ตัดใจ

นับดาว....

หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนเพื่อหยิบกีตาร์ไปนั่งรอทิศเหนือที่สวนหลังบ้านพร้อมกับดอกกุหลาบที่เตรียมเอาไว้เมื่อเช้า ฉันรู้สึกใจเต้นแรงที่จะได้บอกความรู้สึกของตัวเองให้ทิศเหนือรับรู้ซึ่งฉันก็หวังว่ามันรู้สึกแบบเดียวกับที่ฉันรู้สึกเพราะที่ผ่านมามันมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้ฉันว่ามันก็รู้สึกแบบเดียวกันแล้วไหนจะเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นอีกพอมันรู้ว่าฉันโกรธที่มันจะไปส่งพี่จิ๊บแล้วปล่อยให้ฉันกลับเองแต่สุดท้ายมันก็มารับฉันกลับบ้านไม่ได้ไปส่งพี่จิ๊บ  ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่คืนนี้มีดาวเต็มท้องฟ้า เมื่อครู่นี้ฉันไลน์ไปถามมันว่าจะมาหรือยังมันบอกว่ามันจะมาดึกหน่อยซึ่งฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรมัน ดีซะอีกฉันจะได้มีเวลาทำใจ ฉันหยิบกีตาร์ขึ้นมาพร้อมกับร้องเพื่อฆ่าเวลาซึ่งมันเป็นเพลงที่ฉันชอบมากและตรงกับความรู้สึกของฉันตอนนี้..ไม่กล้าบอกเธอ

คิดตรึกตรองอยู่นานอยากกระซิบเธอด้วยคำพูดหนึ่งที่มันซ่านมันซึ้งอยู่ในหัวใจ

"อารมณ์ไหนของมึงเนี่ยมานั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงเหมือนคนอกหัก" 

"เหนือ!!!" ฉันยอมรับว่าตกใจที่มันมาได้ยินเพราะฉันไม่คิดว่ามันจะมาตอนนี้

"ทำไมต้องทำหน้าตกใจด้วยวะ" มันเดินมานั่งข้างๆฉันแล้วจ้องหน้าเล่นเอาฉันเขินจนทำอะไรไม่ถูก

"เอ่อคือกู..."

"แล้วทำไมมึงถึงหน้าแดงขนาดนี้หรือว่ามึงไม่สบาย" มันพูดพร้อมกับเอามือมาแตะที่หน้าผากฉันเบาๆ

"ตัวก็ไม่ร้อนนี่"

"กูไม่ได้เป็นอะไร"

"อืมมมดีแแล้ว ว่าแต่มึงบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับกูมีอะไรวะ"

"คือ...." ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไงมันเขินไปหมด แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องพูด

"คือว่ากู...เอ่อ....คือกู"

"มึงเป็นไรดาวพูดติดอ่าง พูดอึกๆอักๆปกติพูดน้ำไหลไฟดับจนกูฟังไม่ทัน" ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี

"เหนือกูมีอะไรจะบอกมึงอ่ะ" 

"มีอะไรวะ"

"คือกู...ชอบมึง" ฉันบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป ซึ่งพอได้พูดไปแล้วฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

"..........." มันเงียบพร้อมกับจ้องหน้าฉัน

"คือกู...."

"มึงอย่ามาพูดล้อเล่นแบบนี้กูไม่ชอบ" มันพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจจนฉันรู้สึกไม่ดี

"กูเปล่าล้อเล่นกูชอบมึงจริงๆ กูไม่รู้ว่ากูไปชอบมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ตอนไหนรู้ตัวอีกทีกูก็ชอบมึงไปแล้ว อ่ะนี่ดอกกุหลาบกูให้มึง กูปลูกเองเลยนะตั้งหลายเดือนแน่ะกว่าจะออกดอกตอนแรกกูคิดว่าจะไม่ทันซะแล้ว" ฉันพูดอย่างภูมิใจพร้อมกับยื่นดอกกุหลาบใหมัน มันมองหน้าฉันทีมองกุหลาบในมือฉันทีจนฉันรู้สึกใจคอไม่ดีเพราะมันไม่ยอมรับไป

