เพราะฉันนั้นอยากจะเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดยังไงล่ะ!

บทที่ 00

พี่สาวกับน้องชาย

คุณเคยต้องการที่จะปกป้องใครสักคนไหม?

สำหรับฉัน...คนคนนั้นก็คือ แม่

“ไหนเงิน! ”

“หยุดนะ! นั่นเงินค่าเทอมของลูก! ”

“หุบปาก! ”

เพียะ!

“ฮือๆ ”

ยิ่งได้ยินเสียงข้าวของกระจายไปทั่วบ้าน เสียงตบตี เสียงตวาด แล้วก็เสียงร้องไห้ของหญิงสาววัยกลางคนที่ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา

ยิ่งได้ยินฉันกอดเข่าขุดคู้พยายามซ่อนตัวในมุมกำแพงเงียบๆ แม้ร่างกายเล็กๆ นี่จะสั่นเทาจนเห็นได้ชัดก็ตาม ฉันพยายามกลืนก้อนสะอื้นลงไปพร้อมเก็บเสียงที่อยากจะกรีดร้องออกมา

ไม่อย่างนั้นพ่อจะตีฉัน...

“ไม่มีเงินเลยเหรอวะ! ”

“หยุดเถอะ! ฉันไม่มีเงินให้คุณแล้ว! ”

เพียะ! ผลัวะ!

“หุบปาก! ไร้ประโยชน์ฉิบ! ”

ชายวัยกลางคนที่เป็นคุณพ่อของฉันพูดไปพลางกระทืบเท้าลงบนร่างของหญิงสาวที่กอดตัวเองอย่างปกป้องไม่หยุด

“ม่ะ...แม่” ฉันส่งเสียงออกไป ภาพตรงหน้าพร่าเลือนเพราะหยาดน้ำตาของฉัน แม่ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ นะ! “พ่อคะ...หยุดเถอะ”

“หืม ฉันลืมลูกตัวเองไปได้ยังไง อย่างน้อยแกก็ยังมีประโยชน์ละนะ”

อาจจะเพราะน้ำตาทำให้ภาพมันเลือนราง ฉันจึงไม่ทันเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายจากผู้เป็นพ่อบังเกิดเกล้า

“แอน! หนีไป! อย่ายุ่งกับลูกฉันนะ!! ”

แล้วฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีก...

"กลับมาแล้วค่า~"

ร่างหญิงสาวในชุดม.ปลายที่เปรอะเปื้อนคราบฝุ่นคราบดิน แถมยังมีสีแดงจางๆ เป็นจุดๆ ใบหน้าหวานก็ดูเลอะเทอะจนแทบไม่เห็นเค้าเดิม ทำให้โยชิ ลูกชายคนเล็กของบ้านชะงักค้างพลางเบิกตาโตด้วยความตกใจ

"พี่ไปตีกับคนอื่นมาอีกแล้วใช่ไหม!! "

"แฮ่~"

"ไม่ต้องมาแฮ่นะ!! "

โยชิกล้าพูดเลยว่า บนโลกนี้ไม่มีใครสร้างแต่ปัญหาแบบยัยคนนี้ได้อีกแล้ว! ทั้งๆ ที่วันนี้ตั้งใจจะมาเล่นเกมจีบหนุ่มชื่อดังอย่าง Love of the devil ต่อจากเมื่อวานแท้ๆ กลับต้องมาเสียเวลาทำแผลให้ยัยพี่สาวไม่รู้จักโตคนนี้อีก!

'โยจะไม่ทิ้งฉันใช่ไหม...'

