EP 4 - เรซควีน

@มหาวิทยาลัย KING

“มันมาแล้ว” เสียงของพายุพูดขึ้นเมื่อเห็นเพลิงกำลังเดินมายังพวกเขาที่นั่งประจำอยู่ภายในโรงอาหาร ก่อนร่างสูงจะเดินมาถึงกลุ่มเพื่อน โดยมีไฟ พายุ และเฟียร์ นั่งอยู่

“ไงวะ ไปส่งสาวคณะไหนมาล่ะวันนี้ ถึงมาช้า” พายุเอ่ยแซวตามประสา แต่ก็มักจะเป็นเรื่องจริงเสมอ

“รู้แล้วชีวิตมึงจะดีขึ้น ?” ใบหน้าหล่อเหลาเลิกคิ้วมองพลางตอบกลับเสียงเรียบก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ พายุ

“หึ” ไฟแค่นหัวเราะในลำคอและส่ายหัวเบา ๆ ให้กับเพื่อนทั้งสอง อีกคนก็ปากเบาพูดมากไปเรื่อย ส่วนอีกคนก็ปากหนักมากแต่พอพูดออกมาแต่ละคำก็หนักเหมือนปาก ซึ่งสองคนนี้มักจะกวนตีนกันได้ตลอด

“ครับพี่เพลิงครับ กับเพื่อนละปากแซ่บนะครับ ทีกับสาวปากหวานอย่างกับน้ำผึ้งเดือนห้า” พายุแซวอีกหนึ่งกรุบ

“หรือมึงไม่เป็น ?” เสียงทุ้มเอ่ยถามกลับพลางยกมือตบบ่าเพื่อนชาย “เออลืมไป อย่างมึงถ้าชอบคือฉุดเลย”

“สัสกูไม่ใช่คนป่า”

ทั้งสองคนยังต่อล้อต่อเถียงกันไม่เลิก ส่งผลให้เฟียร์ที่นั่งก้มหน้าก้มตาไถไอจีเล่นอยู่ในมือถึงกับยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อเธอดันนึกไปถึงเหตุการณ์ที่หน้าคอนโดมิเนียมในช่วงเช้า

จริงอย่างที่พายุว่าไม่มีผิดเรื่องเวลาเพลิงอยู่กับสาว ๆ เป็นแบบไหน เพราะเธอได้ยินและได้เห็นมาบ้างแล้วว่าทั้งท่าทางและน้ำเสียงที่เขาใช้พูดกับเด็กคนนั้น หวานโอเวอร์ขนาดไหน น้ำเสียงอ่อนโยนยังคงติดอยู่ที่หูของเธอจนถึงตอนนี้

ขณะที่ใบหน้าสวยละสายตาจากมือถือแล้วเงยหน้าขึ้นมากลับต้องชะงัก เมื่อสบตากับดวงตาคมด้านหน้าเข้าอย่างจัง

เขามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง

อยู่ ๆ หัวใจดวงน้อยก็เต้นแรง ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าสายตาคู่นั้นของคนตรงหน้ามันมีผลต่อปฏิกิริยาของหัวใจ มันชวนให้วูบวาบ หวั่นไหว พานให้ใบหน้าร้อนผ่าวอย่างไม่มีเหตุผล แต่ทว่า… เฟียร์กลับไม่อาจคาดเดาความหมายในสายตาของเพลิงได้เลย

เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

แต่อีกฝ่ายกำลังทำให้เธอคิด…

“ไปละ ตอนเย็นเจอกันที่สนาม” เฟียร์หันไปบอกไฟก่อนจะรีบลุกพรวดขึ้นทันที

ใช่ ! ถ้าปล่อยให้เพลิงยังคงมองตัวเองนิ่ง ๆ อยู่แบบนี้ เธอคงพ่ายแพ้ให้กับสายตาคมของคนตรงหน้าเป็นแน่

ว่าจบเฟียร์ก็หยิบกระเป๋าและรีบเดินออกจากกลุ่มไปทันที

“เจอทำไมวะ” พายุถามไฟที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม

“กูให้มันไปเป็นเรซควีน”

“เรซควีนคนใหม่ของสนาม ? มึงตาถึงสุด ๆ มันเหมาะมาก”

@สนามแข่ง

“มาหรือยังวะ จะเริ่มแข่งแล้วนะเว้ย” พายุเอ่ยถามไฟเมื่อทั้งหมดกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว

การแข่งกันกำลังจะเริ่มในอีกไม่นานแต่คนที่ทำหน้าที่เป็นเรซควีนในสนามวันนี้กลับยังไม่มีวี่แววว่าจะมาถึง

