02 ความสุขมันผ่านไปเร็ว

[ พาร์ท : ไออุ่น ]

เวลาที่มีความสุขมันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินนะ พรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปเตรียมตัวเข้าเวรอีกแล้วอาทิตย์นี้ฉันมีเข้าดึกทั้งอาทิตย์เลย เวลาว่างของฉันมันก็มีเท่านี้แหละได้กลับมาหาป้าและน้องๆที่บ้านแค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว ชีวิตของฉันมันก็วนเวียนอยู่แบบนี้ถึงเวลาเข้าเวรฉันก็ออกไปตามเวลา เลิกเวรมาฉันก็นอนพัก พอวันหยุดก็กลับมาหาป้าอิ่มและน้องๆที่บ้าน

“เมื่อไหร่ฉันจะมีเงินเยอะๆกับเขาสักทีนะ จะได้มาคอยอยู่ดูแลป้าและน้องๆที่บ้านเด็กกำพร้า”ฉันก็ได้แต่บ่นกับตัวเองอยู่แบบนี้แหละ ปากก็บ่นตาก็มองบนท้องฟ้าจับจ้องไปที่พระจันทร์ดวงใหญ่ คืนนี้พระจันทร์สวยมากเลยนะ ฉันอยากมองอยู่แบบนี้ตลอดไปเลยไม่อยากละสายตาไปที่ไหนเลย เหมือนฉันกำลังถูกสะกดให้จำต้องอยู่กับสิ่งนี้

“เห้ย!!”ฉันอุทานออกมาเสียงดัง เมื่อจู่ๆอยู่บนพระจันทร์ก็มีหน้าของผู้ชายโรคจิตคนนั้นปรากฏขึ้นมาทำเอาฉันตกใจเกือบตกลงไปที่หน้าต่างแหนะ ทำไมหน้าของไอ้บ้านี่ถึงปรากฏขึ้นมาแบบนี้นะ เกือบจะลืมเรื่องเมื่อวานไปอยู่แล้วเชียว เห็นหน้าผู้ชายคนนี้อีกฉันก็รู้สึกโมโหไม่หาย กล้าดียังไงมาจับที่หน้าอกของฉัน มันไม่จับธรรมดาด้วยนะมันบีบขยำด้วยจะไม่ให้ฉันชกมันได้ยังไงล่ะ ฉันไม่กระทืบซ้ำก็บุญแค่ไหนแล้วถึงฉันจะเป็นพยาบาลแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะมาลวนลามฉันได้ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่างไออุ่นเจ็บตัวหนักเลยแหละจะบอกให้

ฉันสะบัดความคิดพวกนั้นออกจากหัวแล้วเดินมาล้มตัวลงนอนบนเตียงจากนั้นก็ผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว

“อื้มม เช้าไวจังเลยแฮะ”ฉันลุกออกจากเตียงเก็บที่นอนแล้วไปล้างหน้าแปรงฟัน จากนั้นก็เดินลงไปหาป้าอิ่มที่ด้านล่างฉันต้องรีบกลับไปเตรียมตัวเข้าเวรตอนเย็น

“อ้าวตื่นแล้วเหรอไออุ่น”ป้าอิ่มหันมาเห็นฉันพอดี

“ค่ะป้า ว่าแต่ป้าอิ่มทำอะไรเหรอคะกลิ่นหอมไปถึงข้างบนเชียว”ฉันถาม

“วันนี้ป้าทำข้าวต้มให้พวกเด็กๆทานกัน ตอนเช้าๆกินอาหารอ่อนๆจะได้ขับถ่ายดี เราก็มากินด้วยกันก่อนเลยนะแล้วค่อยกลับ”

“ค่ะป้า”

ฉันเดินไปตักข้าวต้มมานั่งกินตามที่ป้าอิ่มบอก ไม่นานเด็กๆก็เข้ามาตักของตัวเองไปนั่งกินกัน ตอนนี้เด็กๆก็โตกันแล้วแหละแต่ฉันยังไม่มีเงินพอที่จะส่งพวกแกเรียนเลย ลำพังค่าใช้จ่ายที่นี่มันก็พอดีกับเงินเดือนของฉันด้วย ฉันเหลือไว้กินระหว่างเดือนแค่สามพันบาทเท่านั้น ถามว่ามันพอหรือเปล่าเอาจริงๆมันก็ไม่พอหรอกแต่ฉันก็ต้องประหยัดเท่าที่จะประหยัดได้อะไรที่ไม่สมควรฉันก็จะไม่ซื้อ

เวลาผ่านไป

“อุ่นกลับก่อนนะคะป้า ไว้อาทิตย์หน้าจะมาหาใหม่”

“เออๆ ไปทำงานเถอะไม่ต้องเป็นห่วงป้ากับน้องๆหรอก”

หมับ ฉันสวมกอดป้าอิ่มแน่น ไม่อยากจากไปไหนเลยถึงแม้มันจะไม่ไกลแต่ฉันก็อยากจะอยู่ใกล้ๆมากกว่าเพราะมีอะไรฉันก็จะได้คอยดูแลช่วยเหลือได้

“อุ่นไม่อยากไปจากมากับน้องๆเลย”

“ไปเถอะ ไปทำงานเก็บเงินจะได้กลับมาอยู่กับป้ากับน้องๆไง”

