ตอนที่ 5 ชอปปิง

ตอนที่ 5 ชอปปิง

อลิซเดินจูงมือพี่อาชิเข้ามาถึงด้านในร้านขายชุดว่ายน้ำ ก็มีพนักงานของทางร้านรีบส่งยิ้มมาให้ทั้งสองคนทันที พร้อมกับเดินออกมาต้อนรับ

"สวัสดีค่ะ คุณลูกค้าต้องการเป็นวันพีซหรือทูพีซดีคะ" วันพีซหนึ่งชิ้น ส่วนทูพีซสองชิ้นตามชื่อที่เรียกนั่นแหละ

"อยากได้ทั้งสองแบบเลยค่ะ" ประโยคนี้ของอลิซ อาชิรีบหันขวับมองหน้าเธอทันที...จะใส่ให้ได้จริงๆเลยใช่มั้ย!

"เชิญทางด้านนี้เลยค่ะ" พนักงานส่งยิ้มหวานให้อาชิ นั่นจึงทำให้อลิซไม่ยอมปล่อยมือจากเขา เธอยังคงจับมือเขาเอาไว้อยู่อย่างนั้น

"พี่อาชิชุดนี้น่ารักดี พี่อาชิชอบมั้ยคะ" อลิซถามเสียงหวาน จากจับมือเปลี่ยนมาเป็นคล้องแขนเขาแทน ส่วนพนักงานคนที่กำลังแนะนำสินค้าให้กับเธอ ยังไม่ยอมเลิกส่งยิ้มให้เขา

"ถ้ากล้าใส่จริง ชอบตัวไหนก็หยิบมาเลย พี่จ่ายให้เอง" เขาท้า! แต่มีหรือคนอย่างอลิซจะกลัว

"วันพีซไม่เอาแล้วค่ะ ขอเป็นทูพีซสองชุดเลยดีกว่า" เป็นชุดว่ายน้ำสองชิ้นตามชื่อ แยกส่วนบนและส่วนล่าง ออกแบบมาเพื่อให้สวมใส่และโชว์รูปร่างที่เซ็กซี่ ปัจจุบันชุดว่ายน้ำแบบทูพีซถูกออกแบบมาให้เลือกหลายรูปแบบ ทั้งแบบมีสายรัดตามเอว หรือมีลูกเล่นที่แปลกใหม่ โดยทูพีซจะเหมาะกับสาวๆ ที่ต้องการอวดเรือนร่างของตัวเองและเพิ่มความเซ็กซี่ให้กับลุค

"คุณผู้หญิงต้องการชุดไหนเลือกได้เลยค่ะ" พนักงานพูดคุยกับอลิซด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่กลับแอบมองรูปร่างของอาชิ เขามีรูปร่างสูงโปร่ง สมส่วนชายชาตรี ขายาว หน้าอกและแผ่นหลังกว้าง ใบหน้าหล่อเหลาผิวขาวอมชมพู ตัดแต่งทรงผมตามยุคทันสมัยมองรวมๆแล้วเขาหล่อและดูดีมาก ผู้หญิงทุกคนที่มองมาที่เขากำลังอิจฉาอลิซกันเป็นแถว

"สองชุดนี้ค่ะ" ในที่สุดเธอก็เลือกได้แล้วชุดที่หนึ่งสีดำ ส่วนชุดที่สองเธอเลือกเป็นสีแดง

"แล้วของคุณผู้ชายจะรับด้วยเลยมั้ยคะ" พนักงานทำหน้าที่เชียร์สินค้าในร้านตามหน้าที่

"มะ...(ไม่รับครับ)" เขายังพูดไม่ทันจบเป็นเธอที่รีบพูดแทรกขึ้นมา

"รับค่ะ"

"อลิซ!" เขามองหน้าเธอนิ่งส่งเสียงเข้มๆเรียกชื่อเธอ แต่คนอย่างอลิซไม่สนใจเสียงดุจอมปลอมนี่หรอก เธอรีบหัวเราะกลบเกลื่อนและพูดอ้อนเขาทันที

"คิกคิก ใส่ด้วยกันสิคะ ให้อลิซใส่คนเดียว อลิซก็เขินแย่น่ะสิ" เธอให้เหตุผลแต่ที่จริงแล้วมันก็คือข้ออ้างดีๆนี่เอง

"ตกลงรับนะคะ ชุดว่ายน้ำของคุณผู้ชายอยู่ทางด้านนั้น เชิญเดินชมได้เลยค่ะ ร้านของเรามีทุกไซซ์ถามได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ" พนักงานยังคงแนะนำด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่แอบส่งยิ้มมาให้พี่อาชิบ่อยครั้งจนอลิซเริ่มไม่พอใจ

"ชอบแบบไหนคะ" พนักงานของทางร้านพาเดินไปทางที่เป็นกางเกงขาสั้น แต่อลิซกลับมองหาชุดว่ายน้ำทรงบิกีนีแบบฟิตๆ

"น้องอลิซอยากให้พี่ใส่แบบไหนก็เลือกมาเลย" เขาประชด!

