ตอนที่ 5 ปากแข็ง

ตอนที่ 5 ปากแข็ง

หลังจากที่ขับรถออกมาจากกรุงเทพฯเมื่อช่วงสายๆ ตอนนี้รถยนต์ที่ต้นกล้าขับมาได้เลี้ยวเข้าไปจอดที่หน้าบ้านสองชั้นหลังใหญ่ในช่วงเกือบๆสามทุ่ม

เฮียกล้าใช้เวลาขับรถประมาณสิบสองชั่วโมง มีแวะพักรถ จอดกินข้าว เข้าห้องน้ำ ระหว่างทางที่เดินทางมา ในที่สุดทั้งสามคนก็มาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ส่วนตะวันเธอตีตั๋วนอนมาตลอดทาง เพื่อเปิดทางให้พี่ชายคุยกับเพื่อนรักของเธอได้สะดวกมากขึ้น

"ถึงแล้ว...ตื่นๆ คนอะไรเงียบเป็นหลับขยับเป็นกิน" เฮียกล้าหันไปบ่นน้องสาวที่นอนอยู่ทางเบาะด้านหลังของรถยนต์สี่ประตูในแบบหยอกๆ ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก ในขณะที่พราวมุกเปิดประตูรถลงไปแล้ว ตะวันก็กระดกศีรษะขึ้นมาจากเบาะทางด้านหลังที่เธอนอนอยู่ บอกพี่ชายเสียงเบาว่า...

"เปิดโอกาสให้คุยกันไง" ใบหน้ายิ้มแย้มของน้องสาว ทำเอาพี่ชายอย่างเขาอยากจะเตะก้นน้องสาวสักป๊าบ...มันยังไม่หยุด!

"เฮียต้องขอบคุณมั้ย"

"ดูทำหน้าเข้าสิ ชอบก็บอกว่าชอบ จะปากแข็งทำไม" เฮียกล้าไม่ได้พูดอะไรกับน้องสาวตัวแสบของเขาอีก เขาลงจากรถ ตะวันเองก็ด้วย

เสียงรถที่ต้นกล้าขับเข้ามาจอดทำให้คนที่อยู่ด้านในบ้านพากันเดินออกมา

"มากันแล้วเหรอลูก" เสียงแม่รำเพยดังมาแต่ไกล ท่านคงคิดถึงลูกสาวคนเล็กของท่านมาก

"แม่...สวัสดีค่ะ" ตะวันวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้เป็นมารดาแล้วหอมแก้มซ้ายแก้มขวาจนชื่นใจ

"คิดถึงแม่จังเลยค่ะ"

"แม่ก็คิดถึงเรา แล้วนั่นใช่มุกเพื่อนเรามั้ยน่ะ" แม่รำเพยไม่เคยเจอหน้าพราวมุกมาก่อน แต่รู้ว่าลูกสาวมีเพื่อนชื่อมุกและวันนี้ก็พากันมาที่นี่ด้วย

"ใช่ค่ะ มุกนี่แม่เราเอง ผู้หญิงที่ใจดีที่สุดในโลก ทำอาหารก็อร่อยที่หนึ่ง"

"สวัสดีค่ะ" สาวเหนือหน้าตาสวยหวานยกมือไหว้ผู้เป็นมารดาของเพื่อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ส่วนเฮียผาและเฮียสิงห์ก็เดินตามหลังมารดาออกมาเช่นกัน

"อ้าวเฮีย...ยังอยู่กันอีกเหรอเนี่ย" คำทักทายของน้องสาวทำเอาพี่ชายทั้งสองคนอยากจะเขกกะโหลกมันสักทีสองที

"ปากแบบนี้...ถึงยังไม่มีแฟนสักที" ปากเหมือนเฮียเลย เพราะเฮียก็ยังไม่มี!

"ไม่ใช่ๆ หนูหมายความว่านี่ก็ดึกมากแล้ว เฮียสองคนไม่กลับไปนอนที่บ้านตัวเองกันเหรอ" เฮียผามีบ้านแยกออกไปต่างหากอยู่ติดกับสวนในที่ดินของเขา

ส่วนเฮียสิงห์ก็มีบ้านอยู่ต่างหาก เป็นชั้นสองของร้าน ซึ่งเฮียผาและเฮียสิงห์จะมีบ้านไว้นอนเท่านั้น เรื่องอาหารการกินจะมากินที่บ้านกับแม่ทุกมื้อ อาจจะมีช่วงกลางวันที่ต้องหากินเอาเองบ้าง เพราะช่วงเวลางานไม่ค่อยมีใครกลับมากินข้าวที่บ้าน

"รอแกเป็นเพื่อนแม่ไง นึกยังไงพาเพื่อนมาด้วย" เป็นเสียงเฮียผาเอ่ยถามน้องสาวแต่สายตามองไปที่พราวมุก เฮียผากับเฮียสิงห์เคยเจอกับพราวมุกแล้ว ช่วงที่ขึ้นไปหาน้องสาวที่กรุงเทพฯ

"เฮียผา เฮียสิงห์ สวัสดีค่ะ" ฝ่ามือเรียวสวยยกขึ้นไหว้ทักทายพี่ชายของเพื่อนตามมารยาท

"สวัสดีมุก ตามสบายนะ นึกยังไงถึงมา" เป็นเสียงเฮียสิงห์เอ่ยทักทายกลับไปบ้าง

"มุกอยากมาหางานแปลกๆที่นี่ทำค่ะ"

"งานแปลกๆงานอะไร"

"ช่วยเฮียกล้าขายของค่ะ"

"จริงเหรอไอ้กล้า" เสียงเฮียผาหันไปถามน้องชายของตัวเองบ้าง

"อือ...เด็กยกปูน ยกเสา คนใหม่น่ะ" เฮียกล้าตอบขำๆ เพราะเขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะให้เธอทำงานตรงไหนดี

"พูดเป็นเล่น..." ไม่มีใครเชื่อ!

