บทที่2..CEOสุดหล่อ 2/2

2/2

ในอดีต...ก่อนที่อเล็คซานเดอร์จะหันหลังให้วงการมายาเต็มตัว เขาเป็นนายแบบค่าตัวแพงมาก มีคิวงานยาวเป็นปีๆ มีแมกกาซีนหลายฉบับติดต่อมา ยื่นข้อเสนอให้เขาเลือกแบบไม่อั้นเงินค่าตอบแทน ชื่อเสียงของเขาเลื่องลือไปไกลถึงเรื่องรูปกายทรงพลัง หุ่นทรมานสายตาสาว กล้ามเนื้อแน่นๆ กับซิกแพคตามสมัยนิยมบนหน้าท้อง มันทำให้สายตาทุกคู่หันมามองเขาเป็นจุดเดียว อเล็คซานเดอร์มีเงินเก็บมากกว่าที่ทุกคนคิด ถึงเขาจะเสเพล เที่ยวเตร่หัวหกก้นขวิด แต่เขาก็รู้จักเก็บออม เขาเตรียมเงินเก็บไว้เพื่ออนาคต ต้นตระกูลของอเล็คซานเดอร์ก็ไม่ได้ยากจนอะไร เขามาจากตระกูลผู้ดีเก่า ทุกๆ สิ่งประกอบกันนั่นล่ะมันจึงทำให้อเล็คซานเดอร์มองผู้หญิงในยุคปัจจุบันในทางที่ไม่ดีนัก เขาลืมไปว่าวัฒนธรรมที่เขาอยู่เปิดกว้างเสรี จนผู้หญิงทั่วโลกมีความคิดเปลี่ยนไป การรักนวลสงวนตัวหายไปจากวงจรชีวิตของพวกนาง พวกเธอใช้ชีวิตตามใจตัวเอง หาความสุขใส่ตัวและไม่แคร์สายตาสังคม มันจึงกลายเป็นว่าผู้หญิงส่วนมากไม่แคร์เรื่องความสัมพันธ์ทางกาย เธอพอใจที่จะได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายแปลกหน้า เพื่อหาความสุขใส่ตัวโดยไม่สนใจอนาคตภายภาคหน้า อเล็คซานเดอร์เจอผู้หญิงแบบนั้นมานับไม่ถ้วน เขาจึงมีความรู้สึกไม่ค่อยดีกับผู้หญิงสมัยนี้ ถึงเขาจะชอบที่จะมีสัมพันธ์ทางกายกับพวกเธอ แต่เขาจะจัดให้พวกเธอทั้งหมดอยู่ในกลุ่ม ‘ทางผ่าน’ ไม่ใช่คู่ครองในอนาคต แปลกนะ...ผู้ชายชอบให้ผู้หญิงแต่งตัวสวยๆ โชว์รูปร่างและสัดส่วน แต่คนที่จะมาเป็นภรรยาเป็นคู่ชีวิต พวกเขากลับไม่พอใจหากเธอจะลุกขึ้นมาแต่งตัวโชว์สัดส่วนแบบนั้นบ้าง..

อากาศตอนที่เช้าไม่ได้เย็นจัดเหมือนที่มอสโก มันอบอุ่นจนร้อนตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่ขึ้นจากขอบฟ้าด้วยซ้ำ อเล็คซานเดอร์วิ่งเหยาะๆ ริมถนนคอนกรีตเป็นการวอร์มร่างกายให้แข็งแรงเหมือนเดิม เขาติดการออกกำลังกาย ทุกเช้าจะต้องวอร์มร่างกายแบบนี้เป็นชั่วโมง เพื่อเรียกเหงื่อให้ออกมา เพราะหลังอาบน้ำเขาจะรู้สึกกระปี้กระเป่าพร้อมที่จะต่อสู้กับงานหนักๆ

“เธอๆ ใครน่ะ หล่อละลายใจชะมัดเลยพ่อคุณ” เสียงซุบซิบแผ่วๆ ตามมาทางด้านหลังเมื่ออเล็คซานเดอร์วิ่งผ่านไป เขาเหยียดยิ้มมุมปาก ไม่ว่าที่ไหนพวกผู้หญิงก็ไม่เคยเก็บอาการระริกระรี้สักที

“กล้ามเป็นมัดเลยเธอเอ๋ย...ใครรู้ไหมล่ะว่าเขาเป็นใคร?”

