ตอนที่ 5 บังเอิญ

เฌอแตมยังไม่ตกลงเรื่องที่ธามคีรีชวนให้เธอไปอยู่ที่คอนโดแม้ว่าอีกฝ่ายจะบอกว่าคิดค่าเช่า ที่พักปัจจุบันว่าดีและเพียบพร้อมไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกแล้ว ที่คอนโดนั่นยิ่งกว่า มันเกินคำว่าเพียบพร้อมไปมากจนเรียกว่าไฮเทคเลยก็ว่าได้ เธอกลัวความสบายที่ธามคีรีหยิบยื่นให้มันจะทำให้เธอเคยตัว จนวันที่ต้องแยกย้ายกันมันจะทำให้เธอลำบากภายหลัง

"มึงได้ค่าจ้างคืนเท่าไหร่" ธามคีรีถามในขณะที่ขับรถมาส่งเฌอแตมที่ร้าน และกำลังมองไปยังร้านอาหารกึ่งผับชื่อดังที่อยู่ตรงหน้าซึ่งเป็นร้านที่เฌอแตมกำลังจะเริ่มทำงานคืนนี้

"500 ทิปต่างหาก"

"กูเพิ่มให้เป็นอาทิตย์ละหมื่น จ่ายทุกสุดสัปดาห์หลังจากที่ไปทำความสะอาดห้องให้กูเสร็จ”

" มึงจะบ้าเหรอธาม จะเอาเงินมาถลุงกับกูทำไมเยอะแยะ แค่ค่าจ้างที่มึงจ่ายมันก็มากกว่าที่คนอื่นจ่ายหลายเท่าแล้ว”

“แต่มึงก็ยังไม่พอใช้ไม่ใช่หรือไงถึงต้องวิ่งรับงานเพิ่ม”

"มึงอย่ามาอวดป๋าเวลานี้กูไม่ตลก กูรับงานไว้แล้วมึงจะให้กูยกเลิกเขาทั้งที่อีกไม่ถึงชั่วโมงจะได้เวลาเริ่มงานเนี่ยนะ เดี๋ยวกูก็ประวัติเสียไปสมัครที่ไหนเขาก็ไม่รับน่ะสิ" เฌอแตมขมวดคิ้วว่าให้กับความคิดที่ไม่เข้าท่าของธามคีรี

"ไม่รับก็ไม่เห็นต้องง้อ มึงก็ไม่ต้องทำแค่นั้น"

"กูไม่ได้ต้นทุนชีวิตดีเหมือนมึงนะธาม ทางเลือกกูมีไม่มากมึงจะให้กูทำอย่างที่มึงว่าได้ยังไง" เฌอแตมถอนหายใจก่อนจะหันมาพูดเรียบ ๆ แล้วเปิดประตูลงจากรถเดินเข้าร้านโดยมีสายตาของธามคีรีมองตามหลังไปจนเธอลับสายตา

...................................

บรรยากาศสลัวภายในผับพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังกึกก้องไปทั่วรวมถึงแสงสีที่สาดส่องมาจากเวทีท่ามกลางเหล่านักท่องราตรีที่โยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะ เตชิน วายุ แชมเปญ เฟียส และมิ้น ต่างก็เป็นหนึ่งในกลุ่มนักเที่ยวที่กำลังสนุกได้ที่ในค่ำคืนนี้

"แล้วไอ้ธามทำไมยังไม่มาวะ" แชมเปญที่กำลังกรึ่มได้ที่เอ่ยขึ้นกลางวง

"ไม่รู้ บอกว่าจะมาดึก ๆ เพราะติดธุระ" เตชินตอบ

"ธุระห่าอะไรของมันวะขนาดนัดไว้แล้วแท้ ๆ ไม่ใช่ว่าไปกกสาวอยู่นะ เห็นสาวดีกว่าเพื่อนจริง ๆ " มิ้นพูดก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ

"พวกกูยังอยู่ครับ พวกมึงทั้งสองจะถามหาผู้ชายคนเดียวที่ยังไม่มาราวกับว่าพวกกูสามคนที่นั่งหัวโด่ไม่มีค่าอะไรเลยงั้นสิ" เฟียสแกล้งทำท่าว่าน้อยใจเพื่อนสาวทั้งสอง

