เพียง(เศษ)รัก

ดาวิสา ดาวิกา

บท

ตั้งค่า

บทที่6

เพียง(เศษ)รัก06

พ้นหลังภาคินได้ไม่กี่อึดใจ คนตัวเล็กก็ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจก่อนจะค่อยๆขยับหนี

"อุ๊ย! "

"ขอโทษครับที่ทำให้ตกใจ พอดีผมอยากทวนสัญญาอีกสักรอบน่ะครับ"

ติณณภพว่าพร้อมกับโน้มตัวมาทางเจ้าหล่อน

"อ…อ๋อ ได้ค่ะ"

เพียงรักเบี่ยงตัวหนีเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนแฟ้มสัญญาไปทางเขา ติณณภพรับแฟ้มมาพร้อมกับแค่นยิ้มเล็กน้อยก่อนจะขยับออกมา

"ผมไม่เข้าใจในส่วนของตรงนี้สักเท่าไหร่น่ะครับ"

"ตรงไหนคะ"

เป็นเพียงรักบ้างที่โน้มตัวไปหาเขา

กลิ่นกายสาวหอมจนหลงใหลอดไม่ได้ที่จะดอมดม เพียงรักไม่รู้เลยว่าขณะที่ตัวเองแจงสัญญาอยู่นั้น ติณณภพกำลังฉวยโอกาสกับหล่อน วินาทีที่มือหนาเลื่อนมาโอบไหล่ไว้วินาทีนั่นล่ะที่เพียงรักรู้สึกตัว

"ท…ทำอะไรคะ"

เพียงรักรีบผละออก

"ขอโทษครับ ผมลืมตัวน่ะ"

ติณณภพว่าอย่างยิ้มๆ

"คุณติณณภพเข้าใจตรงนั้นแล้วใช่ไหมคะ ถ้าเข้าใจรักรบกวน…"

"ยังครับ ขออีกรอบได้ไหม ผมเป็นคนเข้าใจอะไรยากน่ะครับ"

ติณณภพสวนขึ้นเมื่อรู้ว่าฝ่ายนั้นจะพูดอะไร

"ถ้าอย่างนั้นไว้เป็นวันหลังได้ไหมคะ รักจะให้คุณปรินทร์มาแทน คุณปรินทร์คงจะอธิบายให้คุณติณณภพเข้าใจได้ดีกว่ารัก"

คุณปรินทร์ที่หล่อนพูดถึงคือเลขาอีกคนของภาคิน

"เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ"

ติณณภพพยักหน้ารับ

"งั้นรักขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"

สิ้นประโยคนั้นร่างบางก็หยิบแฟ้มเอกสารใส่ในกระเป๋าก่อนจะรีบเดินออกมา

"ออกไปละ"

ติณณภพเอ่ยบอกกับลูกน้องก่อนจะนั่งรออย่างสบายใจเฉิบ

"รอบนี้คุณไม่รอดหรอก คุณเพียงรัก คนอย่างผมอยากได้ก็ต้องได้"

เพียงรักออกมายืนรอรถได้สิบนาทีแล้ว ไม่มีรถรับส่งหรือแม้แต่วินมอเตอร์ไซค์จริงๆด้วย เมื่อนึกขึ้นได้ก็รีบหยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋าขึ้นมาโทรหาเพื่อนสาว เพราะนี่ก็เลยเวลาเลิกงานมาแล้ว รอสายเพียงครู่เดียวเท่านั้นกชมลก็กดรับ

"จ้า มีอะไร"

"เลิกงานหรือยัง"

"อืมเลิกแล้ว กำลังขับรถกลับมีอะไรล่ะ"

"มารับฉันหน่อยได้ไหม ที่TNP Club น่ะ"

"ได้ๆ ผ่านทางนั้นพอดี จะแวะไปบ้านพี่กายน่ะ"

กายคือแฟนหนุ่มของกชมล ที่คบหาดูใจกันมาเกือบสี่ปีแล้ว

"จ๊ะ…อ…อื้อ.. ตุ๊บ! "

"เห้ย! รัก รักแกเป็นอะไร"

"รัก! เป็นอะไรแกอย่าอำฉันเล่นนะ"

กชมลใจหล่นวูบเมื่อไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

"เห้ยรัก! "

กชมลยังเรียกเพื่อนเสียงสั่น ทันใดนั้นก็มีสายจากปรินทร์แทรกเข้ามาหล่อนเลยรีบกดรับ