ตอนที่ 4 ตื่นเต้น

ตอนที่ 4 ตื่นเต้น

“เรียบร้อย! เธอรีบไปอาบน้ำได้ละ พวกเราต้องรีบเข้านอนกัน! พรุ่งนี้ยังมีเรื่องให้ทำอีกเยอะ” ฉินจู้นยื่นมือออกมาหยิบสัญญาที่อยู่ในมือของเสี่ยวซิงแล้วเดินไปที่ตู้นิรภัยห้องนอน

“พวกเรา?” เสี่ยวซิงหัวใจสั่นรัว ไม่ใช่แต่งงานปลอมๆหรอ? หรือว่าต้องนอนกับเขาหรอ? เสี่ยวซิงสูดหายใจ

ฉินจู้นล็อกตู้นิรภัยเรียบร้อย หันกลับไปเห็นสายตาตกใจคู่นั้นของเสี่ยวซิง ก็รู้ทันทีว่าเสี่ยวซิงกำลังคิดอะไรอยู่ มองเธอด้วยสายตาที่ไม่ควรแก่การชอบใจ “วางใจเถอะ!” ฉันไม่แตะต้องเธอหรอก ฉันฉินจู้นไม่สนใจสาวน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแบบเธอหรอก! รีบไปอาบน้ำ! ชุดนอนเตรียมไว้ให้เธอแล้ว ก็อยู่ในห้องอาบน้ำแหละ” ฉินจู้นพูดจบก็ขึ้นเตียงนอนหลับตาลง คืนนี้เขาเหนื่อยมากแล้ว สัญญาแต่งงานปลอมใบนี้ทำให้เขาคิดหนักจนสมองจะระเบิด แต่คิดๆแล้วก็คุ้ม อย่างน้อยมันก็ทำให้เขาใช้ชีวิตหนึ่งปีได้อย่างสงบ!

เสี่ยวซิงถูกฉินจู้นพูดจนเขินอายมากกว่าเดิม ทำไมเขาแค่มองก็รู้ว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่? มองไปร่างที่สูงใหญ่นอนหลับอยู่บนเตียง เสี่ยวซิงค่อยๆเดินเข้าห้องอาบน้ำอย่างช้าๆ

น้ำอุ่นรดลงมาบนศีรษะเสี่ยวซิง น้ำไหลลงผ่านตัวเธอเป็นทาง ตอนนี้ในใจเธอสับสนไปหมดแล้ว! เธอไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิดนี้ คิดๆแล้วฉินจู้นคนนี้ก็เผด็จการจริงๆ ไม่อธิบายอะไรเลยก็ดึงเธอให้เซ็นสัญญาละ ตอนนี้อยากจะกลับคำก็ไม่ทันแล้ว! กลับมาคิด: รับบทเป็นภรรยาของเขาก็คือทำงาน เพียงแต่รูปแบบของงานไม่เหมือนกัน! ขอเพียงไม่ให้เธอทำเรื่องแย่ๆพวกนั้นก็พอแล้ว ถ้าอาศัยเงินเดือนของสาวใช้ ถึงไม่กินไม่ใช้สองปีก็ยังคืนหนี้หนึ่งล้านไม่หมด! แต่ทำงานนี้หนึ่งปีก็สามารถคืนหนี้เขาหมด งั้นหลังจากนั้นก็เก็บเงินส่งไปให้ที่บ้านได้แล้ว

คิดมาถึงตรงนี้ ในใจเธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อย แต่เขาบอกว่าเราเป็นหญิงสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ครั้งก่อนก็บอกว่าเรายังเป็นสาวใสซื่อบริสุทธิ์ แต่ปีนี้เธออายุสิบแปดปีบริบูรณ์แล้ว! เธอไม่มีเสน่ห์ดึงดูดสักนิดเลยหรอ? เสี่ยวซิงมองกระจกดูหุ่นที่แบนเรียบของตัวเองที่ดูไม่ได้เลย ไม่รู้เพราะอะไรคำพูดไม่กี่คำของเขาทำให้ในใจของเสี่ยวซิงรู้สึกผิดหวังมาก

เสี่ยวซิงอาบน้ำเสร็จ สวมใส่ชุดนอนที่ฉินจู้นเตรียมไว้ให้เธอ นี่คืองานอย่างหนึ่ง ชุดนอนสีชมพูอ่อนผ้าไหมแท้ปักรายละเอียดมาก รูปแบบก็ดูงดงาม อีกอย่างไม่โชว์เนื้อเยอะด้วย

เสี่ยวซิงเปลี่ยนชุดเสร็จก็ค่อยๆเดินออกจากห้องน้ำอย่างเบาๆ โคมไฟที่ผนังค่อยๆสลัวลง แสงไฟอบอุ่นส่องไปบนหน้าเขาอย่างชัดเจน เขาหล่อมากจริงๆ! คิ้วเข้มสองข้างเป็นทรงมาก จมูกเป็นสันโด่ง ข้างล่างเป็นริมฝีปากบางๆ......