“เออ กูโทร. ตามอยู่เนี่ย มึงแต่งตัวไปก่อนเลย” ไฟที่แข่งเป็นคนแรกแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว มือหนารีบกดโทรศัพท์ต่อสายหาหญิงสาวซึ่งพึ่งถูกพูดถึงอย่างร้อนรนไม่ต่างจากพายุ

และในทันใดนั้นเอง

“โทษที อาจารย์ปล่อยช้า” เฟียร์เดินจ้ำเข้ามาด้วยใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ก่อนจะเดินผ่านไฟและพายุเข้าไปยังตู้ที่เก็บเสื้อของเรซควีน

เรียวขาสวยเดินผ่านเพื่อนชายทั้งสองเข้ามาก่อนจะชะงักนิ่งไป เพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่สายตาเฉี่ยวมองไปเห็นเพลิงกำลังเปลี่ยนชุดอยู่พอดี

เรือนร่างของอีกฝ่ายจัดว่าเป็นผู้ชายตัวขาวแบบขาวมาก ผิวเนียนสว่างออร่าสะดุดตาขนาดที่ผู้หญิงบางคนยังอาย

เธอเดินเข้ามาในขณะที่เพลิงกำลังถอดเสื้อนักศึกษาออกเพื่อใส่ชุดนักแข่ง ยังดีที่เขายังใส่เสื้อกล้ามไว้อีกตัว แม้จะเป็นอย่างนั้นแต่ด้วยหุ่นที่เต็มไปด้วยมวลกล้ามเนื้อก็ยังล่อตาให้เฟียร์เผลอมองอย่างลืมตัว

กล้ามแขนแข็งแรงอัดแน่นเป็นลอน รวมถึงหุ่นและซิกซ์แพ็กภายใต้เสื้อกล้ามชวนให้หัวใจกระตุกแกว่งจนเต้นแรงผิดจังหวะ

แต่... กลับไม่อาจละสายตาไปได้เลย

“เออ มาสักที กูออกไปเตรียมตัวก่อน รีบเปลี่ยนเสื้อผ้ารีบออกมาล่ะ จะเริ่มแข่งแล้ว”

เสียงของไฟที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังส่งผลให้ดวงตาเฉี่ยวหลุดออกจากมวลกล้ามตรงหน้า เธอรีบดึงโฟกัสกลับก่อนจะขยับสายตาไล่ขึ้นมา

ทว่าเจอกับนัยน์ตาคมเข้มที่กำลังจ้องมองเธออยู่...

ดวงหน้าสวยร้อนผ่าวเมื่อถูกจับได้ เขาต้องรู้แน่ ๆ ว่าเมื่อครู่เธอกำลังจ้องมองที่กล้ามท้องของอีกฝ่าย

“อืม รู้แล้ว” เฟียร์ตะโกนตอบไฟก่อนจะเดินผ่านเพลิงเข้าไปยังตู้เสื้อผ้าของเธอ เพื่อหยิบชุดมาใส่

ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่หัวใจเต้นแรงมาก…

เฟียร์สลัดความคิดบางอย่างออกและพยายามไม่สนใจ มือเรียวปลดกระดุมนักศึกษาเพื่อเตรียมเปลี่ยนชุดของเธอ

“เฮ้ยเดี๋ยว ! ถอดตรงนี้เลย ?” เสียงพายุเอ่ยขึ้นเสียงดังอย่างตกใจ เมื่อเห็นเฟียร์กำลังจะถอดเสื้อนักศึกษาออกเพื่อเปลี่ยนชุดทั้งที่ยังมีผู้ชายทั้งสามคนยืนอยู่

“แล้วทำไม ?” เสียงหวานหันไปแหวใส่พายุพร้อมกับมองตาขวาง

เธอเป็นคนไม่เหนียมอายและหวงตัวอะไรมากนัก ถือคติว่าได้แค่มองก็เอาไปหรือมาแตะต้องไม่ได้อยู่แล้ว และยิ่งเป็นเพื่อนกันแบบนี้ เธอยิ่งไม่ถือ

“ปล่อยมัน มึงเสร็จแล้วก็ออกมา ส่วนมึงสองคนก็รีบ ๆ แต่งตัว เสร็จแล้วก็รีบตามมา” ส่วนคนที่รู้จักนิสัยเฟียร์ดีอย่างไฟก็ไม่คิดอะไรด้วยเช่นกัน เพราะทั้งคู่แก้ผ้าเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก

“ไอ้สัสกูอดเห็นเลย” เสียงพายุเอ่ยออกมาอย่างเสียดาย

"ไม่ต้องเลยมึงอะ ออกมา" ไฟกอดคอพายุที่แต่งตัวเสร็จพร้อมกันและลากออกมาจากห้องพัก ท่ามกลางเสียงโวยวายของอีกฝ่ายที่โดนลากคอ

เ