ตอนที่ 4

โรมพยักหน้า ทอดสายตามองตามเรือนร่างเอิบอิ่ม ที่วิ่งเหมือนเด็กๆ กลับเข้าไปหยิบเสื้อกันหนาวในบ้าน

โรมนึกชื่นชมบุคลิกภาพอันร่าเริงและสดใสเป็นธรรมชาติของน้อยหน่า ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการได้อยู่ใกล้ๆ หลานสาวแสนสวยคนนี้... จะทำให้ทุกๆ อย่างรอบกายดูสดชื่นมีชีวิตชีวาไปหมด

“พร้อมนะ”

โรมซึ่งตอนนั้นนั่งอยู่บนรถโฟล์คกอล์ฟยื่นมือใหญ่ลงมารับฝ่ามือน้อยๆ ของหลานสาวที่บีบมือเขาแน่นเป็นสัญญาณให้ลุงโรมช่วยฉุดร่างน้อยๆ ขึ้นมานั่งเคียงคู่กันบนรถ

“ไปเลยค่ะ”

สาวน้อยร้องบอกเมื่อทรุดร่างลงนั่งเรียบร้อย โรมเหยียบคันเร่งเบาๆ รถก็แล่นออกมา ใช้เวลาไม่นานหญิงชายต่างวัยก็พากันมาถึงหนองน้ำที่อยู่ท้ายทุ่ง

“ว้าว... สวยจังค่ะ... มีดอกบัวด้วยค่ะลุงโรม”

หญิงสาวตื่นตาตื่นใจกับธรรมชาติรายรอบ แต่จิตใจของโรมกลับจดจ่ออยู่กับเรือนร่างเอิบอิ่มของหญิงสาวที่เบียดแนบเข้าหาลำตัวของเขาคล้ายจะโอบกอด ในบางจังหวะที่รถโฟล์คกอล์ฟแล่นขึ้นไปบนเนินดินลาดชัน

“ว้าย... ”

น้อยหน่าตกใจ ตอนรถแล่นลิ่วลงมาจากเนินดินกลางทุ่งนา ทำให้หล่อนสวมกอดร่างกำยำของลุงโรมเอาไว้แน่น

“ไม่ต้องกลัวจ้ะ... ”

ทรวงอกอวบใหญ่ของคนข้างๆ ที่เบียดเข้าหาลำตัวของเขาทำให้โรมรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่น่าเชื่อว่ามันทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบ ทั้งที่ตอนนี้ก็เป็นฤดูหนาว

“น้อยหน่าหนาวค่ะ... ลุงโรมกอดน้อยหน่าหน่อยได้ไหมคะ”

สุ้มเสียงออดอ้อน เหลือบมองหน้าเขา ขณะสายตาของโรมยังคงจ้องมองไปยังเส้นทางเบื้องหน้า

“ได้สิจ๊ะ... ”

โรมเอื้อมมือข้างหนึ่งมาโอบเอวของหญิงสาว น้อยหน่ารีบเอนศีรษะพิงซบช่วงไหล่กว้างแสนอบอุ่น กลิ่นเหงื่อกลิ่นกายแบบชายชาตรีของลุงโรมทำให้หัวใจของหล่อนเต้นไม่เป็นจังหวะ

และด้วยตำแหน่งของศีรษะที่เอนซบอยู่กับอกข้างซ้ายซึ่งเป็นตำแหน่งของหัวใจพอดิบพอดี ทำให้น้อยหน่ารับรู้ว่าหัวใจของลุงโรมก็กำลังเต้นแรงไม่ต่างกัน

“ทำไมลุงโรมใจเต้นแรงจังคะ”

หล่อนถามยิ้มๆ

“ก็... ”

โรมอึกอัก เขายอมรับว่าร่างอวบอัดของหลานสาวที่เบียดกายเข้ามากอด ทำให้เขารู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาอีก ทั้งกลิ่นหอมของเส้นผม กลิ่นแป้งอ่อนๆ ที่ปะปนอยู่กับกลิ่นสาบสาว ทำให้เลือดในกายของหนุ่มใหญ่อย่างโรมราวจะเดือดปุดๆ ขึ้นมาได้

