ตอนที่5 กักขัง

ตอนที่5 กักขัง

สีหน้าท่าทางไร้ความรู้สึกของชายหนุ่มมันยิ่งทำให้หญิงเจ็บปวดขึ้นมามากกว่าเดิม ปานดาวดิ้นไปมาเธอเห็นใบหน้าของชายหนุ่มมีรอยฟกซ้ำก็นิ่งชะงักไปทันที สุริยะจับจ้องแววตาคู่สวยเมื่อเห็นสีหน้าเป็นห่วงของคนตัวเล็กเขาก็ผลักเธอให้ออกห่าง เขาไม่ต้องการสายตานั้นของเธอ ไม่ต้องการให้ปานดาวเป็นห่วงเป็นใยตนแบบนี้

“ฉันยังไม่ตายให้สมใจเธอเร็วๆ นี้หรอก!”คนตัวเล็กจับข้อมือไปมาด้วยความเจ็บ เธอรู้ว่าสำหรับเขาคงไม่ต้องการความห่วงใยอะไรจากเธอ เธอเองก็พยายามไม่สนใจแต่มันก็ไม่ง่ายเลยสักนิด

“ทั้งน้องรินและพี่สาวของน้องรินจะมาอยู่ที่นี่หวังว่าเธอจะสงบเสงี่ยมเจียมตัวไว้ด้วยล่ะ ถ้าหากเธอทำให้น้องรินรู้ว่าเธออยู่ที่นี่รับรอง เธอโดนแน่!”เขาพูดจบก็เดินออกไปไม่คิดจะหันหน้ากลับมามองหญิงสาวเลย

สุริยะออกจากบ้านหลังจากที่ให้คนพาปาริณีมาหาศิรินทรา เขามีงานต้องทำจึงต้องรีบออกมาเสียก่อน แต่พอคุยงานเสร็จชายหนุ่มก็รีบตีรถกลับมาจนกระทั่งได้ยินเสียงสองคนพี่น้องคุยกันอยู่ เมื่อเขารู้ว่าผู้หญิงที่เขารักกำลังตั้งท้องลูกของศัตรูเขาก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย แต่จะให้ศิรินที่เอาเด็กออกแล้วร่างกายของหญิงสาวแย่ลงเขาก็ทำไม่ได้

ปัง! เสียงประตูห้องนอนที่ศิริทราพักอยู่จู่ๆ ก็ถูกเปิดออก พร้อมร่างกำยำของสุริยะเดินเข้ามา เขากลับมาก่อนจะได้ยินทุกอย่างที่ปาริณีพูด ในตอนแรกชายหนุ่มเจ็บปวดไม่น้อยที่รับรู้ว่าศิรินทราท้องลูกของกวินฑา มันเหมือนมีดเป็นพันๆ เล่มปักลงกลางใจของเขา

“ไม่ต้องเอาออก พี่จะเป็นพ่อเด็กคนนี้เอง!”

“พี่อาทิตย์ ฮึกฮือ!”

“นี่พี่คิดอะไรถึงจะเก็บสายเลือดไอ้สารเลวนั้นไว้!”ปาริณีเสียงดังออกมาจนคนในบ้านได้ยิน รวมถึงผู้หญิงที่โดนสุริยะขังเอาไว้ในห้องลับ

“แต่นั้นก็สายเลือดของน้องริน ไม่รู้รึไงว่าการทำแท่งมันจะทำให้น้องรินเจ็บปวดอาจถึงตายได้อะไรที่ไม่ควรพูดก็เงียบไปบ้างนะปาริณีไม่คิดมั้งเหรอที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะใครแต่มันเพราะเธอ!”สุริยะเสียงตะคอกใส่หน้าปาริณีจนหญิงสาวชักสีหน้าออกมาอย่างไม่พอใจ สุริยะเดินเข้ามาใกล้คนตัวเล็กก่อนจะเอื้อมมือยกขึ้นมาปาดน้ำตาให้กับศิรินทราที่กำลังร้องไห้ออกมาจนตัวโยก

“น้องรินชีวิตที่เหลือของน้องให้พี่ดูแลนะครับ น้องรินแต่งงานกับพี่นะ”ศิรินทราเงยหน้ามามองชายหนุ่มตรงหน้าก่อนจะร้องไห้ออกมามากกว่าเดิม จะมีผู้ชายที่ดีกว่านี้คงไม่มีแล้วสำหรับเธอ

“ฮึก ฮือพี่อาทิตย์”ร่างอรชรโพล่เข้าหาอ้อมกอดของชายหนุ่มพร้อมเสียงสะอื้นไห้ดังออกมา

