บทที่ 5 ช่วยแบบใด๋ NC++

เนเน่ไมว่าฉันจะทั้งดึงผม ตบหัววาคิมยังไงก็ไม่มีท่าทีว่าเขาจะหยุดทรมานฉันด้วยวิะีบ้าๆนี้ แต่นั้นเขากับคึกเหิมทำในสิ่งที่ไม่คลาดคิด

!! แขวก !! มือหนารูดที่ซิบกางเกงยูนิฟอร์ของฉัน นิ้วของเขาลูบสัมผัสแทรกเข้าที่เนินเนื้อดอกไม้งามของฉัน อย่างเอาแต่ใจ

“อ่า...อืม” คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อถูกนิ้วร้ายสัมผัสเข้าร่องเสียวสยิวของตน

“ไม่นะ ว่าคิม ไม่นะพอแล้ว” ยิ่งฉันห้ามคนหน้าด้าน หน้าทนอย่างเขากับแทรกนิ้วเข้าที่ร่องของฉันอย่างหน้าด้านๆ

“ฉะ...ฉันบอกให้นายหยุด วา...คิม” เนเน่ถึงฉันจะไม่เต็มใจให้เขาทำ แต่โดนปลุกเร้าอารมณ์ขนาดนี้ ใครมันจะทนไหว นายนี้ยิ่งหล่อและเท่ห์อยู่ด้วย

“ไม่...หยุดสักทีสิ”

!!แฉะ แฉะ!! ถึงเนเน่เธอแหกปาก บอกให้ผมหยุด แต่ร่องเสียวสยิวของเธอกับปล่อยน้ำหวานเยิ้มเต็มปลายนิ้วของผม

“หยุด...จริงเหรอ ให้หยุดนิ้วหรือปากฉัน” น้ำเสียงแห่บ กระเส่าซาบซ่านขณะละใบหน้าจากทรวงอกอวบอึ๋มที่เขาดูดดื่มกลืนกินอย่างหิวกระหายถาม

“พอทีสิ ฮือ”

“เจ็บเหรอ เธอดูดนิ้วฉันซะมิดเลยเน่ เอาดีๆ เจ็บ หรือเสียว” เขาถามขณะที่ดันนิ้วของเขาเข้าๆ ออกๆ อย่างหน้าด้านๆ

“หยุดสักทีสิ ฉันเจ็บ” คนใต้ร่างเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเซ่า น้ำเสียงขาดๆ หายๆ ร่างบางที่ถูกคนตัวสูงทรมานทั้งลิ้นและเรียวปากร้อนๆ ฉันและวาคิมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงนายนี้จะโดนวางยาแต่เรื่องอะไรฉันต้องช่วยเขา

วาคิมยอมถอยมือออกจากร่องสยิวของคนตัวเล็ก นิ้วยังร้องเจ็บ เจอของจริงจะไม่กรี๊ดลั่นเหรอวะ ทว่าขณะที่ร่างสูงยันตัวขึ้นนั้น

“ผลัก”

“อ้าก” กับถูกเท้าเล็กถีบเข้าที่เป้ากางเกงจนไอ้แข็งที่ชี้โด่ใต้กางเกงยีนส์นั้นแทบหัก วาคิมที่ไม่ทันตั้งตัวจากที่เมาอยู่แล้วกับเซล้มลงกับพื้นห้อง

!! ปรึก !!

“โอ้ย...” เจ็บตัวรอบสอง

“เนเน่ เธอ” วาคิมที่ขืนตัวยืนไล่อาการมึนเมาถึงกับทรงตัวยืนไม่ไหว

“แค่จูบ...ต้องใช้กำลังแบบนี้เลยเหรอว่ะ” ร่างสูงเอ่ยเข้ม ด้านเนเน่ที่ไหวตัวทัน คนตัวเล็กจัดการกับชุดของตนให้เข้าที่เข้าทาง แต่นั้นคนเมากับนั่งหน้าแทบจะทิ่มกับพื้น

“ช่วยไม่ได้ นายมาลวนลามฉันก่อนเอง” เนเน่เอ่ยจบขณะที่ร่างบางจะเดินออกจากห้องนั้น

“จะไม่ช่วย จะปล่อยให้ฉันตายตรงนี่” ตายที่นี่งั้นเหรอ ทว่าขาที่จะก้าวออกจากห้องกับต้องหยุดชะงัก ใช่สินายนี้โดนยานี้น่า ถ้าเกิดเขาตายจริง ตายที่โรงแรมของฉันจะเป็นยังไง

“มีคนตายในโรงแรมของคุณย่าต้องเป็นข่าวดังมากแน่ๆ” คงไม่มีใครกล้าเข้าพัก ไม่ได้สิแบบนี้ไม่ได้แน่ เมื่อขาไวกว่าความคิด