"อื้อ...งั้นสองตัวนี้แล้วกันค่ะ" อลิซชี้นิ้วไปที่กางเกงบิกีนีชายสีสดใส ถ้าได้สวมใส่อยู่บนตัวเขา คงได้เห็นขนาดสัดส่วนที่แท้จริงของเขาเป็นแน่ ก็ดีเหมือนกันเผื่อว่าเธอจะกลัวขึ้นมาบ้าง แล้วจะได้เลิกแกล้งเขาสักที

อาชิทำหน้านิ่งๆไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาให้เธอเห็น เขาใช้ชีวิตและเติบโตมาจากประเทศอังกฤษ เพียงแค่เรื่องสวมใส่ชุดว่ายน้ำ เขาไม่ได้รู้สึกเขินอายเธอเลยสักนิด...ถ้าเธอได้เห็นสัดส่วนของเขาแล้วก็อย่าตกใจก็แล้วกัน!

จากนั้นเขาก็จัดการจ่ายเงินแล้วพาเธอเดินออกจากร้านนี้ไป

"ปล่อยแขนพี่ได้แล้ว" เธอยังคงกอดแขนเขาเอาไว้แน่น เขาไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวจะรู้หรือเปล่าว่าแขนของเขาที่เธอกอดอยู่นั้น มันโดนเนินเนื้อนุ่มนิ่มของเธอจนเนื้อตัวของเขาร้อนวูบวาบไปหมดแล้ว

'พูดขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมปล่อยอีก!' ประโยคนี้เขาส่งสายตาดุ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงไม่ยอมดึงแขนออกเองแต่เลือกที่จะปล่อยให้เจ้าหล่อนกอดเอาไว้อย่างนั้น

"เมื่อกี้พี่พนักงานมองพี่อาชิตาเป็นมัน" เธอเป็นผู้หญิงด้วยกันทำไมจะไม่รู้ว่าสายตาแบบนั้นมันคืออะไร

"เกี่ยวอะไรกับพี่" ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เห็น แต่รอยยิ้มนั้นก็ไม่ได้น่าเกลียดจนเกินไป อีกอย่างยิ้มให้ก็ดีกว่าหน้าบึ้งแหละ

"ชุดนอน...อลิซกำลังอยากได้พอดีเลยค่ะ" สิ่งที่อลิซรู้สึกหงุดหงิดก็คือเขายิ้มให้คนอื่นได้ แต่ไม่เคยคลี่ยิ้มให้เธอเลยสักนิด

"อลิซ...ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอลิซพี่ไม่รับผิดชอบนะ เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน" เขาอาจจะทนไม่ไหว...ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะเว้ย!

ส่วนคำว่าไม่รับผิดชอบที่เขาพูดกับเธอเมื่อสักครู่ ทำให้ใบหน้าของเธอเจื่อนไป แต่คนดื้ออยากเอาชนะอย่างเธอกลับรู้สึกยอมไม่ได้

"อะไรจะเกิดขึ้นเหรอคะ" ท่าทางท้าทายนี้กับดวงตากลมโตที่กำลังฉายแววเป็นเด็กขี้สงสัย ทำให้เขาจ้องหน้าและสบตากับเธอก่อนที่จะพูดขึ้นว่า...

"ก็ลองซื้อมาใส่ดูสิ" น้ำเสียงเยือกเย็นประโยคนี้ไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่เธอจะรู้มั้ยว่าผู้ชายเรียบร้อยในสายตาของทุกคน ตอนนี้ในหัวของเขากำลังจินตนาการไปไกล ส่วนเจ้าหล่อนก็ยังไม่ยอมหยุดยั่วเขา แขนของเขามันกำลังเสียดสีอยู่ที่หน้าอกของเธอ โดยมีแขนของเธอกอดรั้งแขนของเขาเอาไว้

"พี่คะ ชุดนี้ค่ะ" เธอชี้นิ้วไปที่ชุดนอนผ้าลื่นสีชมพูหวานแหวว เนื้อผ้าไม่ได้บางอย่างที่คิดแต่ด้านบนเป็นสายเดี่ยวให้ความเซ็กซี่ในแบบน่ารักแทน