"ดาว...กูขอบใจที่มึงชอบกูแต่กูคิดกับมึงแค่เพื่อนเท่านั้น กูคิดว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกันน่ะดีที่สุดแล้ว"

"มึงไม่เคยรู้สึกอะไรกับกูเลยเหรอ" ฉันถามมันด้วยความรู้สึกเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

"อืมม สำหรับกูมึงเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของกู และอีกอย่างพี่จิ๊บเพิ่งตอบตกลงเป็นแฟนกับกูเมื่อกี๊นี้ก่อนที่กูจะมาหามึงเพราะฉะนั้นมึงเลิกชอบกูเหอะมึงตัดใจจากกูซะแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" ฉันสะตั๊นไปเลยกับคำพูดของทิศเหนือฉันพูดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ มันรู้สึกอาย หน้าชาที่ถูกปฏิเสธ

"แต่กูก็ขอบใจสำหรับดอกกุหลาบ" มันดึงดอกกุหลาบในมือของฉันไปก่อนที่มันจะลุกแล้วเดินกลับบ้านไป 

"ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออ ฮืออออ" ฉันนั่งกอดเข่าร้องไห้คนเดียวด้วยความรู้สึกเสียใจผิดหวัง 

วันต่อมา...

วันนี้ฉันตื่นแต่เช้ามืดเพื่อไปโรงเรียนฉันคิดและตั้งใจไว้แล้วตั้งแต่เมื่อคืนว่าต่อไปนี้ฉันจะไปโรงเรียนเองฉันคงไม่ไปกับทิศเหนือแล้ว ฉันยอมรับว่ายังทำใจไม่ได้ตัดใจจากมันไม่ได้และที่สำคัญฉันยังไม่กล้ามองหน้าทิศเหนือเพราะฉันอาย อีกอย่างตอนนี้มันมีแฟนแล้วคงไม่เหมาะที่ฉันจะไปไหนมาไหนกับมันอีก  ฉันบอกพ่อกับแม่ว่าตอนนี้ทิศเหนือมีแฟนแล้วและมันก็คงจะอยากไปรับไปส่งแฟนของมันฉันก็เลยจะไปโรงเรียนเองซึ่งท่านทั้งสองก็เข้าใจและบอกกับฉันว่าเดี๋ยวท่านจะซื้อรถมอเตอร์ไซค์ให้ฉันหัดขี่ไปโรงเรียนจะได้เดินทางสะดวก

ที่โรงเรียน...

"เป็นไงบ้างยัยดาวเมื่อคืนแกได้บอกความในใจกับทิศเหนือแล้วหรือยัง" ยัยมิ้นถามฉันทันทีที่เจอหน้า

"อืมมบอกแล้ว"

"แล้วทิศเหนือว่าไงบ้าง" มันถามฉันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นโดยที่ไม่สังเกตุดูสีหน้าฉันเลยว่าเป็นยังไง

"ก็บอกให้เป็นเพื่อนกันดีที่สุดมันไม่ได้ชอบฉัน"

"ห๊ะ ไม่ได้ชอบ"

"อื้มมม"

"ไม่ได้ชอบแต่คอยมาเป็นก้างขวางคอเวลามีผู้ชายมีจีบแกเนี่ยนะ" ใช่แล้วล่ะเป็นอย่างที่ยัยมิ้นพูด ทุกครั้งที่มีผู้ชายคนอื่นมาจีบฉันทิศเหนือก็จะเป็นคนมาคอยขัดขวางตลอด มันบอกว่าผู้ชายที่เข้ามาจีบฉันไม่เหมาะกับฉันเจ้าชู้บ้างนิสัยไม่ดีบ้างบังคับให้ฉันเลิกคุยเลิกยุ่งซึ่งฉันก็ทำตามที่มันพูดทุกครั้ง อีกอย่างฉันเองก็ไม่เคยสนใจใครอยู่แล้วมีแต่คนเข้ามาจีบฉันเองตอนนั้นฉันคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันคงรู้สึกกับฉันหวงฉัน แต่เปล่าเลยฉันคิดไปเองทั้งนั้นเพราะคำพูดของมันเมื่อคืนคือคำตอบที่ชัดเจน

...............................................