กลางทะเล 1

Chapter 3: กลางทะเล

รุ่งเช้าเราเช็กเอ๊าท์แบบเฉียดฉิว ก่อนเดินทางไปหัวหิน เพราะยังไม่ได้เวลาเช็กอิน เราจึงไปกินมื้อเที่ยงกันก่อน กินเสร็จก็ใกล้เวลาเช็กอินจึงเดินทางไปบ้านพักติดชายทะเล บรรยากาศดีมาก จนฉันกับนุ่นร้องกรี๊ดอย่างถูกใจ เพราะเราค้างคืนที่นี่สามคืน

“ไอ้ตรีแม่งจองบ้านพักถูกใจมาก”

“บ้านดี ติดทะเลขนาดนี้ คืนละสามพันโคตรถูกเลย” ฉันพึมพำขณะเดินชมบ้าน ที่ห้องนอนถึงสามห้อง

“นั่นสิ อย่างต่ำมันน่าจะห้าพันเปล่าวะ” ยัยนุ่นพึมพำ ก่อนจะเอ่ยต่อ

“ช่างเถอะ เราจ่ายเงินไอ้ตรีไปแล้วนี่ มันก็คงราคาแค่นั้นแหละ”

“อือ...” ฉันพยักหน้ารับ ก่อนเราสองคนจะได้เป็นคนเลือกห้องก่อน แน่นอนเลือกห้องที่วิวดี มองเห็นทะเลจากหน้าต่างข้างห้อง

พอเก็บเสื้อผ้าข้าวของส่วนตัวเรียบร้อย ยัยนุ่นก็หันมาทางฉัน มองตามันก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร

“มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

“วันที่กินเลี้ยงวันนั้น” ฉันจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ยัยนุ่นฟังเรื่องที่อีหมวยมันวางยาปลุกเซ็กซ์ในแก้วเหล้าฉัน

“เวรจริงๆ” ฟังจบยัยนุ่มก็พูดเหมือนไม่รู้อะไรมากกว่านั้น

“แต่เมื่อคืนจูบกัน หมายความว่าไงวะ”

“เอ่อ กูไม่รู้เหมือนกัน ไอ้ตรีมันบ้าว่ะ จู่ๆ ก็อยากลองจูบกันดู”

“เพื่อ...”

“มันบอกอยากรู้ว่าจูบครั้งนี้จะเป็นยังไง”

“แล้วเป็นไงล่ะ”

“กูก็ยังไม่ได้ถามมัน”

“กูถามมึงนั่นแหละ แล้วรู้สึกยังไงกับจูบเมื่อคืน จูบแบบไม่ได้มียาปลุกเซ็กซ์น่ะ”

“กูก็...” ฉันเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันสับสนระหว่างสิ่งที่ควรรู้สึกกับความรู้สึกจริงๆ ของตัวเอง

“มันยังไง”

“กูบอกไม่ถูกว่ะ”

“มึงรู้สึกดีมั้ย”

“มันก็ไม่ได้เลวร้าย อาจเพราะกูกับไอ้ตรีมันก็เป็นเพื่อน คือแบบ...”

“มึงชอบมัน”

“ก็แน่นอนมันเป็นเพื่อนกูตั้งเรียนเรียนประถมเลยนะ จะไม่ชอบได้...”

“มึงชอบมันมากกว่าเพื่อน”

“เฮ้ย บ้า ไม่ใช่หรอก มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง”

“ใช่ มันไม่ควรเป็นแบบนั้น แต่กูว่ามึงกับไอ้ตรีกู่ไม่กลับแล้วล่ะ แต่กูไม่แปลกใจนะกับไอ้ตรีน่ะ กูคิดว่ามันชอบมึงมานานแล้ว เวลามึงไปเที่ยวหรือไปไหนกับแฟน วันนั้นมันจะหงอยๆ อารมณ์ไม่ดี”

“เฮ้ย บ้าน่า”

“จริงๆ และมึงเองก็อาจจะชอบมันมานานแล้วเหมือนกัน แต่มึงไม่รู้ตัว”

“โอ๊ย บ้าแล้ว ของแบบนี้จะไม่รู้ตัวได้ยังไงล่ะ มันไม่ใช่หรอกมึง”

“มึงถามใจตัวเองดูดีๆ และที่สำคัญ มึงแน่ใจนะว่าเรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีก เพราะไม่งั้น มันก็เท่ากับว่ามึงไม่ต่างจากพี่บิ๊กที่นอกใจมึงน่ะ และถ้าน้องรินรู้เข้า คงเสียใจ”

ยัยนุ่นเอ่ยถึงไอ้พี่บิ๊ก แฟนเก่าที่วันก่อนมาขอคืนดี

“มันจะไม่เกิดขึ้นหรอกมึง”

“ถ้ามึงแน่ใจก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่แน่ใจก็ควรบอกเลิกน้องรินก่อน ไม่งั้นมึงจะเป็นฝ่ายนอกใจน้องเขา ตอนนี้ก็นอกกายไปแล้วครั้งหนึ่งนะ นั่นถือว่าเป็นอุบัติเหตุแล้วกัน”

“กูก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันว่ะ ถึงคืนนั้นจะทำไปเพราะฤทธิ์ยา แต่มันก็รู้สึกตงิดในใจ”

“จะตัดสินใจยังไงก็คิดดีๆ แล้วกัน แต่มึงแน่ใจได้ยังไงว่ามึงกับไอ้ตรีจะไม่เอากันอีก ของมันเคยๆ นะ แถมตัวติดกันแบบนี้ โอกาสจะเกิดขึ้นได้มันง่ายมากนะมึง”

“เดี๋ยวกลับกรุงเทพฯ กูจะให้มันย้ายออกจากห้องกู ให้มันไปอยู่กับไอ้ปีก่อน จนกว่ามันจะหาห้องได้”

“ยังไงมึงกับมันก็ยังต้องทำงานที่ร้านป้ามึงด้วยกัน ยังไปไหนมาไหนกันปกติ ไม่ว่ามึงกับมันจะพักคนละที่ก็เถอะ หรือมึงกับมันจะไม่ได้ทำงานด้วยกัน มันก็เกิดขึ้นได้เปล่าวะ”

“มึงอย่าพูดให้กูกลัวสิ”

“กลัวใจตัวเองเถอะ จะว่าไปมึงกับมันก็สมกันดีนะ รักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก”

“รักแบบเพื่อนโว้ย” ฉันแก้ต่างให้

“แต่ยังไงก็รักและผูกพันกันมานาน”

“กูบอกตามตรง ไอ้ตรีตอนยังเด็ก มันไม่ได้เหมือนตอนนี้เท่าไหร่หรอก มันทั้งขี้แย ขี้กลัวสารพัด กูต้องคอยดูแลมันตลอด ไม่คิดว่าโตมา มันจะ...”

“จะเอามึงใช่มั้ย”

“อีบ้า กูปล้ำมันต่างหาก”

“แต่มันก็สมยอม”

“มันสู้แรงกูไม่ไหว”

“มึงนี่นะ คิดได้ กูว่ามึงโดนมันหลอกแล้ว”

“หลอกอะไรล่ะ”

“มันหลอกที่แกล้งขัดขืนมึงไง”

“รุ่งขึ้นมันร้องไห้ ด่ากูอีทอมเลวด้วย”

ยัยนุ่นถึงกับหัวเราะก๊าก

“ไอ้ตอแหล” ยัยนุ่นด่า ก่อนที่ไอ้คนที่ถูกด่าจะโผล่หน้ามา ใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเดียว เปลือยท่อนบนโชว์แผงอกแน่นๆ พร้อมรอยสักสิงโต

