ไอ้หมาบ้า

​เพียงรัก ภักดิ์ใจ

บทที่ 10

--พักตร์สิริเพ็ญ--

"ฮือออออ....เบส" ฉันต้องตกใจเมื่อกดรับสายของเพื่อนที่ไปดูแลคนป่วยอารมณ์รุนแรงที่ฉันนั้นจากมา

"ไยไหมแกร้องไห้เหรอ" ฉันถามออกไปเมื่อน้ำเสียงที่ปลายสายส่งมานั้นกำลังไม่ปกติ

"เบส แกทนคนแบบนี้ได้ไงวะ กะ แกรู้ไหมเขาด่าฉันแรงมาก ผู้ชายบ้าอะไรวะ ปากหมาชิบ! งือออ" โหไอ้คนใจร้ายด่าแม้กระทั่งไยไหมผู้ใสซื่อ และแน่นอนว่าการไปของไยไหมเรื่องที่ฉันแอบมีใจให้คนบ้าหัวรุนแรงเธอรู้ดี แต่ฉันแค่ลืมบอกอุปนิสัยของคนที่ป่วยให้เธอรับรู้เท่านั้น เมื่อได้ยินเสียงของไยไหม น้ำเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นมันเริ่มทำให้ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ที่ทำให้เพื่อนต้องประสบพบเจอกับคนใจดำ

"ไยไหมแกไม่เป็นไรใช่ไหม? ขอโทษนะ" ฉันพูดเสียงอ่อน อย่างคนรู้สึกผิด

"แกมาแอบชอบผู้ชายส้นตีนแบบนี้ได้ไง ยอมใจแกเลย ฮึก ฮือ" แล้วนางก็พร่ำต่อว่าฉัน คือ เรื่องหัวใจฉันก็ไม่รู้จะตอบเธอยังไง แค่หัวใจมันสั่งว่าให้รัก ทั้งๆ ที่ฉันก็ไม่รู้ว่ารักเจาไปได้ยังไง เพราะพื้นที่หัวใจของเขานั้นไม่มีที่ยืนสำหรับฉันสักนิด...นึกถึงแล้วก็เศร้า

".........." ฉันเงียบเพื่อรอฟังเพื่อนระบายเท่านั้น ไม่รู้จะโต้ตอบอะไรออกไป

"แกรู้ไหม ว่าเขาด่าฉัน ไล่ฉัน และก็โยนข้าวของใส่ฉัน...ฉันลาออกแล้ว" ไยไหมร่ายยาวพร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้นร้องไห้

"ห๊ะ!!! แกลาออก!" ฉันร้องเสียงหลงตกใจ ไยไหมลาออก!

"จะอยู่ทำไมล่ะ ฮือออออ" ฉันเข้าใจเพื่อนดี คงไม่มีใครทนกับคนอารมณ์รุนแรงแบบนั้นได้หรอก แม้กระทั่งฉัน สามวันที่ฉันจากมาเพื่อตั้งหลักตั้งใจจะพักหัวใจสักระยะ แต่กลับระยะสั้นเหลือเกินที่จะทำใจ คงต้องกลับไปเผชิญหน้าแล้วล่ะ

"ไยไหม โอเคฉันเข้าใจแก ไม่เป็นไรนะ อย่าร้องไห้" ฉันพูดปลอบเพื่อน

"ไม่เป็นไรกับผีสิ ช้อนกระเบื้องนะเว๊ย โยนมาได้หัวฉันเขียวปูดหมดเลยเนี่ย"เวรกรรมของำยไหมแท้ๆ ถึงฉันจะอยู่ดูแลเขานานแต่การกระทำรุนแรงถึงร่างกายก็ยังไม่เคยพบเจอ นอกจากคำพูดแรงๆ เสียงสีแทงใจดำเท่านั้น

"ขอโทษนะแก" ฉันพูดอย่างคนรู้สึกผิดที่ทำให้เพื่อนต้องเดือดร้อน

"อืมไม่เป็นไร ฉันกำลังเก็บของกลับละ ไม่อยู่แม่งแล้ว ใครจะว่ายังไงก็ช่าง!"

"เออๆ กลับดีๆ ล่ะ ขอบใจแกมากนะ" สิ่งที่ทำได้คือปลอบใจและให้กำลังใจเพื่อน แล้วฉันก็ต้องไปรับใช้เวรกรรมกับคนใจดำต่อไป

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

"หืม...ไอ้หมาบ้าทำเพื่อนฉัน!" ฉันกำโทรศัพท์มือถือแน่นหลังจากที่วางสายจากเพื่อน นึกถึงคนใจดำที่ชอบทำร้ายฉันด้วยคำพูดสารพัด "คงเป็นฉันสินะที่ต้องกลับไป...แล้วจะรับมือยังไงวะเนี่ย!" ความกลุ้มที่แท้ทรูเริ่มมาเยือน ฉันคงต้องเชือดเฉือนกับหมาบ้าต่อไป แล้วฉันต้องทำยังไง เพื่อให้เขาสงบลงได้

นิ่ง ? เงียบ ? เฉยชา ? หยุดแรดเข้าหา ? หรือวางยาปลุกเซ็กส์ จับทำผัวให้รู้แล้วรู้รอดไป !?