ปกป้อง

หลายปีต่อมา....

สวัสดีค่ะฉันขอแนะนำตัวนะคะ ฉันชื่อวันหนึ่งค่ะ ตอนนี้ฉันอายุสิบหกปีแล้วเรียนอยู่ชั้นม.5โรงเรียนเอกชนมีชื่อแห่งหนึ่งซึ่งตอนแรกฉันจะไม่ได้เรียนที่นี่แล้วเพราะค่าเทอมแพง แม่บุญธรรมต้องการให้ฉันเรียนโรงเรียนรัฐบาลเพราะค่าเทอมถูกแต่คุณพ่อท่านไม่ยอมค่ะท่านอยากให้ฉันได้เรียนโรงเรียนดีๆและท่านก็ส่งเสียฉันไหวสุดท้ายฉันก็ได้เรียนที่นี่ซึ่งมันสร้างความไม่พอใจให้กับแม่บุญธรรมฉันเป็นอย่างมาก 

ฉันมีน้องฝาแฝดชายหญิงสองคนที่ตอนนี้อายุสิบขวบน้องสาวชื่อว่าน้องมีนส่วนน้องชายชื่อว่าน้องมาร์ชค่ะน้องๆเรียนโรงเรียนนานาชาติทั้งสองคนเลยค่ะ

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถตู้เพื่อไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งโดยที่บนรถมีฉันมีน้องฝาแฝดแล้วก็..แม่บุญธรรมที่จำใจต้องไปรับฉันที่โรงเรียนเพราะเป็นคำสั่งของคุณพ่อ ตอนแรกแม่บุญธรรมจะให้ฉันนั่งรถเมล์กลับเองแต่คุณพ่อไม่ยอมเพราะโรงเรียนของฉันมันอยู่ไกลจากบ้านมาก กว่าจะถึงบ้านก็มืดค่ำท่านเป็นห่วงความปลอดภัยของฉัน ท่านก็เลยสั่งไว้ว่าถ้าไปรับน้องฝาแฝดแล้วก็ให้แวะมารับฉันด้วย

"แกนั่งรออยู่บนรถนี่ล่ะไม่ต้องลงไปเข้าใจไหมฉันจะพาตามาร์ชกับน้องมีนไปทานไอศกรีมข้างในห้างแล้วก็จะซื้อของต่อ" แม่บุญธรรมหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจซึ่งฉันก็ได้ยินจนชินแล้วตั้งแต่เด็กจนโต

"ค่ะ"

"ทำไมแม่ไม่ให้พี่หนึ่งไปด้วยกันล่ะ"

"จะให้ไปทำไมไปก็เกะกะเปล่าๆ ให้มันนั่งรอที่นี่แล่ะ"

"ใช่ค่ะให้รอที่นี่แล่ะไม่ต้องไปหรอก มีนไม่อยากกินร่วมโต๊ะกับมัน"

"พี่มีนทำไมเรียกพี่หนึ่งว่ามัน มาร์ชจะฟ้องคุณพ่อ"

"นี่ตามาร์ชแกจะมาดุพี่ทำไมห๊ะ แล้วแกก็ห้ามฟ้องพ่อแกด้วยเข้าใจมั้ยถ้าแม่ได้ยินแม่จะทำโทษแกที่เข้าข้างพี่นอกไส้มากกว่าพี่ในไส้ของตัวเอง"

"พี่หนึ่งก็เป็นพี่สาวของผมเหมือนกันทำไมผมจะเข้าข้างไม่ได้ผมรักพี่หนึ่งมากกว่าพี่มีนอีก"

"ไอ้มาร์ช!!!" มีนชี้หน้าตะคอกใส่มาร์ชด้วยความไม่พอใจจนฉันต้องคอยเอามือห้ามปรามมาร์ชให้เลิกเถียง

"มาร์ชพอเถอะอย่าเถียงมีนกับคุณแม่แบบนั้น" ฉันกระซิบบอกมาร์ชเบาๆ

"แม่อ่ะลำเอียงรักลูกไม่เท่ากัน ถึงยังไงผมก็นับถือพี่หนึ่งเป็นพี่สาว แม่จะเกลียดพี่หนึ่งก็เกลียดไปแต่ผมอ่ะรักพี่หนึ่ง รักมากกว่าพี่สาวแท้ๆ ของตัวเองอีก"

"แกรักมันมากใช่ไหมพี่สาวนอกไส้ของแกน่ะได้..งั้นแกรออยู่บนรถกับพี่สาวสุดที่รักของแกที่นี่ก็แล้วกัน"

"ก็ดีครับผมเองก็ไม่ได้อยากจะมาเท่าไหร่แม่กับพี่มีนรีบเข้าไปเถอะผมจะนั่งรอบนรถกับพี่หนึ่เอง"

"ตามใจแก ไปกันเถอะน้องมีนแม่ว่าเราไปหาของอร่อยๆ ทานกันดีกว่าแล้วเดี๋ยวแม่จะซื้อชุดสวยแล้วก็ตุ๊กตาน่ารักๆ ให้หนูด้วย"

"ดีเลยค่ะ มีนอยากได้ตุ๊กตาตัวใหม่อยู่พอดีมีนจะเอาไปอวดเพื่อนๆ ที่โรงเรียน^^"

