Chapter 3 แค่คนคุย 75%
“โอ๊ย อึดอัด!”
เวกัสหัวเราะ แต่เมื่อหญิงสาวตวัดตามองดุใส่ เขาก็เม้มปากกลั้นยิ้ม ไม่แสดงออกว่าขบขันท่าทางโวยวายของเธออีก ก่อนที่ชายหนุ่มจะดีดนิ้วเสียงดัง แล้วหันมาชี้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ใส่เธอ
“ดื่มกันมะ เวลาแบบนี้ต้องเมา”
อันนาเบ้หน้า
“ไม่เอาอะ ฉันอยู่กับแกสองคน เมาแล้วยังไงต่อ ไม่มีใครหามเรากลับหอนะ”
“แกก็อย่าดื่มจนเมาปลิ้นสิวะ” ชายหนุ่มตบท้ายทอยเธอ ก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “รออยู่นี่แหละ ฉันจะไปซื้อเหล้า อย่าเดินไปไหนคนเดียวล่ะ เดี๋ยวตกน้ำตกท่า ยิ่งป้ำ ๆ เป๋อ ๆ อยู่”
อันนาแยกเขี้ยวใส่เขา แต่เมื่อชายหนุ่มหัวเราะแล้วหันหลังเดินไปอีกทาง เธอก็ยกมือขึ้นแตะท้ายทอยตัวเองเบา ๆ ด้วยความรู้สึกเหมือนความอบอุ่นจากมือนั่นยังอวลอยู่ ยังไม่จางไป
ตึกตัก ตึกตึก ตักตัก
บ้าชะมัด
ทุกครั้งที่ใกล้ชิดกัน เธอไม่หายใจสั่นกับเขาซะที...
“อัน อัน”
“.....”
“อัน”
อันนาสะดุ้งเฮือก! ก่อนลืมตามองหญิงสาวในชุดนักศึกษา ตัดผมสั้น สวมแว่น ที่กำลังมองเธออยู่ ร่างบางในชุดนักศึกษาที่สวมเสื้อคลุมคณะตัวใหญ่โคร่งลุกขึ้นนั่งบนเตียง และพบว่าเธอเหงื่อโทรมกายเลย
“ทำไมสวมเสื้อแขนยาวนอน นี่มันร้อนมากเลยนะ พัดลมก็ไม่เปิด”
“เผลอหลับไปน่ะ” หญิงสาวตอบรูมเมทพลางยกมือขึ้นเสยผมที่เต็มไปด้วยเหงื่อ “เกวจะใช้ห้องน้ำหรือเปล่า เราจะอาบน้ำหน่อย”
“ไม่อะ ไปอาบเหอะไป” เกวลินยืนจัดหนังสืออยู่ตรงโต๊ะอ่านหนังสือของเธอ “ยังใส่ชุดนักศึกษาคือยังไม่ได้อาบน้ำใช่มั้ยล่ะ? น่าจะอาบที่ห้องไอ้นุ้กเลย อยู่ยังไงแบบนั้นทั้งคืน ไม่เหนียวตัวเหรอ?”
เพราะอันนาโกหกว่าไปนอนห้องเพื่อนผู้หญิงอีกคน พอเกวลินถาม เธอจึงได้แต่หัวเราะแหะ ๆ
“ดื่มหนักไปหน่อยอะแก”
เกวลินหันมามองด้วยสีหน้าเพลีย ๆ แหงละ เมื่อคืนเธอติดต่ออันนาไม่ได้ เป็นห่วงจนแทบไม่ได้นอนเลยเหมือนกัน
“เออ เห็นเสื้อคลุมก็รู้ละ เวกัสก็ไปด้วยล่ะสิ ถึงหยิบเสื้อมันใส่กลับมาอีกแล้วน่ะ มีใครอยากเมาอีกใช่มั้ยล่ะ พวกเพื่อนแกน่ะ”
“อื้อ” อันนาตอบโดยไม่สบตา เกวลินเป็นเด็กเรียน เลยไม่ค่อยชอบพวกเพื่อนสนิทสายเที่ยวสายเมาของเธอเท่าไหร่
“แกก็อย่าดื่มเยอะ มันไม่ดี”
หญิงสาวผู้อยู่ในกฎระเบียบเป๊ะแบบเกวลิน แน่นอนว่าไม่เคยแตะเหล้าเลยสักหยด ส่วนอันนารู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง แล้วไงล่ะ เป็นเรื่องจนได้เนี่ย
รู้งี้ทำตัวอยู่ในกฎเกณฑ์แบบรูมเมทซะก็ดี เฮ้อ!