บทที่ 4 ยายตัวแสบ 1.3

“ทางออกอะไร เบลล์ไม่มีสิทธิ์พูด เงียบปากไปเลย พี่ในฐานะผู้ปกครองสั่งห้ามไม่ให้เบลล์ไปไหนมาไหนกับมันเด็ดขาด ถ้าไม่เชื่อฟัง พี่จะจัดการขั้นเด็ดขาด”

เฟอเดอริโกหันมาพูดปิดทางออกที่เธอว่านั้น มีหรือที่สาวแสบซ่าอย่างวราลีจะยอม

“เบลล์โตแล้วนะคะพี่ริโก้จะไปไหนมาไหนกับใครมันก็เป็นสิทธิ์ของเบลล์ ตอนที่เบลล์อยู่เมืองไทยเบลล์ไปเหนือล่องใต้อีสานออกตก ไม่เห็นจะมีใครมาห้ามเบลล์เลยสักคน แต่ถ้าพี่ริโก้ไม่ให้เบลล์ไปดินเนอร์กับคุณคาร์เตอร์ก็ได้ค่ะ เบลล์จะไม่ไป”

เฟอเดอริโกยิ้มกับชัยชนะของตน หยักคิ้วให้ชายหนุ่มอีกคนอย่างสุดกวน

“แต่เบลล์จะให้คุณคาร์เตอร์ทาครีมอาบแดดให้ค่ะ โดยเฉพาะตรงหลังที่เบลล์ถ้าไม่ถึง ขาก็ด้วยเวลาก้มลงทาครีมทีไรปวดเอวทุกที ถือว่าแทนคำขอโทษที่เบลล์ไปดินเนอร์ด้วยไม่ได้ ว่าไงคะคุณคาร์เตอร์ อย่างนี้พอจะทำให้คุณคาร์เตอร์หายเคืองได้หรือเปล่าคะ”

ประโยคหลังเธอช้อนตาถามคาร์เตอร์ที่ยืนยิ้ม ส่งสายตาแพรวพราว กวาดตามองไปทั่งเรือนร่างของวราลีด้วยความพึงพอใจ มีหรือที่เขาจะปฏิเสธสาวหุ่นดีคนนี้ มีแต่จะรีบทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอนมากกว่า

“ยินดีครับ จะให้ผมทาให้ทั้งตัวก็ได้ครับ” คาร์เตอร์พูดอย่างมีความหมาย

รอยยิ้มของมาเฟียตัวร้ายที่เบ่งบานเมื่อครู่หุบลงโดยฉับพลัน ปากมหาเสน่ห์อ้าค้าง ม่านตาขยายกว้างด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าวราลีจะใช้ไม้นี้ เขาน่ะหรือจะยอมให้ชายอื่นใดได้สัมผัสร่างกายของวราลี ไม่มีทาง หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม

“ได้ๆๆ พรุ่งนี้พี่จะให้เบลล์ไปดินเนอร์กับมัน”

เฟอเดอริโกพูดออกมาในที่สุด ไม่พูดเปล่ายังคว้าขวดครีมกันแดดจากมือเล็กมาไว้ในมือของตน คล้ายจะประกาศเป็นนัยว่า อย่าได้หวังทาครีมให้สาวหุ่นดีคนนี้

“งั้นก็ตามนี้นะคะคุณคาร์เตอร์ พรุ่งนี้มารับเบลล์ที่อพาร์ทเม้นท์”

วราลีหันไปนัดหมายกับคาร์เตอร์ที่ยังคงยืนยิ้มกริ่ม แม้ว่าในใจลึกๆ จะเสียดายที่ไม่ได้บรรจงละเลงครีมกันแดดบนผิวกายเธอ แต่ไม่ช้าไม่นานเขาต้องได้ทำมากกว่านี้แน่

“โอเคครับเบลล์ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ” คาร์เตอร์นัดหมายอีกครั้ง

“ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”

หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศสโค้งให้สาวหน้าสวยเล็กน้อย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปยังอีกฝั่งหนึ่งของสระว่ายน้ำ

“ลิซไปก่อนนะคะริโก้ แล้วเจอกันใหม่นะคะ”

ปารีสที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่นาน ปลีกตัวออกห่างบ้างแต่ก่อนไปเธอเขย่งปลายเท้าจูบแก้มของเฟอเดอริโกเบาๆ แล้วหันมายิ้มพรายกับ

วราลี...เป็นรอยยิ้มที่มีความนัยแอบแฝง

“รู้อย่างนี้เบลล์ไปเล่นน้ำกับคุณคาร์เตอร์ดีกว่า จะได้ไม่มาขัดจังหวะหวานแหววของพี่ริโก้” วราลีพูดขึ้น เมื่อร่างสวยของปารีสเดินห่างออกไป

“ลิซเป็นผู้หญิงของไอ้คาร์เตอร์รู้เอาไว้ด้วย มันไม่เคยจริงใจกับใครหรอก ฟันสมอยากแล้วก็ทิ้งพร้อมกับเงินก้อนหนึ่ง แล้วนี่ไปรู้จักกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่ สนิทกันไวเหลือเกินนะ ระริกระรี้มาแต่ไกล”