“ไปเล่นน้ำทะเลกันเถอะ”

“มึงไปก่อนเลย เดี๋ยวกูกับไอ้เก้าเปลี่ยนชุดก่อน” ยัยนุ่นบอก

“เอ่อๆ รีบตามมานะ จะได้ถ่ายรูปกัน” พูดจบมันก็รีบเดินไปจากนั้นทันที เพราะเสียงเรียกของไอ้ปีดังลั่นบ้าน

“ถ้ามึงจะอ่อนไหวกับมัน กูเข้าใจนะ แม่งหล่อฉิบหาย เท่ และมันก็เซ็กซี่สุดๆ”

“มึงนั่นแหละอ่อนไหวกับมันหรือเปล่า” ยัยนุ่นก็ชมไอ้ตรีเกินเบอร์จริงๆ

“โอ๊ย กูอยากจะอ่อนไหวหรอก แต่กูรู้ไง ว่ายังไงมันก็ไม่เอากู กูจะอ่อนไหวให้ตัวเองอกหักรักคุดทำไม ที่สำคัญตอนนี้มันเป็นผัวมึงแหละ”

“ผัวบ้าอะไร กูยังไม่ได้คบกับมัน!”

“ยังไงก็เถอะ กูไม่นอนกับผู้ชายคนเดียวกันกับเพื่อนซี้โว้ย! ถ้าไม่รู้ก็แล้วไป แต่นี่กูก็รู้แล้ว” ยัยนุ่นทิ้งทวนประโยคแล้วหัวเราะร่วน

“เฮ้อ กูไม่น่าบอกมึงเลย”

“บอกน่ะดีแล้ว กูจะได้ไม่เผลออ่อยไอ้ตรีมัน”

“มึงก็พูดไปเรื่อย”

“เอ่อ ตอนนี้มึงกับกูรีบไปชายหาดกันเถอะ”

ไม่กี่นาทีต่อมาฉันกับยัยนุ่นก็เดินลงมาหาด หาดกว้างก็จริง แต่ผู้คนก็เยอะมาก ไม่รู้พวกมันเดินไปถึงไหน หรือลงเล่นน้ำกันไปแล้ว ฉันกับยัยนุ่นจึงถ่ายรูปกันสองคนไปก่อน

“มึงถอยหลังไปอีก ไม่ต้องถ่ายโฟกัสหน้ากู ถ่ายให้เห็นทั้งตัว และให้เห็นทะเลกว้างๆ”ยัยนุ่นบอก

“อือ...” ฉันครางรับ แล้วถอยหลังตามที่ยัยนุ่นบอก กระทั่งฉันชนกับร่างใครบางคน

“เชี่ย!” ได้ยินเสียงสบถอย่างอารมณ์เสีย ฉันจึงรีบหมุนตัวเพื่อจะขอโทษ เห็นหน้าผู้ชายตัวสูงกว่าฉันแค่นิดหน่อย หน้าตาดีแบบกลางๆ ที่สำคัญดูหัวเสียมาก

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ฉันลนลานขอโทษ คิดว่าจะโดนด่าหรืออะไรมากกว่านั้น แต่อีกฝ่ายมองกวาดร่างฉันอย่างสำรวจ จ้องขาที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นของฉันแล้วยิ้มออกมา

“โอ๊ะ ไม่เป็นไรน้อง คนเราไม่ได้มีตาหลังนี่เนาะ ว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ”

“ขอบคุณนะคะที่ไม่โกรธ ฉันชื่อเก้าค่ะ” ฉันบอกไปตามตรง ไม่ได้ชอบสายตาของหมอนี่นักหรอก แต่เห็นว่าฉันผิดที่ไปชนเขาก่อน เลยไม่อยากแสดงท่าทีอะไรออกไปให้มาก

“พักอยู่ที่ไหน”

“เอ่อ แถวนี้แหละค่ะ”

................