“มองพอแล้วยัง? ขึ้นเตียงมานอน!” ฉินจู้นที่หลับตาอยู่นั้นจู่ๆก็พูดออกมา

“อื้ม!” เสี่ยวซิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะยังไม่หลับ รีบตอบอย่างกระวนกระวาย หน้าของเสี่ยวซิงก็แดงขึ้นมา เราเองไม่ได้มีเจตนาจะแอบมองเขากลับถูกเขาจับได้ แต่เขาก็ไม่ได้ลืมตานะ? เขารู้ได้ยังไงว่าเรามองเขาอยู่ล่ะ?

มาไต้หวันเดือนกว่าแล้ว เสี่ยวซิงคิดถึงบ้านมากๆ คิดถึงแม่ คิดไปคิดมาเสี่ยวซิงก็เก็บไปฝัน

ช่วงที่สะลึมสะลือ เสี่ยวซิงรู้สึกร้อนชื้นที่ส่วนล่างของร่างกาย เธอลืมตาอย่างขี้เกียจ

พระอาทิตย์ตะวันออกค่อยๆขึ้น แสงสีขาวส่องทะลุผ้าม่านเข้ามา เสี่ยวซิงหันศีรษะไปดู ที่นอนข้างๆก็ว่างแล้ว ได้ยินเสียงล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ ที่แท้เขาก็ตื่นแล้ว

วินาทีต่อมา เสี่ยวซิงยื่นมือลงไปจับข้างล่าง ทั้งเปียกทั้งเหนียวติดนิ้วเธอ เสี่ยวซิงเอามือมาดู บนนิ้วมือเธอเต็มไปด้วยของเหลวสีแดงแปะอยู่ คือเลือด! เสี่ยวซิงตกใจ นี่มันอะไร? ทำไมถึงมีเลือด? เสี่ยวซิงรีบเปิดผ้าห่มออก มองเห็นผ้าปูที่นอนที่ขาวสะอาดล้วนถูกย้อมไปด้วยรอยเลือด เห็นตรงนี้แล้ว เสี่ยวซิงตกใจจนขวัญเสีย! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมอยู่ดีๆเลือดถึงได้ไหลออกมาเยอะขนาดนี้? อีกอย่างก็ไหลออกมาจากข้างล่างด้วย หรือว่าฉี่เป็นเลือด?

ฉินจู้นหลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ก็เห็นดวงตาคู่นั้นของเสี่ยวซิงเต็มไปด้วยความตกใจกลัว เธอนั่งเหม่ออยูบนเตียงไม่ขยับเลย เหมือนกับถูกทำให้ตกใจขวัญเสียอย่างงั้น ฉินจู้นขมวดคิ้วเดินเข้าไป

“เธอเป็นอะไร?”

ได้ยินเสียงของฉินจู้นแล้ว เสี่ยวซิงเงยหน้าขึ้นอย่างเจ็บปวด “ฉันอาจจะตาย!” ดูเหมือนฉันจะทำตามสัญญาที่ทำไว้หนึ่งปีไม่ได้แล้ว!

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? รีบพูดมา!” ฉินจู้นฟังที่เสี่ยวซิงพูดก็รู้สึกทนไม่ไหว

เสี่ยวซิงไม่ออกเสียงอะไรเลย แต่เปิดผ้าห่มให้เขาดูเลือดแดงสดที่อยู่บนเตียง

“นี่เกิดขึ้นได้ยังไง?” ฉินจู้นจ้องเสี่ยวซิงอย่างเย็นชา ทันใดนั้นก็เห็นว่าชุดนอนของเธอก็เลอะเหมือนกัน พอมองที่ตัวเธอกับหน้าที่ไร้เดียงสานั้น เขาก็เข้าใจถึงสาเหตุทันที

“มันไหลออกมาจากตรงนี้!” เสี่ยวซิงชี้ไปที่ร่างกายตัวเองอย่างเขินอาย หลังจากนั้นเงยหน้าขึ้นถามทันที : “ฉันใกล้จะตายแล้วใช่มั้ย? “ฉันจะต้องมาตายจากที่ต่างถิ่นจริงๆหรอ?” สายตาของเสี่ยวซิงเผยความเศร้าโศกและจำใจออกมา

มองไปที่เด็กสาวน่ารักแถมเซ่อซ่าตรงหน้าคนนี้ ฉินจู้นรู้สึกตลกมาก เม้มริมฝีปากบางๆเหมือนยิ้ม แต่ยังคงไม่ได้เผยรอยยิ้มออกมา

สายตาที่โศกเศร้าของเสี่ยวซิงดวงนั้นสะเทือนถึงจิตใจที่อ่อนโยนของฉินจู้น อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปลูบศีรษะเธอ “ปีนี้เธออายุเท่าไรแล้ว?” ฉินจู้นพูดช้าๆอย่างชัดเจน

ได้ยินเสียงถามจากบนศีรษะ เสี่ยวซิงก้มศีรษะแล้วพูดว่า : “สิบแปดปีค่ะ!” รู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือใบใหญ่ที่อยู่บนศีรษะ ทันใดนั้นในใจของเสี่ยวซิงก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นและเศร้าเหมือนเมื่อกี้แล้ว

“แต่ก่อนตรงนั้นเลือดเคยไหลออกมามั้ย?”

เสี่ยวซิงส่ายศีรษะเบาๆ

“ไม่เป็นไรหรอก! นี่เป็นเรื่องธรรมดา เธอไปอาบน้ำก่อน หลังจากนั้นใช้กระดาษทิชชูรองบนกางเกงใน อีกสักพักฉันจะพาเธอไปซื้อผ้าอนามัยเอง ไปเถอะ!” ฉินจู้นตีศีรษะเสี่ยวซิงเบาๆ เขาก็สงสัยตัวเองทำไมวันนี้เขาถึงมีความอดทนได้เช่นนี้

เสี่ยวซิงพยักหน้า ลงจากเตียงไปห้องอาบน้ำอย่างว่าง่าย

ฉินจู้นมองไปที่รอยเลือดบนเตียง ก็ยกมุมปากขึ้น คิดในใจ: จริงๆอยากให้คนมาทำความสะอาดรอยเลือดบนนี้ ดูแล้วครั้งนี้ไม่ต้องแล้วล่ะ! หันไปมองเสียงน้ำไหลจากห้องอาบน้ำ เด็กคนนี้นานขนาดนี้ยังไม่เคยมีประจำเดือน ดูแล้วน่าจะสารอาหารไม่เพียงพอ!

“ป้าจาง! เรียกคนมาทำความสะอาดห้องผมหน่อย” ฉินจู้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาติดต่อแม่บ้าน

“ได้ค่ะ! คุณชาย” เสียงของป้าจางดังขึ้นที่ปลายสาย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉินจู้นและเสี่ยวซิงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารหรูของห้องอาหารตระกูลฉิน แน่นอนว่าคนสำคัญทั้งสองท่านของตระกูลฉินกำลังสำรวจเสี่ยวซิง ก็เมื่อสักครู่นี้ป้าจางไปรายงานเหยาเฟินแล้ว สาวใช้ที่เธอส่งไปในห้องนอนของฉินจู้นก็เห็นหมดทุกอย่าง ในตอนที่สาวใช้เก็บกวาดห้องนอนของฉินจู้นอยู่ เสี่ยวซิงอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องอาบน้ำพอดี บวกกับบนเตียงมีรอยเลือด สาวใช้ก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น จึงรีบไปฟ้องหัวหน้าแม่บ้านป้าจางอย่างเกินจริง

“อาจู้น นายจะแต่งงานกับหล่อน เสี่ยวซิงจริงๆใช่มั้ย? ไม่มักง่ายไปหน่อยหรอ?”

เหยาเฟินมองไปที่ลูกชายถามด้วยความเป็นห่วง เธอฝันไปจริงๆคิดไม่ถึงลูกชายเธอจะเลือกหนึ่งในสาวใช้มาแต่งงานด้วย

“หม่ามี๊! ผมตัดสินใจแล้วครับ อีกอย่าง......ผมจำเป็นต้องรับผิดชอบเสี่ยวซิง!”ฉินจู้นตั้งใจจับมือเสี่ยวซิงที่วางอยู่บนต้นขาเพราะความตื่นเต้น

เสี่ยวซิงได้ยินที่ฉินจู้นพูด ยิ่งก้มหัวลง นอกจากจะอายแล้วเธอยังไม่กล้าสบตาสายตาของพวกเขาด้วย เพราะแต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยพูดโกหก

“แต่เสี่ยวซิงพึ่งจะอายุสิบแปด!” เหยาเฟินรีบหาเหตุผล ใจของเธอก็กำลังเต้นรัว พูดถึงบ้านฐานะรวยจนไม่ใช่เรื่องใหญ่ ขอเพียงพื้นเพเป็นคนบริสุทธิ์ แต่เสี่ยวซิงคนนี้ก็เด็กเกินไป! รูปร่างทั้งเล็กทั้งเรียบ! พอดูก็รู้แล้วยังโตไม่เต็มที่ งั้นอีกนานแค่ไหนถึงจะเอาหลานให้เธอได้?

ฉินจู้นมองไปที่ฉินเจี้ยนหาวที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ “ดังนั้นผมเตรียมตัวจะพาเสี่ยวซิงไปแต่งงานที่ประเทศซูดาน! จะไม่จัดงานแต่งที่ไต้หวัน ทุกอย่างเอาแบบเรียบง่าย”

“จะเป็นไปได้ยังไง? ตระกูลฉินเราแต่งสะใภ้เข้า จะมาทำตามใจได้ยังไงกัน?”เหยาเฟินพอฟังก็คัดค้านทันที

“หม่ามี๊ อายุของเสี่ยวซิงยังแต่งงานไม่ได้ ดังนั้นผมเลยจะพาเธอไปแต่งงานที่ประเทศซูดาน

รอผ่านไปกี่ปีพวกเราค่อยจัดใหม่ก็เหมือนกัน!”ฉินจู้นอธิบาย

เหยาเฟินมองไปที่ฉินเจี้ยนหาวที่นั่งอยู่ อยากให้เขาพูดปฏิเสธออกมาสักคำ