“ไม่ต้องร้องแล้วครับ ไม่ต้องร้องนะตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่รักริน รักมากที่สุดพี่ไม่สนว่ารินจะเจออะไรมาไม่สนว่าเด็กคนนี้เป็นลูกใคร ต่อไปเขาจะเป็นลูกของเราดีไหม”หญิงสาวพยักหน้าให้กับชายหนุ่มเธอตอบตกลงเขาทำให้สุริยะดีใจไม่น้อย เขารอเวลานี้มากนานแล้ววันที่ได้ครอบครองผู้หญิงที่เขานั้นเฝ้าแอบรักมานานนับหลายปี แถมตอนนี้ยังได้เอาคืนศัตรูคู่อริที่เขานั้นเกลียดชั่งเข้ากระดูกดำอย่างกวินฑา

อีกด้านของในบ้าน

ใบหน้าซีดเซียวนั่งกอดตัวเองแน่นอย่างเจ็บปวดกับทุกอย่างที่เธอได้ยิน จะร้องไห้ก็ส่งเสียงออกมาไม่ได้ถ้าขัดคำสั่งเขาเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องเจอกับอะไร ปานดาวสะอื้นไห้ออกมาอย่างเงียบๆ มือเรียวสวยยกขึ้นมาจับหน้าอกข้างซ้ายด้วยความเจ็บทรมาน หัวใจของเธอถูกเขาย่ำยีจนไม่เหลือซาก แววตาเศร้าจ้องมองตามตัวของตนที่มันยังมีร่องรอยจากฝีมือของสุริยะที่ทำไว้กับเธออย่างน่าอดสู ทุกคำทุกประโยคเธอไม่เคยลืม

‘ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ฉันทำดีกับเธอก็เพราะแค่เธอคือคนของไอ้กวินฑา! เธอโง่กว่าที่ฉันคิดนะ’

‘แค่ฉันทำดีแค่ฉันเห็นค่าเธอก็หลงรักฉันจนโงหัวไม่ขึ้น เด็กใจแตกอย่างเธอมันน่าสมเพชจริงๆ!’

‘จำเอาไว้นะปานดาว ต่อให้ฉันจะนอนกับเธออีกกี่ครั้งผู้หญิงที่อยู่ในหัวใจฉัน ก็ไม่มีวันใช่เธอ!’

“ฮึกฮือ ทำไมกันค่ะคุณอาทิตย์ทำไมต้องทำแบบนี้กับปานด้วย ฮึกฮือปานเจ็บเหลือเกินกับสิ่งที่คุณทำกับปาน ใช่ปานโง่ที่ปานหลงรักคุณ มอบทั้งหัวใจให้กับผู้ชายใจร้ายอย่างคุณ ต่อไปผู้หญิงคนนี้จะไม่มีวันรักคุณอีกคุณอาทิตย์!”

เธอได้ยินแม่บ้านพูดคุยกันถึงเรื่องการหมั้นของสุริยะกับศิรินทราในใจของเธอก็เจ็บปวดจนเริ่มชินชาไปเสียแล้ว หัวใจของเธอโดนเขาเหยียบย่ำจนไม่มีพื้นที่ให้เขาเหยียบเธอได้อีกแล้ว ในเมื่อสุริยะเลือกที่แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรชายหนุ่มอีก สิ่งเดียวที่เธอสนใจก็คือการที่หนีออกไปจากนรกขุมนี้ให้ได้

ตกดึกของวัน

เสียงหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของหญิงสาวเจ้าของใบหน้าซีดเซียวเผยออกมา ปานดาวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีสายตาของใครอีกคนกำลังจับจ้องมาที่เธออยู่ สุริยะเริ่มปลดกระดุมเสื้อออกก่อนจะโยนทิ้งลงพื้น เขานอนไม่หลับเพราะต้องการปลดปล่อยและก็คงหนีไม่พ้นนางบำเรอที่เขาซุกซ่อนอยู่ในห้องนี้เป็นคนรองรับอารมณ์ของเขา

“อือ~”คนตัวเล็กขยับกายไปมาเมื่อรู้สึกหนักเหมือนมีอะไรกำลังทาบทับร่างกายตนเองอยู่ สุริยะถอดชุดตัวสุดท้ายของหญิงสาวเสร็จร่างกำยำก็แทรกกลางระหว่างเรียวขาสวยก่อนจะจ้องมองกลีบกุหลาบสีสวยที่ตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้ว รอยยิ้มพอใจของชายหนุ่มเผยออกมาก่อนจะชักแก่นกายลำใหญ่รายล้อมไปด้วยเส้นเลือดเต็มไปหมดก่อนจะจ่อที่ปากทางสวาทของคนตัวเล็ก

เขาหายใจออกมาอย่างหนักๆ เมื่อดูแล้วคงจะเข้าไปในตัวของหญิงสาวยากอยู่พอตัว ชายหนุ่มใช้น้ำลายแทนน้ำหล่อลื่นก่อนจะดันความเป็นชายเข้าไปจนสุดลำ

“อ๊ะ เจ็บ!”คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนกระแทกเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ปานดาวลืมตาขึ้นก่อนจะตกใจเป็นรอบสองเมื่อเห็นร่างกายกำยำของสุริยะคร่อมทับร่างกายเธออยู่แถมกำลังกระแทกเอวสอบเข้าหาเธออย่างหนักหน่วงอีก

“คุณอาทิตย์หยุดนะ!”