เสียงใหญ่พูดเสียงห้วนจัด นึกถึงภาพนั้นทีไรหัวใจมันเจ็บๆ คันๆ อย่างบอกไม่ถูก

“เหรอคะ พี่ริโก้ไม่บอกก็ไม่รู้นะเนี่ยว่าคุณคาร์เตอร์เขานิสัยยังไง เป็นเสือผู้หญิงมากแค่ไหน แต่เอ...นิสัยแบบนี้เหมือนใครบางคนแถวๆ นี้มากๆ เหมือนใครนะ...” เธอทำท่านึกอย่างน่ารัก

“เหมือนพี่ริโก้นี่เอง พี่ริโก้ก็ทำแบบนั้นเหมือนกันไม่ใช่หรือคะ”

วราลีย้อนกลับไปจนเฟอเดอริโกถึงกับสะอึก จะว่าไปนิสัยของคาร์เตอร์เรื่องผู้หญิงคล้ายคลึงกับเขา ไม่ผูกมัด ไม่จุ้นจ้าน ไม่แสดงความเป็นเจ้าของ จบก็คือจบ

“มันไม่เหมือนกันเพราะพี่นิสัยดีกว่า แล้วนี่จะไปกินข้าวกับมันจริงๆ เหรอ อยากกินอะไรก็บอกพี่ เดี๋ยวพี่พาไปกินเอง พี่มีเงินมีเยอะกว่ามันด้วย” เขายังหาหนทางให้เธอเลิกล้มความตั้งใจกับการนัดหมายในค่ำวันพรุ่งนี้

“เบลล์ไม่ใช่คนผิดคำพูดนะคะ คำไหนคำนั้นค่ะ แต่ถ้าพี่ริโก้ไม่อยากให้เบลล์ไป เบลล์จะให้พี่ริโก้เลือกระหว่างให้เบลล์ไปดินเนอร์กับคุณคาร์เตอร์ หรือว่าจะให้เขามาทาครีมกันแดดให้เบลล์ ว่าไงคะจะเลือกอย่างไหน” เธอลอยหน้าลอยตาถาม

เฟอเดอริโกอยากจะเอาหัวโหม่งเตียงสนามให้รู้แล้วรู้รอด เขาไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มันกดดันดีทีเดียว เขาจะปล่อยให้วราลีทำตามอำเภอใจ อยากไปไหนกับใคร อยากให้ใครแตะเนื้อต้องตัว ไม่สนใจว่าเธออยู่ในอ้อมแขนของใครเขาก็ทำได้เพราะตัวก็ตัวของเธอ จะปล่อยให้ใครเชยชมก็ไม่ใช่เรื่องของเขา แต่สุดท้ายเขาก็ทนไม่ได้ ขัดขวางหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ หนุ่มบ้ากามทั้งหลายไม่เว้นแต่ละวัน

“จะไปกับมันก็ไป แต่อย่าหวังว่าจะให้มันมาทาครีมให้เบลล์”

“โอเคค่ะ ตกลงตามนั้น”

รอยยิ้มสวยกระจ่างเต็มใบหน้าสาว รอยยิ้มที่ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ เท้าสวยเดินไปหยุดริมเตียงริมสระ ทอดตัวนอนคว่ำหน้า แล้วพูดบางอย่างที่ทำให้หัวใจของเฟเดอริโกแทบจะกระดอนกระเด็นออกมานอกอก

“พี่ริโก้ไม่อยากให้คุณคาร์เตอร์ทาครีมให้เบลล์ พี่ริโก้ก็ต้องเป็นคนทาเองค่ะ เร็วๆ สิคะเบลล์จะได้ลงไปเล่นน้ำ”

คนที่นอนคว่ำหน้า เอนใบหน้าไปทางด้านขวามือ หลับตานิ่งแล้วเอ่ยบอกชายร่างโต

“หะ!!...ให้พี่ทาครีมให้เหรอ ไม่ดีมั้ง”

เขาสองจิตสองใจ อีกทั้งเกิดมาไม่เคยทาครีมกันแดดให้หญิงสาวคนไหนด้วย

“หรือว่าพี่ริโก้จะให้คุณคาร์เตอร์มาทาครีมกันแดดให้เบลล์คะ” สาวรูปสวยพูดให้เขาตัดสินใจได้ง่ายขึ้น

“โอเค พี่ทาให้ก็ได้” น้ำเสียงดูเหมือนจะไม่เต็มใจ แต่ในอกระทึกยิ่งกว่านอนกับผู้หญิงครั้งแรกเสียอีก เห็นทีเขาต้องข่มใจให้หนัก ละ เลิกคิดกับวราลีเกินคำว่าน้องสาวเพื่อน