"ของบนรถนี่จะขนลงเลยมั้ยตะวัน" เขาอยากพักผ่อนแล้ว มัวแต่ยืนคุยคืนนี้ทั้งคืนก็ยังไม่จบ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน หิวจะแย่อยู่แล้ว

"แม่ว่าวันนี้ก็ดึกมากแล้ว หยิบแต่ของที่จำเป็นมาใช้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยขนลงแล้วกัน เข้าบ้านกินข้าวกันก่อนเถอะ แม่ทำกับข้าวไว้รอเราสามคนเยอะแยะเลย ว่าแต่คนเหนือกับอาหารใต้บ้านแม่ ไม่รู้จะถูกปากหรือเปล่า" ประโยคหลังแม่รำเพยหันไปถามเพื่อนของลูกสาว ซึ่งท่านก็ยินดีต้อนรับ

"หนูกินอะไรก็ได้ค่ะ"

"ถ้ากินไม่ได้ก็บอกแม่แล้วกัน เดี๋ยวแม่เจียวไข่ให้"

"กินได้หมดค่ะ"

"เข้าบ้านๆ มาคุยกันต่อในบ้านเถอะ" แม่เดินนำเข้าบ้าน เฮียกล้าเดินตามเข้าไปคนแรก และตามด้วยพราวมุก ซึ่งเธอขอเข้าห้องน้ำก่อนที่จะลงมือกินข้าว

ในขณะที่ทุกคนกำลังจะเดินตามกันเข้าบ้าน ตะวันน้องสาวคนเล็กของบ้านก็รั้งแขนพี่ชายคนโตและคนรองเอาไว้ก่อน ยังไม่ยอมให้เดินตามเข้าไป

"เฮีย...อย่าเพิ่งไป หนูมีเรื่องจะขอความร่วมมือหน่อย"

"เรื่องอะไร..." เฮียผาทำหน้าเอือมระอา

"คิดจะทำอะไรอีก..." เฮียสิงห์ก็มองหน้าน้องสาวในแบบไม่ค่อยไว้ใจ

"เฮียกล้าชอบเพื่อนหนู" เสียงกระซิบเบาๆ ทำเอาพี่ชายทั้งสองคนเริ่มสนใจ

"มันบอกเหรอ" ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะเท่าที่เป็นพี่น้องกันมา ต้นกล้ามักจะชอบผู้หญิงสวยๆไปทั่ว แต่ก็ไม่เคยเห็นมันจะจริงจังกับใครเลยสักคน

"เปล่าค่ะ..."

"แล้วรู้ได้ยังไง"

"รู้ก็แล้วกันน่า แต่เฮียกล้าปากแข็งไม่ยอมรับ"

"แล้วเพื่อนเราล่ะ"

"ไอ้มุกมันชอบคนยากค่ะ แต่คงไม่ยากเกินความสามารถของเฮียกล้า ถ้าเฮียกล้าจะจีบ เฮียสองคนว่ายังไง"

"เฮียขอตัวนะขี้เกียจยุ่ง" เฮียผาแกะมือน้องสาวที่กอดแขนของเขาเอาไว้ออกแล้วเดินเข้าบ้านไป เขาโตเกินกว่าที่จะมาเล่นอะไรสนุกๆแบบนี้

"เฮียสิงห์..." น้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ ตะวันกำลังหาพวกพ้อง

"พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ไปกินข้าวก่อนเถอะ เพื่อนเรารอแล้ว" ส่วนเฮียสิงห์ เขาเองก็ไม่ค่อยอยากยุ่ง เพราะกลัวผู้หญิงจะเสียใจ เนื่องจากต้นกล้าเป็นผู้ชายขี้เบื่อ

"ก็ได้ค่ะ" ตะวันยอมปล่อยแขนพี่ชาย จากนั้นจึงเดินตามกันไปนั่งลงกินข้าว

หลังจากนั่งกินอาหารมื้อเย็นกันอิ่มแล้ว เฮียผาและเฮียสิงห์ก็กลับไปนอนที่บ้านของตัวเอง

ส่วนเฮียกล้าเขาเป็นลูกชายคนเล็ก ส่วนมากจะนอนอยู่ที่บ้านหลังนี้เป็นเพื่อนแม่อยู่แล้ว ต่อให้น้องสาวกลับมาอยู่บ้าน ภายในบ้านหลังนี้ก็มีแต่ผู้หญิงอยู่ดี

ในทุกๆวันเฮียกล้าจะนอนอยู่ที่บ้านหลังนี้ตลอด ถึงแม้ว่าที่ร้านบนชั้นสองจะมีห้องนอนแต่เขาก็ยังไม่เคยใช้นอนจริงๆเลยสักครั้ง ส่วนมากจะเอาไว้เอนหลังช่วงเวลากลางวันเท่านั้น