ตอนที่ 3

“บ้านลุงโรมสวยจังค่ะ”

น้อยหน่ากวาดสายตาแลสำรวจไปรอบๆ อาณาบริเวณบ้านหลังใหญ่ของลุงโรม เบื้องหลังรั้วรอบขอบชิดของกำแพงศิลาแลงก้อนใหญ่โอบล้อมไปด้วยไร่นาเขียวขจี สภาพแวดล้อมรอบๆ กายชวนให้ตื่นตาตื่นใจไปหมด

บ้านหลังใหญ่ของโรมปลูกสร้างด้วยปูนเปลือยผสมผสานกับอิฐและไม้ ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินหญ้าเขียวขจีเหมือนภูเขาเตี้ยๆ

“ทีแรกลุงเกรงว่าหนูอาจจะไม่ชอบที่นี่... เพราะมันบ้านนอกเหลือเกิน ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่ป่าแต่เขา”

“ชอบสิคะคุณลุง... ชอบมาก”

น้อยหน่าบอกพลางทอดสายตามองไปรอบๆ แลเห็นทุ่งนาข้าวเขียวขจีพลิ้วไสวอยู่ในสายลม วัวควายเดินลัดเลาะอยู่ริมหนองน้ำหลังบ้าน ดวงตะวันลอยต่ำเกือบแตะทิวเขาทาบทะมึนทอดเป็นแนวยาวโอบหมู่บ้านเอาไว้ในอ้อมกอด

สัปดาห์ต่อมา

“ลุงจะพาไปเที่ยวทุ่งนาด้านหลัง... ดีมั้ย ถ้าหนูอยากสูดอากาศบริสุทธิ์”

“ดีค่ะ... น้อยหน่าอยากเห็นค่ะลุงโรม”

ท่าทางของสาวน้อยดูตื่นเต้น

“มีเสื้อกันหนาวมาด้วยมั้ย... ”

เสียงของโรมบอกความห่วงใย ขณะสายตาจับอยู่ที่พวงแก้มนวลปลั่งของหลานสาวแสนสวย ตอนนี้ใกล้จะค่ำแล้ว อากาศเริ่มเย็นลงทุกที

“มีค่ะ... ”

น้อยหน่าตอบพลางเงยหน้าขึ้นสบตาลุงโรมขณะยกนิ้วขึ้นเกลี่ยช่อผมบางส่วนที่ปลิวลงมาเคลียแก้ม เกี่ยวด้วยนิ้วขึ้นไปทัดเอาไว้หลังใบหู

“ลุงโรมหล่อจัง”

แสงแดดลำสุดท้ายที่สาดมากระทบโครงร่างสูงใหญ่สุดสมาร์ทของเจ้าของบ้าน ทำให้น้อยหน่ามองเห็นความหล่อเหลาของโรมได้อย่างชัดเจนเต็มตา

“นึกยังไงมาชมลุง”

โรมขัยบเข้ามาใกล้ร่างเอิบอิ่ม ยกมือขึ้นลูบศีรษะของน้อยหน่าด้วยความรู้สึกเอ็นดู ยิ่งเข้ามาใกล้หล่อนเขายิ่งรู้สึกตื่นเต้น

“มองอะไรจ๊ะ”

โรมถามเมื่อเห็นน้อยหน่าตะลึงจ้องหน้าเขาไม่วางตา ผิวสีทองแดงคร้ามแดดยิ่งเสริมส่งให้โรมดูคมเข้มสมชายชาตรี เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้าม ใบหน้าคมคร้ามไร้ที่ติติง แพหนวดดกหนาเหนือริมฝีปากทำให้ยิ่งแลดูน่าครั่นคร้าม แต่ในสายตาของน้อยหน่ากลับมองว่าน่ารัก

“ถามก็ไม่ตอบ”

“มองลุงโรมนั่นแหละ... ทำไมกล้ามใหญ่จังคะ”

มือเรียวเผลอยกขึ้นลูบต้นแขนของลุงโรมเบาๆ ทำเอาเจ้าตัวออกอาการเขิน

“ก็ทั้งทำงานหนัก... ทั้งออกกำลังกายเป็นประจำ เมื่อก่อนลุงเข้ายิมบ่อย แต่ตอนนี้ซื้ออุปกรณ์ออกกำลังกายมาใช้เองที่บ้านเพราะว่าสะดวกกว่า อยู่ด้านหลังโน่นแน่ะ มีหลายอย่าง ถ้าหนูสนใจจะไปออกกำลังกายที่นั่นก็ได้”

โรมกล่าวยิ้มๆ

“ดีจังค่ะ... วันหลังน้อยหน่าจะไปออกกำลังกายด้วยคนนะคะ”

“ได้เลย”

“ดูสิ... แขนลุงโรมใหญ่กว่าขาน้อยหน่าอีกค่ะ”

สายตาจับอยู่ที่ต้นแขนกำยำ

“จริงด้วยสิ”

โรมยกแขนขึ้นอวดกล้ามแล้วเหลือบมองช่วงขาเรียวยาวของน้อยหน่า

“ลุงชอบออกกำลังกายจ้ะ... มันทำให้แข็งแรง แล้วก็แก่ช้า”

โรมกล่าว ตอนนั้นสายตาของหญิงสาวแทบไม่ละจากใบหน้าครึ้มเคราของเขา ยิ่งได้อยู่ใกล้ชิดยิ่งเห็นชัดว่าเขาหล่อมาก ลุงโรมคนนี้เป็นผู้ชายเปี่ยมเสน่ห์จริงๆ

“ถึงว่าสิคะ... ลุงโรมยังดูหนุ่มมาก แมนมาก แล้วก็หล่อมากด้วยค่ะ”

“อุ๊บส์... ”

โรมตกใจ ใครจะเชื่อว่าคำชมสั้นๆ จากปากของสาวน้อยมากเสน่ห์คนนี้จะทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ

“นึกยังไงมาชมคนแก่อย่างลุงว่าหล่อ”

เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่โรมแสดงอาการเคอะเขินออกมาจนเห็นได้ชัด แต่ตอนเขินเขายิ่งดูน่ารัก

“ก็ลุงโรมหล่อจริงๆ นี่คะ... ”

หญิงสาวยืนยัน

“จริงอ่ะ... ”

สีหน้าและแววตาซุกซนซ่อนเร้นความเร่าร้อนของหลานสาวที่มองมาพร้อมกับคำชม ทำให้หัวใจของหนุ่มใหญ่อย่างโรมเต้นแรง พองโตขึ้นมาเหมือนลูกโป่งที่สูบลมเข้าไปจนเต็ม น้อยหน่าคงไม่รู้หลอกว่าสัมผัสจากมือเรียวที่เอื้อมมาลูบไล้ต้นแขนเมื่อครู่ ทำให้เลือดในกายของเขาพลุ่งพล่านสูบฉีดราวจะเดือดขึ้นมาได้

“งั้นน้อยหน่าไปเอาเสื้อกันหนาวก่อนนะคะ”

“จ้ะ”