บทที่ 5 เปราะบาง

หญิงสาวลุกยืน ทอดสายตามองไปยังชายหนุ่มอีกคนที่นั่งคอตกอยู่ แล้วเบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็น สภาพสองคนนั้นก็พอรู้ว่าก่อนหน้าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอรถึงไม่เลิกรากับรุ่นน้องคนนี้เสียที เธอไม่อยากเห็นพี่รามต้องเสียใจกับเรื่องนี้

เสียงมือถือดังขึ้น ร่างเปลือยเปล่ากำลังกกกอดใครบางคนสะดุ้ง แล้วรีบหยิบมาหลุบตามองเบอร์แล้วกดรับสาย พยายามปรับอารมณ์ตนเองให้ปกติ

“ค่ะพี่ราม” เธอตอบรับเสียงหวาน

“ทำอะไรอยู่เหรอครับ”

“อรกำลังดูรูปถ่ายของเราอยู่ค่ะ”

ปลายสายนิ่งเงียบชั่วครู่

“พี่รามมีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงโทรมาหาอร”

พิรามหรี่ตาลง ขบกรามแน่น ในหัวใจสั่นไหว เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตนเอง ไม่ให้ระเบิดโทสะออกไป

“พี่ไม่คิดว่าต้องมีธุระถึงโทรหาอรได้ เพราะเราสองคนกำลังจะแต่งงานกันแล้ว พี่เลยอยากโทรมาคุยกับอรบ้าง พักหลังอรไม่ค่อยใช้เวลาอยู่กับพี่สักเท่าไหร่ แจกการ์ดเสร็จอรก็ขอตัวไปทำงานพิเศษต่อตลอดน่ะครับ”

อรนิสาอึกอัก ไม่คิดว่าตนเองจะมีพิรุธมากขนาดนี้ เพราะดนัยภพมอบความสุขให้เธอจนเหลือล้น ยังอยากสนุกกับรุ่นน้องหนุ่มผู้นี้จนถึงวินาทีสุดท้าย

“อรขอโทษนะคะ อรอยากเก็บเงินให้ได้เยอะๆ ไว้สร้างครอบครัวกับพี่รามน่ะค่ะ”

“พี่ไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ ก็แค่รู้สึกว่าอรเปลี่ยนไปก็เท่านั้นเอง”

“ขอโทษนะคะ ทั้งที่อีกสองอาทิตย์เราก็จะแต่งงานกันแล้ว อรยังยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาให้กับพี่แบบนี้” เธอบอกเสียงเศร้า

“ถ้าตอนนี้รู้แล้ว ก็หาเวลาไปทานข้าวกับพี่บ้าง เรายังต้องแวะไปดูห้องโรงแรมที่จองอีกนะ”

“ค่ะพี่ราม ไว้เราไปทานข้าวกันนะคะ พี่จะไปวันไหนนัดอรมาได้เลยค่ะ หรือมาทานที่คอนโดอรดีล่ะคะ”

“ทานที่ร้านดีกว่าครับ อีกหน่อยเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นเราเจอกันพรุ่งนี้นะคะ”

“ได้ครับ”

ชายอีกคนในห้องลุกนั่ง ขยี้ตาด้วยความงุนงง ผสมความง่วง ก่อนอ้าปากหาวจ้องมองร่างเปลือยเปล่าที่มีผ้าห่มแค่เพียงช่วงเอว เผยให้เห็นทรวงงามเต็มตา

“คุยกับใครอยู่เหรอครับ” ดนัยภพถาม

อรนิสาดวงตาเบิกกว้าง รีบยกมือปิดปากอีกฝ่าย สีหน้าตื่นตระหนก

“เสียงใครเหรออร” ปลายสายถามเสียงเครียด

“อ๋อ เสียงละครโทรทัศน์น่ะค่ะพี่ราม!” เธอตอบ สีหน้ากังวล

“ถ้าอย่างนั้นพี่ไม่กวนแล้วครับ พักผ่อนเถอะ”

“ค่ะพี่ราม” เธอบอกแล้ววางสาย ก่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

อรนิสาตวัดสายตามองคู่ขาด้วยความไม่พอใจ ดนัยภพรีบตรงเข้ามาโอบกอดไว้แนบแน่น ก่อนโน้มใบหน้าเข้าหา แนบริมฝีปาก มือข้างหนึ่งบีบเคล้นทรวงงามอย่างเมามัน ทำเอาหญิงสาวขนลุกชันเสียวซ่านไปทั่วร่าง เรียวแขนโอบรัดรอบคอเอนกายลงบนฟูกหนา

พิรามจอดรถ แล้วเปิดประตูลงมา มองคีย์การ์ดในมือ อรเคยให้ไว้เมื่อนานมาแล้ว แต่เขาได้ใช้มันน้อยครั้ง ด้วยเพราะหน้าที่การงาน และอยากตบแต่งให้เรียบร้อยอรได้ไม่เป็นที่ครหา แต่วันนี้เขากลับต้องใช้มันเพื่อพิสูจน์ความจริง

ติ๊ด!