เฟอเดอริโกลงมือทาครีมกันแดดไปตามแผ่นหลังของเธอ ละเลงไปทั่วผิวเนื้อนุ่มลื่นเนียนละเอียด ทุกวินาทีที่มือใหญ่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังสาว หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะตลอด เดี๋ยวช้า เดี๋ยวเร็ว เดี๋ยวเต้นถี่ เดี๋ยวรัวดังปืนกล แม้ว่าเขาจะใจสั่นและเกิดอาการประหม่ามากเพียงใด แต่สิ่งหนึ่งที่เขาทำควบคู่ไปตลอดก็คือ คอยถลึงตาใส่หนุ่มๆ ทั้งหลายที่มองมายังร่างของวราลี

พี่ริโก้จ๋า พี่ริโก้ปลดเชือกที่ผูกอยู่ข้างหลังด้วยนะ แล้วทำครีมตรงนั้นเลย” วราลีสั่งเสียงหวานหยด เห็นเธอนอนนิ่งๆ อยู่อย่างนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่ตื่นเต้น จะไม่เคลิบเคลิ้มไปกับฝ่ามือใหญ่ที่ไล้ผะแผ่วตามแผ่นหลัง เขาใจเต้นอย่างไรเธอก็ใจเต้นอย่างนั้น แล้วดูเหมือนว่าจะมากกว่าหลายเท่า แต่ก็ต้องระงับความรู้สึกเหล่านั้นไว้เต็มที่ ไม่ต้องการให้รู้ความในใจของเธอที่มีต่อเพื่อนสนิทพี่ชาย

“หา...อะไรนะ ปะ...ปลดเชือกที่ผูกอยู่ด้านหลังเนี่ยนะ”

เขาถามกลับเสียงสั่น กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอเอื๊อกใหญ่ เพราะถ้าหากเชือกเส้นที่ว่านั้นคลายตัวออก นั่นเท่ากับว่าถอดชุดทูพีชท่อนบนดีดีนี่เอง

“ก็ใช่นะสิคะ ถ้าไม่ทาครีมตรงนั้นเวลาถอดชุดว่ายน้ำออก มันจะเป็นรอยไม่สม่ำเสมอกัน ดูไม่สวยค่ะเพราะฉะนั้นถอดเดี๋ยวนี้”

วราลีพยายามบังคับไม่ให้เสียงของตัวเองสั่น เหมือนกับหัวใจและร่างกายที่สั่นเทิ้มไปก่อนหน้าแล้ว

“พี่ว่าไม่ต้องก็ได้มั้ง แดดวันนี้ไม่แรง ผิวของเบลล์คงไม่คล้ำหรอก”

ทำแค่นี้เขาก็ต้องควบคุมอารมณ์ของตัวเองอย่างหนัก ไม่ให้คิดเกินเลยกับเธอไปไกลมากกว่านี้ จำกัดความเธออยู่แค่น้องสาว แต่ทว่ามันยากยิ่งแสนเข็ญเหลือเกินที่จะทำเช่นนั้น ใครไม่เป็นเขาไม่รู้

หรอกว่ามัน ทรมานกาย ทรมานใจมากแค่ไหน

“เบลล์ให้พี่ริโก้ทำก็ทำไปเถอะคะ หรือว่าจะให้เบลล์บอกให้คนอื่นมาทำให้”

เจอไม้นี้เข้าไปมาเฟียหนุ่มถึงกับไปไม่เป็น ยอมทำตามที่เธอสั่ง เขาไม่อยากจะคิดไปไกลกว่านี้เลยว่า หากเธอให้เขาทาครีมส่วนหน้าของร่างกาย แล้วให้ทาครีมตรงทรวงอกคู่อวบใหญ่ด้วยเหตุผลที่คล้ายคลึงกับให้เขาทำอยู่ในขณะนี้ เขาจะทำเช่นไรดี เขาจะทำตามที่เธอสั่งได้หรือไม่ แค่คิด แค่จินตนาการเลือกกำเดาก็แทบจะไหลออกมาทางจมูก วราลีเหมือนแม่มดเจ้าเล่ห์ที่เปี่ยมล้นไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน

“โอเค พี่ทำให้ได้” เขาตัดสินใจพูดในที่สุด กำลังจะเอื้อมมือที่สั่นนิดๆ ไปยังปมเชือกนั้น แต่ทว่า...

“งั้นเบลล์ไม่เล่นน้ำแล้ว เปลี่ยนใจไปเดินช็อปปิ้งแก้เซ็งดีกว่า”

หญิงสาวเอาแต่ใจลุกพรวด ก่อนจะเดินย่ำเท้าเข้าไปยังตัวอาคารด้วยหัวใจที่สั่นไม่แพ้กัน ท่ามกลางความงงงันของชายหนุ่มอิตาเลี่ยนที่เกาศีรษะกับอาการไปเร็วมาเร็วของเธอ

“อะไรวะเนี่ย” เขาพูดพลางมองร่างสาวหุ่นดีที่เดินไปยังประตูอาคารสปอร์คลับ “เฮ้ย!!...เบลล์ รอพี่ด้วย” ก่อนจะลุกพรวดบ้าง เดินแกมวิ่งไปยังร่างของน้องสาวเพื่อนที่เข้ามาสะกิดใจเขาให้เต้นระส่ำ

แพ้ทางเด็กแสบจนได้