"พวกกูแค่ถามหาค่ะไม่ได้โหยหา ถ้าไม่ใช่ไอ้ธามแต่เป็นพวกมึงกูก็ถามค่ะ อย่ามาจริต" แชมเปญหันไปมองเฟียสอย่างรู้ทัน เฟียสจึงชักสีหน้าใส่อย่างเซ็ง ๆ เมื่อถูกดักคอ

"เดี๋ยวก็ได้เวลาที่ไอ้แตมจะมาแล้วนี่หว่า นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้ว" มิ้นยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู

"งั้นกูขอตัวไปข้างนอกเดี๋ยวมา" เตชินบอกพร้อมกับลุกขึ้นยืนล้วงมือไปหาบางอย่างในกระเป๋ากางเกง

"หลีสาวหรือรมควัน" วายุหันมาถาม

"ทั้งสอง"

"กูไปด้วย" เฟียสลุกตาม

" กูว่าละ เออ ๆ รีบไปรีบมานะมึงเดี๋ยวตากูบ้าง" วายุร้องตามหลังเตชินและเฟียสก่อนจะหันมาชนแก้วกับแชมเปญและมิ้น

เพราะเป็นกฎของกลุ่มว่าทุกครั้งที่เที่ยว หากพวกผู้ชายจะเดินไปที่อื่นจะต้องเหลืออย่างน้อย 1 คนอยู่กับพวกผู้หญิง เมื่อเตชินและเฟียสเดินออกไปวายุจึงต้องเป็นคนที่อยู่กับเพื่อนสาวที่โต๊ะ

" มั่วไม่เลือกจริง ๆ พวกมึง" แชมเปญเบะปากใส่วายุรวมถึงอีกสองคนที่พึ่งเดินออกจากวงเหล้าไปไกล

"เผอิญพวกกูโสด และอยู่ในโหมดเลือกได้ครับเพื่อน" วายุยักไหล่ตอบ

"ระวังเป็นเอดส์ตายพวกกูไม่ไปเผาผีนะบอกเลย"

"ไม่ต้องห่วงครับเพื่อน พวกกูพกถุง"

"แล้วแต่พวกมึงเลยค่ะ วันไหนรถไฟชนกันอย่าหาว่าพวกกูไม่เตือน" แชมเปญเบะปากว่าอย่างหมั่นไส้แล้วหันไปสนใจนักร้องบนเวที ไม่อยากต่อปากต่อคำกับเพื่อนชายเพิ่ม ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนผู้ชายคนไหนในกลุ่มหากได้ต่อปากต่อคำกับพวกมันเป็นต้องของขึ้นทุกที ปากดี ปากหมา มีอยู่ในตัวพวกมันหมด

------------------------------------

ทางด้านธามคีรีที่ออกจากคอนโดมาก็แวะมานั่งรอเฌอแตมเลิกงานเพื่อที่จะรอรับเพื่อนสาวไปตามนัดด้วยกัน เมื่อเห็นคนที่รอกำลังเดินออกมาจากร้านก็รีบลงจากรถไปเรียก

"แตม!" เฌอแตมที่กำลังจะเดินไปเรียกแท็กซี่เพื่อไปตามหาเพื่อนที่ผับตามที่รับปากหันไปตามเสียงเรียกที่คุ้นหู จริง ๆ เธอล้าจนอยากจะพักมากกว่า แต่ก็กลัวจะถูกประณามว่ารับปากแล้วไม่ไป

"อ้าวธาม มาอยู่ที่นี่ได้ไง" เฌอแตมขมวดคิ้วมองด้วยความแปลกใจที่เห็นธามคีรีมาอยู่ที่นี่ตอนนี้

"พึ่งออกคอนโดมา เห็นว่าใกล้เวลามึงเลิกงานไหน ๆ ก็ผ่านอยู่แล้วก็แวะรอรับมึงไปด้วยเลย" ร่างสูงยืนกอดอกมองเพื่อนสาว

" มึงจะรอกูให้เสียเวลาดื่มและหลีสาวทำไม ไม่ไปสมทบกับไอ้พวกนั้นก่อน" เธอถามงง ๆ

"ถ้ากูไปก่อนแล้วมึงจะไปยังไง มันดึกแล้ว"

