Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
9 เพื่อนที่ดี
พีรกันต์ขับรถไปรับรัญรวีที่หน้าหอพักในเวลาบ่ายสองโมงตรงจากนั้นก็ขับรถมาตามทางถนนพระราม 2 เพื่อมุ่งสู่ชายหาดชะอำ ระหว่างทางทั้งสองก็พูดคุยกันไปเรื่อยแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่พูดเรื่องสำคัญสักทีหญิงสาวเลยอดไม่ได้ที่จะถาม
“คุณกันต์บอกจะคุยเรื่องสำคัญกับเนย”
“ใช่ครับ แต่ไม่ใช่เรื่องด่วนเราไปถึงแล้วหาอะไรกินแล้วค่อยคุยก็ได้”
“ใบ้ได้ไหมว่าเกี่ยวกับอะไร นะคะคุณกันต์”
เสียงอ้อนหวานจนคนฟังใจอ่อนยวบเพราะไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่เขาก็ต้องใจแข็ง
“เกี่ยวกับงานของผมครับ”
“งานของคุณเหรอคะ”
“ครับ” เขาตอบสั้นๆ สีหน้าเครียดจนเธอสังเกตเห็น
“คุณเคยบอกว่าทำธุรกิจกับที่บ้าน หรือกิจการมีปัญหาคะ เนยพอจะช่วยอะไรได้ไหม” หญิงสาวไม่เคยเห็นเขาทำหน้าเครียดแบบนี้มาก่อน เธอถามออกไปด้วยความห่วงใย
“ผมดีใจนะที่คุณอยากจะช่วย ผมว่าคุณช่วยผมได้แน่ๆ”
“บอกมาสิคะว่าจะให้ช่วยอะไร”
“คุณกำลังหลอกให้ผมพูด”
“เปล่านะคะก็แค่อยากรู้ว่าจะช่วยได้ยังไงบ้าง” รัญรวียิ้มเมื่อเขารู้ทัน
“สัญญาได้ไหมว่าจะช่วยผมถ้ามันไม่กระทบกับงานหลักของคุณ”
“ค่ะ เนยยินดีช่วย”
“ขอบคุณครับเนย คุณเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ”
“คุณก็เป็นเพื่อนที่ดีของเนยค่ะ” หญิงสาวยิ้มอย่างจริงใจเพราะตั้งแต่คบกันเป็นเพื่อนเขาไม่เคยทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและยังเป็นผู้รับฟังที่ดีในเวลาที่เธอบ่นเรื่องงาน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนพีรกันต์ต้องถามเธอไปแล้วว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟนแต่เพราะคุยกับหมอจิดาภาเมื่อวานก็ซึ่งเธอแนะนำให้เขาขอเธอเป็นแฟนอย่าจริงจังในบรรยากาศดีๆ ไม่ใช่ขอในร้านอาหารตามสั่งที่คนพลุกพล่านอย่างที่เคยทำ
“คุณง่วงไหม นอนก่อนก็ได้นะถึงแล้วผมจะปลุกเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันนอนมาเยอะแล้ว”
“ขึ้นเวรรอบนี้เหนื่อยไหมครับ”
“เหนื่อยเป็นบางวันสลับกันไปค่ะ บางวันคนไข้ก็เหลือน้อย บางวันก็รับใหม่เยอะจนไม่ค่อยเวลากินข้าวเลยล่ะคะ”
“ผมว่าอาชีพนี้เป็นอาชีพที่เสียสละมากๆ เลยนะ”
ตอนที่เป็นนักเรียนแพทย์เขาก็คลุกคลีกับพยาบาลอยู่ตลอดจึงรู้ว่าอาชีพนี้ต้องเสียสละมากทั้งร่างกายและเวลาโดยเฉพาะการขึ้นเวรดึกซึ่งเป็นเวลานอนของคนอื่น