“นั่นสิ มีใครรู้ไหมพ่อเทพบุตรคนนี้เป็นใครกัน?”

“เห็นประชาสัมพันธ์ตรงล็อบบี้พูดกันแว่วๆ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ ไอ้เราก็คิดว่าหล่อนเพ้อเจ้อไปเองตามประสาคนพูดมากเลยไม่ได้สนใจ ไม่นึกว่าจะมีเทพบุตรสุดหล่อมาอยู่อาศัยในเพนท์เฮ้าส์เดียวกันแบบนี้ ส่วนมากเป็นผู้บริหารสูงๆ ของไทยรามานเอ็นเตอร์ไพรส์นะ ไม่รู้ว่าเทพบุตรสุดหล่อคนนี้จะมีตำแหน่งสูงได้ขนาดไหนกัน ดูแล้วยังหนุ่มๆ อยู่เลย คงไม่ถึงขนาด CEO หรอกมั้งเธอ”

“ก็ไม่แน่นะยะหล่อน นิโคไลเพิ่งเออรี่รีไทร์ไป คนที่จะมาแทนเหมือนจะชื่อ...ชื่อ...อเล็คๆ อะไรสักอย่างนี่ล่ะ”

“อเล็คซานเดอร์ เชอร์ราวิน เจ้านายโดยตรงของแก้วเองแหละ” แก้วกัลยาสาวสวยที่สุดในกลุ่มเธอมีตำแหน่งเป็นเลขานุการหน้าห้องของผู้บริหารสูงสุด เธอกล่าวเยาะๆ และมองตามร่างสูงของอเล็คซานเดอร์ไปอย่างหมายมั่น

“ใช่คนเมื่อกี้ไหมล่ะยะแม่แก้วกัลยาคนงาม”

“ก็ไม่รู้เหมือนกันสิยะ แต่ข่าวลือมาก่อนตัวว่าหล่อเทียบชั้นเทพบุตรเลยอะหล่อน”

“หู้ย! อิจฉาแก้วชะมัดเลย มีเจ้านายหล่อล่ำแบบนั้น แต่อย่าให้นางพยาบาลคนสวยคาบไปรับประทานเหมือนคราวของนิโคไลนะแก้ว เสียดายตายเลย สุนัขคาบไปรับประทานเฉย”

“นิโคไลแก่ไปยะ ไม่ใช่สเปคแก้ว ใครอยากเอาไปก็เอาไปเถอะ นิดาเขาชอบคนแก่ๆ แต่แก้วไม่ชอบแบบนั้นนี่”

“ยะ แม่สวยเลือกได้ สับรางรถไฟแทบไม่ทันแบบหล่อนมีหนุ่มๆ เข้ามาให้เลือกเยอะแยะ แต่รีบๆ หน่อยก็ดีนะเลือกมากเดี๋ยวจะซดแห้วซะก่อน ผู้ชายเขาก็ไม่ชอบรออะไรนานๆ หรอกจ้า” เพื่อนสาวกล่าวเหน็บแหนมเพราะแก้วกัลยาสาวและสวยที่สุดในกลุ่ม จนมีหนุ่มๆ มาติดพันมากมายก่ายกอง แต่เธอก็คัดเฉพาะคนที่เธอเห็นประโยชน์แค่นั้น

“ก็แก้วมีสิทธิเลือกนี่ หล่ออย่างเดียวแก้วไม่เอาหรอกจ้ะ กัดก้อนเกลือกิน พาแก้วไปลำบากแก้วไม่เอาด้วยหรอกนะ”

“มันก็จริงนิ สมัยนี้ความรักอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีเงินด้วย”

“ใช่ๆ...”

