ตอนที่ 2 (100%)

เมื่อเด็กเสิร์ฟได้ยินเสียงดังแว้ดๆ ก็รีบเดินมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“มีอะไรหรือเปล่าครับท่าน” เด็กเสิร์ฟเอ่ยถามเลโอออกมาอย่างสุภาพและนอบน้อมสุดๆ

“ผับนี้เขาให้เด็กขอทาน เข้ามาได้ด้วยเหรอ เอาเธอออกไปไกลๆ ฉันเดี๋ยวนี้” ตาคมมองปราดมาที่ร่างของหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วยิ้มหยันสมเพชที่มุมปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม

เด็กเสิร์ฟจึงรีบทำตามบัญชาของแขกวีไอพีทันที เดินเข้ามาหมายจะจับตัวหญิงสาวลากออกไป แต่สายน้ำผึ้งชิงพูดขึ้นซะก่อน

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้ฝรั่งหัวแดง ฉันไม่ได้เป็นขอทานอย่างที่พวกคุณว่า แล้วก็กรุณาอย่าเอามือของนายมาแตะต้องตัวฉันเป็นอันขาด” เธอชี้หน้าตอกกลับ เด็กเสิร์ฟจึงหยุดชะงัก น้ำเสียงของสายน้ำผึ้งเริ่มมีน้ำโห ก็จะไม่ให้เธอเดือดได้ไง อยู่ๆ ก็มีไอ้ฝรั่งขายาวเผ่าพันธ์ยีราฟกลับชาติมาเกิด มาด่าว่าเป็นขอทานแม่ยอมไม่ได้จริงๆ มันปรี๊ด ‘ขอทานบ้านนายจะได้สวยขนาดนี้ยะ’ ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองในใจ ถึงเธอจะเรียบร้อยน่ารัก มีสัมมาคารวะแค่ไหน แต่ถ้าโดนด่าตีแสกหน้าแบบนี้เธอก็ไม่ไหวเหมือนกัน สาวน้อยมีนิสัยไม่ยอมคนอยู่แล้ว ‘หนอยวอนซะแล้ว แล้วจะได้รู้ว่าเล็กพริกขี้หนูมันเป็นยังไง’

“ยัยเด็กบ้า ไล่ขนาดนี้ยังไม่ไปอีก ยืนเซ่อ หน้าด้านหน้าทนอยู่ได้ กลับบ้านไปกินนมนอนซะไป๊” เจสซิก้าด่าออกมาอย่างโกรธจัด ในความดื้อด้านของสาวเอเชียตรงหน้า

“ขอโทษทีเถอะป้า ว่าฉันเป็นเด็กแล้วป้าอายุเท่าไหร่กันเชียว ไม่ใช่โตแต่ตัว แต่ขาดก้อนเนื้อที่เรียกว่าสมองเหรอ” หญิงสาวยิงคำถามออกไปอย่างยียวน จนชายหนุ่มแอบทึ่งนิดนึงว่าเห็นหงิมๆ ติ๋มๆ อย่างนี้ ฝีปากก็ใช่ย่อยเหมือนกัน

“อีเด็กบ้า แกกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าป้ายะ ฉันอายุ 27 เอง ยังไม่แก่ซะหน่อย” เจสซิก้าแผดเสียงโต้กลับอย่างคับข้องใจสุดๆ ที่เธอถูกด่าว่าแก่

“งั้นก็แก่กว่าฉันแค่สองปีน่ะสิป้า ฉันยังดูเด็กอยู่เลย แต่ป้าดูแก่ม้ากมากเลยเนาะ คงทำกิจกรรมแบบนี้ มาเยอะจนโชกโชนล่ะสิ เครื่องในก็เลยหลวม รู้จักล้างเครื่องในบ้างล่ะเดี๋ยวมันจะเน่าก่อนถึงวัยอันควร” ระหว่างที่พูดคำว่าทำกิจกรรมแบบนี้ ก็พยักพเยิดหน้ามาทางเลโอ แล้วเหยียดยิ้มที่มุมปาก สร้างความไม่พอใจให้เขาเป็นอย่างมาก