“ฮึบบ อุ่นไปก่อนนะคะป้า พี่กลับก่อนนะเด็กๆเอาไว้วันหยุดหน้าพี่จะมาหาใหม่”ฉันกลั้นน้ำตาหันไปบอกพวกน้องๆและป้า จากนั้นก็หันหลังเดินออกมาจากบ้านทันที

ฉันเดินร้องไห้ออกมาอย่างเงียบๆเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าฉันอ่อนแอ ฉันอยากเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับน้องๆได้ดูฉันอยากเข้มแข็งให้มากกว่านี้แต่ฉันก็ทำได้เพียงเท่านี้ ถึงภายนอกฉันอาจจะดูแกร่งแค่ไหน แต่ภายในของฉันมันก็ยังคงเป็นผู้หญิงเหมือนเดิม ผู้หญิงที่ภายนอกแกร่งมากแต่ซ่อนความอ่อนแอไว้อยู่ด้านในไม่ให้ใครรับรู้

6 ชั่วโมงต่อมา

ทันทีที่ฉันนั่งรถแท็กซี่กลับมาถึงห้องฉันก็รีบจัดแจงทุกอย่าง เก็บห้อง เก็บเสื้อผ้าแล้วรีบแต่งตัวไปเข้าเวรทันที

“สวัสดีจ้ะไออุ่น มาเร็วอีกตามเคยนะ”รุ่นพี่พยาบาลที่ทำอยู่ในแผนกเดียวกันเอ่ยถามฉัน

“ค่ะพี่อร อุ่นก็มาตามปกตินะ”ฉันบอกรุ่นพี่พยาบาล แกชื่อ อรชา เรียกสั้นๆว่าอร แก่กว่าฉัน2ปีเอง

“ก็นั่นแหละ ปกติสำหรับเรา แต่มันเร็วมากสำหรับพี่”

ฉันกับพี่อรยืนคุยกันตามประสาคนรู้จักถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันไปเรื่อยเปื่อย

“เอ้อไออุ่น เมื่อตอนกลางวันมีคนมาหาเราด้วยแหละ”

“ใครคะพี่อร?”ฉันขมวดคิ้วถามอย่างสงสัยร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครมาถามหาฉันเลย

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เป็นผู้ชายตัวสูงๆมีรอยสักใส่แว่นตาดำมาด้วย แต่พี่อยากจะบอกว่าหล่อทะลุแว่นตาดำออกมาเลยนะแฟนไออุ่นหรือเปล่า”

“จะบ้าเหรอคะพี่อร อุ่นไม่มีแฟนค่ะ เขาจำคนผิดหรือเปล่า”ใครกันตัวสูงๆมีรอยสักใส่แว่นตาดำ ฉันยังไม่เคยเห็นใครรูปร่างแบบนี้เลยนะ จะบอกว่าเป็นคนไข้ที่ฉันเคยรักษาพูดขึ้นมาแบบนี้ฉันก็นึกไม่ออกนะ เพราะคนไข้ที่ฉันรักษาส่วนใหญ่จะเป็นคนแก่และจะเป็นเด็กแค่นั้นเอง

“แต่เค้าบอกว่ารู้จักไออุ่นจริงๆนะ”

“แล้วตอนนี้เค้าไปอยู่ไหนแล้วล่ะคะ”ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครที่รู้จักฉัน และทำไมถึงอยากเจอฉัน

“เค้ากลับไปแล้วล่ะ พี่บอกว่าไออุ่นยังไม่เข้าเวร เค้าก็เลยกลับไปก่อนแล้วจะกลับมาอีกที”

“อ๋อ ขอบคุณนะคะพี่อร ถ้าอย่างนั้นอุ่นเค้าไปเตรียมตัวเข้าเวรก่อนนะคะ”

“จ้า”

ฉันเดินเลี่ยงเอาของมาเก็บที่ด้านในเปลี่ยนชุดฟอร์มพยาบาลใหม่ จากนั้นก็เดินออกไปตรวจคนไข้ตามห้องต่างๆ ฉันเป็นพยาบาลคอยดูแลคนไข้ตึกG ซึ่งเป็นตึกสำหรับผู้ป่วยที่พึ่งผ่าตัดใหญ่ๆมา ตึกนี้เป็นตึกที่ไม่ค่อยมีคนผ่านมาซักเท่าไหร่เพราะอยู่ด้านหลัง และไม่ค่อยให้คนเข้ามาเดินเพ่นพ่านเพราะอยากให้คนไข้ได้พักรักษาตัวอย่างเต็มที่ พอตกกลางคืนตึกนี้ก็จะเงียบสงัดและจะปิดไฟหมด แต่ก็จะมีพยาบาลและหมอคอยเดินดูแลคนไข้ตามห้องต่างๆอยู่ตลอดเวลา

19:00 น.

“ไออุ่น!! มีคนมาหา”เสียงพี่อรตะโกนดังเข้ามาในห้อง ฉันวางเอกสารในมือลงแล้วเดินออกไปทันที สงสัยจะเป็นคนที่พี่อรบอกเมื่อตอนเย็น ทันทีที่ฉันเดินออกมาแล้วเงยหน้ามองคนที่มาหาฉันก็ต้องผงะทันที

“นาย!!”

“ไง ยัยพยาบาลบิ๊กเบิ้ม”