“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง มีหน้าที่โดนกระแทกก็หุบปากไปอย่าส่งเสียงร้องไม่งั้นฉันเอาจนเช้าแน่!”สิ้นเสียงขู่ปานดาวก็เม้มริมฝีปากเข้าหากันทันที ถ้าโดนเขาย่ำยีถึงเช้าร่างกายเธอรับไม่ไหวแน่นอน

เอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าตอกอัดกลีบกุหลาบงามจนปานดาวรู้สึกเจ็บไปหมด เธอพยายามไม่ส่งเสียงใดๆ ออกมา ท่าทางว่าง่ายของเธอสร้างความพอใจให้แก่ชายหนุ่มไม่น้อย อย่างนี้สิที่เขาต้องการ

“อ๊า เสียวหัวฉิบหาย!”เขากระซิบเบาๆ ออกมาเมื่อช่องทางรักของคนตัวเล็กมันช่างคับแน่นเหลือเกิน มืออีกข้างของชายหนุ่มเลื่อนขึ้นไปบีบขยำหน้าอกของหญิงสาวไปมาจนเธอทำหน้าเบ้ออกมาด้วยความเจ็บ สุริยะหาได้สนใจในสีหน้านั้น เขาโน้มหน้าลงมาหาก่อนจะขบเม้มดูดเลียเม็ดทับทิมสีหวานจนปานดาวเสียงซ่านไม่น้อย

“อ๊ะ คุณอาทิตย์พอแล้ว”เธอหยุดครางออกมาแต่ก็ไม่ได้ดังอะไรมากมาย ในยามนี้ร่างบางอรชรบิดไปมาด้วยความเสียวซ่านเธอแพ้ให้กับเขาอีกแล้วสินะ

“อ๊า ร่านชะมัด!”สุริยะเอ่ยบอกก่อนจะเร่งจังหวะเร็วกว่าเดิม เพียงไม่นานชายหนุ่มก็ปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาจนหมดทุกหยาดหยดเขาหายใจหอบๆ ออกมาหลังจากที่ได้ปลดปล่อย ปานดาวรู้สึกถึงความร้อนอุ่นในกายก็ทำสีหน้าไม่พอใจออกมาอีกครั้ง

“ทำหน้าแบบนี้คือไม่พอใจอยากต่ออีกรอบสองหรือยังไง?”

“ไม่ พะ พอแล้วคุณปล่อย เอ่อ แบบนี้ไม่ได้นะคะ”

“ปล่อยในเหรอ? ฮึแล้วยังไงไม่ต้องห่วงถ้าเธอท้องฉันนี่ล่ะจะพาเธอไปเอาออกเอง!”ปานดาวได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักนิ่งไป หัวใจของเธอตกฮวบลงที่ได้ยินคำพูดของชายหนุ่มอย่างนั้น

“ฉันรู้แล้วว่าคุณมันเลว แต่การที่คุณจะฆ่าลูกของตัวเองมันเกินไปหน่อยนะคะคุณอาทิตย์!”

“เธอว่าอะไรนะ ฉัน งั้นเหรอฮึ!”นี่คงเป็นครั้งแรกที่หญิงสาวแทนตัวเองแบบนี้ คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่สนใจ เธอเกลียดเขา ผู้ชายใจร้ายใจดำอำมหิตเธอเกลียด

“อย่ามาท้าทายฉันปานดาว ทำไมถ้าเธอท้องเธอคิดจะเก็บลูกฉันไว้และเลี้ยงดูเขารึไง รักฉันมากงั้นเหรอฮึ!”

“เมื่ิอก่อนอาจจะใช่แต่ตอนนี้ไม่แล้ว แต่ถึงจะไม่รักคุณถ้าเกิดฉันซวยท้องขึ้นมาจริงๆ ฉันไม่ได้ใจร้ายใจดำเหมือนอย่างกับคุณที่จะฆ่าแกได้ลงคอ”เธอบอกไปอย่างไม่สนใจ ในเมื่อเธอทำตัวดีหรือไม่ดีเขาก็ทำร้ายเธออยู่ดี