บทที่ 3

"เธอคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้ผลหรือไง" เซอร์เวย์ไม่ได้ผลักใส เขาทำแค่มองต่ำลงไปดูคนที่ยังกอดร่างของเขาไว้แน่น แต่สายตาคมคู่นั้นไม่ได้มองเธอเหมือนเดิมแล้ว เพราะตอนนี้มันแฝงความดูถูกไว้

"คุณหมอเป็นลูกคนหนึ่ง ก็ต้องรู้ดีว่าความรู้สึกของลูกที่ใกล้จะเสียแม่ไปมันเป็นยังไง ถ้าคุณหมอเจอเหตุการณ์แบบฉัน ฉันคิดว่าคุณหมอต้องพยายาม"

"ใช่ผมต้องพยายามแน่ แต่ไม่ใช่เอาตัวเข้าแลกแบบนี้"

"ฉันทำได้มากกว่านี้ค่ะ คุณหมอต้องการวิญญาณของฉันไหมล่ะ ฉันยินดีมอบมันให้คุณ"

เซอร์เวย์เงียบไปครู่หนึ่ง เขาเก็บเธอไว้ใช้งานจะไม่ดีกว่าเหรอ เพราะคิดว่าคนแบบพ่อต้องไม่หยุดอยู่แค่นั้นแน่ ถ้ามีผู้หญิงที่สามารถจะคุยได้ทุกเรื่อง หรือเรียกใช้ได้ตลอดเวลา มันคงจะดีกว่า

"คุณออกไปก่อน"

"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ไป"

"วันนี้ผมเหนื่อย เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้"

"พรุ่งนี้เหรอคะ"

"เอาเบอร์โทรคุณมาแล้วกัน" เขาต้องคิดก่อนว่าจะทำยังไงกับข้อตกลงนี้ดี เพราะจะให้ใครรู้เรื่องของตัวเขาไม่ได้ แต่ถ้าจะให้เธอช่วยเรื่องนี้เขาต้องบอกเธอให้รู้ทุกเรื่อง

หญิงสาวไม่รอช้ารีบเดินไปหาปากกาและกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานในห้องนั้น แล้วก็เขียนเบอร์โทรลงไป

"คุณหมออย่าลืมโทรมานะคะ ไม่สิเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาหาคุณหมอใหม่อีกที"

"ไม่ต้องมา"

"ก็ฉันกลัวว่า.."

"ผมไม่ลืมหรอก ออกไปได้"

พอเธอออกไปแล้วเขาก็เดินไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู

"อาย? หึ" เห็นชื่อที่เธอเขียนกำกับไว้ก็นึกขำ อายตรงไหน ผู้หญิงใจกล้าแบบเธอเนี่ยนะชื่ออาย

จากที่คิดว่าจะมาพักผ่อนสักหน่อย ก็เลยทำให้นอนไม่หลับ เพราะสิ่งที่เขากำลังจะทำอยู่ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ถึงกับเอาชื่อเสียงของโรงพยาบาลมาเสี่ยง ยิ่งถ้าพ่อรู้เรื่องนี้มีหวังหัวขาดแน่

หญิงสาวรีบกลับมาที่หน้าห้อง ICU เพื่อจะบอกข่าวดีกับแม่ ถึงแม้ว่าแม่จะนอนไม่ได้สติ แต่เธอก็ยังคงพยายามพูดด้วย เพื่อให้ท่านสู้ไปกับเธออีกแรงหนึ่ง

เช้าวันต่อมา..

"คุณหมอยังไม่มาอีกเหรอคะ"

"เช้าขนาดนี้คุณหมอคงยังไม่เข้าโรงพยาบาลหรอกค่ะ"

เมื่อคืนนี้เขากลับออกไปอีกเหรอ เพราะเธอดูเหมือนว่าเขาจะมาค้างที่ห้องทำงาน หญิงสาวสังเกตจนทั่วห้องแล้ว ในห้องนั้นมีเตียงนอนที่มีผ้าม่านกั้นไว้ มันต้องเป็นเตียงสำหรับพักผ่อนของคุณหมอแน่

"เราทำแบบนี้มันจะดีเหรอคะ" พอรถจอดลงที่หน้าโรงพยาบาล แพทย์หญิงอมรรัตน์ก็เลยถามผู้เป็นสามีอีกที

"ถ้าเราไม่ตามมาที่โรงพยาบาล แล้วเมื่อไรจะเจอหน้ามันอีก" นี่แหละคือนิสัยเด่นของพลตรีนายแพทย์วันเวย์ คิดจะทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้ ไม่ปล่อยให้ค้างคาใจนาน และตอนนี้เรื่องฝ่ายหญิงท่านก็คุยกับผู้ใหญ่ฝ่ายนั้นเป็นที่เรียบร้อย เหลือแค่นัดให้ทั้งสองมาเจอกัน และคืนนี้ก็เป็นคืนนัดหมาย ถ้าแค่โทรมาบอกลูกชายคงไม่ไปตามนัดแน่