตียง เห็นร่างที่อยู่บนเตียงนอนงอตัวเป็นเกลียว เหมือนทุกข์ทรมานมาก

ฉินจู้นขมวดคิ้ว เดินไปเปิดไฟข้างเตียง

เห็นครึ่งหน้าของเสี่ยวซิงนอนคว่ำอยู่บนเตียง ครึ่งหน้าที่ขาวซีดจนทำให้คนตกใจ ตาที่ปิดสนิท ปากก็ครางเสียงที่ทรมานไม่ขาดสาย

ฉินจู้นนั่งอยู่บนเตียง อุ้มร่างที่งอเป็นเกลียวของเสี่ยวซิง มือใบใหญ่ของเขาประคองหน้าที่ขาวซีดของเธอแล้วพูดว่า : “เสี่ยวซิง เธอเป็นอะไร? ไม่สบายตรงไหนเปล่า?”

“ปวดท้อง!” เสี่ยวซิงยังคงหลับตาสนิท แต่เธอรู้ว่าเขากลับมาแล้ว

“กินอะไรผิดรึเปล่า? ไป! ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล!” ฉินจู้นพูดจบก็อุ้มเสี่ยวซิงเดินออกไป

เสี่ยวซิงลืมตาด้วยความตื่นเต้น “ไม่.....ไม่ต้องแล้ว!” เสี่ยวซิงกลัวฉินจู้นส่งเธอไปโรงพยาบาล

“อา.....อย่างนี้นี่เอง! ปวดมากมั้ย?” ฉินจู้นถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมาก ครั้งแรกที่ใกล้เธอขนาดนี้ เขาได้กลิ่นกายสาวบริสุทธิ์อ่อนๆของเธอ

“อืม!” หลังจากพยักหน้า หน้าของเสี่ยวซิงก็แนบไปบนอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรง ครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ผู้ชายขนาดนี้ กลิ่นกายของผู้ชายวนอยู่รอบๆเสี่ยวซิง เธอรู้สึกราวกับว่าความเจ็บปวดค่อยๆบรรเทาลงไม่น้อย

ฉินจู้นก็คลั่งไคล้กลิ่นหอมอ่อนๆในตัวเสี่ยวซิง กลิ่นหอมบนตัวเธอล้วนมาจากร่างกายของเธอทั้งนั้น แต่ไหนแต่ไรเธอไม่ใช้พวกน้ำหอมเลย เธอเป็นเด็กสาวบริสุทธิ์ไร้เดียงสามาก เปรียบเสมือนแก้วน้ำชาใสๆ ที่ทำให้คนรู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวาอย่างธรรมชาติ ก็เหมือนกับดอกคาลล่า ลิลลี่ขาวสะอาดดอกหนึ่ง เธอในเวลานี้ทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขารู้สึกผ่อนคลายลงทันที ฉินจู้นเอาแขนทั้งสองข้างของเขากอดเธอไว้ในอ้อมอกอย่างแนบแน่น

รู้สึกได้ถึงแขนที่แข็งแรงคู่นั้นอยู่ที่เอวเธอ เสี่ยวซิงหลับตา ครึ่งหน้าแนบไปบนอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นหนาอย่างถูไปมา กระดุมเสื้อเชิ้ตตรงอกเปิดอยู่ เสี่ยวซิงสัมผัสถึงผิวหนังที่อบอุ่น เสี่ยวซิงรู้สึกกล้ามเนื้อที่มีความยืดหยุ่น หน้าที่แนบบนอกของเขาสบายที่สุดเลย!

รู้สึกคันๆที่หน้าอกเลยก้มลงไปดูคนที่อยู่ในอ้อมกอด พบว่าเธอหลับตาสนิทบนอกของตัวเอง เธอในขณะนี้ คิ้วทั้งสองข้างค่อยๆคลายออกไม่มีความเจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ครั้งแรกที่ฉินจู้นตั้งใจมองหน้าเธออย่างละเอียด พบว่าเด็กน้อยคนนี้หน้าตาน่ามองมาก คิ้วและจมูกเต็มไปด้วยความงดงาม ปากที่อวบอิ่มมีน้ำมีนวลที่ยกขึ้นยิ้มเล็กๆราวกับกำลังอยู่ในห้วงแห่งความสุข ผมที่พึ่งจะยาวพ้นบ่าดำสลวยเงางาม ฉินจู้นได้กลิ่นหอมอ่อนๆของเธอ

ทันใดนั้น คนในอ้อมอกค่อยๆขยับตัวเล็กน้อย ท่าที่นอนตะแคงในอ้อมอกเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นนอนหันหน้าเข้ามาในอ้อมอกของเขาแทน