1

Chapter 1

พนิดา อัครมหาศาล หรือคุณหนูพริกหวานเดินดูตลาดในตัวเมืองที่คับคั่งไปด้วยผู้คนที่จับจ่ายซื้อของกันอย่างจอแจด้วยภาษาท้องถิ่นปักษ์ใต้ สำเนียงที่พูดติดไปทางรัวเร็วถ้าคนที่ไม่เคยฟังต้องถามซ้ำอีกครั้งเป็นแน่ เพราะฟังแล้วจะไม่เข้าใจนั่นเอง ความจริงเธอชอบพูดภาษาท้องถิ่นเหมือนกัน แต่เนื่องจากเวลาพูดทีไรบรรดาพี่ชายทั้งสามชอบล้อเธอเสมอว่า ทองแดงหล่น เธอเลยไม่ค่อยชอบพูดสักเท่าไหร่ เพราะภาษาใต้กับภาษากลางปนกันจนฟังดูตลกเสียเหลือเกิน

“ป้าคะ น้ำมันเราเป็นที่นิยมเหมือนกันนะคะ”

หญิงสาวกวาดสายตามองน้ำมันพืชที่ผลิตจากปาล์มยี่ห้อมหาเศรษฐีของครอบครัวอย่างใจจดใจจ่อ

เธอสังเกตว่าน้ำมันยี่ห้อขุมทรัพย์ของอัศวโยธินและยี่ห้อ 999 ของเพชรสุระยะก็ขายดีไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน หญิงสาวมองผ่านๆ เพราะว่าเป็นแค่ร้านขายของชำเท่านั้น ยอดจำหน่ายจากโรงงานแต่ละเดือนน่าพอใจอยู่แล้ว

เนื่องจากเป็นสินค้าที่ของครอบครัวผลิตหญิงสาวจึงสนใจเป็นพิเศษ เพราะน้ำมันปาล์มที่ขายอยู่ในปักษ์ใต้มีเพียงสามตระกูลเท่านั้นที่ผลิตขายกันอยู่

“คุณหนูทำบรรจุภัณฑ์น่าซื้อนี่คะ”

ป้าเอิบเสนอความคิดเห็นกลายๆ ชื่นชมในความสามารถของเจ้านายสาว

พนิดาเดินไปดูของสดในตลาดด้วยความเคยชิน ปกติบ้านของเธอมีพืชผักมากมายปลอดสารพิษอยู่แล้ว จึงไม่ต้องหาซื้อผักพวกนี้สักเท่าไหร่ยกเว้นของสดเท่านั้น

แทนคุณ อัศวโยธิน พร้อมกับลูกน้องคนสนิทคนคือโก้และมั่นรวมถึงลูกน้องอีกประมาณสิบคนเดินสำรวจตลาดในเมือง สายตาคมปะทะกับร่างบอบบางอรชรของพนิดา

เธอเป็นทายาทคู่แข่งทางธุรกิจคนสำคัญของครอบครัว แถมยังเป็นยอดยาหยีหวานใจของเขาอีกด้วย แต่คงเป็นเขาฝ่ายเดียวที่คิดว่าเธอเป็นหวานใจ เพราะเจ้าหล่อนหาได้คิดว่าเขาเป็นหวานใจสักนิดไม่

ชายหนุ่มหยุดเดินทันทีเพื่อมองสำรวจเรือนร่างของหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังคุยกับแม่ค้าขายของสดอยู่อย่างพินิจพิจารณา รูปร่างบอบบางอรชรสมส่วนกลมกลึง สวมหมวกปีกใบใหญ่ ผมยาวสลวยถึงเอวคอดรับกับสะโพกผายงอนงาม ใบหน้าเล็กสวยหวาน ดวงตาเปล่งประกายของความเอาเรื่องทุกครั้งที่ตวัดมองเขา จมูกโด่งรั้นบ่งบอกถึงความเอาแต่ใจ แก้มเนียนระเรื่อ ใบหน้ารูปไข่รับกับคางเรียวสวย เธอสวมเสื้อลายสก็อตสีแดง กางแกงยีนสีซีดกับรองเท้าผ้าใบดูทะมัดทะแมงไม่น้อย ผิวสีน้ำผึ้งดูเนียนน่าสัมผัส ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มพริ้มเพรา

“ไอ้โก้ วันนี้เจอนางฟ้าอีกแล้ววะ”

