ตอนที่5(หน้าจริง)

อพาร์ตเมนต์SA

ไค พิธิวัชร์.....

แอ๊ดดดดด

“กว่าจะเปิดน่ะมึง ปล่อยให้พวกกูเรียกตั้งนาน”ไอคิงบ่นทันทีที่ผมเดินมาเปิดประตูให้พวกมัน ผมยืนขวางประตูเอาแขนท้าวขอบประตูไว้เพื่อกันไม่ให้พวกมันสองคนเข้ามา วันนี้พวกมันปลอมตัวเป็นเด็กวัยรุ่นที่สวมกางเกงขายาวสีดำขาดๆผมแสกข้างอย่างเท่ห์ๆกรีดอายไลเนอร์ที่ขอบตาจนหนาเตอะทั้งสองคนและมันก็เอาครีมเนื้อดีสีดำแดงมาทาผิวที่ขาวของพวกมันให้ดำ ผมเองก็ทาอยู่บ่อยๆแต่ตอนนี้ผมไม่ได้ปลอมตัวอะไร ผมเป็นไค

“กูอาบน้ำอยู่”ผมบอกมันและก็มองไปที่มือของพวกมันที่หิ้วของพะรุงพะรังเยอะแยะเต็มไปหมด

“ห่า กูว่าแล้ว นานชิบ!!”ไอโคบ่นขึ้น

“พวกมึงมาทำอะไร?”ผมเงยหน้าจากของที่พวกมันทั้งสองคนถือมาและเอ่ยถามมัน ขออย่าให้พวกนี้มากินเหล้าที่ห้องผมเลย

“มาแดกเหล้าห้องมึง”ไอคิงตอบผมกลับมา ผมนี้แทบจะสำลักนำ้ลายตัวเอง

“ทำไมต้องมาแดกที่ห้องกู?”ผมเอ่ยถามพวกมันกลับไป ห้องพวกมันก็อยู่ใกล้ๆห้องผมแต่ทำไมต้องพากันมาอยู่ที่ห้องของผมด้วย

“เห็นมั้ยไอคิงกูบอกมึงแล้ว!”ไอโคหันไปโวยวายใส่ไอคิง แล้วพวกมันสองคนก็เถียงกันอยู่หน้าห้องผม พวกมันสองคนก็เป็นแบบนี้แหละครับ ไอคิงมันโดนจับข้อหาพยายามฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาตั้งแต่อายุยังเด็กเหมือนผม มันมีแฟนและแฟนมันก็แอบไปมีชู้ไอห่าคิงเลยเอาปืนสั้นไปยิงทั้งคู่ตายคาห้องพักของมัน มันอายุยังน้อยคนที่รับผมมาดูแลเขาก็ยื่นมือไปช่วยไอคิงเข้ามาในองค์กรและผมก็รู้จักกับมันและได้มาอยู่ทีมเดียวกัน ส่วนไอโคมันเป็นมือปืนรับจ้าง ไอจ้างมันฆ่าใครมันเอาหมดจนมีอยู่วันหนึ่งมันพลาดถูกสายตำรวจล่องานให้มันออกมาเลยโดนจับ แต่ก็เหมือนกันมันโดนคนที่ช่วยผมกับไอคิงยื่นมือเข้าไปช่วยมันให้หลุดจากคดีโดยไม่ต้องติดคุกแต่เปลี่ยนไปทำงานให้เขาแทนที่องค์กรเดียวกับพวกผม พวกผมสามคนที่มีฝีมือดีเยี่ยมและอยู่มาก่อนใคร เลยถูกส่งให้ไปรับงานใหญ่ๆและเสี่ยงที่สุด ชีวิตในแต่ละวันของพวกผม

“สรุปมึงไม่ให้พวกกูนั่งแดกเหล้าที่ห้องมึงใช่ไหม?”ไอคิงละจากหน้าไอโคหันมาเอ่ยถามผม ผมก็ยักคิ้วให้มันไปและทำท่าจะปิดประตู

“เห้ยเดี๋ยวก่อน!”ไอคิงรีบแทรกมือมาขวางประตูผมไว้อย่างไว

“อะไร?”ผมก็หยุดมือที่จะปิดประตูลงและเอ่ยถามมันแทน

“ทำไมไม่แต่งหน้า?”ไอคิงเอ่ยถามผมขึ้นมาทันที ผมก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

