ความลับของนนท์

นับดาว...

ที่ฉันบอกกับทิศเหนือว่าฉันจะหาแฟนสักคนฉันพูดเรื่องจริงไม่ได้พูดเพื่อยั่วโมโหหรือต้องการประชดมันเลย ฉันคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วจนกระทั่งเมื่อคืนที่เราสองคนจูบกันแล้วมันบอกว่ามันไม่ได้ตั้งใจมันเมาฉันคิดว่ามันควรถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องตัดใจจากมันแบบจริงจังสักที

ฉันนั่งรถมากับทิศเหนือจนถึงมหาลัยฉันบอกให้มันส่งฉันที่หน้าตึกคณะซึ่งมันก็ทำตามที่ฉันบอก

"ขอบใจนะที่มาส่ง"

"เย็นนี้กูมารับนะ"

"ไม่ต้องกูนัดกับนนท์ไว้ว่าจะไปดูหนัง"

"ดาว ถ้ามึงจะหาแฟนกูขอร้องมึงว่าอย่าเลือกไอ้นนท์"

"ทำไม นนท์เค้าก็เป็นคนดี"

"ต่อหน้ามึงมันอาจจะเป็นคนดีแต่มึงไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วมันเหี้ยขนาดไหน"

"มึงไม่ต้องมาใส่ร้ายนนท์เพราะกูไม่เชื่อ กูเชื่อในสิ่งที่กูเห็นและสัมผัสได้เท่านั้น มึงรู้ไหมว่าวันนั้นที่บนดอยนนท์มันยอมออกไปนอนข้างนอกระเบียงทั้งที่อากาศทั้งหนาวทั้งเย็นเพราะนนท์ให้เกียรติกู"

"มันทำแค่นั้นมึงก็เห็นว่ามันดีแล้ว"

"ใช่ทำไม"

"กูแค่เตือนมึงด้วยความหวังดี"

"ขอบใจที่มีความหวังดีให้กูแต่กูโตแล้วดูแลตัวเองได้ แค่นี้ใช่ไหมที่มึงจะบอกกูงั้นกูไปนะ" ฉันบอกกับมันแล้วเปิดประตูลงจากรถ

ฉันไม่รู้หรอกว่านนท์ไปทำอะไรไว้ถึงทำให้ทิศเหนือเตือนฉันแบบนี้ แต่ในเมื่อนนท์ดีกับฉันฉันก็ไม่ควรจะไประแวงเขา

ทิศเหนือ....

ผมนั่งมองนับดาวที่กำลังเดินขึ้นตึกคณะ ผมโคตรห่วงมันเลยเพราะมันไม่เชื่อที่ผมเตือนมันมันไม่รู้ว่าไอ้เชี่ยนนท์มันเหี้ยขนาดไหนอันที่จริงผมก็อยากเล่าให้นับดาวฟังจากสิ่งที่ผมเจอมาแต่ผมดันให้สัญญากับผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ว่าผมจะไม่ไปเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังนั่นเป็นเพราะเธอคนนั้นเป็นห่วงไอ้นนท์ทั้งที่มันไม่ควรจะได้รับเลยก็ตาม 

หลายคืนก่อน....

ผมไปกินเหล้ากับพวกเพื่อนๆของผมตามปกติ พอเมาได้ที่ผมก็ลากคู่ขาของผมเข้าไปทำกิจกรรมกันในห้องน้ำ หลังจากเสร็จกิจผมกับคู่ขาของผมก็ต่างแยกย้าย จังหวะที่ผมกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและจะออกไปสูบบุหรี่ด้านหลังร้านผมดันไปได้ยินคนสองคนกำลังทะเลาะกันผมได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ผมก็เลยเดินออกไปดู

"มึงมาทำเชี่ยไรที่นี่"

"ก็คุณนนท์ไม่ยอมกลับบ้านเลยปิ่นเลยมาตาม"

"เป็นแม่กูเหรอห๊ะ ไป๊!!!!มึงจะไปไหนก็ไป"

"ที่ปิ่นมาตามคุณนนท์ที่นี่ก็เพราะปิ่นมีข่าวดีจะบอกกับคุณนนท์ค่ะ"

"ข่าวเชี่ยไรกูไม่อยากฟัง"

"ปิ่นท้องค่ะ ท้องลูกของเรา"

"ท้อง?? มึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงกูบอกมึงกี่รอบแล้วว่าอย่าลืมกินยาคุมแล้วมึงปล่อยให้ตัวเองท้องได้ไงห๊ะ"

"ปิ่นขอโทษค่ะ คืนนั้นที่คุณนนท์เมาแล้วเข้ามาหาปิ่น ปิ่นลืมกินเพราะลุกไม่ไหว"

"มึงไปเอาเด็กออกซะ"

"อะไรนะคะ"

"กูบอกว่าใหัมึงไปเอาเด็กในท้องมึงออกซะ หูหนวกหรือไง"

"ฮือออ ไม่นะคะคุณนนท์ คุณนนท์อย่าให้ปิ่นทำแบบนี้เลยแกคือลูกของเรานะคะ ฮึกๆ ปิ่นทำไม่ได้"

"ถ้ามึงทำไม่ได้มึงก็ไสหัวออกไปจากบ้านกูซะแล้วก็อย่ากลับมาแล้วเอาไอ้เด็กเวรนี่มาแบล็กเมล์กูทีหลังเหมือนที่แม่มึงเคยทำไม่งั้นกูไม่ปล่อยมึงไว้แน่"

"ฮืออออ คุณนนท์ทำไมใจร้ายกับปื่นขนาดนี้"

"ก็เพราะกูเกลียดมึงไง เกลียดทั้งแม่มึงทั้งมึงแล้วก็เด็กในท้องมึงด้วย" ผมยืนมองไอ้นนท์หยิบเงินออกมาแล้วฟาดไปที่หน้าของผู้หญิงตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังร้องไห้หนัก

"มึงเอาเงินนี่ไป แล้วออกไปจากชีวิตกูได้ละ อันที่จริงกูยังเอามึงไม่เบื่อเลยนะแต่ในเมื่อมึงปล่อยให้ตัวเองท้องกูก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะเอามึงไว้ มึงไปซะแล้วก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้ามึงอีก"

"ฮือออออ คุณนนท์อย่าทำแบบนี้ คุณนนท์ปิ่นขอร้องจะให้ปิ่นกราบก็ยอม ฮือออออ" มึงนี่แม่งกูบอกว่ากูไม่เอามึงแล้วมึงออกไปจากชีวิตกูซะ ไป๊!!!" ฮือออ ฮืออออ คุณนนท์จำไว้นะคะ สักวันนึงคุณจะต้องเสียใจ"

"คนอย่างกูถ้าได้ตัดสินใจอะไรไปแล้วกูจะไม่กลับมาเสียใจ"

"ถ้าคุณนนท์ไม่ต้องการปิ่นกับลูกปิ่นก็จะพาลูกไปตายเอาดาบหน้า ฮือออ ฮือออ"

"มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป ไป๊!!!"

นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยิน ไอ้เชี่ยนี่มันทำไมถึงเหี้ยได้ขนาดนี้ผมคิดในใจ  ผมยืนมาผู้หญิงที่ชื่อปิ่นเดินโซซัดโซเซออกไปแต่ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ผมเดินตามเธอออกมาจนกระทั่งเห็นเธอกำลังจะปืนราวกั้นสะพานผมรีบวิ่งไปจับตัวเธอลงมาทันที 

"เธอคิดจะทำอะไรห๊ะ"

"ฮืออออ ปล่อยอย่ามาห้าม ฮือออตอนนี้ปิ่นไม่เหลืออะไรแล้วคนที่ปิ่นรักเค้าไม่ต้องการปิ่นปิ่นไม่รู้จะมีชีวิตต่อไปยังไง ปิ่นไม่มีที่ไป ฮือออปิ่นอยากตาย อยู่ไปก็ไม่มีใครต้องการ ฮือออ"

"เธอจะฆ่าตัวตายแล้วลูกในท้องเธอล่ะเค้าทำผิดอะไร"

"ลูก ลูก ฮือออ ฮือออ" ปิ่นทรุดตัวนั่งลงกับพื้นแล้วร้องไห้หนักว่าเดิม

"เธอต้องมีชีวิตอยู่เพื่อลูกของเธอเข้าใจไหม"

"แต่ปิ่นกลัวว่าจะเป็นแม่ที่ดีให้กับลูกไม่ได้"

"ฉันมั่นใจว่าเธอทำได้เพราะไม่อย่างงั้นเธอคงยอมไปทำแท้งเอาเด็กออกตามที่ไอ้เหี้ยนั่นบอกแล้ว"

"คุณ ได้ยินเหรอคะ"

"อื้มมมได้ยินหมดทุกอย่างนั่นแล่ะแต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบฟังหรอกนะบังเอิญมาได้ยินน่ะ"

"ฮึก อึก ฮืออออ ฮืออออ"

"ฉันว่าเธอกลับบ้านก่อนดีกว่านะ"

"ปิ่นไม่มีบ้านให้กลับแล้วค่ะคุณนนท์ไล่ปิ่นออกจากบ้านแล้ว ฮึก ฮึก"

