13 ห้องสุดท้าย

เมื่อมาถึงโครงการคอนโดมิเนียมที่กำลังก่อสร้างพวกเขาทั้งสามก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี ขนาดห้องที่นี่ไม่ได้กว้างเท่าแห่งแรกที่ไปดูและราคาต่ำสุดก็ห้องละ 2.9 ล้านบาทซึ่งแพงมากเมื่อเทียบกับเงินเดือนของรัญรวี

“อีกนานไหมคะกว่าคอนโดจะสร้างเสร็จ” จริญญาเป็นคนเริ่มต้นถาม

“ถ้าเสร็จพร้อมเข้าอยู่ก็คงอีก 2 เดือนค่ะ ตอนนี้ห้องเหลือให้เลือกไม่มากเท่าไหร่ทางเรามีส่วนลดให้ 5 เปอร์เซ็นต์สำหรับคนที่มาจองทีหลังเพราะถือว่าไม่ได้สิทธิ์เลือก และมีส่วนลดของคุณกันต์อีก 25 เปอร์เซ็นต์รวมเป็น 30 เปอร์เซ็นต์ค่ะ”

“เหลือเท่าไหร่คะ”

“เหลือสองล้านเก้าหมื่นสามพันค่ะ แต่ถ้าจองภายใน 7 วันที่มาดูเราลดให้เหลือสองล้านค่ะ” พนักงานบอกตามที่เจ้านายโทรศัพท์มาสั่ง

“น่าสนใจดีนะเนย”

“เราลดให้ทั้งสองห้องเลยนะคะ สนใจจองเลยไหม”

“ถ้าห้องเดียวลดไหมคะ”

“ลดค่ะ จะกี่ห้องก็ลดตามนี้เลยค่ะ”

“ขอกลับไปคิดดูก่อนได้ไหมคะ” แม้จะถูกใจกับราคาและห้องมากแต่รัญรวีก็อยากขอเวลาคิดดูก่อน

“ทำไมล่ะเนย ผมว่าราคานี่โอเคเลยนะ มันถูกมาก”

“ค่ะ มันถูกมากแค่เนยก็อยากขอเวลาคิดอีกนิดค่ะ”

“ฉันขอเบอร์โทรศัพท์คุณไว้หน่อยไหมคะ เผื่อมีโปรโมชันอะไรเพิ่มเติมจะได้โทรไปแจ้งค่ะ”

“ได้ค่ะ” หญิงสาวจดเบอร์โทรศัพท์ของตนเองให้กับพนักงานขายจากนั้นก็ขอตัวกลับ

“จุ๋มว่าเขาลดเยอะไปไหม”

“นั้นสิ คุณกันต์แอบไปคุยกับเซลล์ไว้หรือเปล่าเดี๋ยวเนยตามเขาไปที่รถก่อนนะ จุ๋มจะลองไปถามเซลล์ดู” เพราะความอยากรู้จริญญาเลยเดินกลับไปถามอีกครั้ง

“ขอโทษนะคะฉันขอถามอะไรหน่อยค่ะ”

“ได้เลยค่ะคุณลูกค้าติดปัญหาตรงไหนคะ”

“ฉันข้องใจเรื่องส่วนลดค่ะ มันเยอะไปไหมคะ”

“ปกติค่ะ หุ้นส่วนทุกคนจะได้ส่วนลดค่าห้องเท่ากันแต่ที่คุณได้เพิ่มเพราะตอนนี้ห้องมันเหลือให้เลือกไม่มากแล้วค่ะ ทางเราอยากรีบขายให้หมดก่อนจะสร้างเสร็จ”

“คุณกันต์ไม่ได้สั่งอะไรไว้ใช่ไหมคะ”

“ไม่นะคะ เราทำตามระเบียบที่วางไว้ทุกอย่างค่ะ”

“แล้วอย่างนี้เซลล์จะได้ค่าคอมฯไหมถ้าคนพามาซื้อเป็นหุ้นส่วน”