แทนคุณพูดกับลูกน้องคนสนิทด้วยแววตาทอประกายกล้า

“ไหนครับเจ้านาย”

โก้เข้าไปยืนใกล้เจ้านายหนุ่ม หันไปมองตามสายตาของเจ้านายแล้วยิ้มออกมาอย่างรู้ใจ

“อ๋อ... คุณหนูพริกหวานยาใจของเจ้านายนี่เอง”

โก้ถามเจ้านายหนุ่มเสียงทะเล้น แทนคุณไม่ใส่ใจกับความทะเล้นของลูกน้องคนสนิทเพราะเคยชินกิริยาเช่นนี้ของโก้จนไม่ถือสาหาความไปนานแล้ว

แทนคุณเอามือลูบปลายคางของตัวเอง สายตาคมกล้าเพ่งพิศร่างงามอรชรอย่างพึงใจ โก้มองร่างอรชรของพนิดายิ้มๆ พร้อมกับหันมามองเจ้านายหนุ่ม คิดในใจว่าช่างเหมาะสมกันเสียจริง เพราะเจ้านายของเขาเป็นหนุ่มหล่อที่สาวๆ ทั้งจังหวัดต่างหมายปอง รูปร่างกำยำ สูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ผิวสีแทน รูปร่างสูงดูบึกบึนคมเข้มสมชายชาตรี จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักหนา คิ้วคมเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลเข้มรับกับใบหน้ารูปเหลี่ยม คางผ่า ริมฝีปากหยักเหมือนคันศร ยิ้มทีสาวๆ เหล่มองทั้งจังหวัด

“สวยอย่างนี้น่าฉุดไปทำเมีย”

แทนคุณพูดกับลูกน้องคนสนิทสายตาคมมองหญิงสาวไม่กะพริบ

“ครับ ถ้าจะพูดถึงสาวสวย คุณหนูพริกหวานนี่แหละครับเจ้านาย สวยที่สุดแล้วในจังหวัดนี้ ขนาดเทพีที่เรียกว่าสวย ยังแพ้คุณหนูพริกหวานเลยครับ”

โก้รีบเสริมคำพูดเจ้านายอย่างกระตือรือร้น เพราะขนาดเขายังคิดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนสวยเท่าพนิดา ลูกสาวของนายพิง อัครมหาศาลอีกแล้ว แทนคุณฟังคำพูดลูกน้องคนสนิทยิ้มๆ เพราะเขารู้ว่าเธอสวยตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว ถ้าไม่ติดว่าต้องไปเรียนต่อตามที่บิดาขอ ป่านนี้พนิดาคงตกเป็นเมียของเขาไปแล้ว

“เราต้องเข้าไปทักว่าที่เมียของฉันกันหน่อย”

แทนคุณเอ่ยกับลูกน้อง ร่างสูงสาวเท้าเข้าไปหาพนิดาอย่างมั่นคง

“อุ๊ย!”

พนิดาอุทานเมื่อเอื้อมมือไปหยิบกระปุกไตปลาที่วางอยู่ในแผงขายพร้อมกับมือหนาของใครคนหนึ่งที่จงใจมาหยิบด้วยเช่นกัน

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมือที่ถือกระปุกไตปลาคนละด้านกับเธอ พบว่าเป็นแทนคุณทายาทคู่แข่งคนสำคัญของครอบครัวนั่นเอง ดวงตาหวานวาวโรจน์อย่างเอาเรื่อง หญิงสาวมองกระปุกไตปลาในมือชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยพอใจ ดูท่าว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เธอก็ไม่ปล่อยเช่นกัน

หญิงสาวคิดแบบไม่เคยยอมแพ้อะไรใครง่ายๆ ตามการเลี้ยงดูของบิดาและพี่ชายที่ตามใจตั้งแต่เด็กๆ คิดในใจว่าเรื่องอะไรเธอจะยอมปล่อย เห็นอยู่ว่าเธอเป็นคนหยิบก่อน

แทนคุณกวาดสายตามองใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มพริ้มเพราด้วยดวงตาเจ้าชู้ รู้สึกพึงพอใจไม่น้อยที่ได้ยั่วเธอ มองเห็นดวงตาคู่สวยกำลังมองอย่างเอาเรื่องแสดงความไม่พอใจชัดเจน เขาชอบนิสัยดื้อรั้นอวดดี ไม่เคยยอมใครของเธอ แบบนี้นี่เองที่เขาอยากปราบพยศอย่างที่สุด