“ขี้เกียจ”ผมตอบมันไปและปิดประตูอย่างไว พวกมันก็ยกมือขึ้นมาชี้หน้าด่าผม แต่ผมไม่ได้สนใจว่าพวกมันด่าอะไรผม ผมขี้เกียจฟัง

“เอาไงกับยัยนี่ดี?”ผมพูดขึ้นในขณะที่เดินมาอยู่ตรงหน้าตู้เสื้อผ้าขนาดเล็กที่มีสองประตูผมอุ้มร่างของผู้หญิงที่ผมไปเอามาจากรถของเธอที่เธอไปนอนหลับไม่ได้สติอยู่บนรถ ผมทำท่าจะไม่สนใจอะไร แต่ทำไมไม่รู้ผมถึงกลัวว่าเธอจะไม่ปลอดภัยเลยพาเธอมาที่อพาร์ตเมนต์ของผม กะว่าพอยัยนี่ตื่นก็จะให้เธอกลับบ้าน

“ผู้หญิงอะไรปากจัด วาจาเราะร้าย”ผมพูดขึ้นในขณะที่ผมเอื้อมมือไปอุ้มร่างของเธอออกมาจากตู้ ผมจะให้ไอคิงกับไอโครู้เรื่องที่ผมพาผู้หญิงเข้ามาที่นี้ไม่ได้ เพราะมันเป็นกฏขององค์กร ห้ามพวกผมมีแฟนหรือคนรักและห้ามบอกความลับของพวกผมให้ใครรู้ ห้ามเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงให้ใครเห็น ถ้าบังเอิญมีใครเห็นใบหน้าที่แท้จริงของพวกผมหรือมีคนมารู้ความลับของพวกผมคนคนนั้นจะโดนฆ่าทิ้งทันที เหมือนกับยัยนี่เพราะความสงสารของผมอาจจะทำให้ยัยนี่เดือดร้อน

พรึบ

“กินข้าวบ้างรึป่าวว่ะ ตัวเบามากยัยชะนีเอ้ย!”ผมพูดขึ้นในจังหวะที่ผมอุ้มร่างของเธอมานอนลงบนเตียงนอนขนาดไม่ใหญ่มากของผม พวกผมเวลามาทำงานที่ประเทศไทยพวกผมจะมาพักที่นี้เพราะพวกผมซื้อไว้ และอีกไม่กี่วันพวกผมก็ต้องเข้าไปอยู่ในบ้านของนายจ้างที่จ้างพวกผมแล้วน่ะสิ

“หลับได้หลับดี เป็นผู้หญิงมานอนกินบ้านกินเมือง”ผมพูดขึ้นและมองไปยังใบหน้านวลใสที่หลับตาพริ้มริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มขยับเล็กน้อยผิวขาวใสอมชมพูของเธอทำให้เลือดในอกของผมเต้นรัวเเรงขึ้นอย่างที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน

“อุ๊ย!เชี้ย!ขึ้นมาทำไมว่ะ ลงไป!”ผมพูดขึ้นเมื่อความเป็นชายของผมมันขยายใหญ่โตขึ้นอยู่ภายใต้กางเกงของผมเมื่อผมมองไปยังเนื้อนูนสีมันกระเพื่อมขึ้นตามแรงหายใจของเธอ ผมจึงรีบเอาผ้าผมโยนไปคลุมร่างของเธอ เมื่อคืนหลังจากที่ผมอุ้มยัยนี่ขึ้นมาบนห้องของผม แม่นางก็อ้วกใส่เสื้อผ้าของผมและของเธอ ผมจึงต้องถอดเสื้อผ้าของเธอและเช็ดตัวให้เธอ โดยที่ผมก็จ้องมองร่างกายที่สวยขาวไร้ที่ติ ผมนอนกับผู้หญิงมามากแต่ผมไม่เคยเจอร่างกายของใครสวยเท่ากับเธอคนนี้มาก่อนเลย