“ค่ะ เวลาหยุดงานและเวลานอนของพวกเราจะไม่ค่อยเหมือนคนอื่น แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะคะ อย่างแผนกผู้ป่วยนอกก็จะได้หยุดเหมือนคนอื่น”
“แล้วทำไม่เนยถึงไม่ทำที่แผนกผู้ป่วยนอกล่ะ”
“ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำนะคะแต่เขาไม่ค่อยรับพยาบาลจบใหม่หรอกค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นพี่ๆ ที่จบมานานแล้วหรือคนที่มีครอบครัวต้องดูแล แต่ทำงานที่วอร์ดผู้ป่วยในก็ดีไปอย่างค่ะ”
“ดียังไงครับ”
“ก็ดีตรงได้ค่าเวรบ่ายกับเวรดึกไงคะ ถ้าขยันมากก็ได้มาก”
“แล้วเนยขยันมากไหม”
“ช่วงจบใหม่ขยันมากค่ะ พี่คนไหนจะขายเวรเนยรับซื้อหมดจนแทบไม่มีวันหยุดเลยแต่ตอนนี้รับซื้อเท่าที่จำเป็นค่ะ เงินที่ได้มันไม่คุ้มกับสุขภาพที่เสียไป”
“ผมว่าเนยคิดถูกแล้ว คนเราทำงานหนักก็ต้องมีเวลาหยุดพักผ่อนบ้าง แค่ผมชวนเนยมาแบบนี้ไม่รบกวนเวลานอนใช่ไหม”
“ไม่หรอกค่ะ เนยไม่ได้นอนทั้งวันสักหน่อย”
“หยุดครั้งหน้าเราไปเที่ยวต่างจังหวัดกันไหมครับ”
“ขอดูก่อนนะคะว่าช่วงนั้นเหนื่อยมากไหม”
“ได้ครับ”
ทั้งสองมาถึงชายหาดชะอำในเวลาเกือบห้าโมงเย็นเพราะแวะทานกาแฟและเค้กระหว่างทาง
หลังทานอาหารอิ่มแล้วก็พากันมาเดินเล่นซึ่งตอนนี้ไม่ค่อยจะมีแดดแล้ว
“คุณชอบทะเลไหมครับเนย”
“ชอบค่ะ แต่ไม่ค่อยได้มา ครั้งสุดท้ายก็น่าจะสองปีที่แล้วตอนนั้นมากับที่โรงพยาบาลค่ะ”
“ถ้าคุณชอบผมจะพาคุณมาบ่อยๆ”
“ฉันไม่รบกวนคุณขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“ไม่รบกวนเลยผมเต็มใจนะ ผมอยากดูแลคุณอยากพาไปไหนมาไหนกับคุณแบบนี้ตลอด”
“ไม่เบื่อเหรอคะ”
“เบื่ออะไร”
“ก็เบื่อที่ต้องเป็นเพื่อนกับเนย”
“ทำไม่คิดว่าผมจะเบื่อล่ะ”
“ไม่รู้สิคะ บางครั้งเนยก็คิดว่าชีวิตตัวเองมันน่าเบื่อ วันๆ ก็เอาแต่ทำงานไม่วันหยุดก็นอนไม่มีกิจกรรมอย่างอื่นเลย”
“ที่ไม่ทำอย่างอื่นเพราะอยู่คนเดียวด้วยหรือเปล่าครับ เพื่อนของเนยก็มีแต่พยาบาลเวลาหยุดก็ไม่ตรงกัน”
“ก็ส่วนหนึ่งคะ”
“อยากหายเบื่อไหมครับผมมีวิธีนะ”
“ยังไงคะ”
“มาเป็นแฟนผมสิผมรับรองว่าวันหยุดของคุณจะไม่เบื่ออีกต่อไป” พีรกันต์หยุดเดินแล้วหันหน้ามองรัญรวี เขาอยากเธอเห็นว่าเขาจริงจังกับสิ่งที่พูดมากแค่ไหน
“เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอคะ”
“เป็นเพื่อนกันก็มันก็ดี แต่ผมอยากเป็นแฟนคุณด้วยนะครับเนย”
“ถ้าเป็นแฟนมันจะมีอะไรเปลี่ยนจากนี้ไหมคะ”
“ทำไมครับ คุณกลัวอะไร” พีรกันต์มองหน้าหญิงสาวอย่างต้องการคำตอบ
