บทที่ 2/5

ณ ผับกึ่งบาร์ชื่อดังย่านทองหล่อ

“วันนี้เอาเมียมาคุมเลยเหรอมึง คราวที่แล้วทำความผิดอะไรล่ะ

นาถึงตามมาคุมแบบนี้”

ดนุรุจเย้าเพื่อนสนิทด้วยความสนุกสนาน

หลังเห็นไอ้เพื่อนรักเดินนำแฟนสาวเข้ามาในผับ

ปกติศศินาไม่ตามจิกเพื่อนเขาแบบนี้

เดินตามกันมาแบบนี้สงสัยไอ้ตัวร้าย มีความผิดชัวร์

“ไม่ต้องมาพูดเลยมึงก็ครั้งที่แล้วใครกันหนีกลับก่อน

ทิ้งเด็กที่ไอ้เต้หามา ให้เป็นภาระกู”

“ไอ้บ้า กูไม่ได้บังคับมึงให้ไปยุ่งกับน้องเขานี่โว้ย

จ่ายตังค์แล้วก็ให้น้องเขากลับก็สิ้นเรื่อง เมาแล้วเหี้ยเสือกมาด่ากู”

ดนุรุจด่าไอ้เพื่อนเลวอย่างรู้สันดาน ไอ้นี่เมาแล้วชอบเงี่ยน

แล้วดันเป็นคนเงี่ยนที่ไม่ชอบโกหกเมียอีกต่างหาก

ไม่รู้ว่าเป็นข้อดีหรือข้อเสีย คนเหี้ยๆ อย่างมัน ไม่เคยโกหกเมียเลยสักครั้ง

ต่อให้ทำผิดอะไรมา สารภาพผิดหมด ไม่เคยโกหกแม้แต่ครั้งเดียว

มันบอกเขาว่าอะไรนะ

‘ถึงกูเลวยังไง แต่กูก็ไม่โกหกนา คนคบกันต้องพูดความจริง

ต่อให้กูเลวแค่ไหน กูรู้ว่านาพร้อมจะให้อภัยกูเสมอ’

ดูมันมั่นใจว่าเมียรักเมียหลงจะทำอะไรก็ได้

“รุจเป็นไงบ้าง สบายดีไหม แล้ววันนี้คุณเต้ไม่มาเหรอ”

ศศินาทักเพื่อนสนิทของคนรักที่เธอรู้จักดี

เพราะเพื่อนสนิทคนนี้ จบโทที่อเมริการุ่นเดียวกับเธอและภัทรพล

ดนุรุจเป็นเพื่อนสมัยมัธยมของเขา แต่เรียนมหาวิทยาลัยคนละที่

ตอนเรียนปริญญาตรี ดนุรุจจบรัฐศาสตร์

จากมหาวิทยาลัยเก่าแก่ของประเทศ เพราะอยากเป็นนักการทูต

แต่ดันมารับช่วงสืบทอดกิจการสถานีโทรทัศน์ต่อจากที่บ้าน

เลยไปเรียนบริหารต่อที่เมืองนอก

“สบายดีครับนา ไอ้เต้มันติดธุระเลยมาไม่ได้

ว่าแต่ว่าเพื่อนผมทำความผิดใหญ่หลวงจนนาต้องตามคุมเลยเหรอ”

ดนุรุจเย้า

“ใช่ที่ไหนล่ะ รุจ เนี่ยะตื้อให้นามาด้วยให้ได้

บอกว่าวันนี้อยากดื่ม แต่ไม่อยากดื่มโดยไม่มีนาอยู่ด้วย

เลยลากนามาช่วยขับรถ”

คงกลัวจะเมาแล้วเงี่ยนเหมือนเดิม เลยพาเมียมาคุม

ดนุรุจรู้แกวเพื่อน ไอ้นี่มันติดเมียอย่างกับอะไร

เวลามาเที่ยวแบบนี้ สาวๆ ชอบเข้าหา แต่มันเลือกกิน

กินเฉพาะคนที่จะไม่สร้างปัญหา

มันบอกอะไรนะ เอาแต่ประเภท’ เจอ จ่าย จบ’

ยังกับโปรโมชั่นประกันที่บริษัทมันขายช่วงโรคระบาด

ถ้าใครที่ดูจะยุ่งยากมันจะไม่ยุ่งด้วย สวยแค่ไหนมันก็ไม่แล

เห็นแรดๆ แบบนี้ แต่เขารู้ดีว่ามันรักเมียมาก