“ได้ตามปกค่ะ ยิ่งถ้าเป็นห้องที่เหลือค่าคอมก็จะสูงขึ้นค่ะ เพราะทางโครงการเขาอยากดันให้ขายหมดทุกห้อง”

“ห้องแบบที่เราดูเมื่อกี้เหลือกี่ห้องคะ”

“เหลือแค่ 4 ห้องค่ะ”

“ขอถามอีกนิดนะคะ ถ้ามาซื้อห้องสุดท้ายพอจะลดราคาลงได้อีกไหม”

“ถ้าคุณลูกค้าจะรอเป็นคนสุดท้ายก็จะถูกลงอีกนิดค่ะ แต่จะเลือกไม่ได้ว่าเป็นห้องไหนชั้นไหน”

“ลดเหลือเท่าไหร่คะ”

“ล้านเก้าค่ะ”

“ฉันขอถามเพื่อนก่อนว่าสนใจห้องสุดท้ายไหม ถ้าเพื่อนฉันสนใจคุณก็เหลือห้องนั้นให้เราได้ไหม”

“ปกติจะไม่ได้นะคะ แต่คุณลูกค้ามากับคุณกันต์ฉันจะจองห้องสุดท้ายก็ได้ แต่อย่างที่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์เลือกห้องนะคะ”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เมื่อไขข้อข้องใจเสร็จแล้วจริญญาก็เดินตามมาที่รถ จากนั้นพีรกันต์ก็มาส่งที่หน้าหอพัก

รัญรวีและจริญญาแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อนขึ้นเวรบ่ายกว่าจะได้คุยกันอีกครั้งก็ในเวลาทานอาหารเย็นซึ่งอาหารนั้นถูกส่งมาจากพีรกันต์

“พอได้เป็นแฟนแล้วเหมือนเขาเอาใจเนยมากกว่าเดิมอีกนะ” เพราะตอนที่คบเป็นเพื่อนพีรกันต์ส่งแต่ขนมมาให้แต่ตอนนี้มาทั้งขนมและอาหารเย็นไม่ใช่แค่ของรัญรวีแต่เขามีให้ครบทุกคนเหมือนจะรู้จำนวนคนที่ขึ้นเวรเป็นอย่างดี

“เขาคงเห็นว่าตอนกลางวันเนยเป็นคนจ่ายค่าอาหารมั้ง”

“ค่าอาหารแค่นั้นเทียบไม่ได้เลยกับส่วนลดที่ได้จากการรู้จักเขา”

จริญญาเล่าเรื่องส่วนลดให้กับเพื่อนฟังซึ่งมันถูกลงกว่าเดิมอีกหนึ่งแสนบาทเลยทีเดียว

“คอนที่พูดนี่ใช่คอนโดที่อยู่ใกล้โรงพยาบาลใช่ไหมเนย”

“ใช่ค่ะพี่ผึ้ง”

“พี่เคยได้ยินหมอพูดถึงเหมือนกัน เขาว่าราคาแพงแต่สะดวกสบาย หมอหลายคนก็ไปจองกันนะ”

“พี่ผึ้งรู้ไหมว่าหมอซื้อกันราคาเท่าไหร่”

“หมอธนาบอกว่าห้าล้านกว่า เขาเลือกแบบสองห้องนอนและมีระเบียงแต่เขาไปจองนานแล้วนะตั้งแต่เพิ่งเริ่มสร้าง เขาว่าจองก่อนก็ได้เลือกห้องที่ถูกใจ แต่หมอโอ๋ไปจองทีหลังห้องเหมือนกันนะแต่ราคาถูกกว่าเพราะได้ห้องติดลิฟต์ ราคาเลยถูกลงมาหน่อย”

คำพูดของพี่ผึ้งผู้ช่วยพยาบาลทำให้รัญรวีและจริญญาเชื่อแล้วว่าส่วนลดที่ได้นั้นเหมาะสมแล้วกับราคาห้อง

“เนยเอาไง ถ้ารอห้องสุดท้ายก็จะได้ลดอีกนะ” จริญญาบอกเพื่อนตามที่เธอไปคุยกับเซลล์มา