“กลัวระหว่างเรามันไม่เหมือนเดิมค่ะ ตอนนี้ระหว่างเรามันดีอยู่แล้ว ถ้าเป็นแฟนกันเราต้องเจอกันมากขึ้นไหม ต้องรับโทรศัพท์ทุกครั้งหรือเปล่าคะ” รัญรวีเคยมีแฟนที่ไม่เข้าใจการทำงานจึงกลัวว่าการคบกับพีรกันต์จะจบลงเหมือนเดิมอีก เธอไม่อยากเสียเวลาจึงต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง
“ผมอยากเจอคุณมากขึ้นแต่นั้นต้องเป็นตอนที่คุณว่างและไม่เหนื่อยจากงานจนเกินไป ส่วนเรื่องโทรศัพท์ผมไม่ซีเรียสผมรู้ว่าคุณทำงานแต่ขออย่างเดียวอย่าหายไปนานแค่นั้นก็พอ นะครับเนยเป็นแฟนผมนะ” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง เขามั่นใจว่ารัญรวีคือผู้หญิงที่ตนเองตามหามานาน ครั้งแรกอาจจะสะดุดตาเพราะความสวยแต่พอได้คุยก็ยิ่งชอบเธอมากขึ้น จนตอนนี้เขาคิดว่ามันกลายเป็นความรักไปแล้ว
รัญรวีเป็นผู้หญิงที่ขยันทำงาน ฉลาดและจิตใจดีเธอทำให้คนเจ้าชู้อย่างเขายอมหยุดที่เธอโดยที่ไม่ได้เอ่ยขอเลยแต่พีรกันต์กลับเต็มใจ
“คุณกันต์ค่ะถ้าจะเป็นแฟนกับเนยจริงๆ เนยขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ”
“ได้สิขอมาเลย” นาทีนี้ไม่ว่ารัญรวีจะขออะไรเขาก็ยินยอมทุกอย่างขอเพียงแค่เธอยอมตกลงเป็นแฟนเท่านั้น
“เนยไม่ชอบคนโกหกเพราะฉะนั้นอย่าโกหกเนย ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ มีอะไรก็ต้องบอกกันตรงๆ”
“ได้สิสบายมาก ตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“ก็ได้ค่ะ เนยจะลองให้โอกาสคุณ”
“ขอบคุณครับเนยผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเสียใจ”
“นี่ใช่ไหมคะเรื่องสำคัญที่คุณบอกจะคุย เนยคิดว่าเรื่องงานของคุณเสียอีก”
“เรื่องนี้สำคัญที่สุด แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมจะบอกคุณและขอให้คุณช่วย”
“เรื่องอะไรคะ”
“ผมเคยบอกคุณว่าผมทำธุรกิจของที่บ้าน”
“ค่ะ เนยรู้แล้วธุรกิจมีปัญหาเหรอคะ”
“ครับเรามีปัญหาเรื่องคนทำงานไม่ค่อยพอเลยอยากให้เนยช่วยไปทำงานกับที่บ้านของผมได้ไหม ชวนเพื่อนมาด้วยก็ได้นะคะ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ วันไหนที่เนยหยุดเนยไปช่วยคุณก็ได้ ว่าแต่ที่บ้านคุณทำธุรกิจอะไรคะ เนยเป็นพยาบาลไม่รู้ว่าจะช่วยคุณได้มากแค่ไหน” รัญรวีรีบรับปากทั้งที่ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าที่บ้านของเขาทำธุรกิจอะไร ที่เธอช่วยเพราะตลอดเวลาสองเดือนกว่าที่รู้จักกันเขาเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอมากและตอนนี้เธอก็เพิ่งยอมเป็นแฟนกับเขาเรื่องช่วยเหลือเขาได้หญิงสาวก็ยินดีจะทำ
“ได้สิ เนยช่วยผมได้มากเลยทีเดียว” พีรกันต์บอกด้วยความมั่นใจ
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