"ได้ค่ะลูก หนูอยากได้กี่ตัวก็เลือกเอาเลยลูก อ่อนายดำแกไปช่วยฉันถือของด้วย"

"ครับคุณผู้หญิง" หลังจากแม่บุญธรรมกับมีนลงจากรถไปพร้อมกับลุงดำคนขับรถฉันก็หันมาคุยกับมาร์ชอย่างจริงๆ จังๆ

"มาร์ชพี่บอกมาร์ชกี่ครั้งแล้วถ้าพี่ถูกคุณแม่ดุมาร์ชอย่าเข้าข้างพี่อย่าเถียงคุณแม่"

"ก็มาร์ชไม่ชอบอ่ะ แม่จะเกลียดพี่หนึ่งทำไมนักหนา พี่หนึ่งนิสัยก็ดีเรียนก็เก่ง ทุกวันนี้ถ้ามาร์ชไม่ได้พี่หนึ่งช่วยสอนการบ้านช่วยติวข้อสอบไม่รู้มาร์ชจะสอบได้หรือเปล่า"

"เราอย่าทำมาเป็นพูดเลยเราน่ะหัวดีจะตายเรียนเก่งอยู่แล้วถึงไม่มีพี่ช่วยติวพี่ก็เชื่อว่ามาร์ชสอบได้ที่หนึ่งอยู่แล้ว^^"

"เห้อออ"

"ถอนหายใจทำไม"

"ผมเครียดอ่ะ"

"เครียดเรื่องอะไร อายุแค่สิบขวบมีเรื่องเครียดด้วยเหรอเรา หื้ม"

"เครียดดิก็เมื่อวันก่อนผมได้ยินพ่อคุยกับคุณย่าคุยกันว่าท่านจะส่งผมไปเรียนต่อที่ต่างประเทศท่านจะให้ไปอยู่กับลุงป้าที่โน่นซึ่งก็อีกสองปีผมไม่อยากไปเลยพี่หนึ่ง"

"ทำไมล่ะใครๆ ก็อยากไปเรียนต่างประเทศทั้งนั้นพี่เองถ้ามีโอกาสก็อยากไปเหมือนกันแต่...พี่คงไปไม่ได้" ครั้งหนึ่งฉันเคยมีความคิดว่าอยากจะไปสอบชิงทุนเรียนต่อต่างประเทศซึ่งอาจารย์ที่ปรึกษาเคยบอกกับฉันว่าผลการเรียนของฉันสามารถขอทุนไปเรียนต่อเมืองนอกได้สบายๆ เลย แต่พอมาคิดทบทวนอะไรหลายๆ อย่างถ้าฉันไปก็คงจะต้องไปหลายปีแล้วใครจะอยู่ดูแลคุณย่าซึ่งตอนนี้ท่านก็แก่มากแล้วเจ็บป่วยบ่อยถึงแม้ท่านจะมีคนดูแลมากมายทั้งพยาบาลที่คุณพ่อท่านจ้างมาดูแลไหนจะคนรับใช้ตั้งมากมายแต่ฉันก็ยังเป็นห่วงท่านอยู่ดี ฉันก็เลยตัดสินใจไม่ขอทุนเรียนต่อซึ่งเรื่องนี้ฉันไม่เคยบอกคนที่บ้านเลยเพราะฉันกลัวว่าพวกท่านจะให้ฉันไปเรียนต่อจนได้

"ก็ผมต้องไปเรียนต่อตั้งหลายปีผมเป็นห่วงพี่หนึ่งนี่นา ถ้าผมไปใครจะปกป้องพี่ล่ะ"

"มาร์ชไม่ต้องห่วงพี่หรอกพี่โตแล้วดูแลตัวเองได้"

"ทำเป็นเก่งนะพี่อ่ะ ผมเห็นนะว่าพี่แอบไปร้องไห้หลังบ้านเวลาถูกแม่เรียกเข้าไปด่าอ่ะ"

"............"

"พี่หนึ่ง ถึงพี่จะไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ ของผมแต่ผมก็รักพี่มากๆ เลยนะ"

"พี่รู้จ๊ะ^^"

"ผมสัญญากับตัวเองกับคุณพ่อว่าจะปกป้องพี่จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพี่ได้เป็นอันขาด"

"ขอบคุณนะมาร์ช" ฉันยิ้มให้กับน้องชายเพียงคนเดียว

"พี่หนึ่งผมปวดฉี่อ่ะเดี๋ยวผมมานะพี่นั่งรอในรถคนเดียวได้ป่ะ"

"อื้มได้สิไปเถอะ รีบไปรีบมานะ"

หลังจากที่มาร์ชลงไปเข้าห้องน้ำไม่ถึงห้านาทีเสียงเคาะกระจกรถก็ดังขึ้นจากทางด้านข้างรถ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกทำให้ฉันหันไปมองทันทีและด้วยความที่กระจกถูกเปิดทิ้งไว้ก่อนหน้านั้นแล้วทำให้ฉันเห็นใบหน้าของคนที่เคาะกระจกอย่างชัดเจน

"เพลิง!!!" ฉันตกใจซ้ำยังใจเต้นแรงเพราะไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่เพราะมันเป็นลานจอดรถในห้างแล้วฉันก็ต้องตกใจเป็นรอบสองเมื่อเขาเดินขึ้นมานั่งบนรถพร้อมกับปิดประตู

ปึ้ง!!!