ตอนที่ 4 หกปีที่แล้ว

6 ปีที่แล้ว...

"ขอแสดงความยินดีกับนักธุรกิจหน้าใหม่ไฟแรง หลี่ หยางเฟย!!!"

กรี้ดดดด!!!

วู้วววววว!!!~

เสียงผู้คนร้องกรี้ดตะเบงเซงแซ่ลั่นฮอล์ ก่อนที่ชายหนุ่มรูปงามจะปรากฏตัวขึ้นกลางเวที ยิ่งทำให้เสียงเชียร์เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มขึ้นเรื่อยๆเพราะเขาคือนักธุรกิจคลื่นลูกใหม่แถวหน้าแห่งเมืองฮ่องกง

"ผมรู้สึกยินดีและปลาบปลื้มใจที่ได้รับรางวัลนี้ มันเป็นรางวัลที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผมแล้วครับ กว่าจะมีวันนี้ได้ผมต้องผ่านอะไรมามากมายทั้งความเหนื่อย ความท้อ ความยากลำบาก แต่ในที่สุดวันนี้ผมก็ทำมันสำเร็จ รางวัลนี้ไม่ใช่รางวัลของผมแค่คนเดียวแต่มันคือรางวัลของทุกคนในเครือ หยางเฟยกรุ๊ป ขอบคุณทุกคนที่คอยอยู่เคียงข้างผมมาตลอดและผมสัญญาว่าบริษัทของเราจะเติบโตและยิ่งใหญ่ไปมากกว่านี้ครับ ขอบคุณครับ!"

หลังจากกล่าวคำขอบคุณและรับรางวัลเสร็จหยางเฟยก็ร่วมรับประทานอาหารกับนักธุรกิจแถวหน้าของเมืองฮ่องกง ทุกคนต่างปลาบปลื้มและก็ยินดีกับความสำเร็จของเขา หยางเฟยประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยถือว่าเป็นอีกบุคคลหนึ่งที่จับตามองที่สุดในประเทศฮ่องกง

"ไม่น่าดื่มจนเมาเลย!" ในระหว่างขับรถกลับบ้าน จู่ๆหยางเฟยก็รู้สึกมึนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ปกติเขาเป็นคนดื่มหนักอยู่แล้ว ดื่มจนถึงเช้าไม่เคยเมา คอกเทลแค่ไม่กี่แก้วทำไมถึงทำให้เขามึนได้ขนาดนี้ จนกระทั่งรู้สึกว่าตนเองขับรถไม่ไหว เขาจึงเอื้อมมือไปควานหาสมาร์ทโฟนเครื่องในคอนโซลรถเพื่อโทรหาลูกน้องให้มารับกลับ

แต่ในระหว่างนั้นได้มีรถปริศนาขับปาดหน้ารถของเขาเข้าอย่างจัง ทำให้หยางเฟยหักหลบลงข้างทางจนรถพุ่งไปชนกับต้นไม้ใหญ่ดังโครม!

"เฮ้ยยยย!!!!"

เอี๊ยดดดดด!!!!

โคร่มมมม!!!

"อึก!"

ควันสีขาวลอยพุ่งออกมาจากหน้ารถซึ่งอยู่ในสภาพยับยู่ยี่ทั้งคัน หยางเฟยถูกอัดก๊อบปี้เข้ากับพวงมาลัยรถยนต์ มือสั่นเทาซึ่งโชกไปด้วยเลือดค่อยๆเอื้อมไปหยิบมือถือ แต่สภาพร่างกายของเขาตอนนี้มันแย่เหลือเกินเพราะกิ่งไม้ขนาดใหญ่เสียบหัวไหล่ซ้ายจนทะลุเบาะหนังสีแดงเพลิง

แต่ในระหว่างนั้น...

"ช่วยด้วยค่ะมีคนเกิดอุบัติเหตุ!! ช่วยด้วย!!!" ได้มีเสียงสวรรค์ดังขึ้น เธอคนนั้นวิ่งเข้ามาที่กระจกข้างแล้วเคาะเรียกเขา "คุณคะคุณ!! คุณเป็นอะไรมากไหมคะ!!!"

"อึก..ชะ..ช่วยฉันด้วย~" หยางเฟยพยายามรวบรวมสติเปล่งเสียงออกมาจากลำคอแหบพร่า ร้องเรียกให้เธอคนนั้นช่วย แม้ดวงตาจะเริ่มพร่ามัวแต่เขาก็เห็นเธอคนนั้นได้อย่างชัดเจน

เธอสวมหน้ากากหมาป่าเหมือนกับว่าเพิ่งกลับจากปาร์ตี้ ทันทีที่เห็นหน้าของเขาเธอก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจแล้วร้องเรียกดึงสติว่า...ว่าอย่าหลับ

"อย่าหลับนะคะ!! รถโรงพยาบาลกำลังมา..คุณห้ามหลับตานะ!!!"

เสียงของเธอเบาลงเรื่อยๆในขณะที่สติของหยางเฟยค่อยๆดับลง แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะอยู่ในความมืดสนิท เขาได้ยินเสียงเธอคนนั้นร้องเรียกชื่อของเขา

"คุณหยางเฟยห้ามหลับนะคะ! คุณหยางเฟย..."

...เธอคนนี้รู้จักชื่อของเขาได้อย่างไร

พรึ่บบ!!

นานเท่าไหร่ไม่รู้...

ติ้ด~ ติ้ด~

"อึก!" นิ้วยาวกระตุกส่งผลให้ชายคนหนึ่งที่นั่งรออย่างใจจดใจจ่อวิ่งเข้ามาดูอาการของเจ้านายซึ่งนอนปางตายอยู่บนเตียง โดยมีสายระโยงระยางเต็มตัว

"นายฟื้นแล้ว!"

"ซาน.."

หยางเฟยกระพริบตาขึ้นลง ม่านตาปรับโฟกัสกับเพดานสีขาว เสียงเครื่องวัดอัตราการเต้นหัวใจดังแทรกเข้ามาในหูก่อนที่ความทรงจำต่างๆจะหลั่งไหลเข้ามา

"ฉันคิดว่า..จะตายไปแล้วซะอีก"

"นายหลับไปสองอาทิตย์เลยนะครับ"

"นายช่วยฉันไว้หรอซาน" ซานคือลูกน้องคนสนิทและเป็นมือขวาของหยางเฟย

"เปล่าครับ คุณหมอบอกว่ามีใครบางคนช่วยคุณไว้"

"ช่วย?" หยางเฟยนึกย้อนกลับไปในช่วงที่เขาเกิดอุบัติเหตุ จำได้ว่ามีใครคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเคาะกระจกเรียก เธอคนนั้นสวมหน้ากากหมาป่า

และก่อนที่สติจะมอดดับไป เธอคนนั้นเรียกชื่อเขาอย่างน่าประหลาดใจ

"ฟื้นแล้วนะคะคุณเฟย ตอนแรกฉันคิดว่าคุณจะหลับนานกว่านี้ซะอีก คุณเฟยเสียเลือดมากจนดิฉันคิดว่าไม่น่ารอด ถ้าไม่ได้เธอคนนั้นช่วยไว้คุณคงตายไปนานแล้ว" คุณหมอเดินเข้ามาเช็คอาการของหยางเฟนพร้อมกับเปลี่ยนน้ำเกลือขวดใหม่

"มะ..หมอหมายความ..อึก...วะ..ว่ายังไงครับ"

"ตอนที่คุณเกิดอุบัติเหตุเป็นวันที่เลือดกรุ๊ป AB negativee หมดคลังค่ะ กรุ๊ปเลือดพิเศษนี้นานๆทีจะมีคนบริจาค เป็นกรุ๊ปเลือดที่หายากมาก"

"ละ..แล้วผม..รอดมาได้..อึก..ยังไงครับ"

"โชคดีผู้หญิงที่พาคุณมาส่งโรงพยาบาลเขามีเลือดกรุ๊ปเดียวกับคุณแถมยังเป็นกรุ๊ปพิเศษด้วย นับว่าเป็นความโชคดีของคุณจริงๆค่ะ"

"เธอที่สวม..นะ..หน้ากากใช่ไหมครับ"

"ใช่ค่ะ"

"คุณพอจะรู้ชื่อของเขาไหม..อึก..ผมอยากไปขอบคุณเขา~"

"ไม่เลยค่ะ เธอบริจาคเลือดให้คุณเสร็จก็ออกไปจากโรงพยาบาลทันที ตอนนี้คุณเฟยนอนพักผ่อนก่อนนะคะ ร่างกายของคุณยังไม่ปกติ อีกสองชั่วโมงหมอจะเข้ามาเช็คอาการอีกรอบค่ะ"

เธอคนนั้นเป็นใครกันนะ...คนที่ช่วยเขาไว้ คนที่มีกรุ๊ปเลือดพิเศษเหมือนกันกับเขา เขาไม่รู้จักชื่อเธอ ไม่เห็นหน้าคร่าตาแต่จำหน้ากากที่เธอสวมใส่ได้ขึ้นใจ มันคือหน้ากากหมาป่าสีทองที่สามารถเปลี่ยนสีไปตามอุณหภูมิของร่างกาย

หากเป็นไปได้ สักวันขอให้เขาเจอเธอคนนั้น อยากขอบคุณ และตอบแทนที่เธอช่วยให้เขารอดพ้นจากความตาย...