“อืม... ฉันจะช่วยนาย” วาคิมที่เนเน่เอ่ยเช่นนั้น ร่างสูงถึงกับคว้าคนตัวเล็กเข้ากอด แต่นั้นวาคิมกับคิดผิดที่คิดว่าเนเน่จะยอมมีอะไรกับตนอย่างที่คิด แต่เธอกับลากเขาเข้ามาในห้องน้ำอย่างทุลักทุเล จากนั้นก็ดันคนตัวสูงลงในอ่างและเติมน้ำแชร์ตัวเพื่อให้ความเย็นของน้ำทุเลาอาการร้อนรุ่มในร่างกายคนตัวสูง

“อ่า...เนเน่ เธอ” วาคิมที่เนเน่ไม่ยอม แต่นั้นเขาก็ไม่อาจขืนใจเธอได้นั้น ร่างสูงนอนแชร์น้ำในอ่างกุซซี่ ขณะที่เปลือกตาค่อยๆ หลับลงไป

“ไม่อยากเป็นลองกับฉันหน่อยเหรอ”

“ไม่อยากได้นายเป็นผัวต่างหาก”

“ใจร้ายว่ะ”

“เห็นว่านายเป็นเพื่อนของเพื่อนฉันหรอกนะ ช่วยได้แค่นี้แหละ” เอ่ยจบร่างบางก็เดินออกจากห้อง

“เร้าจนน้ำแตก แต่กับไม่ได้เสียบ”

“ไอ้บ้า...นายหยุดพูดจาบ้าๆ กับฉันแล้วก็สงบสติ อารมณ์กามของนายด้วย” เนเน่หันสั่งร่างสูงที่นั่งหลับในอ่างด้วยสีหน้าซีดเชียว แต่นั้นคนนั่งหลับเมื่อครู่กับทำในสิ่งที่เธอไม่คลาดคิด

“พรึบ...” ร่างสูงถอดกางเกงและเสื้อของตน เหลือไว้เพียงกางเกงในชิ้นเดียวเท่านั้น

“อร้าย...วาคิมไอ้ คนบ้า ลามก”

“นะ...นายถอดทำไม” มือเรียวยกขึ้นมาปิดตา และนั้นใช่ว่าจะปิดทุกนิ้ว

“ฉันร้อน”

“ทำเป็นไม่เคย...อย่าบอกว่าไม่เคยเห็นของผัวเธอ หรือที่ตกใจนี้ ของผัวเธอมันเล็กกว่าของฉัน”

“นายมันหื่น ไอ้คนบ้า ฉันไม่มีผัว ไอ้โรคจิต” เอ่ยจบร่างบางก็รีบวิ่งแจ้นออกจากห้อง ปล่อยให้คนถูกฤทธิ์ยาเข้าครอบงำนอนแชร์น้ำเพียงลำพัง

“หึ...” แต่นั้นคำพูดของเนเน่ทำเอาวาคิมถึงกับหลุดยิ้มร้ายให้กับเธอ

‘แล้วที่กรี๊ดเนี้ยตกใจ ของกูแน่เลย ใหญ่หรือมันเล็กวะ แล้วจะกรี๊ดเพื่อ...ไม่มีผัวเหรอ’ คำตอบของเนเน่ยังวนเวียนในหัวเขา แต่แล้วไงเมื่อกี้ก็เกือบได้เขาเป็นผัวละว่ะ เห็นว่าเป็นเพื่อนรักไอ้รามหรอกนะ ไม่อยากจับซั่มสักเท่าไหร่ แต่ก็เร้าเอาแฉะไปทั้งมือเลย วาคิมที่ปล่อยเนเน่หลุดมือไปนั้น นมใหญ่ชิบหาย ถึงผมจะไม่ค่อยจะอินกับสาวๆ คนไหนก็เถอะ แต่กับคนเมื่อกี้ผมแค่ต้องการปลดปล่อย แค่อยากมีเซ็กส์เท่านั้นแหละ แต่นั้นวาคิมก็นึกเสียดายไม่น้อยที่ปล่อยเนเน่หลุดมือ

“ยัยแสบกล้าดียังไงมาจับเขาแช่น้ำในอ่าง” ทั้งที่จริงโดนขนาดนี้ต้องไปซั่มสาวสิวะ แบบนี้เสียชื่อผมหมด “เนเน่” วาคิมได้แต่กัดฟันกรอด คลาดโทษเพื่อนร่วมสถาบัน จะว่าเพื่อนก็ไม่ใช่ เพราะกับยัยแว่น ผมไม่คิดจะเป็นเพื่อนเธอสายแข็งอย่างยัยนั้น ศัตรู คู่กรณีก็ว่าไปอย่าง