พอนึกภาพเด็กสาวตัวเล็กๆ ที่ดวงตาว่างเปล่าในชุดมอมแมมสุดแสนจะสกปรกนั่น โยชิก็ได้แต่ถอนหายใจปลกๆ เพราะเขารู้ดีว่าเขาทิ้งหญิงสาวที่ยิ้มแผล่มองมาอย่างสำนึกผิดคนนี้ไม่ได้

"จะเล่นเกมเหรอ" พอทำแผลเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็ลุกขึ้นมากอดเอวพลางไถหัวบนอกเขาอย่างออดอ้อน ดูเหมือนเธอจะเคยบอกว่าชอบกลิ่นตัวของเขา ดมแล้วมันสบายใจดี แม้เขาจะพยายามดมแค่ไหนก็ไม่เคยได้กลิ่นอย่างที่คุณเธอว่าสักนิด!

"อืม" โยชิตอบรับเบาๆ ก่อนจะลงมือต่อจอยเกม พลางเปิดเกมเล่นต่อจากเมื่อวานทันที ภาพ Intro เริ่มเกมเด้งขึ้น เขาก็เพ่งสมาธิไปยังเกมตรงหน้าทันที ไม่คิดสนใจมือน้อยๆ ของพี่สาวที่เริ่มซุกไซร้เขาไปมาอย่างอยู่ไม่สุข

จะว่าชินก็ได้ครับ...

"เกมจีบหนุ่มอีกแล้ว บู่~ ทำไมไม่เอาเกมต่อสู้มาอีก พี่เบื่อแล้ว มันก็พล็อตเดิมๆ นี่นา"

"เกมจีบหนุ่มมันสนุกตรงที่เราต้องลุ้นว่าจะได้รูทอะไร แถมยังต้องคิดอย่างรอบคอบ คอยเก็บเกี่ยวประสบการณ์นู่นนี่นั่นอีก มันต้องใช้สมองอะพี่ ผมไม่ได้ชอบใช้แต่กำลังแบบพี่นะ"

"การต่อสู้ก็ต้องใช้สมองเหมือนกันนะ! " พี่สาวแย้ง

"ใช้ยังไง? "

"ก็คิดว่าจะฆ่ามันด้วยท่าไหนดีไงละ ฮี่ๆ "

"นอนเถอะพี่ ผมจะเล่นเกมแล้ว" แล้วน้องชายผู้ที่จิตใจเติบโตกว่าพี่สาวก็ตั้งสมาธิเล่นอย่างจริงจัง ไม่สนใจเสียงบ่นง่องแง่งของผู้เป็นพี่สาวอีก

เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์สีชมพูกิ๊งดังขึ้น

โยชิสะดุ้งนิดๆ ก่อนจะสะกิดพี่สาวตัวน้อยที่นอนซุกตักเขาอย่างสบายใจให้รับโทรศัพท์ หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นด้วยใบหน้าหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะการนอน แต่เธอไม่คิดใส่อารมณ์กับน้องชายสุดที่รักหรอก มือบางกดสไลด์โทรศัพท์สีหวานที่ขัดกับนิสัยแล้วตวาดออกไปเสียงดัง

"อยากตายเหรอ!!! "

"พี่! " โยชิอยากจะร้องไห้ให้กับความไม่เป็นกุลสตรีของพี่ตัวเองจริงๆ

"อะไรนะ! ไอ้เจมันกล้าเข้ามาหาเรื่องฉันถึงที่นี่เลยเหรอ! เออๆๆ เดี๋ยวฉันไป! " กดตัดสายด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่พอหันขวับใบหน้าหวานกลับดูเหงาหงอยอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กซุกเข้าหาอ้อมอกของน้องชายพลางบ่นเสียงงุ้งงิ้ง

"เดี๋ยวพี่มานะโย อย่าหนีพี่ไปไหนละ"

"ครับๆ รีบไปรีบมานะ" โยชิรู้ดีว่าพี่สาวตัวเองกำลังจะมีเรื่องอีกแล้ว และก็รู้ดีอีกว่าเขาห้ามอะไรพี่สาวตัวเล็กแต่ใจยักษ์คนนี้ไม่ได้หรอก "ระวังตัวด้วยนะครับพี่แอน"

"ครับผม! "

แต่โยชิคงไม่รู้ว่า วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้เห็นพี่สาวผู้น่ารักของเขา...