ตอนที่ 1 เพราะความผิดพลาดในคืนนั้น

ร่างอวบอั๋นของหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ เดินลงบันไดมาอย่างระมัดระวัง เธอประคองท้องที่ในตอนนี้ย่างเข้าสู่เดือนที่เจ็ดแล้ว กชพรรณกวาดสายตามองไปรอบๆ บ้านหลังใหญ่เหมือนกำลังมองหาใครบางคนอยู่ 

"อ้าวหนูบัว ทำไมยังไม่นอนอีกนี่ก็ดึกแล้วนะ"เสียงของคุณหญิงชไมพรเอ่ยถามลูกสะใภ้ดังออกมา เธอกำลังขึ้นไปบนห้องหลังจากที่นั่งดูละครหลังข่าวกับแม่บ้านเสร็จ 

"บัวรอพี่ชัชค่ะ ป่านนี้แล้วยังไม่กลับเลยไม่รู้เป็นอะไรรึเปล่า"เธออดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคนเป็นสามีเพราะเห็นว่าดึกมากแล้วแต่ก็ยังไม่กลับมาที่บ้านอีก 

หญิงวัยกลางคนได้ยินอย่างนั้นก็เผยสีหน้าหนักใจออกมา เธอไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันกับท่าทีของบุตรชายที่ยิ่งนับวันก็ยิ่งเหินห่างผู้หญิงคนนี้ รู้ว่าไม่ได้รักได้ชอบแต่เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้วจะหนีหน้าอีกทำไม แทนที่จะเปิดใจให้กับกชพรรณบ้าง นับแต่ที่รู้จักกับเด็กสาวคนนี้เธอก็เห็นว่าเด็กสาวคนนี้ก็นิสัยดี น่าตาก็ไม่ได้ขี้ลิ่วขี้เหร่อะไร แต่ทำไมนะทำไมลูกชายเธอถึงได้ทำตัวแบบนี้ก็ไม่รู้

"แม่ว่าอย่ารอเลย หนูบัวกำลังท้องนะควรพักผ่อนไม่ใช่เหรอ ส่วนตาชัชเดี๋ยวก็กลับมาเองแหละ"หญิงสาวเงียบเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าให้กับคนเป็นแม่สามี ก่อนที่เธอจะยอมกลับขึ้นไปบนห้องนอนใหญ่ที่เป็นห้องนอนระหว่างเธอกับผู้ชายที่ชื่อชัชวาลย์ 

เธอรู้จักกับเขามานานหลายปีเพราะอยู่บ้านข้างๆ กัน ที่ผ่านมากชพรรณเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ในใจเสมอเพราะไม่กล้าบอกอีกฝ่ายออกไปว่าชอบพอชายหนุ่ม จนกระทั่งเวลาผ่านไปนานหลายปีใครจะคิดว่าเรื่องในคืนนั้นจะทำให้เธอกลายมาเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของชัชวาลย์ แถมในตอนนี้เธอก็กำลังอุ้มท้องลูกของชายหนุ่มอยู่ด้วย 

"ทำไมพี่ยังไม่กลับมาอีกนะ"ถึงแม้ชายหนุ่มจะทำตัวห่างเหินตลอดการอยู่ด้วยกันแต่ทว่าหญิงสาวก็ไม่ยอมแพ้ที่จะพยายามทำให้อีกฝ่ายเปิดใจให้กับเธอ 

กชพรรณทำหน้าที่ภรรยาได้เป็นอย่างดี เธอดูแลชายหนุ่มทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หรือเรื่องอะไรก็ตามที่เธอสามารถทำให้กับเขาได้ ถึงแม้จะโดนคนเป็นสามีบ่นก็ตามเพราะไม่ชอบที่เธอไปยุ่งวุ่นวายกับเขา 

เพียงไม่นานหลังจากที่นาฬิกาล่วงเลยถึงเที่ยงคืน เสียงรถหรูก็ดังเข้ามาจอดทำให้หญิงสาวที่เพิ่งเอนกายลงนอนรู้สึกตื่นทันที เธอได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา ตามด้วยกลิ่นละมุดตีจมูกขึ้นมาพร้อมกัน 

"พี่ชัช นี่พี่ไปดื่มมาหรือคะ?"เธออดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคนเป็นสามี เพราะเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายมึนเมาพอสมควร เมาขนาดนี้ขับรถมาถึงบ้านได้ยังไงกัน 

"......"ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรเขาวางเสื้อสูทพาดลงที่โซฟาปลายเตียงก่อนจะเดินเซไปยังห้องน้ำ เมื่อเห็นการกระทำของชายหนุ่มหญิงสาวก็พ่นลมหายใจออกมาทันที ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปหยิบเสื้อที่อีกฝ่ายเพิ่งถอดไว้ ความเฉยชาเย็นชาที่ชายหนุ่มมีต่อเธอมันทำให้เธอรู้สึกน้อยใจขึ้นมาไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากน้อยใจเงียบๆ คนเดียว 

   แต่ทว่ากลิ่นน้ำหอมผู้หญิงที่ติดเสื้อของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกชะงักไปทันที ก่อนที่เธอจะดมเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง กชพรรณจำได้แม่นว่านี่ไม่ใช่น้ำหอมของชัชวาลย์ที่มักจะฉีดใส่ตัว วันนี้ชายหนุ่มไปดื่มมาแถมมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงแบบนี้เดาเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย 

ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เข้าไปล้างเนื้อล้างตัว เขาดื่มมากก็จริงแต่ก็ไม่ได้เมาขนาดขับรถกลับมาที่บ้านไม่ได้ พอเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นสีหน้าเรียบนิ่งของหญิงสาวที่เขาไม่อยากเห็นหน้ายืนอยู่กลางห้อง พร้อมมองมาที่เขาด้วยแววตาเศร้าเสียใจ บอกตามตรงเห็นแบบนี้ทีไรเขาก็ยิ่งรู้สึกเบื่อหน่ายผู้หญิงคนนี้เอามากๆ ยิ่งนับวันกชพรรณเขายิ่งทำให้เขารู้สึกไม่อยากเจอหน้าเธอมากขึ้นทุกวัน

"พี่ชัช มีผู้หญิงคนอื่นเหรอคะ ทำไมเสื้อพี่ถึงได้มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง?"

"เหอะ เป็นหมารึไงถึงมาดมเสื้อฉันแบบนี้"