บทที่ 2 ยายตัวแสบ 1.1

สปอร์ตคลับไฮเวย์คือสถานที่ที่มาเฟียหนุ่มพาสาวเอาแต่ใจมาว่ายน้ำ สปอร์ตคลับแห่งนี้เป็นสปอร์ตคลับที่ใหญ่ที่สุด หรูหราที่สุดในอิตาลี มีเครื่องออกกำลังกายมากกว่าหนึ่งร้อยชิ้น มีสนามเทนนิส สนามแบดมินตัน สนามฟุตซอล สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ห้องออกกำลังกายหลากหลายรูปแบบตามความชอบและความถนัดของบุคคลที่เข้ามาใช้บริการ ห้องโยคะร้อนและห้องธรรมดาแล้วอีกหลายอย่าง มีคอฟฟี่ช็อปไว้บริการฟรีแก่เหล่าสมาชิก สปอร์ตคลับดีดีหรูหราแบบนี้แน่นอนว่าค่าใช้บริการจะต้องสูงตามไปด้วย สนนราคาต่อคนต่อปีตกอยู่คนละแปดหมื่นกว่าบาทหากคิดเป็นเงินไทย

“เอ้า!!...นี่ของพี่ริโก้” วราลียื่นถุงกระดาษเล็กส่งให้คนที่ยืนทำหน้างง

“อะไรเนี่ย” เฟอเดอริโกถามสายตาจับจ้องอยู่ที่ถุงใบนั้น

“ก็ชุดว่ายน้ำไง เบลล์ซื้อมาเผื่อพี่ริโก้ด้วย ไปเปลี่ยนซะแล้วไปรอเบลล์ที่สระเลย” เธอตอบพร้อมกับออกคำสั่ง

“พี่ไม่อยากว่ายน้ำนี่ เบลล์ว่ายคนเดียวก็แล้วกัน” มาเฟียหนุ่มปฏิเสธ

“ไม่” สาวเอาแต่ใจพูดเสียงหนัก “ถ้าพี่ริโก้ไม่ทำตามที่เบลล์สั่ง เบลล์จะไม่พูดกับพี่ริโก้ตลอดชีวิตเลยคอยดูที่นี้จะไปเปลี่ยนชุดได้หรือยัง”

วราลียื่นคำขาด น้ำเสียงจริงจัง มองนิ่งไปยังใบหน้าหล่อบาดจิตบาดใจของเฟอเดอริโก ราวกับจะบอกเขาว่า หากไม่ทำตามคำสั่ง คำพูดที่เปล่งออกไปเมื่อครู่เธอจะทำจริงๆ

เฟอเดอริโกอยากจะบ้าตายเสียให้ได้ เกิดมาไม่เคยเอาใจผู้หญิงคนไหนมากเท่าวราลี ไม่เคยยอมใครเท่าสาวตรงหน้ามาก่อนเลย บางครั้งเขาก็อยากจะดัดนิสัยเอาแต่ใจของน้องสาวเพื่อนด้วยการไม่ยอม ไม่ทำตาม ไม่ตามใจ แต่สุดท้ายมาเฟียหนุ่มที่มีนิสัยเอาแต่ใจก็ทำไม่ได้ ต้องยอมเธอทุกคราเฉกเช่นครั้งนี้ที่ยอมเธออย่างเสียมิได้

“โอเค พี่ว่ายก็ได้”

มือใหญ่คว้าถุงใบนั้นมาไว้ในมือ ก่อนจะเดินลิ่วๆ ไปยังห้องล็อกเกอร์ของผู้ชายที่ทางสปอร์ตคลับจัดไว้ให้เป็นสัดส่วน วราลียิ้มอย่างผู้กำชัยชนะเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของพี่ชายเดินเข้าไปในห้องนั้น เธอจึงก้าวเท้าไปยังห้องล็อกเกอร์หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม จัดแจงเปลี่ยนชุดว่ายน้ำที่ซื้อมาใหม่

เฟอเดอริโกกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงปรับระดับได้ข้างสระน้ำมองดูผู้ชายหลายคนที่มาใช้บริการสปอร์ตคลับ ไม่ว่าจะหนุ่มหรือแก่ที่มองไปยังทิศทางเดียวกันด้วยความฉงน ดวงตาของแต่ละคนตาละห้อย อ้าปากค้างจนน้ำลายเหนียวๆ แทบจะไหลออก เขาเกิดความสงสัยจึงมองตามไปบ้าง แล้วพอรู้ว่าสิ่งใดที่ดึงดูดใจสายตาของชายเหล่านั้น คนที่นอนเอกเขนกอยู่ตรงเก้าอี้ไม้ตัวยาวที่มีเบาะหนังหุ้มอยู่รีบเด้งตัวนั่งหลังตรง มองนิ่งไปยังสตรีนางหนึ่งที่อยู่ในชุดทูพีชสีบานเย็น ขับกับสีผิวขาวลออของเธอ

ชุดว่ายน้ำท่อนบนมีสายเส้นเล็กคล้องลำคอสาว มีกรวยสีสดปิดดอกบัวตูมดอกใหญ่ทั้งที่เด้งไปเด้งมาตามการก้าวเดินของเธอ เนินเนื้อหนั่นหลบซ่อนอยู่ภายใต้ชุดบิกินี่ตัวจิ๋ว เยื้องบิดไปตามจังหวะของขาเรียวสวยที่ขยับก้าว