“เนยกลัวจะได้ห้องติดลิฟต์นะสิ” เพราะห้องที่ไปดูนั้นเหลือห้องที่ติดลิฟต์กับห้องฝั่งทิศตะวันตก

“จะยากอะไรเราก็ใส่ที่ปิดหูเอาสิ แต่จุ๋มว่าเนยไม่ต้องใช้หรอก ขนาดเสียงนาฬิกาปลุกยังไม่ค่อยจะได้ยินเลย”

“นั่นสิเนยลืมไปเลยว่าตัวองเป็นคนหลับง่ายแต่ตื่นยาก”

“งั้นก็รอให้เซลล์เขาโทรมานะ ราคานี้จุ๋มว่าหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว”

ผ่านมาสองวันขณะที่รัญรวีกำลังจะลงเวรเช้าเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเซลล์ของโครงการคอนโดมิเนียม

“คุณรัญรวีใช่ไหมคะ”

“ใช่ค่ะ”

“ฉันเซลล์จากคอนโดนะคะจะโทรมาแจ้งเรื่องห้องที่มาดูไว้ค่ะ ตอนนี้เหลือห้องสุดท้ายแล้วค่ะ คุณยังสนใจอยู่ไหมค่ะ”

“สนใจค่ะ เงื่อนไขเป็นยังไงบ้างค่ะ”

“ถ้าจองภายในสามวันนี้ก็จะได้ราคาหนึ่งล้านเก้าแสนค่ะ”

“ห้องไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมคะ” เธอถามอย่างไม่แน่ใจเพราะราคาที่ได้นั้นถูกจากราคาเดิมถึงหนึ่งล้านบาท

“ไม่มีค่ะ ส่วนลดก็เป็นไปตามที่เราแจ้งไปค่ะ”

“ไม่ทราบว่าห้องที่ได้เป็นห้องติดลิฟต์หรือห้องฝั่งตะวันตกคะ”

“เป็นห้องฝั่งตะวันตกค่ะ"

“ฉันขอให้คำตอบพรุ่งนี้ไม่เกินเก้าโมงเช้านะคะ”

“ได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ”

พอเซลล์วางสายไปแล้วหญิงสาวก็เดินกลับมาที่ห้องพักหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จก็โทรศัพท์ไปหาพีรกันต์ซึ่งเธอดูนาฬิกาแล้วคิดว่าเขาน่าจะออกมาจากห้องประชุมพอดี

“ครับเนย ผมเพิ่งประชุมเสร็จเลยวันนี้เหนื่อยมากแต่พอคุณโทรมาผมก็มีแรงขึ้นมาทันทีเลย” พีรกันต์อารมณ์ดีขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนรัก

“ถ้าเหนื่อยมากเรานัดกันวันอื่นก็ได้นะคะ เนยไม่อยากกวนเวลางานของคุณเลย”

“อย่าใจร้ายกับผมแบบนั้นสิ เราไม่ได้เจอกันมาสามวันแล้วนะครับ ให้ผมไปรับนะครับไปหาของกินเติมพลังกัน”

“ได้ค่ะ ไม่ต้องรีบนะคะเสร็จงานแล้วค่อยมาก็ได้ค่ะ”

“เนยยังไม่หิวใช่ไหม”

“ค่ะ”

“ผมขอทำงานต่ออีกนิดนะครับ สักหกโมงเย็นพอไหวไหมครับ”

“ได้ค่ะ เนยมีเรื่องจะปรึกษาคุณอยู่พอดี” รัญรวีอยากปรึกษาเรื่องคอนโดมิเนียมเพราะตอนนี้หญิงสาวตัดสินใจแล้วว่าจะซื้อห้องสุดท้ายที่เหลือแต่ก็อยากถามความเห็นของเขาเพราะเขาเป็นเจ้าของที่นั่นเธออยากมั่นใจอีกนิดว่าคอนโนนั้นจะเสร็จตามกำหนดที่แจ้งไหม เนื่องจากเธอจะได้บอกกับทางโรงพยาบาลเรื่องจะย้ายออกจากหอพัก