ตอนที่ 4 รู้ทั้งรู้

ตอนที่ 4 รู้ทั้งรู้

ในขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งดูซีรีส์อยู่ด้วยกันนั้น เป็นอลิซที่เผลอหลับพิงพนักโซฟาไปก่อน ส่วนอีกคนสายตาดูซีรีส์แต่สมองกลับสนใจอย่างอื่น เขายอมรับว่าดูซีรีส์ไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ เมื่อเห็นว่าเธอหลับไปแล้ว เขาจึงปิดทีวี ก่อนที่จะเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่ม มาห่มให้พร้อมกับจับเธอเอนตัวนอนลงราบไปกับโซฟาตัวยาว จากนั้นเขาจึงกลับห้องของตัวเอง

วันนี้เป็นวันแรกที่เขาได้กลับมาเหยียบเมืองไทยอีกครั้ง จิตใจเขากลับว้าวุ่นไปหมดเป็นเพราะเจ้าหล่อนที่อยู่ห้องข้างๆ เขาล้มตัวนอนลงไปบนเตียงนอนนุ่มๆไม่นานมากนักเขาก็หลับไป อาจจะเป็นเพราะว่าดึกแล้วด้วย อีกทั้งยังเหนื่อยล้ามาจากการเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเล

เช้าวันรุ่งขึ้น บนโต๊ะรับประทานอาหารเช้า ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สมาชิกในบ้านจะได้เจอหน้าและพูดคุยกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง

"อาชิ เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ยลูก"

"หลับสนิทยาวถึงเช้าเลยครับป๊า"

"แล้วอลิซล่ะ วันนี้จะไปไหนมั้ย ป้าจะได้ให้คนขับรถพาไป"

"อลิซว่าจะกลับบ้านไปเอารถที่บ้านมาใช้ค่ะ เกรงใจคนขับรถคุณป้า" อลิซเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเกรงอกเกรงใจ แค่มาอาศัยอยู่ด้วยเธอก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว

"เอาอย่างนี้เหรอลูก รถในกรุงเทพฯ มันเยอะ ป้ากลัวหนูจะเป็นอันตราย" อลิซขับรถเก่ง คุณพ่อของเธอเป็นคนหัดให้ ใบอนุญาตขับขี่เธอก็มีพร้อม

"เอ่อ...นี่ไงคะ หนูมีพี่อาชิ ช่วงนี้พี่อาชิว่าง อลิซไปไหนจะเอาพี่อาชิไปด้วย ถือเป็นการพาพี่อาชิเปิดหูเปิดตาไปในตัว" เพื่อไม่ให้คุณลุงกับคุณป้าเป็นห่วง เธอจึงเลือกที่จะชวนเขาไปด้วย อย่างน้อยๆเขาก็โตกว่าเธอหลายปี น่าจะดูแลเธอได้

"ไปนะคะพี่อาชิ" เธอหันมายิ้มหวานให้เขาพร้อมกับเอ่ยชวน ซึ่งแน่นอนว่าชวนตรงนี้คุณลุงคุณป้าจะต้องเข้าข้างเธออย่างแน่นอน

"เอ่อ...คือ..." ในใจของเขาไม่อยากไปกับเธอเลยสักนิด แต่คงขัดปะป๊าและแม่ไม่ได้

"เอาแบบนี้ก็ได้ลูก แต่ไม่ต้องกลับไปเอารถที่บ้านหรอก เอาบีเอ็มของป้าไปใช้ได้เลย เดี๋ยวป้าให้คนขับรถเติมน้ำมันไว้ให้"

"คุณป้าใจดีจังเลย ขอบคุณค่ะ" อลิซยกมือไหว้ขอบคุณคุณป้าด้วยรอยยิ้มสดใสน่ารักตามแบบฉบับของเธอ ส่วนอีกคนนั่งเงียบ เออออกันขนาดนี้เขาคงพูดอะไรไม่ได้

"หนูไม่ต้องขับ ให้ลูกชายลุงขับ แล้วเรื่องไปเที่ยวสรุปว่าได้ที่ที่อยากจะไปกันหรือยัง"

"หนูอยากไปทะเลจันทบุรีค่ะ" คุณแม่กับปะป๊าหันมองหน้าและสบตากัน แววตามีคำถาม

"คือว่า...พี่อาชิให้อลิซเป็นคนเลือกสถานที่ค่ะ" อลิซเห็นสายตามีคำถามของพวกท่านทั้งสองจึงรีบเอ่ยอธิบาย

