ตอนที่1 ความรักโง่ ๆ

ตอนที่1 ความรักโง่ ๆ

ตกดึกของวัน

หลังจากที่ได้พูดคุยกับสุริยะก่อนหน้านั้น หญิงสาวก็กลับขึ้นมาบนห้องนอนของตนเอง สองมือเรียวสวยกำซองยาบางอย่างที่กวินฑาให้เธอมา ในตอนนี้เธอตัดสินใจแล้วที่จะจบทุกอย่างลงเสียที หญิงสาวลงไปในครัวก่อนจะชงกาแฟรสชาติที่ชายหนุ่มเคยบอกว่าเธอชงอร่อยที่สุด ก่อนจะเทยาลงไปในแก้วกาแฟ เธอรู้ว่าการทำแบบนี้มันผิดบาปแค่ไหนแต่ทว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้วพอเขาหมดลมหายใจเธอเองก็จะตายไปเช่นเดียวกัน

ร่างบางอรชรเดินมาหยุดที่หน้าห้องทำงานของชายหนุ่มก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา ปานดาวจึงเอื้อมมือไปเคาะประตูห้องทำงานก่อนจะได้ยินเสียงเข้มอีกคนดังอนุญาตให้เธอเข้าไปในห้อง หญิงสาวกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องพอไม่เห็นคนสนิทของสุริยะก็โล่งใจออกมาไม่น้อย ชายหนุ่มเงยหน้าจากเอกสารหันมาจ้องมองหญิงสาวที่เดินมาวางแก้วกาแฟไว้ตรงหน้า

"ขอบใจนะกำลังอยากได้พอดี"เขาเอ่ยบอกก่อนจะก้มหน้าลงไปอ่านเอกสารต่อ คนตัวเล็กไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกนอกจากเม้นริมฝีปากเข้าหากัน

"มีอะไรรึเปล่า?"เขาที่เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรออกมาก็เงยหน้ามาเอ่ยถาม คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมาก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่าย

"ถ้ามีอะไรให้ปานรับใช้คุณอาทิตย์บอกปานได้เลยนะคะ"

"อืม แล้วนี่ไม่ง่วงรึไง?"

"ปานนอนมาทั้งวันแล้ว ไม่ง่วงเลยค่ะ"เธอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้งก่อนที่จะไม่ได้มองมันอีก สุริยะเลื่อนมือไปหยิบแก้วกาแฟพร้อมค่อยๆ ยกขึ้นมาดื่ม

"เดี๋ยวค่ะคุณอาทิตย์!"แต่ทว่าหญิงสาวกลับรีบห้ามขึ้นมาทำให้ชายหนุ่มชะงักการกระทำไปทันที เขาเผยคิ้วขมวดมองมาที่หญิงสาวอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมปานดาวต้องห้ามเขาด้วย เมื่อรับรู้สีหน้าของชายหนุ่มปานดาวก็ได้สติ

"เอ่อ ระวังร้อนนะคะ"หญิงสาวบีบมือกำเข้าหากันแน่น ก่อนจะก้มหน้าลงไม่อาจทนดูชายหนุ่มดื่มกาแฟแก้วนั้นได้

เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาพอได้ดื่มกาแฟลงไปมือไม้ของสุริยะก็อ่อนแรงลงทันทีเขาจ้องมองหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ

"นี่เธอใส่อะไรลงไป!"น้ำเสียงดุดันเอ่ยถามพร้อมหายใจติดขัด ปานดาวเห็นท่าทางชายหนุ่มอย่างนั้นก็สั่นกลัวไม่น้อย

"ฮึกฮือ ปานขอโทษคะคุณอาทิตย์ ปานขอโทษ!"เสียงสะอื้นไห้ดังออกมาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเซล้มลงไปกองกับพื้น ร่างบางอรชรก็รีบไปรับไว้ทันที

ในตอนนี้ร่างกำยำแน่นิ่งไปเสียแล้วปานดาวคิดว่าชายหนุ่มคงตายไปแล้วความเสียใจก็ผุดขึ้นมา เธอไม่รู้ว่ายาที่กวินฑามอบให้เธอเป็นยาชนิดใด แต่ฟังจากที่ชายหนุ่มพูดไว้คงเป็นยาที่ทำให้ตายแน่นอน

มือเรียวสวยสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัดก่อนจะยกขึ้นมาจับใบหน้าหล่อเหลาไว้นิ่ง เธอยอมรับผิดทุกอย่างกับสิ่งที่ตนเองทำลงไป มืออีกข้างของหญิงสาวเอื้อมไปจับมือหนาเอาไว้ด้วยใจปรารถนา

"ปานรักคุณนะคะ ปานขอโทษที่ทำแบบนี้ ไม่ต้องห่วงปานจะตายตามคุณไปเอง"หญิงสาวเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยก่อนจะค่อยๆ โน้มหน้าลงไปจุมพิตริมฝีปากหยักหนาได้รูปของสุริยะด้วยความรัก หญิงสาวหยิบซองยาขึ้นมาก่อนจะกรอกใส่ปากของตนเองทันทีอย่างไม่คิดลังเลอะไร แต่ทว่าพอได้ลิ้มรสสีหน้าของหญิงสาวก็เปลี่ยนไปทันทีที่รสชาติยาในนี้เหมือนน้ำตาลไอซิ่งไม่มีผิด

"นี่มัน!"

