เผลอรักยัยแม่หม้าย

เรื่อง...เผลอรักยัยแม่หม้าย

คำโปรย

ความสวยของเธอทำให้เขาถูกใจ แต่ความเก่งและเข้มแข็งของเธอต่างหากที่โดนใจเขายิ่งกว่า

แนะนำตัวละคร

ภาคิน (คุณคิน) อายุ 32 ปี

ทายาทนักธุรกิจหมื่นล้าน เขาหล่อ รวย ใจดี ซึ่งมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็นใคร เนื่องจากคุณปู่ขอร้องให้ปิดบังตัวตน ท่านอยากให้หลานชายหาภรรยาที่รักด้วยใจจริงๆไม่ใช่รักที่เงิน

มธุรส (น้ำผึ้ง) อายุ 28 ปี

พนักงานบริษัทตำแหน่งสูง เธอสวย มีความรู้ เก่ง ฉลาด ทันคน คืนนั้นของเรา ทำให้เธอยอมเปิดใจให้เขาก้าวเข้ามาในชีวิตของเธอเพื่อเรียนรู้กัน

น้องอาชิ อายุ 5 ขวบ

ลูกชายของแม่น้ำผึ้ง เก่ง ฉลาด ได้แม่ อยากมีพ่อเป็นของตัวเองแต่ต้องรอแม่อนุญาตก่อน

?????

ชี้แจงก่อนอ่านค่ะ^^

นิยายเรื่องนี้ นอ.เป็นแม่หม้ายจริงๆค่ะ ซึ่งไรท์ก็ยังคงขอเขียนแนวฟีลกู๊ดเหมือนเดิม ไม่มีดราม่าอะไรทั้งนั้น ตัวละครในเรื่องทุกคนล้วนจิตใจดี

ตอนที่ 1 ภาคิน

@สนามบิน

ภาคิน ทายาทคนโตของบริษัท ทีทีจี กรุ๊ป เป็นบริษัทผลิตเครื่องดื่มรายใหญ่ติดอันดับต้นๆของประเทศ กำลังเดินลงจากเครื่องบิน ซึ่งปกติแล้วเขาใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอังกฤษ

"คุณภาคิน สวัสดีครับเชิญทางนี้ครับ" ลงจากเครื่องได้ก็มีคนของคุณปู่มารอรับกลับบ้าน พร้อมกับช่วยถือกระเป๋าเดินทางให้

คฤหาสน์หลังใหญ่เป็นที่อยู่อาศัยของเจ้าของบริษัททีทีจีกรุ๊ป คฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้มีพื้นที่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา สวยงามตั้งอยู่ใจกลางเมือง แต่ไม่น่าอยู่เพราะมันเงียบเหงามานานมากแล้ว แต่ถ้าได้มีเด็กเล็กมาวิ่งเล่นสักคนสองคนก็คงจะดีไม่น้อย

"คุณปู่สวัสดีครับ" ภาคินก้าวขาเดินเข้าบ้านด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย เขาคือหลานชายคนโตของทีทีจีกรุ๊ป หล่อ รวย มากความสามารถ

"เออ...สวัสดี นี่ถ้าปู่ไม่เรียกตัวแกกลับมา แกก็คงไม่คิดจะกลับมาหาปู่เลยใช่มั้ย" น้ำเสียงของคนแก่ฟังดูเหมือนจะน้อยใจหลานชายอยู่ไม่น้อย

"ไม่เอาน่าคุณปู่ อย่ามาดราม่าใส่ผม ขี้น้อยใจทำเป็นคนแก่ไปได้" แก่แล้วจริงๆนั่นแหละ แต่ท่าทางขี้เล่นของภาคินหลานชายคนโปรด ทำให้คุณปู่ค่อยๆคลี่ยิ้มบางๆออกมา

"ไม่ต้องมาย้ำ นั่งลงๆ" คุณคณินหรือที่ทุกคนชอบเรียกท่านว่า...ท่านประธาน ท่านเป็น CEO ของบริษัททีทีจีกรุ๊ป ซึ่งตอนนี้ท่านก็แก่มากแล้ว อยากให้หลานชายมาช่วยบริหารงานแทน แต่ก่อนอื่นท่านอยากให้หลานหาเมียก่อน เนื่องจากท่านมีความเชื่อที่ว่า ผู้นำทุกคนจะต้องมีภรรยาคอยเคียงข้างถึงจะประสบความสำเร็จได้