โพล๊ะ

“อื้อ!ไอโรคจิต!”ฝามือใหญ่พร้อมกับเสียงแหลมของผู้หญิงดังขึ้นพร้อมๆกันทำให้ผมที่ตั้งตัวไม่ทันโดนข้อศอกของเธอเสยเข้าใบหน้าของผมอย่างจังทำให้ผมเสียหลักหงายหลังนอนราบลงบนเตียง ทำให้ร่างเล็กของผู้หญิงที่ผมนั่งมองหน้าเธออยู่เมื่อกี้นี้ขึ้นคร่อมทาบทับนั่งลงหน้าท้องของผมทันที

“นายเป็นใคร?”ยัยบ้านั่นเอามือทั้งสองข้างของเธอมาบีบคอผมอย่างไว ตัวเล็กนิดเดียวทำไมแรงเยอะแบบนี้ว่ะ เมื่อตอนเช้าก็ทีหนึ่งแหละเอาหมอนมาปิดจมูกของผมดีน่ะผมฝึกดำนำ้มาเยอะเลยกลั้นหายใจได้นาน เธอคงนึกว่าเธอฆ่าผมตาย

“เป็นผัวอีตุ๊ดบ้านนอกเหรอ?”เธอเอ่ยถามผม สายตาคู่สวยจ้องมองมายังใบหน้าของผมอย่างไม่วางตา ชิบหายแล้วไง ผมไม่ได้ปลอมตัวหน้าสดล้วนๆเวรกรรรม!

“เอ่อใช่!”ผมตอบเธอไปพลางดึงข้อมือของเธอให้หยุดออกไปจากคอผม เพราะไม่แน่ว่าเธออาจจะบีบคอผมจนกระดูกคอผมแตกหักและตายก็เป็นได้

“ไปชอบมันตรงไหน?”เธอเอ่ยถามผมและค่อยๆคลายมือของเธอที่บีบคอผมออกอย่างทีละน้อยๆ ผมก็มองหน้าเธอที่ตอนนี้สายตาของเธอที่มองหน้าผมมันต่างไปจากเดิม

“นายไม่ชอบผู้หญิงเหรอ?”เธอเอ่ยถามผมพลางสะบัดผมยาวๆของเธอไปข้างหลังอย่างเซ็กซี่ ผมก็มองเธอพลางทำตาปริบๆอะไรของเธอว่ะเเม่ง อารมณ์ผู้หญิงนี้มันเปลี่ยนไวจริงๆ

“ไม่อ่ะ”ผมแกล้งตอบเธอไปด้วยนำ้เสียงเรียบนิ่ง อยากจะดูว่าเธอจะทำยังไงต่อ เด็กน้อยอย่างเธอจะมาทันเสือที่ผ่านสนามรบอย่างผมมามากได้อย่างงั้นเหรอ?

“ไม่ชอบนมเหรอ?”เธอเอ่ยถามผมด้วยสายตาเร้าร้อน ใบหน้าของผมค่อยๆร้อนผ่าวขึ้นมาใจของผมเต้นรัวเร็วขึ้นมาเมื่อมือน้อยๆของเธอค่อยๆยื่นมือไปปลดปมผ้าขนหนูของเธอ ผมจ้องมองการกระทำของเธออย่างไม่วางตา อีหนูนี้กำลังยั่วผมอย่างนั่นเหรอ

“อื้อ”เธอครวญครางขึ้นเมื่อมือเล็กๆของเธออีกข้างยื่นมาลูบโครงหน้าของผม

“นายเป็นคนแรกเลยน่ะ ที่ฉันรู้สึกชอบและมองนายว่าหล่อ”เธอพูดบอกผมและค่อยๆยื่นหน้าของเธอลงมาหาผม นำ้เสียงกระเส่าของเธอกำลังจะทำให้ผมใจแตก เด็กเว้ยเด็ก ปล่อยให้เด็กมันเรียนให้จบ

“เธอคิดจะทำอะไร?”ผมเอ่ยถามเธอไป เธอก็แสยะยิ้มให้ผมอย่างเยือกเย็น ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวจริงๆ

“ทำให้นายเปลี่ยนใจจากตุ๊ดมาชอบฉัน”เธอกระซิบด้วยนำ้เสียงแหบพร่าที่ข้างหูผม ทำให้ผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว เอาแล้วไงครับ เห็นหน้าจริงผมไม่พอ ยังจะมาจับผมทำผัวอีก ชะนีสมัยนี้ร้ายจริงๆ