"ได้รถแล้วขับไปกันเองนะ เผื่ออยากจะแวะที่ไหนก็แวะได้เลย" ประโยคนี้ของคุณลุง ถูกใจอลิซที่สุด ถ้าพี่อาชิไม่ขับเธอก็สามารถขับเองได้ เรื่องขับรถไม่มีปัญหา

"ค่ะ" ในใจของอลิซอยากขับไปเอง จะได้จอดแวะอย่างที่คุณลุงบอก

"ให้ลูกชายลุงขับไป เราเป็นผู้หญิงนั่งสวยๆก็พอแล้ว" เขาที่นั่งฟังอยู่นานไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมา และดูเหมือนว่าปะป๊าและคุณแม่ของเขาอยากได้เธอมาเป็นสะใภ้

"ค่ะ ขอบคุณคุณลุงด้วยค่ะ" อลิซยกมือไหว้ขอบคุณคุณลุงด้วยท่าทางน่ารักอีกครั้ง ใบหน้าของเธอคลี่ยิ้มมีความสุขตลอดเวลา แถมยังพูดเก่งคุยเก่งอีกด้วย

"อาชิดูแลน้องด้วยนะลูก อย่าให้น้องเป็นอะไรไปเด็ดขาด อ่อ...แล้วก็ห้ามรังแกน้องจนกว่าจะถึงเวลาอันสมควร" จบประโยคนี้ของปะป๊า อาชิเงยหน้าขึ้นมองท่านทันที ซึ่งประโยคเมื่อสักครู่ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ย่อมรู้ดีว่ามันคือเรื่องอะไร

"ป๊า..." อาชิมีใบหน้าแดงก่ำแถมยังร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ไม่รู้ไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ทำไมเขาจะต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้ด้วย ส่วนเจ้าหล่อนตัวต้นเหตุนั่งตักอาหารเข้าปากไปเรื่อยๆด้วยท่าทางสบายๆ

"ถ้าลูกสาวเขาเป็นอะไรไป มีหวังณดลฆ่าลุงตายแน่ๆ"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะคุณลุง คุณพ่อของอลิซใจดีจะตาย"

"ใจดีทุกเรื่องยกเว้นเรื่องลูกสาวน่ะสิไม่ว่า" อย่างที่รู้กันดี ว่าคุณพ่อของอลิซหวงลูกสาวยิ่งกว่าไข่ในหิน แต่ดีที่เธอยังมีคุณแม่ที่เข้าใจ

"จะไปเที่ยวกันโทรไปจองที่พักกันหรือยังลูก ไปถึงเดี๋ยวไม่มีที่นอนนะแย่เลย" เป็นเสียงของคุณแม่ ท่านเห็นว่าลูกชายของท่านหน้าแดงนั่งเงียบจึงช่วยเปลี่ยนเรื่องคุยให้

"อลิซโทรไปจองให้แล้วค่ะคุณป้า วันธรรมดาว่างตลอด คนจะแน่นก็แค่ช่วงเสาร์อาทิตย์ค่ะ" เป็นเจ้าหล่อนที่ตอบให้อีก ไม่รู้จะพูดเก่งไปถึงไหน

"ไปวันธรรมดากันก็ดี จะได้พักผ่อนได้เต็มที่ คนน้อยความเป็นส่วนตัวก็มากหน่อย"

"พี่อาชิคะ สายๆหน่อยอลิซอยากจะออกไปหาซื้อเสื้อผ้า พี่อาชิไปเป็นเพื่อนอลิซหน่อยนะคะ" เสียงหวานๆเอ่ยชวนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

"........." แน่นอนว่าเขาคงไม่สามารถปฏิเสธได้

"ไปเถอะ ไปเป็นเพื่อนน้อง จะได้เปิดหูเปิดตาด้วย"

"ไปด้วยก็ได้ครับ"

หลังจากรับประทานอาหารมื้อเช้าจบลง คุณปะป๊ากับคุณแม่ก็เข้าบริษัท พวกท่านยังคงทำงานอยู่เหมือนเดิมไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม ส่วนอาชิกับอลิซกำลังจะพากันขึ้นรถ

"เอากุญแจมาพี่ขับให้"

"พี่อาชิเพิ่งจะกลับมา อลิซว่าวันนี้พี่นั่งดูทางไปก่อนดีมั้ยคะ เดี๋ยววันนี้อลิซขับให้พี่นั่งเอง" อาชิเห็นด้วยกับสิ่งที่เธอพูด จากนั้นทั้งสองก็ขึ้นมานั่งประจำที่ โดยมีอลิซเป็นคนขับ ส่วนอาชินั่งอยู่ด้านหน้าข้างคนขับ

