ตอน 2

“ถ้าเสียวก็โยกหนักๆ สิจ๊ะเมย์ ฉันก็เสียวจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เธอนี่... เก่งเป็นบ้า” เขาเอ่ยชมขณะอยู่ใต้ร่างเนียนของหล่อน

“ชมกันขนาดนี้เมย์ไม่เกรงใจนะคะพี่พอล” ยิ่งได้รับคำชมเมขลาจึงโยกกายหนักหน่วงขึ้นเอวคอดโยกย้ายราวกับงูกำลังผสมพันธุ์

“ฉันบอกให้เธอเกรงใจเหรอเมย์” เขาพ่นวาจาจากปากที่กำลังสูดอากาศเพราะอาการซ่านเสียวในอก รวมถึงกายแกร่งที่ถูกความฉ่ำของเมขลากลืนกินจมมิดไปกับรวงน้ำผึ้งเยิ้มของหล่อน

เมขลาสอดนิ้วเข้าปากตัวเองพลางดูดดุนราวกับดูดแท่งไอศกรีมไม่ปาน เขามองการกระทำของหล่อน จนรู้สึกสะท้านไปทั่วกาย เพราะอย่างนี้เขาถึงปล่อยเมขลาไปจากชีวิตไม่ได้ ถ้าวันไหนที่เขาแต่งงานกับนารา เขาคงเก็บเมขลาไว้เป็นกิ๊กหรือชู้รักบนเตียง ในขณะนาราจะถูกยกขึ้นหิ้งเป็นเมียเชิดหน้าชูตา

แอร์ฯ สาวเซ็กซี่แม้อยู่ในชุดเรียบร้อยของสายการบินสีฟ้าเป็นทางการ และยิ่งเย้ายวนมากขึ้นเมื่อไม่มีอาภรณ์ปิดกายหล่อนอย่างเช่นตอนนี้

หล่อนเปลี่ยนท่วงท่าหันหลังให้กายสูง แล้วใช้ความหวานชื่นครอบกายแกร่งลงไปอีกครั้งยกสะโพกขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะแห่งความซ่านอุรา โดยมีมือหนาจับยกขึ้นลงเป็นจังหวะผสานหลอมรวมกันอย่างลงตัว

“ซี๊ด... อา...” เมขลาบิดเร้าครางครวญพลางเร่งปฏิกิริยาในกายให้ไหลลื่นตามอารมณ์สวาท เสียงครางสั่นพร่าปลุกเร้าอารมณ์พิศวาสได้ดียิ่งกว่ายาปลุกเซ็กซ์ชั้นเยี่ยมซะอีก

พศินไม่อาจต้านทานกระแสธาราแห่งความเชี่ยวกรากทางอารมณ์ที่มีเมขลาจุดประกาย มือหนาขาวสะอาดด้วยความเป็นผู้ดีจับยกร่างหล่อนลงไปนอนแผ่หลาอยู่กลางเตียงน้ำ ยกเรียวขาสวยของหล่อนขึ้นพาดบ่า ส่งแก่นกายที่ปวดหนึบเข้าสู่เส้นทางเดิมอีกครั้ง จากนั้นจึงโยกทะยานกระทั้นเข้าหาจากเนิบนาบเป็นเร็วถี่รัว

“อ่า...” เมขลาสุดกลั้นกับทุกอาการทั้งหมด พศินเหมือนคนบ้าคลั่งเวลาที่พบกับหล่อน แล้วคงมีแต่หล่อนที่สามารถต้านกระแสอารมณ์เชี่ยวกรากจากเขา ทุกวันนางฟ้าก็หลงใหลนักบินหนุ่มคนนี้จวนจะบ้าคลั่ง ยิ่งพบว่าในสายการบินเดียวกัน นางฟ้าคนอื่นก็หมายตาพศินอยู่หลายคน บ้างเชิญชวนอย่างตรงๆ บ้างเมียงมองส่งสายตา มากกว่านั้นคือส่งของกำนัลให้กับเขา ซึ่งด้วยความเป็นคนมีอัธยาศัยดี เขารับสิ่งของจากผู้หญิงพวกนั้นมาทั้งหมด ภายใต้สายตาแห่งความริษยาชิงชังของหล่อน

ยิ่งรู้ว่าเขามีเจ้าของเป็นถึงคู่หมั้นสาวสวยรวยล้นฟ้า บางครั้งก็นึกอยากยื้อแย่งโดยการแสดงตัวในฐานะลึกซึ้งระหว่างหล่อนกับเขา หากคิดไปอีกมุมหนึ่งการไปแสดงตัวแบบนั้นอาจไม่เหลืออะไร แม้แต่เซ็กซ์อย่างเช่นที่ได้รับอยู่ ณ เวลานี้ ดังนั้นเมขลาจึงยอมอยู่ในส่วนของตนเอง เกรงว่าหากทนไม่ไหวเข้าสักวันหล่อนอาจทำในสิ่งที่พศินสั่งห้ามก็เป็นได้