"ขอบคุณครับ" ภาคินทิ้งตัวนั่งลงไปที่โซฟาหนังอย่างดีตัวใหญ่ เขากวาดสายตามองไปรอบๆคฤหาสน์หลังนี้ นานมากแล้วที่เขาไม่ได้กลับมาที่นี่

"พ่อกับแม่บอกอะไรหลานก่อนมามั้ย" คุณปู่เริ่มพูดเข้าเรื่องทันที ในจังหวะนี้เองก็มีสาวใช้ถือถาดเอาน้ำกับของว่างมาเสิร์ฟให้ เมื่อเสิร์ฟเสร็จสาวใช้จึงรีบออกไป

"บอกครับ บอกว่าคุณปู่กำลังจะบังคับให้ผมหาเมีย อยากให้ผมแต่งงานมีครอบครัว แต่ผมขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับ คุณปู่ไม่มีทางบังคับผมได้หรอก" เขาไม่เอาซะอย่างใครจะทำอะไรได้ ผู้หญิงสวยๆคือของหวานสำหรับเขา แต่พวกเธอก็น่าเบื่อมากเช่นกัน

"งั้นแกก็ไม่ต้องเอาสมบัติของปู่" คุณปู่ต้องการทายาท ตอนนี้ยังไม่มีหลานคนไหนยอมมีเมียเลยสักคน...คนแก่กลุ้ม!

"ตายไปก็เอาไปไม่ได้"

"แช่งปู่เหรอ วะไอ้นี่!"

"แช่งเช่งอะไรกันก็คุณปู่แก่แล้ว แล้วนี่น้ำอะไรครับ หมอสั่งห้ามทานของหวานไม่ใช่เหรอ" ขวดเครื่องดื่มตรงหน้าที่วางอยู่บนโต๊ะถูกหยิบขึ้นมาดู

"นี่คือผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทเรา" ที่ฉลากบอกว่ามีน้ำตาลสามสิบเปอร์เซ็นต์

"มีโรคประจำตัว ถ้าอยากอยู่นานๆก็ต้องเชื่อหมอนะครับ มาผมชิมให้เอง" คุณปู่ยังไม่ได้อ้าปากบอกให้เลย ไอ้หลานชายตัวแสบก็รีบเปิดฝาแล้วรีบกระดกลงคอทันที

"อื้อ...ก็อร่อยดีนะครับ" ภาคินทราบมาว่าคุณปู่มีโรคประจำตัวตามประสาคนแก่ นั่นก็คือเบาหวานกับความดันแค่นี้เท่านั้น แต่คุณหมอเพิ่งจะตรวจเจอโรคหัวใจอีกหนึ่งโรคซึ่งตอนนี้ยังไม่มีใครรู้

"ปู่พูดตอนไหนว่าจะให้แกชิมให้ หน้าตาก็ไม่ดียังจะนิสัยเสียอีก" ขอมาลองชิมแค่ขวดเดียวไม่คิดว่าจะมีมารคอหอยมาช่วยชิมให้

"ไหนคุณปู่บอกว่าผมหล่อเหมือนคุณปู่ตอนหนุ่มๆเปี๊ยบเลยไงครับ" เย้าคุณปู่เล่นแถมยังทำท่าเอร็ดอร่อยราวกับว่าเครื่องดื่มที่กำลังดื่มอยู่รสชาติหวานหอมซะเหลือเกิน

"แกจะไม่เถียงปู่สักคำมันจะตายมั้ย อายุปู่จะสั้นก็เพราะต้องมานั่งเถียงกับแกนี่แหละ" ต่างคนต่างไม่มีใครยอมใคร แต่ก็รักกันมาก

"อ่ะๆ เข้าเรื่องเลยดีกว่า คุณปู่เรียกผมกลับมาจากอังกฤษต้องการอะไรครับ" สายตาของคุณปู่มองไปที่ขวดเครื่องดื่มที่หลานชายแย่งเอาไปดื่ม กว่าจะขอมาได้สักขวดไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากทุกคนพยายามช่วยท่านควบคุมอาหาร

"ปู่อยากให้แกหาหลานสะใภ้แล้วก็มีเหลนตัวเล็กๆให้ปู่สักคน" เรื่องเดิม! ฝันไปเถอะเขาไม่มีทางให้ความร่วมมือเด็ดขาด

"เรื่องนี้เลิกคุย ผมไม่รีบ" ตอบปัดๆแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ

"แต่ปู่รีบ"

"ถ้าคุณปู่รีบ คุณปู่ก็...ยังดูแข็งแรงอยู่นี่ครับ หาย่าน้อยสักคนมาทำอาให้ผมเลี้ยงสักคนสองคนดีมั้ยครับ"

"พูดบ้าๆ จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้เลย แค่กๆ" คนแก่เริ่มเหนื่อยใจกับไอ้หลานหัวรั้น เสียงไอของคุณปู่ทำให้ภาคินเบนสายตาไปมองท่าน

"ไม่เอาน่า อย่ามาแสดงละครต่อหน้าผม คุณปู่แข็งแรงจะตาย" ทันทีที่ภาคินพูดเย้าคุณปู่เล่นจบ เสียงของพ่อบ้านก็เอ่ยขึ้นมาจากทางประตูด้านหน้า

"คุณท่านครับ คุณหมอมาแล้วครับ"

"คุณหมอ...คุณปู่เป็นอะไรครับ"

"โรคคนแก่น่ะ...ไปเชิญคุณหมอเข้ามา" ประโยคหลังท่านหันไปบอกพ่อบ้านแล้วหันกลับมาพูดกับหลานชายต่อ

หลังจากที่คุณหมอเดินเข้ามา คุณหมอก็เริ่มลงมือทำการตรวจและจ่ายยาให้

"หัวใจโตเหรอครับ!"

"แกจะเสียงดังทำไม ปู่ยังไม่รีบตายตอนนี้หรอกน่า ว่าจะอยู่รอดูหน้าเหลนก่อน" เสียงเรื่อยๆของคนแก่ทำให้ภาคินเริ่มคิดหนัก จากที่ไม่คิดจะมีใคร สงสัยคงต้องรีบคิดซะแล้ว

"พูดเรื่องนี้อีกแล้ว พอจะมีเรื่องอื่นที่เราสองคนปู่กับหลานจะคุยกันรู้เรื่องมั้ยครับ" ตราบใดที่เขายังไม่เจอคนที่ถูกใจ เขาจะไม่มีทางยอมแต่งงานมั่วๆเด็ดขาด

"ที่ปู่เรียกตัวแกกลับมาครั้งนี้เป็นเพราะสุขภาพไม่ดีอย่างที่แกเห็น ปู่จะให้แกไปทำงานแทนปู่ที่บริษัทของเรา" ตอนนี้มีคุณปู่เป็นประธานบริษัท (CEO) ซึ่งท่านก็แก่มากแล้วแถมตอนนี้ยังมาเจอโรคหัวใจเพิ่มอีก คงถึงเวลาแล้วที่จะต้องส่งต่อภารกิจอันใหญ่หลวงนี้ให้ลูกหลานไปช่วยจัดการบริหารสักที

"แล้วบริษัทแม่ที่อังกฤษล่ะครับ"

"ก็ให้คนอื่นดูไปก่อน" ภาคิน ยังมีพ่อมีน้องชายที่อยู่ทางโน้น ส่วนทางนี้มีแค่คุณปู่คนเดียว ซึ่งตอนนี้ท่านก็สมควรที่จะต้องพักผ่อนได้แล้ว

"เอายังไงก็เอา แล้วทำไมไม่บอกล่วงหน้าล่ะครับ ผมจะได้เตรียมตัวให้มากกว่านี้"

"ขืนบอกก็คงเกี่ยงกันมา" ก็จริง รู้ทันอีก เถียงไม่ออกเลย

"ปู่ขอถามแกอีกครั้ง ขอให้แกตอบปู่ตามความจริง แกยังไม่ได้มีคนรักอยู่ที่โน่นใช่มั้ย เพราะถ้ามีปู่คงไม่กล้ารั้งแกเอาไว้" น้ำเสียงของคุณปู่ประโยคนี้ค่อนข้างจริงจัง บ่งบอกว่าท่านไม่ได้พูดเล่น อยากให้หลานมีทายาทก็จริงแต่ท่านก็ไม่ได้คิดจะทำบาปกับใคร ความรักจะมั่นคงและยืนยาวได้อยู่ที่คนสองคนรักและเข้าใจกัน

