บทที่ 2

จริงๆ แล้วคนเป็นพ่อก็ไม่ได้คิดว่าลูกชายจะชอบเพศเดียวกันเหมือนที่ภรรยาคิดหรอก เพราะวงศ์ตระกูลของท่านไม่มีแบบนั้นสักคน แต่กันไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร ..คิดได้แบบนั้นพลตรีนายแพทย์วันเวย์ก็เลย ยกสายโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนสนิท

เวลาทานข้าวเย็น..

"ไหนบอกเวย์จะพาตาปลื้มมาค้างที่บ้านไงครับ" ลงมาที่โต๊ะอาหารเขาก็ไม่เห็นน้องชายและหลาน

"คืนนี้สงสัยจะไปค้างที่บ้านคุณตา" นายแพทย์วันเวย์หมายถึงบ้านของทัตเทพ ทั้งสองรู้จักกันเป็นอย่างดีก็เลยไม่ต้องทำความรู้จักอะไรกันอีก พอรู้ว่าได้เป็นดองต่างฝ่ายต่างก็ยินดี

ก่อนที่จะไปจัดการลูกชายคนเล็ก ผู้เป็นพ่อต้องจัดการลูกชายคนโตให้ได้ก่อน โชคดีที่ลูกชายคนกลางหาสะใภ้ได้ถูกใจ

"พรุ่งนี้ตอนเย็นทำตัวให้ว่างด้วย"

"ทำไมเหรอครับพ่อ" ชายหนุ่มที่หยิบช้อนขึ้นมากำลังจะตักข้าวใส่ปากถึงกับหยุด

"พ่อนัดให้เราดูตัว" ท่านเป็นถึงแพทย์ทหาร ไม่คิดจะพูดอ้อมค้อมอยู่แล้ว

"พ่อลืมเรื่องนั้นไปได้เลย" แต่ลูกชายก็ไม่ใช่ย่อย ถ้าไม่งั้นเขาคงไม่โสดมาจนถึงตอนนี้

"เรย์!"

"คุณคะ"

"ถ้ามันไม่เอาเมียตอนนี้แล้วมันจะไปเอาตอนไหน อายุก็ตั้งเท่าไรแล้ว"

"ผมมีงานด่วนที่โรงพยาบาล ขอตัวนะครับ" จากที่คิดว่าจะมาค้างที่บ้านเพื่อชื่นใจหลานชายหน่อย ก็เลยเปลี่ยนใจกลับไปค้างที่โรงพยาบาลดีกว่า

"ดูลูกชายของคุณนะ"

"เหรอคะ" ภรรยาอดพูดประชดไม่ได้ ตอนสมัยนอร์เวย์ก็ทีหนึ่งแล้ว พอไม่ถูกใจลูกชายหน่อยโยนมาเป็นของนาง

[โรงพยาบาล]

วันไหนถ้าเขาทำงานเหนื่อยก็จะนอนพักที่ห้องทำงานเลย เพราะห้องทำงานมีแบ่งมุมสำหรับพักผ่อน แต่ถ้าวันไหนไม่เหนื่อยมากก็จะไปพักที่หอของโรงพยาบาล

"คุณหมอคะ" หญิงสาวที่เดินตามหลังมารีบตามเข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตู

"คุณทำอะไร" เขาไม่คิดว่าเธอจะแอบเดินตามมาแบบนี้

"ฉันขอร้องนะคะ คุณหมอช่วยทำการผ่าตัดให้แม่ฉันที" นาทีนี้เธอต้องทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะขอร้องอ้อนวอนให้เขาช่วยชีวิตแม่ของเธอให้ได้

"ผมคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ เชิญคุณออกไป" ชายหนุ่มเดินกลับมาที่ประตูซึ่งมีเธอยืนพิงอยู่ เพื่อที่จะเปิดประตูขับไล่เธอออกจากห้อง

"ฉันขอร้องนะคะคุณหมอ"

"เธอ??" นายแพทย์เซอร์เวย์ถึงกับตกใจเมื่อถูกผู้หญิงแนบใบหน้าลงมาซบที่แผ่นอก..