อเล็คซานเดอร์ยังวิ่งเหยาะๆ ไม่หยุดทักทายใครเลย เขาไม่คิดสานสัมพันธ์กับใครในช่วงนี้ ขอเข้าไปรายงานตัว รับงานที่จะต้องทำก่อน หลังจากนั้นค่อยว่ากันอีกที ดวงตาสีเขียวมรกตเปล่งประกายวาบ สัญชาตญาณเสือร้ายเริ่มออกฤทธิ์ แต่ยังไม่ถึงเวลาแผลงฤทธิ์แค่นั้นเอง รอให้ทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอย รับรองได้เลยว่าพวกเธอทั้งหมดจะไม่ผิดหวัง...อเล็คซานเดอร์วิ่งผ่านเลยไปทิ้งไว้แต่เสียงร่ำลือและเขาเป็นที่กล่าวขานทั่วทั้งบริเวณสวนหย่อมข้างทาง

“ซู่...” สายน้ำสาดกระเซ็นใส่ อเล็คซานเดอร์แหงนหน้ารับ เขาอาบน้ำล้างคราบเหงื่อหลังจากวิ่งออกกำลังกายจนพอใจ แผงอกแน่นตึง ไรขนเรียงตัวตั้งแต่หน้าอกหนาไล่ลงต่ำและหายลับไปลงไปใต้สะดือ ความเป็นชายสร้างความตื่นตกใจให้กับผู้ที่เจอ และมันเป็นความภูมิใจของอเล็คซานเดอร์มาตลอด เขาไม่เคยทำให้คู่นอนผิดหวัง หลังจากจบความสัมพันธ์ลึกซึ้งบนเตียง ผู้หญิงเหล่านั้นมักจะอ่อนเป็นลูกแมวตัวเล็กๆ เคล้าเคลียไม่ยอมห่าง แต่มันสร้างความน่ารำคาญกับเขาที่สุด

ตื้ดๆ...

โทรศัพท์รุ่นล่าสุดสั่นกึกกักอยู่ที่โต๊ะเตี้ยๆ ใกล้กับเตียงนอน อเล็คซานเดอร์ชะโงกหน้าดู เบอร์ที่ขึ้นโชว์คือเบอร์รามานเพื่อนรัก

“ถึงยังอเล็ค เป็นไงบ้าง?” ทันทีที่กดรับเสียงเพื่อนรักดังแทรกมาเหมือนกับว่าเขารอจังหวะอยู่พอดี

“ถึงแล้ว สบายดี แต่ร้อนเป็นบ้าเลยว่ะ”

“แหม...เมืองไทยอากาศแบบนั้นอยู่แล้ว เดี๋ยวก็ชิน”

“มีอะไรไหม ถึงโทรฯ หาผมได้ มีเรื่องงานเร่งด่วนหรือเปล่ารามาน”

“เปล่าๆ หายใจเข้าออกเป็นงานไปหมดเลยนะอเล็ค ไม่ต้องไฟท์มากผมก็ไม่คิดจะปลดคุณจากตำแหน่ง CEOหรอกน่า” รามานหยอกเย้าเพื่อนรัก เพราะตั้งแต่มาทำงานในรามานเอ็นเตอร์ไพรส์ อเล็คซานเดอร์ขยันทำงานไม่มีใครเก่งเทียบชั้นเขาได้สักคน

“คุณจะปลดผมก็ได้นี่รามาน ผมจะได้กลับไปเดินสำรวจภาคพื้นดินเหมือนเดิม คุณก็รู้ผมไม่ชอบใส่สูทเท่าไร ผมชอบลุยๆ มากกว่า”

“เห้ย! บ้าน่าอเล็ค ใครจะไปกล้าปลดคุณออกจากตำแหน่ง หุ้นคุณในรามานมีไม่ใช่น้อย เกิดคุณโกรธจนถอนหุ้นออกไป บริษัทผมไม่เจ๊งหรือไง ล้อเล่นเว้ยเพื่อน... ทำเป็นจริงเป็นจังไปได้ คุณใส่สูทแล้วหล่อจะตาย ไม่อย่างนั้นคุณจะเป็นสุดยอดนายแบบได้ยังไงกัน” รามานโวยเสียงลั่น กลั้วเสียงหัวเราะขลุกขลัก

“ผมไม่ได้ล้อเล่นนะรามาน คุณก็รู้ว่าผมเบื่อ”

“เบื่อ! โอ้พระเจ้า อเล็คซานเดอร์เบื่อแสงสี เบื่อกลิ่นกายหอมยั่วยวนของผู้หญิงทรวดทรงโตๆ พระเจ้า!”

