ตอนที่ 3.แผนร้ายของคนเลว

แดนไทยเงยหน้าหัวเราะ “จะบอกให้เอาบุญนะนังหนู อีแก่นั่นรู้ดีว่าฉันคิดอะไรอยู่ มันเลยต้องเจ็บตัวแบบนั้นไง” คริษฐากัดริมฝีปากล่าง แววตาวาววับมองหน้าแดนไทยนิ่งๆ นี่เหรอสาเหตุที่แม่มักจะมีบาดแผลใหม่ๆ เกือบทุกวัน คริษฐาอยากตามไปถามแม่นัก แม่ทนทำไม?

ถ้าแม่เอ่ยปากสักครั้ง มีเหรอที่เธอจะไม่เชื่อ

ความลำบากคริษฐาไม่เคยกลัว เธออยากให้แม่สบายหรอกถึงได้พยายามกล้ำกลืนฝืนทน

หารู้ไม่ เพราะเธอนั่นแหละแม่เลยพลอยต้องเจ็บตัว

“ไอ้เลว...” เธอกัดฟันพูด หากมีอาวุธในมือตอนนี้ นาทีนี้คริษฐาไม่กลัวกฏหมายบ้านเมืองแล้วล่ะ เธออยากฆ่าชายตรงหน้า ให้สาสมกับความแค้นในใจ

“คนเลวคนนี้ กำลังจะเป็นผัวเธอไงหนูน้อย” แดนไทยแสยะยิ้ม ขยับเข้าใกล้ลูกเลี้ยงอีกนิด

“ริดยอมตาย” เธอกัดฟันพูด หากสุดวิสัยจริงๆ คริษฐายอมตายดีกว่าตกเป็นเบี้ยล่างผู้ชายโสมมคนนี้

“จะรีบตายไปไหนล่ะ อยู่สนุกด้วยกันก่อนเถอะ หนูริดยังไม่เคยรู้จักจุดสุดยอดในชีวิตเลย ตายไป จะเสียดายเปล่าๆ” คริษฐากำมือแน่น จ้องแจกันตาเขม็ง หากชายตรงหน้าขยับเข้ามาอีกนิดเดียว เธอคงลงมือได้อย่างไม่ต้องยั้งคิด

และแล้วเมื่อแดนไทยโถมเข้าใส่ คริษฐาที่รวบรวมแรงขึ้นมาได้ก็ยกเท้าขึ้นยันเขาแรงๆ เธอเถลตัวไปคว้าแจกันมาถือไว้ได้ทัน ก่อนที่แดนไทยจะทรงตัวยืน

“ชอบแรงๆ แบบนี้ก็ไม่บอก ลุงก็ชอบแบบนี้นะ” แดนไทยเดินเข้าใส่ เขาคว้ามือของคริษฐาไว้ บีบแรงๆ จนแจกันใบใหญ่หลุดมือ

เพล้ง! แจกันเซรามิกหล่นกระทบพื้นคอนกรีตแตกกระจายไม่มีชิ้นดี แดนไทยแสยะยิ้ม ดันหัวไหล่คริษฐาแรงๆ หมายตาที่นอนด้านหลัง แต่...พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่ไปไม่ถึงสวรรค์ เมื่อคริษฐาตัดสินใจกระแทกหัวเข่าตรงกลางเป้าเขาพอดี เธอกระแทกหัวเข่าย้ำๆ เท่าที่แรงมีเหลือ ย้ำจุดเดิมจนแดนไทยเข่าทรุด เสียงครางของเขาดังลั่น แดนไทยไม่ได้ถึงจุดสุดยอด แต่เขากำลังเจ็บปวดแทบขาดใจตาย

“โอ้ยยยยยย...” คริษฐาพิงหัวไหล่กับกำแพง มองชายตรงหน้าที่ขดตัวนอนอยู่บนพื้น แหกปากร้องครวญครางด้วยแววตาสมเพช

เธอมองหาอาวุธที่อยู่รอบตัวซ้ำอีกครั้ง ผู้ชายอย่างแดนไทยแค่นี้น้อยไป เธอโผเผไปที่มุมห้อง ฉวยไม้เบสบอลขึ้นมาถือไว้ และเดินย้อนกลับมาที่เดิม แววตาเธอพร่ามัว สติก็เหลือน้อยเต็มทน เธอควรทำให้แดนไทยเข็ดหลาบ เขาจะได้ไม่กล้ามาวุ่นวายกับเธออีก

ปึก! ตุบ!! คริษฐาหวดไม้เบสบอลไปที่กลางแผ่นหลังแดนไทยแรงๆ

“โอ้ยยยยย มึงจะฆ่ากูให้ตายเลยเหรอไงวะอีริด!!” แดนไทยตวาดเสียงแหบ เจ็บที่กลางเป้าจนมือไม้หมดแรง เขาไม่สามารถหลบหลีกแรงฟาดที่กระหน่ำลงมาติดๆ ได้ แดนไทยแหกปากร้องเสียงแหลม เขาพยายามช่วยตัวเองสุดความสามารถ

“ถ้าฆ่าคนตายแล้วไม่ติดคุก ริดก็จะฆ่าลุงคนแรกค่ะ”

คริษฐาสะบัดหน้า ไล่ความง่วงที่คืบคลานเข้ามาครอบงำเธอ เธอฟาดไม้เบสบอลลงไปติดๆ กันหลายรอบ แล้วก็พยายามทรงตัวเดินหนี

ก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดลง เธอได้ยินเสียงหัวเราะของแดนไทยด้านหลัง มือเธอกำลูกบิดประตูรั้ว พยายามจะเปิดประตูให้ได้ เธอถลาออกมาด้านนอกได้สำเร็จ...แต่สติของเธอวูบดับลงไปเสียก่อนแล้ว

‘ไม่นะ...’

เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นคริษฐาไม่สามารถรู้ได้เลย

ตอนที่ 4.หนีเสือปะจระเข้

เปลือกตาหนักอึ้ง ความรู้สึกหวาดกลัวจู่โจมเข้ามาในหัวใจ คริษฐาพยายามต่อสู้กับอะไรบางอย่าง เธอพยายามถ่างตาและปลุกสติที่เลื่อนลอยของตัวเองกลับคืนมา เธอรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย กระชากตัวเองออกมาจากหลุมดำได้สำเร็จ

“เฮือกกกก...” เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ กะพริบเปลือกตาถี่ๆ แล้วก็รีบลุกพรวดพลาดขึ้นนั่ง “ไม่นะ...” หลังจากก้มมองตัวเอง ความรู้สึกบอกเธอว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว มือสั่นระริกยกชายผ้าที่กุมเอาไว้หรี่เปลือกตามองลงไปด้านใน เรือนกายของเธอไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น ความรู้สึกเจ็บหน่วงๆ ที่ช่วงล่างยิ่งทำให้คริษฐาตระหนกมากขึ้น เธอเม้มปากกลั้นใจมองไปที่ด้านข้าง และแอบภาวนาในใจให้เธอแค่คิดมากไปเอง