"คุณธามคีรีคะนี่กรุงเทพค่ะ เมืองแห่งแท็กซี่กูนั่งแท็กซี่ไปเองได้"

"มึงดูชุดที่มึงใส่แตม ก่อนจะถึงผับมึงได้มีผัวเป็นคนขับแท็กซี่ก่อนละกูว่า" เสียงห้วนบอกออกมา

เฌอแตมก้มมองดูชุดสาวเชียร์เบียร์ที่เธอใส่อยู่ ก่อนจะยึกยักดึงนู่นจับนี่เพราะรู้สึกว่ามันปิดร่างกายเธอไม่มิดเอาเสียเลย ยิ่งเห็นสายตาของไอ้เพื่อนชายที่มองมาไม่วางตานั้นยิ่งทำตัวไม่ถูก ทำไมตอนทำงานเธอไม่รู้สึกเขินแบบนี้นะทั้งที่อยู่ท่ามกลางสายตาลูกค้าผู้ชายนับร้อยที่มองมาด้วยสายตาใคร่อย่างโจ่งแจ้ง

"มึงไม่ต้องดึงหรอก ตอนทำงานมึงไม่กลัวใครเห็น ก้มหน้าก้มหลังจนคนเขาเห็นไปไหนต่อไหนละมากลัวกูเห็นอะไรตอนนี้" สายตาเรียวรีที่คมกริบนั้นมองมายังเฌอแตมตั้งแต่หัวจรดเท้าจนเธอรูสึกร้อนไปทั้งหน้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนเธอคงเดินไปจิ้มลูกตามันให้บอดไปแล้ว

-----------------------------------------

"มึงดูนั่นมากันโน่นละ" เฟียสที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าผับกับเตชินสะกิดกันให้ดูธามคีรีและเฌอแตมที่กำลังเดินเคียงคู่กันมา

"อืม"

"ไปไงมาไงวะนั่นถึงมาด้วยกันได้" เฟียสคุยกับเตชิน

“ไม่รู้หว่ะ” เตชินหันมาส่ายหน้า

"ไม่มาตอนผับเลิกเลยล่ะพวกมึง อีกชั่วโมงเดียวผับก็จะเลิกละ" เตชินแกล้งประชดเมื่อเพื่อนทั้งสองเดินมาใกล้ เวลานี้เฌอแตมยังอยู่ในชุดพีจีที่เธอพึ่งใส่ทำงานเสร็จ แต่มีแจ็กเก็ตตัวใหญ่ที่ธามคีรีให้ยืมหรือจะว่าบังคับให้ใส่คลุมไว้อีกที

"งั้นกูกลับ" เฌอแตมทำท่าจะหมุนตัวเดินกลับทางเดิม

"กูพูดเล่นครับ " เตชินรีบยื่นมือไปขว้าแขนเพื่อน

"ก็กูบอกแล้วว่ากูทำงาน" เฌอแตมยังคงบ่นอุบอิบที่ถูกเพื่อนประชด จริง ๆ เธอก็รู้แหละว่ามันล้อเล่นแต่แค่อยากแกล้งพวกมันเท่านั้น

"ครับ เพื่อนครับกูขอโทษ " เตชินแกล้งทำท่าโค้งคำนับสองสามทีให้เฌอแตม

"กวนนะมึง" เฌอแตมยิ้มออกมาแล้วผลักหัวเตชินเบา ๆ

"มึงจะไปด้านในกันได้รึยัง ถ้ายังกูจะได้พาแตมเข้าไปหาพวกนั้นก่อน" ธามคีรีที่เงียบตั้งแต่มาถึงเอ่ยเสียงเข้ม

"เฮ้ย ๆ วันนี้มาแปลกหว่ะดูอารมณ์บ่จอย" เฟียสหยอกคนหน้านิ่ง แต่คนถูกหยอกนอกจากไม่ตอบยังเดินนำลิ่ว ๆ เข้าไปด้านในโดยไม่ลืมที่จะหันมาเรียกเฌอแตมให้เดินตามกันไปติด ๆ