ชุดว่ายที่สตรีคนนั้นสวมใส่ก็ไม่ต่างอะไรกับสาวอีกหลายคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงสนาม หรือที่กำลังแหวกว่ายในสระน้ำราวกับเงือกสาว แต่แตกต่างกันที่ว่า สรีระของเธอนั้นชวนมองมากกว่าสาวคนไหนในที่นี้

เฟอเดอริโกเห็นผู้หญิงคนนั้นแล้วรู้สึกร้อนผ่าวตรงกลางร่างกายแล้วเขาก็มีอาการไม่ต่างกับชายเหล่านั้นเลย อาจจะมีมากกว่าด้วยซ้ำไป แล้วแทบจะกลั้นลมหายใจตัวเองเมื่อสาวนางนั้นมายืนยิ้มแฉ่ง ทำตาใสซื่อให้เขา

เลือดกำเดาแทบพุ่ง

“เป็นไงคะพี่ริโก้ ชุดว่ายน้ำของเบลล์สวยมั้ยคะ อุตส่าห์เดินเลือกตั้งเกือบชั่วโมง”

วราลีเอ่ยถามพลางหมุนตัวให้เฟอเดอริโกที่มองเธอตาค้างดูความสวยงามของชุดว่ายน้ำ ทว่าคนที่มองหาได้มองชุดว่ายน้ำสีสันสดใสไม่ กลับมองสรีระที่กระแทกใจชายให้กระเจิดกระเจิงต่างหาก

“พี่ริโก้ พี่ริโก้”

สาวจอมแก่นเรียกเขาซ้ำหลายครั้ง เมื่อเห็นเขาไม่พูดไม่จา เอาแต่มองเธอตาไม่กระพริบ

“หา...อะไรนะ เบลล์ว่าอะไรนะ” เขาเอ่ยถามกลับหลังจากที่ดึงสติที่เตลิดไปไกลให้ย้อนกลับมา

“เบลล์ถามว่าชุดว่ายน้ำของเบลล์สวยหรือเปล่า” เธอถามอีกรอบพร้อมกับหมุนตัวให้เขาดูอีกครั้ง

“สวยจ้ะ สวย สวยมากเลย” คนที่เพิ่งหายจากอาการตาค้างรีบตอบกลับ

“แล้วพี่ริโก้ชอบหรือเปล่าคะ”

หัวใจของคนที่ถูกถามเต้นโครมคราม สั่นระทึกไม่เป็นเป็นจังหวะ เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เขาไม่เคยใจสั่นเท่านี้มาก่อน ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน เห็นสรีระของสตรีมามากมาย แต่ไม่มีใครทำให้เกิดความรู้สึกตื่นเต้นเท่าเธอคนนี้มาก่อน คำถามง่ายๆ ของวราลีเขาตอบกลับไปมันก็จบ ทว่าเขากลับอ้าปากตอบไม่ได้ ปากมันสั่นระริก ดวงตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า ก็เธอเล่นก้มตัวนำมือทั้งสองข้างยันไว้ตรงหัวเข่า ลำแขนทั้งสองข้างจึงแนบกับโนมเนื้ออวบอั๋น ทำให้ดอกอุบลสองดอกที่อยู่ในกรวยสีบานเย็นทะลักขึ้นเป็นลูก มันแทบจะถลนออกมาเต็มหน้าเขาก็ว่าได้

“ว่าไงคะพี่ริโก้ พี่ริโก้ชอบหรือเปล่า”

เสียงใสถามอีกหน ขยับตัวเข้าใกล้เขาอีกหน่อย จนเขาเขยิบตัวหนีแทบไม่ทันก่อนที่ทรวงอกน่าฟัดของเธอจะโดนหน้าเขา

“ชะ...ชอบจ้ะ” ชายกำหนัดตอบเสียงสั่น ฝ่ายหญิงยืดตัวเต็มความสูง ยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะอุทานเบาๆ เมื่อนึกบางอย่างได้

“อุ้ย!!...เบลล์ลืมหยิบครีมกันแดดมา เดี๋ยวเบลล์ไปเอาก่อนนะคะ” พูดจบสาวร่างสวย หุ่นสะเทือนอารมณ์ชายก็ก้าวเดินกลับเข้าไปในตัวอาคารของสปอร์ตคลับ เพื่อหยิบสิ่งของที่เธอลืมหยิบติดมือมา

“เฮ้อ...กูอยากจะบ้า”

เฟอเดอริโกถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ราวกับว่าสิ่งที่เผชิญหน้าเมื่อครู่เป็นเรื่องหนักหนาสาหัสมากในความรู้สึก เผชิญหน้าครั้งใด หัวใจมันหน่วงหนักอย่างบอกไม่ถูก จะว่าเธอยั่วเขาก็ไม่ใช่ จะว่าเธอคิดว่าตัวเองเป็นน้องสาวเขาก็น่าคิดถึงได้ไม่คิดอะไรกับการกระทำเมื่อครู่ แต่คนที่คิดไปไกลสุดกู่ จินตนาการไปไกลไร้ขีดจำกัดคือเขาเอง จนเขาต้องหยุดความคิดที่เตลิดนั้นไว้ ท่องไว้ในใจว่า น้องสาวเพื่อน น้องสาวเพื่อน น้องสาวเพื่อน