เสียงรูดคีย์การ์ด ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าด้านใน แว่วเสียงบางอย่างเข้ามากระทบหู เขาชะงักขบกรามแน่น เดินมาหยุดยืนหน้าห้องนอนของคนรัก ทว่ามันกลับชัดเจนยิ่งขึ้นกว่าเดิม มือกำหมัดแน่น ข่มความแค้นเคืองไว้ภายใน จับลูกบิดเปิดประตูอ้าออก ภาพตรงหน้าทำเอาคนตัวใหญ่ชะงักงันราวกับถูกสาป

สองคนบนเตียงกลับไม่รู้เรื่องราว ยังคงบรรเลงเพลงรักกันต่อไป จนกระทั่งดนัยภพสบตาเข้ากับแขกไม่ได้รับเชิญ เขาหยุดชะงักสีหน้าตื่นตระหนก

“เฮ้ย!” ดนัยภพร้องลั่น รีบผลักไสให้รุ่นพี่ออกจากร่างกายตนเอง

“อะไรภพ เป็นอะไรเนี่ย!” อรนิสาส่งเสียงไม่พอใจ

“พะ...พี่อรครับ” รุ่นน้องหนุ่มเสียงสั่น รีบดึงผ้าห่มคลุมกาย

อรนิสาเม้มริมฝีปาก เหงื่อเม็ดเล็กผุดซึม พอเดาได้อย่างไม่ต้องสงสัยว่า คงมีใครอยู่ด้านหลังในตอนนี้ เธอกระชับผ้าห่ม แล้วหันมา เมื่อเห็นจึงรู้ว่าตนเองได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่

“พะ...พี่ราม” เธอเรียกชื่อเขาเสียงสั่น

เขายิ้มหยัน แล้วทอดสายตามองแววตาว่างเปล่า คนที่ไว้ใจกลับทำร้ายกันได้เลือดเย็น เช่นนี้จะไว้ใจใครได้อีก ไม่คิดว่าผู้หญิงหน้าซื่อแบบนี้ ใจกลับคิดคด ทรยศกัน

“แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วมาคุยกัน” เขาบอกเสียงห้วนแล้วเดินออกมา

สองร่างบนเตียงรีบลงมา หยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายตามพื้นสวมมันมือไม้สั่นเทา อรนิสาเดินออกมาด้านนอกพร้อมคู่ขา เขากอดอกจ้องมอง

“นั่งลงสิจะได้คุยกัน”

อรนิสาและดนัยภพหย่อนกายลงตรงข้ามสีหน้าซีดเผือด พิรามมองไปยังผู้ชายอีกคน แล้วระบายลมหายใจ

“พี่จะถามแค่ผู้ชายของอร ถ้าพี่ยังไม่ถามอรไม่ต้องตอบนะ!” พิรามสั่งเสียงแข็ง อรนิสาพยักหน้ารับรู้ เขาสบตากับชายหนุ่มอีกคน “คบกับอรนานแค่ไหนแล้วครับ”

ดนัยภพชะงัก ริมฝีปากสั่น

“สามเดือนครับ”

“มาที่นี่บ่อยไหม”

เขากรอกตา สีหน้ากังวล ไม่อยากให้เรื่องลุกลามบานปลายไปมากกว่านี้ ทว่ารุ่นพี่กลับทำให้หัวใจดวงนี้ลิงโลด มีความสุขจนทำผิดศีลธรรม รู้ดีแก่ใจว่าเธอกำลังจะแต่งงานแล้ว แต่มันถลำลึกจนห้ามไม่อยู่

“สามวันต่ออาทิตย์ครับ” เขาสารภาพตามตรง

พิรามนิ่งเงียบ หลับตาลงครุ่นคิดหนัก ไม่ได้เจ็บเจียนตายอย่างที่คิด แต่กลับรู้สึกเสียหน้า และเสียใจมากกว่าที่อรนิสาทำแบบนี้ มือยกขึ้นลูบใบหน้าเพื่อระบายความเครียด กรามถูกขบแน่น งานแต่งจัดเตรียมเรียบร้อย เหลือแค่เพียงเข้าพิธี แต่ว่าที่เจ้าสาวกลับมีเล่นชู้กับชายอื่น มันช่างน่าทุเรศสิ้นดี

เขาหัวเราะในลำคอ “อรทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง” เขาถามเสียงรอดไรฟัน