ด้านเนเน่ทว่าขณะที่ร่างบางกลับถึงห้องพักชั้น 9 นั้น

“ฟู่...” ให้ตายสิ เกือบได้คนหล่อปากร้ายอย่างนายวาคิมจับทำคู่นอนแล้วไหมฉัน

“ทำไปได้นะ” ร่างบางล้มตัวลงบนเตียงนอน ทว่าภาพถูกที่วาคิมเร้าอารมณ์บนเตียงนอนกอดจูบลูบคลำ ใบหน้าสวยถึงกับร้อนพราวๆ ขึ้นมาบนใบหน้าถ้านายนั้นเอาไปเล่าต่อ เรื่องที่ฉันกับเขา

“ไม่อยากจะคิดต่อ” ทำไมวาคิมถึงนิสัยเสียไม่ต่างอะไรกับเพื่อนของเขาเลย ยิ่งเห็นบรรยากาศภายในห้องพักที่เหมือนกับห้องที่วาคิมทำเรื่องสิบแปดบวกกับตนเมื่อครู่นั้น

“วาคิม มุมนี้ ก็หน้านายนั้น” เนเน่พยายามสลัดภาพวาคิมที่ตามหลอกหลอนตน แต่นั้นฉันไม่สามารถสลัดวาคิมคนที่มีดีเพียงแค่หน้าตาออกจากหัวได้เลย

เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างบางจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ทว่าขณะที่มือเรียวปลดชุดชั้นนั้น

“หึ...คนบ้า ปลดแล้วไม่ยอมใส่กลับให้ฉัน หน้าตบหน้าหล่อๆ ให้แหกดีนัก” ต้องเป็นผู้ชายแบบไหนถึงจะโดนสาวๆ วางยา

“ก็คงสำสอนพอๆ กับพวก หยี่ไม่เอาไม่คิดละ จะว่าไปผู้ชายแก๊งค์นี้มีใครไม่สำส่อน ราม หยี้ โรม รายนี้ก็ใช่ย่อย แทคิณ ร้ายลึก มอส” เนเน่ถึงกับส่ายหัว ส่วนคนสุดท้ายที่ร่างบางกำลังจะเอ่ยชื่อมานั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาที่กอดจูบกับตน

“ส่ำส่อน เอาไม่เลือกหน้า” ขณะที่ร่างบางเดินมาหยุดที่หน้ากระจกภายในห้องน้ำ สายตาสะดุดเข้าริมฝีปากของตน ที่ถูกวาคิมบดขยี้กัดจนปาก บวมแดงเจ๋อ และมีลอยกัดจากเขี้ยวแหลมๆ ของเขาฝากไว้อีกนั้น เนเน่ตาเบิกกว้างราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ปรากฏบนหน้ากระจก

“โอ้ย...พระเจ้า” ครั้งแรกนายนั้นก็กล้าทิ้งรอยไว้ที่ปากฉันเลยเหรอ อึ้งไปเลยสิฉัน

“วาคิมวิศวะไฟฟ้า ปี 3 ฉายาผู้ชายเบ้าหน้าฟ้า เจ้าชายปากน่าจูบ จูบดูดดื่มที่สุดแสนจะเซ็กซี่” ที่ฉันเคยได้ยินเพื่อนๆ ในคณะบริหารเลื่องลือกัน มือเรียวแตะที่ปากของตน

“ปากหยาบๆ แบบนายนั้น ไปกัดไปจูบใครมาบ้าง แอลกอฮอล์ยี่ห้อไหนถึงจะล้างรอยคราบสกปรกออกจากปากฉันได้” หยี่ไม่อยากจะคิด

“จูบได้เร้าอารมณ์เซ็กซี่จริงไหม...? ” ไม่เล่า แต่ก็ทำเอาฉันเคลิ้มอยุ่นะ แต่ช่างเถอะ จากนั้นร่างบางก็อาบน้ำและเข้านอน จนกระทั้งเวลาล่วงเลยไปถึง ตี 2 แน่นั้นใช่ว่าฉันจะข่มตาหลีบลงได้

“โดนยาปลุกเซ็กซ์ ฉันปล่อยเขานอนแช่น้ำแบบนั้นจะตายไหม” ร่างบางที่นอนไม่หลับ ภายในหัวคิดแต่เรื่อวาคิม มือเรียวลุกขึ้นมาเปิดไฟ แต่ฉันจะไปสภาพชุดนอนแบบนี้ มีหวังโดนนายวาคิมจอมหื่นทำเรื่องสิบแปดบวกอีกแน่

“เอาไงดี ไปไม่ไป” เนเน่ล้มตัวลงนอนสองจริงสองใจ ฉันไม่ชอบนิสัยปากร้ายๆ ของวาคิม ที่เจอหน้าฉันทีไร ไม่เคยพูดดีด้วยสักครั้ง แต่ทำไมฉันกลัวว่านายนั้นจะตายในโรงแรมของฉัน