“ผมอิ่มตัวแล้วรามาน เบื่อที่จะต้องคอยเอาอกเอาใจผู้หญิงน่ะ”

“อย่างคุณเคยเอาใจใคร? ผมเป็นเพื่อนกับคุณมากว่าสิบปีนะอเล็ค ยังไม่เคยเห็นคุณเอาใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยสักครั้ง”

“มันก็มีบ้างน่า”

“ไม่เอาๆ เข้าเรื่องเลย ผมอยากรู้ปริมาณกาซทั้งหมดเพื่อคำนวณรายได้ของเรานะ คุณเข้าไปที่บริษัทแล้วส่งข่าวให้ผมรู้ด้วยนะอเล็ค ผมรอคำตอบอยู่”

“รามานคุณถามผิดคน ผมมาเป็นCEO ไม่ได้อยู่ทีมสำรวจเหมือนเมื่อก่อน คุณทำไมไม่ถามที่แผนกนั้นเองล่ะ”

“ผมรู้อเล็ค แต่ไม่มีใครคำนวณได้แม่นเหมือนคุณน่ะ ช่วยหน่อยน่า ผมอยากรู้ว่าสิ้นปีเราจะมีผลกำไรเท่าไร ผลประโยชน์ของคุณกับผมเลยนะ”

“คุณนี่หายใจเข้าออกเป็นผลประโยชน์ไปหมดนะรามาน คุณกลายเป็นมนุษย์หน้าเงินตอนไหนกัน”

“เปล่าน่า ผมแค่อยากรู้ให้สบายใจ เป็นนักธุรกิจก็อยากได้กำไร มันเป็นเรื่องปกติ”

“อืมๆ...ได้เดี๋ยวผมจะเข้าไปค้นข้อมูลให้ มหาเศรษฐีแบบคุณนี่งกชะมัด”

“ผมตัวคนเดียวนะอเล็ค ไม่ได้มีสมบัติเก่าเก็บเหมือนคุณ ต้องสร้างเอง แถมงานหนักงานเหนื่อยๆ ได้ค่าตอบแทนไม่คุ้ม ไม่เหมือนคุณนี่ เดินไปเดินมาแปบเดียว ทำเงินได้มากมายมหาศาล”

“ช่วยไม่ได้นี่รามาน ผมมันเป็นคนโชคดี มีโอกาสในชีวิตมากกว่าคุณ เชื่อไหมรามานงานนั้นทำเงินให้ผมมหาศาลแค่ไหน แต่มันน่าเบื่อเกินไป ไม่มีความตื่นเต้นอะไรเลย ขายหน้าตาจนผมเกือบสมองฟ่อ ดีนะบริษัทคุณรับผมเข้ามาทำงานไม่อย่างนั้นผมคงกลายเป็นหุ่นยนต์ไปแล้วล่ะ ไม่ได้ใช้ความคิดอะไรเลย ได้แต่เดินไปเดินมาแค่นั้น” อเล็คซานเดอร์ทรุดนั่งบนโซฟาบุนวมเนื้อดี ยกผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆ ขยี้ผมเปียกชื้นและพูดกับเพื่อนรักอีกครู่ใหญ่ กว่าจะวางสายไป สายลมเย็นๆ โชยผ่านบานกระจกที่เขาเปิดทิ้งไว้ระบายความอบอ้าวในห้อง ตอนสายพระอาทิตย์เริ่มส่องแสง ลำแสงสีทองทอดเป็นลำยาวนำทางให้แก่มนุษย์โลกได้เห็นหนทาง และเร่งทำมาหากินเลี้ยงปากท้องของตัวเอง