"งั้นเอางี้ เดี๋ยวฉันจะหาห้องเช่าให้เธออยู่ก่อนก็แล้วกันเธอจะได้มีที่นอน"

"ทำไมคุณถึงทำดีกับปิ่นล่ะคะทั้งที่เราไม่รู้จักกัน"

"ฉันสงสารเธอกับลูกในท้องน่ะ อันที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอกนะแต่ก็นั่นแล่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้เธอทำตามที่ฉันบอกก็แล้วกัน ส่วนไอ้เหี้ยนั่นเดี๋ยวฉันจะไปคุยกับมันให้มันมารับผิดชอบเธอกับลูก ฉันกับมันเรียนมหาลัยเดียวกันถ้ามันไม่ยอมรับผิดชอบฉันจะแฉความเหี้ยของมันจนมันเรียนที่นั่นต่อไม่ได้"

"อย่านะคะปิ่นของร้อง ปิ่นรู้จักนิสัยคุณนนท์ดีถ้ายิ่งคุณไปพูดให้เค้ามารับผิดชอบเค้าจะยิ่งเกลียดปิ่น ปิ่นไม่อยากให้คุณนนท์เกลียดปิ่นไปมากกว่านี้ คุณอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะคะถือว่าปิ่นขอ"

"มันทำกับเธอขนาดนี้เธอยังจะปกป้องมันอีกเหรอ"

"ค่ะ เพราะครอบครัวของปิ่นเคยทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ คุณนนท์เกลียดปิ่นมันก็สมควรแล้วค่ะ" ผมไม่ได้ถามหรอกนะว่ามันเรื่องอะไรเพราะตอนนี้ผมคิดว่าปิ่นควรจะดูแลตัวเองก่อนไหนจะลูกในท้องอีก

หลังจากนั้นผมก็เดินกลับมาที่ผับแล้วพาปิ่นขึ้นรถไปหาห้องเช่าและจ่ายค่าเช่าให้เธอก่อนจะให้เบอร์โทรเอาไว้ติดต่อเผื่อเธอมีเรื่องเดือดร้อนอะไรจะได้มีที่พึ่งที่ปรึกษาปิ่นไหว้ขอบคุณผมครั้งแล้วครั้งเล่า 

ผมกลับเข้ามาที่ผับแล้วก็มองหาไอ้นนท์ทันทีจนกระทั่งเห็นมันนั่งอยู่ชั้นวีไอพีมันกำลังนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนของมันสามสี่คน ตอนแรกผมว่าจะไม่อะไรกับมันแล้วนะเพราะผมให้สัญญากับปิ่นเอาไว้ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดให้ใครฟัง แต่พอผมเห็นมันหัวเราะเฮฮากับเพื่อนของมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมก็เลยโมโหเดินไปหามันแล้วจ้องหน้ามัน

"มองกูทำเหี้ยไร" มันวางแก้วเหล้าลงแล้วถามผมด้วยท่าทางกวนตีน

"คนที่เหี้ยน่าจะเป็นมึงมากกว่า"

"อะไรกันวะไอ้เหนือ" ไอ้ชินเดินมาหาผมมันคงกลัวว่าผมจะมีเรื่อง

"มึงเป็นใครจู่ๆก็มาว่าเพื่อนกูเหี้ย" เพื่อนไอ้นนท์ลุกขึ้นมาถามผมอย่างเอาเรื่อง

"มึงอยากรู้ก็ถามเพื่อมึงดูดิว่าไปทำเหี้ยอะไรไว้กับผู้หญิงที่ชื่อปิ่น" พอผมพูดชื่อปิ่นไอ้เหี้ยนนท์ก็หันขวับมองมาที่ผมอย่างเอาเรื่อง

"ทำไม กูจะทำอะไรก็เรื่องของกูมึงไม่ต้องมาเสือก" ไอ้เชี่ยนนท์ตอบผม

"กูก็ไม่ได้อยากจะเสือกถ้ากูไม่สงสารเมียมึงกับลูกมึง"

"มึงจะเอามันไปเป็นเมียก็ได้นะกูยกให้ของเหลือเดนจากกูอยากได้ก็เอาไป อ่อมึงได้ของแถมด้วยนะรู้แล้วใช่ไหม5555"

"ไอ้เลวเอ้ยยย"  ผั๊ว  ผั๊ว ผั๊ว

หลังจากนั้นผมกับไอ้เชี่ยนนท์ก็ต่อยกันจนกระทั่งพี่เจ้าของผับมาห้ามแล้วจับแยก แล้วก็บอกให้เลิกแล้วต่อกัน

นั่นแล่ะครับคือเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้เหี้ยนนท์