“ว่าไงจ๊ะพริกหวานคนสวย”

“ปล่อย กล้าดียังไงมาหยิบของชิ้นเดียวกับฉัน”

พนิดาดึงกระปุกไตปลาอย่างไม่ยอม

แทนคุณยิ้มใส่ตายักคิ้วให้สองทีเพื่อจะบอกว่าไม่ยอมปล่อย

“นาย!” พนิดาพูดอย่างโมโห

“ชื่อหนึ่งจ้ะ เรียกพี่หนึ่งเพราะๆ หวานๆ พี่ไม่ได้ชื่อนาย แหมไม่ได้เจอหน้ากันไม่กี่วันทำเป็นจำไม่ได้”

แทนคุณพูดพร้อมกับมองไล้สายตาไปทั่วเรือนร่างอรชร

“ปล่อย! ฉันหยิบก่อน อย่างนาย ฉันไม่เรียกพี่ให้เสียปากหรอก”

พนิดาดึงอย่างไม่ยอมแพ้ ปากก็ว่าเขาไม่ลดละ

แทนคุณหัวเราะก่อนที่จะปล่อยเมื่อเห็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรกำลังโมโหเป็นที่สุด

ดวงตาคมกล้ายิ้มใส่ตาพนิดาอีกครั้งอย่างหยอกเย้า หญิงสาวขึงตาใส่ด้วยความไม่สบอารมณ์ เธอวางกระปุกไตปลาที่หยิบขึ้นมาลงไปที่แผงขายของแม่ค้าดังเดิมเพราะไม่มีอารมณ์จะซื้ออีกแล้ว

“วันนี้มาซื้ออะไรเหรอจ๊ะ น้องพริกหวานคนสวย”

“ใครเป็นน้องนาย ฉันมีพี่ชายสามคน ไม่มีคนที่สี่ ที่ห้า หรือที่หก ใครอยากจะไปนับญาติกับคนอย่างนาย”

หญิงสาวพูดใส่หน้าอย่างไม่ใส่ใจการทักทายของเขา เธอเดินหนีไปอีกทาง ไม่อยากเสวนากับเขาสักนิด การกระทำเช่นนั้นกลับทำให้ชายหนุ่มนึกอยากเอาชนะจับใจ

“เดี๋ยว... คุยกันก่อนสิ จะรีบหนีไปไหน”

แทนคุณยกแขนแกร่งขึ้นกั้น ไม่ให้หญิงสาวก้าวผ่านเขาไปได้

พนิดาชะงักถอยหลังไปมองเขาอย่างไม่ชอบใจ

“กรุณาหลีกไปด้วย ฉันไม่อยากจะคุยกับนาย”

พนิดาพูดเน้นทุกคำพูด หญิงสาวพูดยังไม่ทันขาดคำ ลูกน้องของบิดากรูกันเข้ามาเพราะกำลังมองเหตุการณ์เพื่อต้องการปกป้องลูกสาวของเจ้านายอย่างเต็มที่

“โอ้โห... ดุชะมัด จะเอาลูกน้องมารุมพี่หรือไง”

แทนคุณพูดกับหญิงสาวอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนที่เห็นลูกน้องของเธอกำลังจ้องเขาเขม็งเช่นนี้

พนิดาหันไปมองจอมกับหย้งลูกน้องคนสนิทให้ปรามลูกน้องที่เหลือเอาไว้ พร้อมทั้งบอกทางสายตาว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องหวง ร่างอรชรตวัดสายตามามองชายหนุ่มอีกครั้ง

“นายก็ลูกน้องเยอะไม่แพ้กันนั่นแหละ”

หญิงสาวหันไปมองลูกน้องของแทนคุณที่กำลังมองมาที่ลูกน้องของเธออย่างเอาเรื่องไม่แพ้กัน แต่ยังไม่กล้าทำอะไรเพราะเจ้านายหนุ่มหันไปปรามด้วยสายตาเช่นกัน

“ให้พี่ซื้อของเป็นเพื่อนไหมจ๊ะ จะซื้ออะไรเพิ่มอีกไหม”

แทนคุณชวนหญิงสาวตรงหน้าพูดอย่างอารมณ์ดี อยากเสวนากับเธอให้นานๆ หญิงสาวกลับคิดตรงข้ามว่าเธอไม่ชอบขี้หน้าเขา