"จ่ายเงินด้วยค่ะ ถ้าคุณป้าถามอลิซจะบอกว่าพี่อาชิเป็นคนซื้อให้" ยัยตัวแสบ! เธอกำลังคิดจะโยนความผิดให้เขา

ซึ่งเขาก็ยอมจัดการจ่ายเงินให้เธอ จากนั้นจึงพากันเดินออกจากร้านนี้ไปร้านอื่นต่อ

"พี่อาชิอยากซื้ออะไรอีกมั้ยคะ"

"ไม่อยาก"

"จะไม่อยากได้ยังไง ยังไม่ได้ชุดใส่เที่ยวเลย ไปค่ะอลิซช่วยเลือก" พูดจบเธอก็จับจูงมือของเขาพาเดินไปด้วยกัน โดยที่เขายินยอมให้เธอจับมือของเขาเอาไว้

อาชิรู้สึกชอบและตื่นเต้นอยู่มาก กับกิริยาของเธอที่มีต่อเขา เขาไม่ได้รู้สึกรำคาญหรือตำหนิเธอเลยแม้แต่น้อย แต่มันกลับมีความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เขาเดินเข้าร้านเสื้อแล้วลงมือเลือกตามที่เจ้าหล่อนแนะนำ

"ตัวนี้ฟิตไป ไม่เอาๆ อลิซไม่ชอบให้ใครมามองหุ่นพี่อาชิ อลิซจะเก็บไว้ดูคนเดียว" แค่การกระทำกับกิริยาที่เธอมีต่อเขา เขาก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว ไหนจะคำพูดที่ออกมาจากปากของเธอนี่อีก งานนี้เขาคงลำบากแน่ๆ

"ตัวนี้ดีกว่าค่ะ" เธอหยิบไซส์ใหญ่ขึ้นมาหนึ่งไซส์ ทาบไว้ที่หน้าอกให้เขา ตอนนี้สมองของเขาคิดอะไรไม่ออกแล้ว เธอว่าดีเขาก็ว่าตามนั้น

"จ่ายตังครับ" เจ้าหล่อนเลือกมาให้เขาทั้งหมดสามสี่ชุดเขาจึงจัดการจ่ายเงิน แล้วพากันเดินออกจากร้านนี้ไปยังร้านอื่นต่อ

"โอ๊ย..." อยู่ๆเธอก็ร้องขึ้นมาในแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

"เป็นอะไร"

"หิว ไอติม" เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มหวานให้เขาด้วยท่าทางขี้เล่น ทำเอาเขาแทบอยากจะยกมือขึ้นเขกกบาลสักทีสองที

"นำไปสิ"

"ค่ะ" ท่าทางสดใสน่ารักของเธอมันทำให้เขาต้องหักห้ามใจตัวเองอยู่บ่อยครั้ง พยายามบอกกับตัวเองว่าเธอเป็นน้อง ซึ่งเขาไม่เคยยิ้มให้เธอเห็นเลยสักครั้ง กลัวว่าเธอจะได้ใจ นี่ขนาดเขาทำหน้านิ่งๆ เธอยังดื้อขนาดนี้ถ้าเขาใจดีด้วยเธอจะดื้อขนาดไหน

"อร่อยมั้ยคะ" เธอหมายถึงไอศกรีมที่กำลังนั่งกินกันอยู่คนละถ้วย

"งั้นๆแหละ พี่ไม่ค่อยชอบแต่ก็กินได้" เขาไม่ชอบกินขนมหวาน

"แต่หนูชอบ..." คำว่าชอบที่เธอเปล่งเสียงออกมา เหมือนว่าประโยคนี้เธอกำลังบอกชอบเขายังไงก็ไม่รู้ เนื่องจากแววตาที่เธอส่งมามันให้ความรู้สึกแบบนั้น

"ถ้าชอบก็เอาไปกินให้หมด พี่อิ่มแล้ว" เขายื่นถ้วยไอศกรีมที่ตักเข้าปากไปได้สองคำส่งให้เธอ

"พี่อาชิไม่เข้าใจจริงๆเหรอคะ" เขายกแขนขึ้นกอดอกหันหน้ามองไปทางอื่นแทน ทำทีเป็นไม่ได้ยินเสียงที่เธอพูด

ส่วนคำตอบ...ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอบอกชอบเขา เธอเปิดเผยซะขนาดนี้ เขากลัวว่าสักวันตัวเองจะทนความน่ารักของเธอไม่ไหว ถ้าหากเขาเกิดชิงสุกก่อนห่ามขึ้นมาเรื่องมันอาจจะยุ่ง