บทที่1.ของขวัญจากพระเจ้า 1/5

บทที่1.ของขวัญจากพระเจ้า

1สัปดาห์ก่อนวันขอบคุณพระเจ้า...

แมทธิว ดีแลนทายาทเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลดังฝั่งอเมริกาเขานั่งหน้าตึงท่ามกลางญาติสนิทที่มารวมตัวกันในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ เนื่องจากคนในปกครองของชายหนุ่ม ‘เด็กสาว’ ที่เขาอุปการะไว้ หายตัวไปแบบลึกลับ...มีเพียงกระดาษชิ้นเล็กๆ ทิ้งไว้กับ ทารก!! เพศหญิงอีกหนึ่งคน

ยัยผู้หญิงบ้า...งี่เง่าที่เขาโอบอุ้มหล่อนตามคำสั่งคุณย่า แต่หล่อนดันตลบหลังเขา...มีพฤติกรรมที่ไม่น่าอภัย

‘สำส่อน’ นิยามนี้เหมาะกับเด็กสาวใจแตกอย่าง ทิพยอาภา เลียม ที่สุด!!

“จาคอป...เอาเด็กนี่ไปยกให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าซะ...ค่าใช้จ่ายทั้งหมดฉันจะออกให้เอง แต่อย่าเอา ‘เด็ก’ มาทิ้งไว้ใกล้ตาฉัน ฉันยังไม่อยากเป็นคนเลวในสายตาทุกคน” เสียงของแมทธิวดุดัน จนไม่มีใครกล้าปริปากท้วง ความคั่งแค้นปะปนมาในกระแสเสียง จนคนได้ยินยังสะท้าน

การ์ดหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ เขาไม่กล้ามองสบนัยน์ตาใสแจ๋วของเด็กน้อยที่นอนมองตาแป๋ว...แบบไม่รู้เรื่องรู้ราว ชะตาชีวิตเด็กคนนี้จะเป็นเยี่ยงไร...การ์ดหนุ่มยกตะกร้าใบใหญ่...ที่ถูกทำเป็นเหมือนอู่นอนของเด็กน้อยคนนี้ มีกระดาษแผ่นเล็กๆ ห้อยไว้ที่หูตะกร้าลายมือเป็นระเบียนนั่น เขียนระบุชื่อแซ่ของเด็กน้อยที่หน้าตาน่ารักน่าชังคนนี้ว่า Angelina ‘Daughter of Matthew’ จาคอปมองสำรวจใบหน้าเล็กๆ ของเด็กทารกน้อยผิวขาวอ้วนจ้ำม่ำ สลับกับการเปรียบเทียบโครงหน้าของเจ้านาย เขาลงความเห็นแบบฟันธง!! เด็กน้อยในตะกร้ามีส่วน ‘คล้าย’ แมทธิวเจ้านายอยู่สามส่วน หนึ่งคือเรียวคิ้วเข้มๆ กับริมฝีปากหยักส่วนบนที่เป็นเอกลักษณ์ของเจ้านายหนุ่ม รวมถึงใบหูที่มีรอยหยักตรงกลาง...เหมือนกับว่า...เด็กน้อยนี่ ย่อส่วนแมทธิวออกมาเลย

“เออ...ดิฉันคิดว่า...” มาดามแพซี่เอ่ยท้วงเบาๆ แต่ก็ต้องรีบหุบปากฉับ เมื่อลูกเลี้ยงหนุ่มตวัดสายตาไม่พอใจมองผ่านมาที่นาง

“อย่ายุ่งเลยมาดาม เรื่องของแมทธิวให้เขาจัดการเองเถอะ” อาเธอร์ตบหลังมือภรรยาคนที่สองเบาๆ ท่านเป็นบิดาของแมทธิวก็จริง แต่สิทธิ์ขาดเป็นของแมทธิวเองท่านไม่ควรก้าวก่าย เมื่ออำนาจการปกครองจากมาดามจูเลียถูกส่งมอบให้แมทธิว แทนที่จะเป็นท่าน บุตรชายเป็นหลานรัก...เป็นที่โปรดปรานของมารดา แมทธิวมีความเป็นผู้นำสูง เขาถูกปลูกฝังจากมาดามจูเลียตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น

“แต่ว่า...” สาวใหญ่ทอดสายตามองเด็กน้อยนัยน์ตาใสแจ๋ว เด็กคนนั้นรู้อยู่ จนไม่แม้จะปริปากร้อง ใบหน้าเล็กๆ นั่นยังกับนางฟ้าตัวน้อยๆ หัวใจสาวใหญ่ที่อยากมีลูก แต่มีไม่ได้ถึงกับอ่อนยวบ!!

“เอาออกไป!!” เสียงตวาดก้องของแมทธิว ทำให้เด็กน้อยแผดเสียงร้องจ้า...เป็นครั้งแรก เพราะความตื่นตกใจ

“แอ๊ๆ” หนุ่มโสดตัวพ่อ ยกมือกุมขมับ!! เขาเกลียดเด็ก เกลียดเสียงร้องลั่นแบบนี้

“จาคอป!!” แมทธิวตะโกนซ้ำ จนการ์ดหนุ่มต้องรีบลนลาน เขาสอดมือลงไปในตะกร้า ช้อนอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแบบทุลักทุเล

“ส่งเด็กมาให้ฉันจาคอป” แพซี่อดรนทนไม่ไหว ใบหน้าเล็กๆ นั่นแดงก่ำ มือเล็กกำจนแน่น หลับหู หลับตาส่งเสียงร้องดังลั่น นางกลัวว่าเด็กจะช็อกไปเสียก่อน จึงยื่นมือเข้าช่วย

สาวใหญ่อุ้มเด็กน้อยแนบอก...หล่อนโยกตัวเบาๆ มือเรียวบางตบอยู่ที่ก้นอูมๆ ของเด็กใต้กางเกงผ้าอ้อมที่เหมือนจะชุ่มน้ำ

“โอ๋ๆ ไม่ร้องค่ะ ไม่ร้องนะคะ” นางปลอบ “ให้ใครไปซื้อผ้าอ้อมมาหน่อยสิ เหมือนกางเกงจะแฉะก็เลยโยเย”

จาคอปมองไปที่ตะกร้าที่โอบอุ้มเด็กน้อยไว้ เขาเห็นกางเกงผ้าอ้อมของเด็กถูกซุกไว้มุมหนึ่งของตะกร้าจึงรีบฉวยมาส่งให้มาดามแพซี่

สาวใหญ่ยิ้มให้ เธอคอยๆ ประคองเด็กน้อยที่สงบลงวางบนโซฟาเนื้อนุ่ม พร้อมกับรีบถอดกางเกงของเด็กเพื่อเปลี่ยนผ้าอ้อมเปียกๆ ทิ้งไป

“โอ๊ะโอ๋!! ผู้หญิงด้วยค่ะคุณ เอะ!” นางถอดกางเกงผ้าอ้อม แล้วจึงอุทานเสียงหลง...เมื่อมองเห็นสัญญาลักษณ์บางอย่างบนตัวเด็ก

มาดามแพซี่เงยหน้าขึ้นมองสามี เธอชี้ให้อาเธอร์มองปานรูปหยดน้ำ ตรงขาอ่อนของเด็กน้อย สัญญาลักษณ์คนในตระกูลดีแลน ที่สืบต่อกันมาเป็นทอดๆ เธอสบตาสามี พร้อมกับเหลียวไปมองแมทธิวที่กำลังยืนหน้าตึงอยู่กลางบ้าน