"เธอคิดว่าฉันโง่ขนาดนั้นเลยเหรอปานดาว!"เสียงดุดันเผยออกมาก่อนจะกระชากร่างบางอรชรเข้าหาตนด้วยแรงของชายหนุ่มร่างกำยำสิ่งที่เขาทำ ทำให้ปานดาวเจ็บจี๊ดขึ้นมา

"เธอกล้าทรยศฉันงั้นเหรอปานดาว เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันเกลียดอะไรมากที่สุดในชีวิต!"น้ำเสียงดุดันของสุริยะเอ่ยออกมาพร้อมสายตาร้ายๆ ของชายหนุ่มที่จ้องมองมายังหญิงสาวที่ในยามนี้พยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากชายหนุ่ม เธอไม่รู้ว่าทำไมทุกอย่างถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้

"ฉันรู้ว่าเธอมาที่นี่เพราะอะไร มันสั่งให้เธอมาฆ่าฉันเธอก็ทำงั้นเหรอ!"

"ฮึกฮือ ปานเจ็บนะคะ!"แรงบีบข้อมือทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บจี๊ดไปทั่วร่าง รอยยิ้มเย้ยหยันของชายหนุ่มเผยออกมาก่อนจะจ้องมองใบหน้าสวยพร้อมนึกถึงคำพูดของหญิงสาวก่อนหน้านี้

"รักฉันแต่ก็ทรยศฉัน หึ! ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าจุดจบของคนทรยศมันเป็นยังไง!"

"กรี๊ด!"แรงเหวี่ยงของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวเบิกตาโตกว้าง ปานดาวพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากโซฟาตัวหรูในห้องทำงานของชายหนุ่ม เพียงเห็นร่างกำยำปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตสีดำออกสีหน้าตื่นตระหนกของหญิงสาวก็เผยให้เห็น ถึงแม้ว่าเธอจะรักเขามากแค่ไหนแต่ใช่ว่าชายหนุ่มจะมาทำแบบนี้กับเธอได้

"อย่านะคะ อย่าทำปานเลยนะคะคุณอาทิตย์ปานขอร้อง!"เธอจะลุกขึ้นวิ่งหนีแต่ทว่ามือหนาของสุริยะกับกดร่างเธอไว้เขาลุกขึ้นนั่งทับตัวของหญิงสาวพร้อมเอื้อมมือมาบีบคางมนเอาไว้แน่น

"ก็ร้องดังๆ สิ ร้องให้ไอ้กวินฑารับรู้ว่าแผนของมันไม่ได้เรื่อง!"เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้นะดูใจร้ายมากขนาดนี้ สุริยะจ้องมองเธอแทบจะฆ่าให้ตายคามือได้ ยามที่ชายหนุ่มเอื้อมมือมากระชากชุดที่เธอสวมใส่อยู่ความเจ็บปวดก็ก่อเกิดในใจของหญิงสาวทันที

"ฮึกฮือ คุณอาทิตย์ปานเจ็บ อย่าทำแบบนี้กับปานเลยนะคะ" คนตัวเล็กร้องไห้อ้อนวอนขอร้องให้อีกคนปล่อยเธอไป แต่ทว่าคำขอของเธอไม่ได้ผลเลยสักนิด สุริยะกระชากชุดเธอจนขาดออกจากกันพร้อมปาทิ้งอย่างไร้เยื่อใย

"เจ็บสิดี เพราะฉันอยากให้เธอรู้สึกอย่างนั้น!"สิ้นเสียงดุดันใบหน้าหยาบก็โน่มลงไปซุกไซ้ลำคอขาวผ่องพร้อมขบกัดจนความเจ็บปวดแล่นสู่ร่างกายของหญิงสาว รอยกัดแดงก่ำเผยให้เห็นคนกระทำยกมุมปากก่อนจะรู้สึกสะใจที่หญิงปานดาวร้องดิ้นไม่เป็นท่าแบนนี้

"ฮึก ปานเจ็บขอร้องอย่าทำแบบนี้กับปาน คุณไม่รักปานก็ไม่ควรมาทำแบบนี้กับปาน อย่าเหยียบย่ำความรักของปานแบบนี้!"

"ฮึ!"เขาร้องฮึออกมาก่อนจะถอดชุดชั้นในที่เหลือของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว สายตาคมเข้มจ้องมองเรือนร่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อนของหญิงสาวก่อนจะหายใจเข้าออกอย่างหื่นกระหาย ไม่คิดว่าร่างกายของคนทรยศจะน่ามองขนาดนี้

"มาดูกันว่าเธอรักฉันแค่ไหนปานดาว!"สุริยะไม่รอช้าถอดชุดตัวเองออกอย่างเร่งรีบ แก่นกายใหญ่ที่โชว์อยู่ต่อหน้าของปานดาวทำเอาเจ้าหล่อนรีบลุกขึ้นขยับกายหนีทันที สีหน้าแตกตื่นของคนตัวเล็กมันเหมือนยิ่งปลุกอารมณ์เถื่อนในกายของเขาให้ตื่นขึ้นมา

"กรี๊ด อย่าทำปานเลยนะคะ ฮึกฮือปานขอร้องคุณอาทิตย์อย่าทำแบบนี้!"มือหนากระชากข้อเท้าของหญิงสาวเมื่อเห็นว่าจะหนีเขาไป ร่างกำยำแทรกกายระหว่างขาเรียวสวยก่อนมือหนาจะจับแก่นกายลำใหญ่จ่อปากทางสวาทของหญิงสาว