ตอนที่ 5 จำใจรับผิดชอบ2

"คุณลุง/พ่อ!"

เพียะ!

ไม่ทันที่ชัชวาลย์จะได้พูดอะไรออกมาอีก ใบหน้าหล่อๆ ของชายหนุ่มก็ถูกชายชราตบจนหน้าหัน เขาบังเอิญได้ยินเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ไม่คิดว่าลูกชายของเขาจะมีความคิดเลวๆ อย่างนี้ กล้าทำแต่ไม่กล้ารับเป็นลูกผู้ชายตรงไหนกัน

"คุณลุงพอเถอะค่ะ อย่าทำพี่ชัชเลยนะคะ" พอเห็นชายชราจะเข้าไปซ้ำอีกรอบ กชพรรณก็รีบห้ามทันที ปกติท่านสุรชัยใจดีกับเธอมากๆ แต่พอมาเห็นแบบนี้หญิงสาวเองก็ตกใจเหมือนกัน

"เป็นห่วงมันทำไม มันสมควรแล้วที่โดนแบบนี้ ปัดความรับผิดชอบ ทำอะไรไม่ไว้หน้าพ่อแม่ของหนูบัวเลย!"

"ก็ผมไม่ได้รักเธอ พ่อก็รู้ว่าในหัวใจของผมมีรสรินคนเดียวเท่านั้น!"

"เลิกพูดถึงผู้หญิงคนอื่นสักที ต่อไปนี้ผู้หญิงที่แกต้องสนใจคือหนูบัวและแกก็ต้องแต่งงานกับหนูบัว รับผิดชอบชีวิตหนูบัวเข้าใจไหม!"

"เกิดอะไรขึ้นกันคะเสียงดังไปถึงบ้านโน้นเลย” คุณหญิงชไมพรเดินมาถามสามีด้วยความตกใจที่ได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกัน

"บัว เกิดอะไรขึ้นลูก?" นางบงกชเผยสีหน้าตกใจออกมาที่เห็นลูกสาวอยู่ตรงนี้ด้วย นึกว่ากชพรรณอยู่บนห้องนอนเสียอีก

"ฮึก คุณแม่" หญิงสาวกลัวจนทำอะไรไม่ถูก เธอไม่อยากทำให้มารดาผิดหวังในตัวเธอ แต่เธอก็หนีความจริงไม่ได้

"ร้องไห้ทำไมมันเกิดอะไรขึ้นบอกแม่เดี๋ยวนี้" ท่านสุรชัยมองหน้าของเด็กสาวตรงหน้าก็เข้าใจว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรอยู่ จึงเอ่ยปากบอกให้ทุกคนไปคุยในห้องรับแขก ทันทีที่สองเพื่อนรักรู้เรื่องก็พากันตกใจไม่น้อย

คุณหญิงชไมพรหันหน้ามามองลูกชายด้วยสายตาของความผิดหวัง ไม่คิดว่าลูกชายคนเดียวของเธอจะทำแบบนี้ได้ลงคอ แถมยังอยากให้กชพรรณเอาลูกออกอีกด้วย

"แม่ไม่คิดเลยนะว่าชัชจะเป็นคนแบบนี้?"

"ผมขอโทษครับแม่" มาขนาดนี้แล้วชายหนุ่มก็ไม่รู้จะปฏิเสธความผิดของตัวเองออกไปยังไง พอเห็นสายตาของมารดาที่มองมายังผิดหวังเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดขึ้นมา

"คนที่ลูกควรขอโทษไม่ใช่แม่แต่เป็นหนูบัวต่างหาก ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วลูกก็ต้องรับผิดชอบชีวิตหนูบัวเข้าใจไหม!"

"ครับ" ชายหนุ่มจำใจรับคำในที่สุด เขาเหลือบสายตาไปมองหญิงสาวที่นั่งสะอื้นไห้อยู่ก่อนจะข่มความไม่พอใจเอาไว้ในใจ เพราะกชพรรณคนเดียวที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเขาก็คงไม่ต้องมารับผิดชอบเธออย่างนี้

"ฉันขอโทษนะกช ที่เลี้ยงลูกได้ไม่ดี เธอไม่ต้องห่วงฉันเอ็นดูหนูบัวไม่ต่างจากลูกแท้ๆ ฉันจะรับผิดชอบชีวิตหนูบัวเอง" หญิงวัยกลางคนเอ่ยออกไป เธอมองใบหน้าของเพื่อนก็เข้าใจเป็นอย่างดีว่าในตอนนี้บงกชโมโหมากขนาดไหน แต่ด้วยที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ ลูกสาวเธอก็ท้องกับผู้ชายคนนั้นไปแล้วจะให้เธอไม่ยอมรับก็ทำไม่ได้

"ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น ฉันมีลูกสาวคนเดียวเธอก็รู้ว่าฉันรักบัวมากขนาดไหน การที่ลูกชายเธอทำแบบนี้มันเหมือนไม่นึกถึงจิตใจของคนเป็นแม่อย่างฉันเลย!" ตั้งแต่สูญเสียสามีไปบงกชก็มีเพียงลูกสาวคนเดียว ที่ผ่านมาเธอรักและดูแลกชพรรณเป็นอย่างดี แต่พอมาเห็นลูกโดนทำร้ายจิตใจ เธอเองก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน

"ทางเราจะรับผิดชอบให้ดีที่สุด ไม่ต้องห่วง" ท่านสุรชัยพูดขึ้น เขาเองก็เอ็นดูเด็กคนนี้ไม่น้อย เพราะไม่มีลูกสาว ที่ผ่านมาจึงเห็นกชพรรณไม่ต่างจากลูกคนนึง เพราะเขากับพ่อของกชพรรณก็เป็นเพื่อนกันมานาน ถึงแม้เพื่อนจะเสียชีวิตไปนานแล้วแต่เขาก็ยังทำตามคำขอครั้งสุดท้ายของเพื่อนคือการดูแลลูกเมียของเพื่อนให้ดีที่สุด

หลังจากที่หญิงสาวกลับมาที่บ้านของตัวเอง เธอก็มองคนเป็นมารดาที่เงียบนิ่งไป เธอรู้ว่าทำให้ผู้หญิงที่รักเธอมากที่สุดเสียใจและรู้สึกผิดหวังในตัวเธออย่างนี้ คนตัวเล็กจึงเดินไปใกล้ก่อนจะยกแขนขึ้นมากอดคนเป็นแม่เอาไว้แน่น

"บัวขอโทษค่ะคุณแม่ที่ทำให้คุณแม่ผิดหวัง" เสียงถอนหายใจดังออกมาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของคนเป็นลูก ที่โกรธเพราะเรื่องนี้กชพรรณไม่ยอมบอกเธอ คิดจะแก้ปัญหาคนเดียวแบบนี้เห็นเธอเป็นแม่อยู่อีกไหม แต่พอเห็นสีหน้าของลูกสาว เธอก็พ่นลมหายใจออกมา เพราะกชพรรณกลัวว่าจะทำให้เธอผิดหวังสินะถึงไม่กล้าบอกความจริง ในเมื่อเรื่องราวเป็นแบบนี้เธอก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องดุด่าต่อว่าลูก มันเกิดขึ้นแล้วสิ่งที่ควรทำต่อไปนี้คือการดูแลและเป็นที่พึ่งทางใจให้กับลูกต่างหากไม่ใช่ซ้ำเติม

"ช่างเถอะ แต่ต่อไปนี้บัวมีอะไรควรบอกแม่เข้าใจไหม" หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะสะอื้นไห้ออกมาไม่หยุด หญิงวัยกลางคนเห็นอย่างนั้นก็ยกแขนขึ้นมาโอบกอดลูกสาวเอาไว้แน่น เธอไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้นานอีกแค่ไหนเพราะโรคที่เป็นอยู่มันก็เริ่มทำให้เธออ่อนแอมากขึ้นทุกวัน บางทีมีครอบครัวของเพื่อนสนิทดูแลเธอก็เบาใจขึ้นมามาก

"ไม่ต้องร้อง บัวกำลังเป็นแม่คนแล้วนะ ต่อไปนี้บัวต้องเข้มแข็งเข้าใจไหม?" คนตัวเล็กพยักหน้าก่อนจะกระชับแขนกอดมารดาไว้แน่นกว่าเดิม

นางบงกชเผยสีหน้าหนักใจออกมา สิ่งที่เธอกลัวก็คือการไม่ได้อยู่กับลูกสาวที่เธอรักไปตลอดชีวิตของกชพรรณ เธอรู้ว่าการจากลามันเป็นเรื่องปกติบนโลกใบนี้ แต่เธอก็ยังไม่พร้อมที่จะปล่อยวางทุกอย่างไปได้ ที่ผ่านมากชพรรณไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยเพราะเธอปิดบังมาโดยตลอด ไม่อยากให้ลูกสาวต้องมาเครียดเพราะเธอ อีกอย่างบงกชเองก็พยายามทำตามที่หมอบอกทุกอย่างเพื่อที่จะยื้อเวลาให้อยู่กับลูกสาวให้นานมากขึ้น แต่ดูเหมือนคำขอร้องอ้อนวอนต่อพระเจ้าจะไม่เข้าข้างเธอ

หลังจากที่กชพรรณแต่งงานกับชัชวาลย์ได้ไม่นานหญิงวัยกลางคนก็ทรุดตัวลงก่อนจะจากโลกนี้ไปอย่างสงบ ในตอนนั้นโลกของกชพรรณก็มืดมิดลงทันที เธอเสียใจจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรเมื่อสูญเสียมารดาไป หญิงสาวเสียใจที่ไม่เคยรู้เรื่องป่วยเลย มีเพียงคุณหญิงชไมพรเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้เวลาเพื่อนเข้าโรงพยาบาล ก็จะบอกว่าไปเที่ยวกับเธอทุกครั้ง แต่ที่ไหนได้ไปนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล