เพลิงแค้นแรงพยาบาท บทที่1...

บทนำ

แรงแค้นที่เกิดขึ้น เพราะผู้ชายที่ชื่อ ‘มิเกล บาร์น’ เขาเข้ามาในชีวิตเธอ พร้อมกับหายนะ! บิดาฆ่าตัวตาย...เธอไม่มีอะไรเหลือ สิ้นเนื้อประดาตัว พร้อมกับแบกหนี้ก้อนมหาศาล

แล้วจะให้เชื่อเหรอ? ว่าเขาคือ เทวดามาโปรด! คณานางค์เชื่อไม่ลง เธอต้องค้นหาความจริง เงื่อนงำที่บิดาอาจจะทิ้งไว้ ให้เธอตามต่อ...แต่...ไม่มีอะไรเลย มีแต่ความว่างเปล่า

คนที่เธอปักใจเกลียด กลับยื่นมือเข้าช่วยเสียนี่

แถมตัวเองดัน...คิดอะไรแปลกๆ กับเขา ตาแก่เจ้าเล่ห์! เจ้าหนี้ ที่อยากจะเป็นเจ้าชีวิตเธอด้วย

บทที่1...

“ฉันไม่มีเงิน ฉันมีแต่หนี้ แต่...ฉันจะกลับไปทวงของของฉันคืน...ทุกอย่าง!! พร้อมกับดอกเบี้ย! ไอ้คนชั่ว!” เสียงแผดก้องของสาวสวยสีหน้าขึ้งโกรธ มือของเธอกำกระดาษหนังสือพิมพ์แน่นๆ หลังจากอ่านข่าวจากหน้าสังคมซุบซิบไฮโซ เจอคู่แค้นที่ทำให้เธอต้องกลายสภาพเป็นคนไร้บ้าน หนีตายหัวซุกหัวซุน

คณานางค์ อภิรักษ์ภูเบศ หล่อนเคยเป็นคุณหนูไฮโซ...ที่ใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อ ไร้แก่นสารไปวันๆ ก็คนมันรวยนี่ เรื่องเรียนไม่ใช่เรื่องใหญ่ บิดามีกิจการพันล้าน ต่อให้กินใช้สุรุ่ยสุร่าย ชั่วชีวิตก็ไม่มีทางหมด...แต่นั่นคืออดีต...

อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกที่มีแต่ความวุ่นวาย...ฉะนั้นมันจึงไม่แปลก...

หากเศรษฐีจะกลายเป็นยาจก พร้อมกับจำนวนหนี้มหาศาล ซึ่งไม่รู้ว่าจะชดใช้หมดได้เมื่อไร

เหมือนดั่งเช่นคณานางค์ หลังบิดาร่วมมือทำงานกับคู่ค้าคนใหม่! ตระกูลดังจากฝั่งอเมริกา...มหาเศรษฐีวัย40ปี ที่หล่อเหลายิ่งกว่าดาราฮอลลีวูดบางคน นายมิเกล บาร์น ไอ้วายร้ายที่ทำให้บ้านเธออับปางลง จนครอบครัวพังไม่มีชิ้นดี พร้อมกับหนี้ท่วมหัว เพราะกิจการของบิดาถูกฟ้องล้มละลาย ข้อหาที่เขายัดเหยียดให้บิดา จนท่านต้องปลิดชีพล้างอายคือ...ฉ้อโกง!!

2เดือนก่อนหน้านี้...

คณานางค์ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าบิดาจะเป็นคนเช่นนั้น เธอแทบล้มทั้งยืน หลังทราบข่าวการเสียชีวิตของคชาบิดา!! มันปุบปับจนตั้งตัวไม่ทัน พร้อมกับข่าวร้ายระลอกหนักยิ่งกว่า....เมื่อเธอไม่มีเงินสักบาทในบัญชีธนาคาร บัญชีที่เคยมีจำนวนเงินเกินเจ็ดหลัก แล้วเธอจะหาเงินที่ไหนล่ะ? เพื่อที่จะเหินฟ้ากลับบ้าน ไปทำพิธีส่งบิดาสู่ปรโลกครั้งสุดท้าย...ในฐานะลูก...

เงินในบัญชีของเธอเป็นศูนย์! เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะนี่ หญิงสาวแทบคลั่ง เธอต้องบากหน้าไปร้องขอความช่วยเหลือจากบรรดาเพื่อนๆ ที่เคยเลี้ยงดูปูเสื่อกันมาตลอด พวกเขาเหน็บแนมเธอให้เจ็บใจแทบกระอักเลือด แต่...ที่ทำได้คือการก้มหน้าทน

เมื่อตัวเองจนหนทางจริงๆ

“ขอร้องนะแพร เราต้องใช้เงินด่วน”

เพื่อนสาวที่ตัวเองคิดว่าสนิทที่สุด หล่อนเบ้ปาก พร้อมกับปรายตามองเธอแบบหยันๆ คำพูดถากถางที่ไม่เคยคิดหลุดออกมาจากริมฝีปากสีสดนั่น ฟังยังไงก็หยอกแสยงในใจ

“ให้ยืม!! ...แล้วเมื่อไรเธอจะคืนฉันล่ะนาง...เธอแน่ใจได้ยังไงว่ามีคืน” ข่าวคราวของเธอกำลังดังกระฉ่อน ไม่มีใครในกลุ่มไม่รู้ จึงมีแต่สายตาเหยียดหยามและดูแคลน แต่คณานางค์ไม่คิดว่าเพื่อนที่เธอไว้ใจ จะเป็นไปเหมือนกับคนอื่นๆ ด้วย

“ไม่แน่ใจหรอกนะแพร!! แต่ฉันจะพยายาม” หญิงสาวตอบตามจริง เธอไม่รู้ว่าจะหาเงินมาคืนได้เมื่อไร แต่จะไม่มีทางเบี้ยวแน่ๆ

“ฉันไม่มีหรอกจ้า บ้านฉันไม่ได้ร่ำรวยเหมือนเธอนะนาง...ฉันต้องประหยัดเหมือนกัน” หล่อนบอกปัดพร้อมทั้งสะบัดหน้าพรืด!! ใส่จนคณานางค์เดือดปุดๆ บ่อยครั้งที่เธอยื่นมือช่วยเหลือแพรวา โดยไม่คิดเอาคืน เพราะคิดว่าหล่อนคือเพื่อน...แต่เมื่อเธอตกอับ เพื่อนที่สนิทที่สุด ทำกับเธอแบบนี้เหรอ?

“ไม่เป็นไรแพร...นางไปล่ะ คงต้องไปหาเพื่อนคนอื่น” เธอหมุนตัวกลับ ป่วยการอ้อนวอนคนที่ไม่คิดจะช่วย แถมจ้องจะทับถม

“ชิ! ให้ไปก็สูญนะสิ...”

เธอทันได้ยินคำพูดนั่นเข้าพอดี ใจเธอเจ็บแทบกระอัก แต่จะทำอะไรได้...นอกจากทน...