“หนูอยากให้ลุงโรมเป็นพ่อหนู... หนูเรียกลุงโรมว่าพ่อโรมได้ไหมคะ”

น้อยหน่าเอ่ยออกมา

“ได้สิ... จะเรียกลุงโรมหรือพ่อโรมก็ได้”

อารมณ์ของโรมสะดุดลงนิดนึง ตอนแรกเขาคิดว่าลูกสาวของเพื่อนกำลังทอดสะพาน แต่คำพูดที่ได้ยินชัดเจนเต็มสองหูเมื่อครู่ก็ทำให้เข้าใจแล้วว่าน้อยหน่าคงรู้สึกกับเขาอย่าง ‘พ่อ’ คนหนึ่งเท่านั้นเอง

โรมตำหนิตัวเองที่แอบคิดไปในทางชู้สาว เพราะเขาเองก็ยอมรับว่าเจ้าชู้ เป็นชายชาตรีทั้งแท่งที่ยังมีความปรารถนาในความรักความใคร่เหมือนคนทั่วๆ ไป

“พ่อโรม... พ่อโรมของน้อยหน่า”

ขณะรถแล่นไปตามทางดินสายเล็กๆ มุ่งสู่หนองน้ำน้อยหน่าสวมกอดเขาแน่นเมื่อโรมอนุญาตให้เรียก ‘พ่อ’

“ถึงแล้วจ้ะ... ”

โรมทอดสายตาไปยังหนองน้ำ แลเห็นบัวสายชูดอกสีแดงสะพรั่งเบ่งบานไปทั้งบึง

“น้อยหน่าอยากเล่นน้ำค่ะพ่อโรม... พ่อโรมขับรถไปจอดใกล้ๆ กระท่อมตรงโน้นได้ไหมคะ”

“ได้สิ”

เหมือนคำสั่งของหญิงสาวนั้นเป็นมนต์สะกด โรมรีบเลี้ยวรถโฟล์คกอล์ฟไปยังกระท่อมร้างใต้ต้นตะแบกร่มครึ้ม แลเห็นดอกสีม่วงร่วงพลิ้วลงมาตามแรงลมราวกับมีมือที่มองไม่เห็นช่วยหว่านโปรยลงมา

“สวยจังค่ะ”

น้อยหน่าทอดสายตามองริ้วน้ำใสแจ๋วในบึงด้วยความรู้สึกอยากลงไปแหวกว่ายจนทนไม่ไหว

“เดี๋ยว... ”

โรมกำลังจะบอกว่าน้ำลึก แต่ช้าไปแล้ว เพราะสาวน้อยเดิ่นลิ่วๆ ลงไปแหวกว่ายทั้งเสื้อผ้า หลังจากดำผุดดำว่ายอยู่ครู่ใหญ่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาในสภาพเสื้อผ้าเปียกปอน

“พ่อโรมลงมาเล่นด้วยกันนะคะ”

น้อยหน่ารีบชวน

“ก็อยากเล่นเหมือนกัน... แต่น่าเสียดายที่พ่อโรมไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน”

“ถอดเสื้อผ้าเลยสิคะพ่อโรมขา เหลือแค่กางเกงในตัวเดียวก็ได้ ไม่ต้องกลัวน้อยหน่าจะมองหรอกค่ะ”

เสียงใสออดอ้อน

“เอาจริงอ่ะ... ”

โรมทำท่าเขินๆ ปกติเขาเคยมาออกกำลังกายด้วยการว่ายน้ำที่นี่บ่อยๆ จนมีร่างกายบึกบึนอย่างที่เห็น และทุกครั้งก็ชอบแก้ผ้าเล่นน้ำเสียด้วย ทำให้มองว่าการแก้ผ้าสำหรับเขานั้นเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว