ปริมกำลังทำให้เรามีอารมณ์

แผ่นดินพยายามทบทวนอะไรหลาย ๆ อย่างว่าเขาทำอะไรให้ฉันไม่สบายใจหรือเปล่า สุดท้ายก็คงนึกได้ว่าเมื่อคืน มีบทรักที่หัวเตียงแล้วอาจจะมากระทบบริเวณผนังห้อง

“ หรือว่าเมื่อคืนเราทำเสียงดังรบกวนปริม ”

ฉันสะดุ้งเฮือก กลัวเหลือเกิน กลัวมันจะรู้ว่าฉันไปแอบฟัง บทรักของเขาแล้วแอบช่วยตัวเองจนเสร็จไปหลายรอบ

ดินเขยิบเข้ามาใกล้แล้วเอื้อมมือมาวางบนมือฉัน

“ เราขอโทษนะ เรารู้ว่าปริมไม่กล้าบอก เราเสียงดังเลยทำให้ปริมนอนไม่หลับใช่ไหม ” ฉันพูดอะไรไม่ออก ก็ดีเหมือนกันที่มันเข้าใจแบบนั้น

“ ต่อไปเราจะระวังไม่ให้เสียงดังนะ ”

ฉันพยักหน้าไปแกน ๆ สองคนนั่งตักข้าวเข้าปาก หันไปดูทีวี พลันนั้นเสียงโทรศัพท์ของดินก็ดังขึ้น เขากดรับ

“ ครับ น้าปลา อ๋อ เนี่ย ผมไปซื้อข้าวมานั่งกินกับปริมอยู่เลย แป๊บนะครับ ” ดินบอกพร้อมส่งโทรศัพท์ให้ฉัน

“ แม่ปริมโทรมา บอกโทรหาปริมไม่ติด ” ฉันรับโทรศัพท์ของดินมาแนบหูพร้อมกับเดินไปดูโทรศัพท์ตัวเอง มันดับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แบตหมดไม่รู้ตัว แม่ฉันเลยต้องโทรหาดินแทน

ฉันคุยอยู่พักหนึ่ง ดินก็อ้าปากพะงาบ ๆ บอกว่าไปซื้อน้ำแข็งก่อน ฉันคุยอีกไม่นานแม่ก็วาง สายตาเจ้ากรรมก็ไปสะดุดกับภาพหน้าจอโทรศัพท์ของดิน เป็นรูปเปลือยท่อนบนล่ำสันซิคแพ็คแน่นเปรี๊ยะของดินเองที่นอนอยู่บนเตียง ฉันเผลอกลืนน้ำลาย นึกถึงเสียงครวญครางจากผู้หญิงคนเมื่อคืนที่ได้ลูบไล้กายแกร่งทั้งคืนแล้วแอบอิจฉาเบา ๆ

แล้วความไม่รู้จักพอของฉันก็ทำให้ฉันแอบกดเปิดดูแกลเลอรี่ภาพถ่ายในมือถือดิน ฉันกดไปเรื่อย ๆ ส่วนมากเป็นภาพดินในอิริยาบถต่าง ๆ มีทั้งคนเดียว กับกลุ่มเพื่อน สะดุดในหัวใจนิดหนึ่งที่มีโฟลเดอร์เฉพาะที่ดินตั้งเป็นชื่อฉันโดยเฉพาะ ฉันเข้าไปดูก็เห็นรูปตัวเองจำนวนมาก แต่ส่วนมากจะเป็นรูปที่ดินแอบถ่ายตลก ๆ ไอ้เพื่อนบ้า

ฉันเลื่อนไปเรื่อย ๆ แล้วก็เจอภาพที่ทำให้ต้องตะลึง

เป็นเซ็ทภาพที่ดินร่วมรักกับผู้หญิงคนหนึ่งในท่วงท่าต่าง ๆ ภาพเธอกำลังอ้าปากอมท่อนลำขนาดใหญ่พอ ๆ กับกระบอกไฟฉาย ไม่งั้นก็แขนเด็กที่มันปูดโปนเต็มไปด้วยเส้นเลือด ภาพดินก้มลงใช้ลิ้นแลบยาวเลียเครื่องเพศของผู้หญิงอย่างไม่รังเกียจ ยิ่งเปิดดูก็ยิ่งใจเต้นแรง