กายบอบบางถูกฝ่ามือหนาร้อนระอุจับพลิกนอนคว่ำหน้า แล้วเขาก็พาตัวเองสอดแทรกจากด้านหลัง โจนจ้วงทะล้วงผ่านเข้ามาในจังหวะถี่กระชั้นสลับกับเนิบนาบราวกับต้องการเก็บเรี่ยวแรงแล้วจัดอย่างหนักหน่วง และนั่นก็เป็นจริงอย่างที่คาด พศินกระแทกกายแกร่งเข้าหาเมขลาดั่งรามสูรเคืองแค้น จากนั้นเขาก็พลิกกายบอบบางอีกครั้งด้วยการจับเรียวขาทั้งสองยกขึ้นสอดมือแกร่งล๊อกไว้ที่ข้อเท้าเล็ก ความเป็นชายแทรกเข้าออกเส้นทางสวรรค์ รุนแรงและเร่งจังหวะ

“อ่า... ซี๊ด... แรงอีก! เร่งอีก! พี่พอล เมย์จะถึงแล้ว” หล่อนร้องขอด้วยเสียงซ่านสะท้านแห่งความเสียว

“งั้นหรือ” พศินยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วกายแกร่งก็หยุดการเคลื่อน มองหน้าเมขลานิ่งหวังกลั่นแกล้งอีกฝ่ายให้เรียกร้องเขามากขึ้น เขาชอบเวลาที่ผู้หญิงเรียกร้องโหยหวนอ่อนวอนขอให้เขาทำ

“หยุดทำไมพี่พอล! คิดจะฆ่ากันหรือไง!” เมขลาขัดใจนิ่วหน้าแสดงอาการงุนงงนิดๆ

“ไม่นี่” เขาตอบอย่างยียวน

“งั้นก็ทำต่อสิคะ!” หล่อนเรียกร้อง

“ก็ได้” พศินยิ้มเจ้าเล่ห์พลางวางมือลูบไล้หน้าอกฟูกลมกลึงของหล่อน บีบเค้นหนักมือขณะร่างบางแอ่นโค้งรับการสัมผัสจากมือแกร่งที่ไม่เบาหนัก

หรือว่าหล่อนกลายเป็นสาวต้องการความรุนแรงไปแล้ว คงเพราะพศินเป็นตัวฉุดกระชากความเป็นโรคจิตของหล่อนดังนั้นไม่ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่หรือตายเขาควรรับผิดชอบ ยัยคู่หมั้นสาวจะไม่มีทางได้เขาไปครอง ขณะเริงรักกันอย่างเดือดพล่าน พลันเมขลานึกถึงแผนการบางอย่างที่จะทำให้ความสัมพันธ์ของพศินกับคู่หมั้นต้องมีอันสั่นคลอน บางทีถึงขนาดถอนหมั้นเลยก็เป็นได้ หล่อนซ่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขณะร่างกายโยกไหวไปตามจังหวะการโจนจ้วงของฝ่ายชาย

“โอ้ว... เมย์ โอ้ว...” พศินคำรามสั่นพร่าราวกับสัตว์ร้ายกำลังจะขาดใจตายเพราะบาดเจ็บสาหัส แต่สำหรับเขาเป็นการบาดเจ็บอันเปี่ยมล้นไปด้วยกระแสแห่งความสำราญทางสังวาส

“อ๊ะ... อ๊ะ... พี่พอลเมย์เสียว เมย์จวนแล้ว” หล่อนครางอย่างไร้ซึ่งความอาย

เสียงเนื้อกระทบเนื้อเสียงดังสอดผสานกับเสียงครวญครางระงมไปทั่วห้อง เตียงน้ำสั่นไหวไปตามจังหวะการโจนทะยานเข้าหากันและกันแทบจะปริแตก ตอนนี้ขุมนรกในกายของพศินจวนระเบิดเต็มที และในวินาทีต่อมาทุกอย่างก็กระจายทั่วท้องฟ้าในความคิดของคนทั้งคู่

ร่างกายพศินกระตุกวูบสองสามที แล้วลาวาสวาทร้อนเร่าดั่งเปลวเพลิงก็ได้แตกซ่านทั่วหมวกนิรภัยที่ครอบอยู่ที่แท่งแข็งขึงของเขา กายหนาสั่นพร่าดั่งฟ้าสะเทือนจากนั้นจึงผ่อนปรนลงในเวลาไล่เลี่ย

ขณะกายฉ่ำของเมขลาตอดรัดบีบแน่นรอบแท่งรักของพศินราวกับไม่อยากปล่อยเขาให้ห่าง แล้วกายใหญ่เปียกชื้นด้วยเม็ดเหงื่อจึงทิ้งตัวลงนอนข้างกายบอบบาง ที่กำลังหอบหายใจถี่ระรัวจากแรงอารมณ์ที่พุ่งทะยานสูงลิ่วแล้วดิ่งลงมาสู่พื้นราวกับเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวในสวนสนุก แต่เมขลาเชื่อว่ามันสนุกกว่าเครื่องบินตกหลุมอากาศลิบลับนักหรือว่าขึ้นเครื่องเล่นหวานเสียวทั้งหมดในสวนสนุกเชียวล่ะ