"อายุไม่เท่าไหร่ เก่งเหมือนกันนะเนี่ย" เขาเอ่ยชม เมื่อเธอเคลื่อนรถขับออกไปบนท้องถนนแล้ว

"อย่างอื่นอลิซก็เก่งนะ" อย่างอื่นที่เธอว่ามันคืออะไร ส่วนคนกลัวคำตอบขอนั่งเงียบๆดีกว่า เขาเบือนหน้ามองข้างทาง พลางคิดในใจว่าไม่ได้กลับมาเมืองไทยแค่สามปี เปลี่ยนไปมากจริงๆ

"เมื่อคืน...ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณที่เขาไม่แอบฉวยโอกาส อันที่จริงเธอไม่ได้หลับจริงอย่างที่เขาเข้าใจ เธอแกล้งหลับเพราะต้องการอยากจะทดสอบความเป็นสุภาพบุรุษของเขานิดหน่อยก็เท่านั้น

"ขอบคุณพี่เรื่องอะไร"

"หมอนกับผ้าห่มไงคะ เรายังดูซีรีส์ไม่จบเลย คืนนี้มาดูต่อด้วยกันนะคะ" เธอเคยดูไปแล้วหลายครั้ง ส่วนเขาดูไม่รู้เรื่องเลย

"คิดจะทำอะไร"

"เปล่าสักหน่อย"

"ตั้งใจขับรถไป" ไม่ว่าเธอคิดจะทำอะไรกับเขาก็ช่าง เขามีหน้าที่หักห้ามใจ

อลิซเหยียบคันเร่งตรงไปที่ห้างสรรพสินค้าชั้นนำกลางใจเมือง วันนี้เธอตั้งใจมาเดินหาซื้อชุดว่ายน้ำสวยๆ และแล้วเธอก็เดินมาถึงหน้าร้านที่ต้องการพอดี

"พี่อาชิเข้าร้านนี้กัน" พูดจบเธอก็ทำท่าจะเดินก้าวขาเข้าไปด้านในร้าน

"เดี๋ยว!" อาชิเห็นดังนั้นจึงคิดที่จะรั้งเธอไว้ ฝ่ามือใหญ่ที่กำลังจะเอื้อมเข้าไปจับมือของเธอ แต่ดันเกิดเปลี่ยนใจกะทันหัน จึงเปลี่ยนมาดึงชายเสื้อที่เธอสวมใส่อยู่แทน

"คะ" นั่นจึงทำให้อลิซหันมามองหน้าเขากับมือของเขาที่กำลังดึงชายเสื้อของเธออยู่

"จะเข้าไปซื้ออะไรในร้านนี้" ก็เห็นอยู่ว่าเป็นร้านขายชุดว่ายน้ำ

"ชุดว่ายน้ำไงคะ"

"คุณน้าอนุญาตให้ใส่เหรอ" ได้ข่าวมาว่าคุณพ่อของเธอหวงลูกสาวยิ่งกว่าไข่ในหิน

"ช่วงนี้คุณพ่อไม่อยู่ไงคะ ถ้าพี่อาชิไม่พูดท่านจะรู้ได้ยังไง ป่ะ" เธอทำท่าจะเดินเข้าไปอีกครั้ง แต่เขาก็เลือกที่จะพูดห้าม

"ไม่ต้องใส่หรอก ไปร้านอื่นกันเถอะ" มีหวังถ้าเจ้าหล่อนสวมใส่ชุดว่ายน้ำไปเที่ยวกับเขาสองต่อสอง อาจจะเป็นเขาเองที่ทนความขี้อ่อยของเธอไม่ไหว เขาเป็นชายแท้ ใช่ว่าจะไม่รู้สึก แล้วก็รู้ด้วยว่าเจ้าหล่อนคิดจะยั่วเขาทุกวิถีทาง

"หนูชอบ..." เธอหันมามองหน้าเขาบอกชอบยังไม่พอ ยังส่งสายตาวิบวับมาให้อีกด้วย อลิซก้มมองมือของเขาที่ยังคงจับชายเสื้อของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย นั่นจึงทำให้เธอเลือกที่จะจับมือของเขามาผสานกับฝ่ามือของเธอแล้วดึงเขาเข้าไปด้านในร้านด้วยกัน