ฉันเปิดดูลวก ๆ ในอัลบั้มภาพนั้น ล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยท่วงท่าต่าง ๆ ที่ฉันไม่อาจหยุดพิจารณานานได้เพราะกลัวมันจะกลับมา แต่แล้วก็ไปเจอภาพหนึ่งสะดุดใจฉันเหลือเกิน ผู้หญิงคนหนึ่งนอนเบะขาอ้าซ่า โดยมีมือใหญ่ที่สอดใส่แตงกวาเข้าไปในช่องทางรักของเธออยู่ ฉันเสียววูบที่ช่องท้องก่อนหันขวับไปมองแตงกวาที่มันพึ่งซื้อมากินกับน้ำพริกอ่องโดยอัตโนมัติ

“ มาแล้ว เป๊บซี่คนละถุง ” เสียงห้าวใหญ่ดังขึ้นก่อนตัวจะตามมา ฉันรีบกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะ

ดินยื่นเป๊บซี่ให้ฉันถุงหนึ่งแล้วถือวิสาสะขึ้นไปนอนบนเตียงดูทีวี น้ำเป๊บซี่ในถุงหยดลงบนเตียง ฉันแหว

“ ดิน ลงมากินข้างล่าง น้ำหยดใส่เตียงแล้วนั่นน่ะ ”

ดินนั่งเฉย ทำหูทวนลม ฉันหาที่วางถุงเป๊บซี่ของตัวเองแล้วเดินเข้าไปเอื้อมคว้าถุงเป๊บซี่ของดินออกมา เขาสลับมือไปถืออีกข้าง ฉันเอื้อมมือตาม เขาก็สลับมาอีกข้าง เพราะตัวฉันเล็กกว่าแขนก็สั้นกว่าเลยคว้าตามแขนยาวของคนตัวใหญ่ไม่ทัน ฉันโมโหเลยทุ่มตัวลงไปหามันเพื่อจะคว้าของที่อยู่ในมือ แต่กลับพลาดท่าล้ม ที่สำคัญฉันล้มลงบนตัวดินเต็ม ๆ

ตัวฉันเองด้วยความที่ใจจดใจจ่ออยู่ที่ถุงเป๊บซี่ก็เลยยังพยายามคว้ามันจากมือขวาของดิน ที่ตอนนี้ยืดแขนให้มันพ้นเตียงอยู่ ส่วนแขนซ้ายเขารัดเอวฉันให้ดิ้นไม่ได้ อีกทั้งหัวเราะขำ ฉันยิ่งโมโห เลยพยายามดิ้นยกใหญ่

แต่อยู่ ๆ เสียงหัวเราะของดินก็หายไป เสียงทุ้มบอกฉันเบา ๆ

“ ปริม อย่าดิ้น ”

“ ทำไม คิดว่าตัวใหญ่กว่าแล้วจะเอาเปรียบเราได้เหรอ คิดว่าจะชนะตลอดหรือไง ไม่โว้ย ”

“ มะ.. ไม่ใช่ ”

“ ทำไม อย่ามาเจ้าเล่ห์”

“ ไม่ได้เจ้าเล่ห์ ”

“ เอาเป๊บซี่มา ” ฉันยังดิ้นไขว่คว้ายื้อแย่งถุง ดินปรามดังขึ้น

“ ปริม ! ”

“ เอามา ! ”

“ ปริมกำลังทำให้เรามีอารมณ์ ” ฉันชะงัก

“ อะไรนะ ! ”

“ ก็ตามนั้นแหละ ”

“ ระ..เรา ไม่เข้าใจ ”

“ ก็ปริมมาดิ้นอยู่บนตัวเรา นมปริมก็ถูนมเรา จิ๋มปริมก็ถูเจี๊ยวเรา เราก็เลย... ”