"ไม่มีครับ ผมโสด" ตอบคุณปู่ไปตามความจริง เขาเป็นหลานคนโตคงถึงเวลาต้องกลับมาช่วยคุณปู่ทำงานสักที

"ดี...ถ้าอย่างนั้นเริ่มทำงานวันจันทร์หน้านี้เลย"

"ครับ" เรื่องงานเขาไม่เกี่ยง ไม่ทำวันนี้วันหน้าก็ต้องทำอยู่ดี

"แต่ปู่มีข้อแม้"

"......" อะไรอีกล่ะ คนแก่นี่เรื่องมากซะจริง

"ปู่อยากให้คินเข้าไปทำงานในบริษัทในฐานะมนุษย์เงินเดือนคนนึงไม่ใช่หลานปู่" ห๊า...

"เพราะอะไรครับ คุณปู่จะแกล้งอะไรผมอีกล่ะ"

"ปู่อยากให้แกเข้าไปในนั้น ไปหาผู้หญิงที่คู่ควรมาเป็นหลานสะใภ้ของปู่สักคน ส่วนคุณสมบัติปู่ให้แกเป็นคนตัดสินใจ แกรักใครปู่ก็รักด้วย" คุณคณินต้องการแค่ทายาท ส่วนเรื่องอื่นเขาให้ภาคินเป็นคนตัดสินใจเอง

"แล้วทำไมไม่ให้ผมเข้าไปในบริษัทในฐานะหลานคุณปู่ล่ะครับ รับรองมีสาวเข้ามาให้เลือกไม่ซ้ำหน้าแน่นอน"

"เพราะปู่อยากได้หลานสะใภ้ที่รักแกจริงๆไม่ใช่รักแกเพราะเงินยังไงล่ะ" ประโยคนี้ของคุณปู่ทำให้ภาคินนิ่งไป

"จะมีผู้หญิงแบบที่คุณปู่ต้องการเหรอครับ" ถ้ามีก็คงหายากมากๆ คิดว่าเหนื่อยและเสียเวลาเปล่าๆ แต่ก็ดีเพราะเขาก็ยังไม่ได้อยากมีเมียตอนนี้

"ไม่ใช่ๆ แกต่างหากที่ต้องการไม่ใช่ปู่ ส่วนมีหรือไม่มีเดี๋ยวก็รู้" ในสมัยนี้คู่รักเลิกรากันง่ายกว่าสมัยก่อนมาก ท่านไม่ต้องการให้เกิดปัญหาภายในครอบครัว การเลือกคู่ครองเองจึงเป็นเรื่องที่สมควร

"คุณปู่จะให้ตำแหน่งงานอะไรผมครับ ขอดีๆหน่อยนะ สมัยนี้กัดก้อนเกลือกินมันไม่มีแล้ว ผมหวังว่าคุณปู่จะไม่โลกสวยเกินไป"

"ปู่ให้แกเข้าไปบริหารงาน ก็ต้องเป็นตำแหน่งผู้บริหารอยู่แล้ว ส่วนรถให้ใช้ได้แค่เจ็ดที่นั่งพอ" ราคาเบาๆไม่ถึงสองล้าน มีเกลื่อนกลาดตามท้องถนนทั่วไป

"แล้วเลขาผมล่ะมีมั้ย"

"เดี๋ยวให้ณดลมาช่วย" ณดลเป็นเลขาของคุณปู่ อายุน้อยกว่าภาคิณนิดหน่อยแต่ณดลทำงานดีมาก

"คุณปู่ แล้ว..."

"ไม่ต้องถามมากเอาตามนี้ก่อน งานสำเร็จหาสะใภ้ให้ปู่ได้เมื่อไหร่ อยากได้อะไรก็เอาไปเลย" ตกลงให้มาช่วยทำงานแต่ก็ไม่พ้นหาเมียอีกอยู่ดี...เฮ่อ!