“เวลาจะทำไอ้เรื่องอย่างว่า ก็หัดเกรงใจสายตาคนอื่นบ้างก็ได้นะคะ สงสารคนอื่นเขาบ้าง เขาไม่ได้พิสมัยนักหรอก เขามาเที่ยวไม่ได้มาดูหนังสด ถ้าอยากกันมากจนแทบทนไม่ไหวก็รีบพากันไปโรงแรมซีคะ จะมาอยู่ให้เป็นมลพิษทางสายตากับคนอื่นเขาทำไม” ด่าแบบนิ่มๆ ด้วยท่าทางนิ่งๆ แต่เจ็บลึกไปถึงกระดองใจ

“หึ แม่เด็กน้อยเอเชีย ปากกล้าดีนักนะ” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ด้วยดวงตาแข็งกร้าวอย่างโกรธจัด ที่เธอบังอาจมาตำหนิและสั่งสอนเขาต่อหน้าคนอื่น

“หึ ช่วยไม่ได้ ที่ฉันปากดีก็เพราะว่าพวกคุณมาดูถูกฉันก่อน ดูจากการแต่งตัวก็ดูเป็นผู้ดีนะ แต่จิตใจนี่ ‘ต่ำ’ ที่สุด” เน้นคำว่าต่ำแล้วมองไปที่เท้าของคนทั้งคู่เป็นการสื่อความหมายอย่างชัดเจน จนทั้งสองเริ่มโกรธจัดยิ่งกว่าเดิม

“แก ปากดีนักนะ ขอตบให้หายปากดีหน่อยเถอะ” เจสซิก้าปรี่เข้าหาสายน้ำผึ้งง้างมือขึ้นหมายจะตบ แต่สายน้ำผึ้งไวกว่า ยื่นนิ้วชี้กับนิ้วกลางออกไปจิ้มตานางแบบสาวซะก่อน สร้างความตกใจและสะใจให้ผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง เห็นตัวเล็กๆ อย่างนี้แสบได้ใจดีจริง

“โอ๊ย!!!” เจสซิก้าแสนอับอาย ที่สู้ผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่ได้ ทำได้ก็แต่เพียงกรีดร้อง

“นี่เธอ มันจะมากไปแล้วนะ กล้าดียังไงห๊ะ ถึงทำกริยาต่ำๆ แบบนี้” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเลโอ มันช่างน่ากลัวยิ่งนักในความรู้สึกของสายน้ำผึ้ง แต่เธอก็ทำใจดีสู้เสือ

“เฮอะ พวกคุณสูงส่งนักนี่ ก็ไม่ได้กล้าดียังไงหรอก แค่ไม่พอใจกับคำที่พวกคุณพ่นออกมาใส่ฉัน อ๋อ…ว่างๆ ก็รู้จักพาผู้หญิงของคุณไปเข้าศูนย์เช็คสภาพบ้างนะ เดี๋ยวไอ้ที่คุณเคยใช้ๆ กันน่ะมันจะใช้การไม่ได้ซะก่อน” หญิงสาวลอยหน้าลอยตาตอกกลับไปอย่างกระแทกแดกดัน

“กรี๊ดดด อีบ้า แก…แก!!!” เจสซิก้ากรี๊ดออกมาสุดเสียง คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจึงเริ่มให้ความสนใจอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เดินมาเมียงมอง สร้างความไม่พอใจให้ชายหนุ่มจนต้องถลึงตาใส่คนเหล่านั้น

“อือ…ทางที่ดี ฉันว่าคุณต้องไปเช็คสมองด้วยนะมิสเตอร์ ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ถึงได้เอาป้าคนนี้มาออกงาน รูปร่างหน้าตาคุณก็ดูดี การแต่งตัวก็ดูมีชาติตระกูล แต่ไหงไม่มีตาในการเลือกคู่ควงเอาซะเลย” ได้ฟังอย่างนั้นชายหนุ่มยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ที่ปล่อยให้ผู้หญิงเอเชียชั้นต่ำ มายืนด่าทอเขาฉอดๆ โดยที่ไม่ทำอะไรซักอย่าง ถ้าไม่ติดว่าเธอเป็นผู้หญิงล่ะก็ เขาสั่งให้บอร์ดี้การ์ดของเขาลากตัวออกไปสั่งสอนเสียให้เข็ด

“แล้วฉัน ต้องเลือกผู้หญิงแบบไหนล่ะ หรือว่าต้องเลือกสาวเอเชียปากกล้าแบบเธอ ถึงจะสมกันดี”

“ยี้…อย่ามาเลือกฉันเลย ฉันไม่ได้ปลื้มนักหรอกไอ้ฝรั่งขายาวเผ่าพันธ์ยีราฟกลับชาติมาเกิด พวกไม่ชอบอาบน้ำแบบคุณ เหม็นกลิ่นสาปฝรั่ง ให้ฉันฟรีๆ แถมข้าวสารอีกร้อยกระสอบฉันยังเมิน”

ชายหนุ่มได้ฟังคำสบประมาทและการปฏิเสธอย่างสิ้นเยื่อขาดใยเช่นนั้น ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่เธอกล้าปากดีกับเขา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาได้อายในที่สาธารณชนแบบนี้มาก่อน เธอเป็นคนแรกที่กล้าทำเช่นนี้

“อย่าให้ฉันเจอเธออีกครั้งนะ เธอไม่รอดแน่ ฉันจะเอาคืนให้เจ็บแสบเลยทีเดียว”

“รีบๆ มาเอาคืนนะคะ พ่อฝรั่งพันธ์ยีราฟ เก็บไว้นานๆ เดี๋ยวมันจะจุกอกตายซะก่อน” สายน้ำผึ้งน้อมรับด้วยท่าทางยียวนกวนอารมณ์ชายหนุ่มสุดๆ แล้วเดินสะบัดก้นจากไป แต่แล้วก็เหมือนคิดอะไรขึ้นได้ จึงหยุดชะงักนิดนึงพร้อมหันกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “อ้อ แล้วก็อย่าได้ดูถูกคนเอเชียให้มันมากนัก คนเอเชียก็เป็นคนเหมือนกัน บางทีอาจจะจิตใจสูงส่งกว่าพวกที่ยกว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น อย่างพวกคุณก็เป็นได้” ตอกหน้าทั้งสองด้วยวาจาเผ็ดร้อน ให้สาสมกับที่บังอาจมาดูถูกเผ่าพันธ์ของเธอ

“ฮึ่ย…ยายเด็กบ้าเอ้ย อย่าให้ถึงทีฉันก็แล้วกัน จะจับฟาดก้นเสียให้เข็ด” เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่สายน้ำผึ้งด้วยความหงุดหงิดอย่างเหลืออด ชายหนุ่มได้แต่กัดฟันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เธอช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าได้กระตุกหนวดเสือเข้าแล้ว แล้วเสือตัวนี้ก็ไม่ให้ใครมาสบประมาทได้ง่ายๆ ในเมื่อเธอกล้าต่อกรกับเขา เธอก็จะต้องได้รับโทษทัณฑ์อย่างสาสมกับความปากดีของเธอ เมื่อชายหนุ่มคิดได้ดังนั้นก็ผุนผลันออกจากผับทันที

“เลโอ นั่นคุณจะไปไหนคะ” เจสซิก้ารีบวิ่งตามร่างใหญ่ ที่เดินลิ่วออกมาจากเหตุการณ์น่าขายหน้า ส่งเสียงแหลมร้องถามขึ้น

“กลับบ้าน” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ ห้วนๆ โดยไม่หันหน้ามามองหญิงสาวด้วยซ้ำ

“กรี๊ดด…เลโอ คุณจะทิ้งเจสซี่แบบนี้ไม่ได้นะ เจสซี่ไม่ยอม!” เธอโวยวายออกมาเสียงดังลั่นพร้อมเต้นเร่าๆ แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจไม่ เดินจากไปพร้อมกับเหล่าบอดี้การ์ดทันที