“พี่พอลไม่รีบไปแล้วเหรอคะ”

“ช่างเถอะแบบนั้นจัดขึ้นบ่อยๆ” เมื่อวานเขารับปากคู่หมั้นสาวว่าจะไปร่วมงานเดินแฟชั่นโชว์ของห้องเสื้อกชกรชื่อดังของเมืองไทย ทว่าตอนนี้เรี่ยวแรงในการก้าวลงจากเตียงก็แทบไม่เหลือ เมขลาช่างทำให้เขาสิ้นแรงได้ดีเช่นทุกครั้ง

“เดี๋ยวคู่หมั้นรอนะ” หล่อนเย้าแกมประชด

“ไม่เป็นไรหรอก ไอซ์เขาเข้าใจการทำงานของฉัน” พศินเอ่ยถึงนาราที่มักไม่ค่อยมีปัญหาเกี่ยวกับเวลาทำงานของเขาที่ไม่ค่อยจะตรงนัก เธอเข้าใจและโอนอ่อนพร้อมทั้งให้กำลังใจ รวมไปถึงอวยพรให้เขากลับมาอย่างปลอดภัยเสมอ บางทีคำอวยพรเหล่านั้นยังให้ความรู้สึกว่าระหว่างเธอกับเขาคือพี่น้องมากกว่าคนรักหรือคู่หมั้นกระนั้น

“พี่พอลแทนตัวเองว่าพี่พอลกับเมย์ได้มั้ยคะ เมย์อยากฟัง” ใกล้ชิดมีสัมพันธ์สวาทกันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเขาก็ยังคงใช้สรรพนามเหินห่างกันหล่อน

หนึ่งปีแล้วที่หล่อนคบหาลักลอบได้เสียกับพศิน ในช่วงแรกที่หล่อนเข้ามาทำงานในสายการบิน ไทยแลนด์แอร์ พศินส่งตาหวานแล้วตามจีบหล่อนขณะนั้นหล่อนก็มีหนุ่มนักธุรกิจส่งขนมจีบหลายคน แต่เมื่อการทำงานทำให้หล่อนกับเขาสนิทชิดเชื้อกันกว่าหนุ่มคนอื่น ดังนั้นเมื่อเห็นหน้าค่าตากันทุกวัน ความใกล้ชิดจึงเอาชนะหนุ่มรายอื่น

แต่ทว่าช่วงปีหลังเมขลาต้องทนเห็นเขาเข้าพิธีหมั้นกับทายาทตระกูลดัง โดยเหตุผลที่เขาร่ายมนต์บอกกับหล่อนคือ หมั้นเพื่อหน้าตาทางสังคม นานหลายวันกว่าที่หล่อนจะยอมรับคำว่า “เพื่อหน้าตาทางสังคม” อย่างที่เขากล่อมตน การนอนกินน้ำตาต่างข้าวช่างเป็นช่วงเวลาที่ทรมานนัก กระทั่งพศินให้คำมั่นสัญญาจะไม่ลืมหล่อน สำหรับคู่หมั้นก็อยู่บนหิ้งไป เมขลาไม่ได้เชื่อในคำพูดของพศินทั้งหมด

จากคำพูดของเขาช่างสวนทางกับข่าวซุบซิบสังคมที่หล่อนรับรู้ พศินหวานกับคู่หมั้นสาวตรงข้ามกับที่ให้คำสัญญาไว้ก่อนหล่อน อย่างนี้เห็นทีต้องงัดไม้ตายออกมาจัดการกับเรื่องนี้ซะแล้ว

“ทำไมต้องขอ”

“นะคะไม่มีเหตุผล แต่เมย์ขอให้เมย์ได้มั้ยแค่ความเป็นกันเองในการเรียกขานระหว่างเรา” หล่อนแสร้งตีสีหน้าเศร้า หน่วยตาคลอด้วยหยาดน้ำตา

“ได้ๆ อย่าร้องฉัน... เอ่อ... พี่ไม่ชอบน้ำตาผู้หญิง”

“พี่พอล เมย์ดีใจที่สุดเลยค่ะ” คำว่าพี่หลุดปากจากเขาช่างเหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจคนหัวใจแห้งแล้ง พ่ายแก่ฐานันดรศักดิ์ซะนี่กระไร แต่เชื่อเถอะต่อไปนี้หล่อนจะไม่มีวันแพ้แม่สาวสังคมจอมปลอมนั่นอีก เมขลากระหยิ่มในใจ

“อาบน้ำกัน” เขาเอ่ยปากชวน

“จะรีบไปแล้วเหรอคะพี่พอล” หล่อนถามเขาเสียงหวานดีใจที่ได้ความสนิทสนมเพิ่มขึ้นมาอีกระดับ

“ใช่สิพี่รีบไป เร็วเข้า” เขาเดินนำหล่อนเข้าไปในห้องน้ำ “ช้าอยู่นั่นแหละ” เร่งอีกฝ่ายให้ตามมา