ตอนที่ 2 : ทักษะ​บ่มเพาะเทพจักรพรรดิ​สงคราม

' ตามความทรงจำของเจ้าของร่างคนเก่าชื่อของเด็กหนุ่มคนนี้คือ​'​

' เฟยหลง​ ​'​

เฟยหลงชื่อนี้ช่างเหมือนข้าในอดีตมันเป็นความบังเอิญ​หรืออะไรกันแน่

" ตอนนี้ต้องจัดการกับร่างกายของตัวข้าเองก่อน" 

" จากความทรงจำของข้ามีทักษะระดับเซียนที่ดีที่สุดห้าทักษะบ่มเพาะข้าควรเลือกอันไหนดี " 

ตอนที่เฟยหลงกำลังนั่งครุ่นคิดว่าควรฝึกทักษะไหนดีก็ได้นึกถึงความทรงจำตอนเป็นเซียนว่ามีอีกทักษะ

" ใช่แล้วทำไมข้าถึงไม่บ่มเพาะโดยใช้ทักษะนั้นละ "

ในตอนเป็นเซียนเฟยหลงเคยได้ลงไปสำรวจซากโบราณจากยุคบรรพกาล​ซึ่งได้เข้าไปยังห้องหนึ่งตอนแรกเฟยหลงคิดว่าอาจจะมีสมบัติจากยุคบรรพกาลแต่แล้วก็ต้องผิดหวัง

เพราะในห้องแห่งนั้นนอกจากของพวกเสาหินและเพดานที่เป็นหินเช่นกันเฟยหลงได้เจอหนังสือเล่มหนึ่งที่ตั้งอยู่บนแท่นหิน

เมื่อเฟยหลงเดินเข้าไปใกล้ตอนนั้นเองที่หนังสือเล่มนั้นได้พุ่งเข้าไปในดวงวิญญาณ​ของเฟยหลง​ทำให้เขาตกใจและรีบสำรวจว่ามีอาการบาดเจ็​บหรือมีอะไรที่แปลกไปเกิดขึ้นไหม

เมื่อเฟยหลงเห็นว่าทุกอย่างปกติดีจึงถอยหายใจ

และลองตรวจสอบดวงวิญญาณ​ของตนเฟยหลงได้พบว่ามีหนังสือเล่มนั้นปรากฎอยู่ในดวงวิญญาณ​ของเจาเเละไม่ว่าเฟยหลงจะทำอย่างไรมันก็ยังคงอยู่ที่เดิม

นอกจากนั้นเฟยหลงก็ได้รู้สึกว่าทักษะนั้นได้ผสานเข้ากับดวงวิญญาณ​เฟยหลงจึงลองบ่มเพาะตามหนังสือที่หลอมรวมกับดวงวิญญาณ​ดูแต่แล้วก็ต้องพบกับความผิดหวังอีกครั้ง

เพราะการบ่มเพาะทักษะนี้ต้องทำลายพลังฝึกตนทั้งหมดและเริ่มใหม่ตั้งแต่รากฐานของการฝึกตนตั้งแต่เริ่มแต่เขาไม่มีความกล้าพอที่จะทำลายการฝึกตนทั้งหมดเพื่อบ่มเพาะทักษะ​นี้

ดังนั้นในชีวิตนี้ในเมื่อเฟยหลงได้เกิดใหม่นั้นจึงตัดสินใจบ่มเพาะโดยใช้ทักษะ​นี้

" ทักษะที่ข้านำออกมานั้นชื่อของมันคือ " 

" ทักษะบ่มเพาะเทพจักพรรดิ​สงคราม​ " 

เฟยหลงได้ปีนขึ้นไปบนต้นไม้และนั่งลงเพื่อโคจรทักษะบ่มเพาะจักพรรดิ​สงคราม​เมื่อเริ่มโคจรทักษะบ่มเพาะเทพจักพรรดิ​สงครามได้ไม่นานตอนนั้นเองที่เฟยหลงรู้สึกว่าบรรยากาศ​รอบตัวเปลี่ยนแปลงไป

มีภาพการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่มีโลหิตไหลกลายเป็นสายน้ำ​โลหิตพื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยจิตสังหารทุกอย่างโกลาหล​ไปหมดเหมือนว่าโลกใบนี้จะดับสิ้น

เหมือนการต่อสู้ระหว่างทวยเทพ​และปีศาจพวกที่มีพลังระดับเซียนจำนวนมากตนตายลงราวสายฝนที่โปรยลงมา

และมีผู้ที่พลังสูงยิ่งกว่า​เฟยหลงในชีวิตที่​แล้วอีกหลายคนที่กำลังต่อสู้กัน

การต่อสู้ดำเนินเรื่อยไปเหมือนไม่มีสิ้นสุด

เเต่เเล้วตอนนั้นเองที่มีเสาแสงสีดำปะทุขึ้นจากฝั่งปีศาจและพุ่งเข้าโจมตีฝ่ายทวยเทพและทำลายพวกเขาโดยฝั่งเทพไม่อาจต้านทานได้เลย

เมื่อเสาเเสงสีดำปรากฎออกมาได้ไม่นานตอนนั้นก็มีเสาแสงสีทองที่สว่างไสว​ปะทุขึ้นตรงกลางของกองทัพของเหล่าทวยเทพแล้วเข้าปะทะกับอีกฝั่ง

แสงทั้งสองโจมตีเข้าใส่กันและตอนนั้นเองได้มีเสียงที่ให้ความรู้สึกอันบริสุทธิ์​เต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์​มาจากแสงสีทองกล่าวว่า​ 

" ทำไมเจ้าต้องต่อสู้กับพวกข้าด้วยจอมเทพกับจอมปีศาจทั้งสองฝั่งเคยตั้งกฎ​กันแล้วว่าฝ่ายทวยเทพกับฝ่ายปีศาจจะไม่รุกราน​ฝ่ายไหนก่อนทำไมเจ้าถึงทำลายกฎนี้ลงและรุกราน​เหล่าทวยเทพ​" 

แสงสีดำได้หัวเราะ​ด้วยเสียงด้วยเสียงเยือกเย็น

"กฎไร้สาระอะไรนั้นหยุดพวกข้าไม่ได้หรอกข้าจะทำลายโลกใบนี้และสังหารเหล่าทวยเทพเพื่อจะได้ปกครองโลกใบนี้โดยพวกเราเผ่าปีศาจ"

พวกเขาทั้งสองก็ได้ต่อสู้กันต่อไปไม่มีทีท่าจะยอมอ่อนข้อให้อีกฝ่าย

ภาพเหล่านั้นที่เฟยหลงเคยเห็นคือเศษเสี้ยวความทรงจำที่เหลืออยู่ซึ่งอาจจะเป็นภาพความทรงจำของเจ้าของทักษะคนเก่าหรือไม่เฟยหลงไม่ทราบเหมือนกัน

หลังจากเรื่องราวได้ปรากฎขึ้นแล้วหายไปราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

เฟยหลงก็เปิดตาขึ้นเเล้วพบว่าตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ​และเสียงหอบหายใจเพราะความรู้สึกที่เกิดจากภาพเหล่านั้นมันทำให้เฟยหลงกดดันและรู้สึกตัวว่าเฟยหลงนั้นไรพลังที่จะต่อต้าน

เมื่อเฟยหลงสงบสติลงได้ก็เริ่มบ่มเพาะทักษะนั้นโดยที่หนังสือที่หลอมรอมกันดวงวิญญาณ​ของเฟยหลงนั้นก็ได้ปรากฎชัดเจนอย่างยิ่งในห้วงความคิด

เมื่อเฟยหลงลองบ่มเพาะไปก็กล่าวออกมาด้วยความเเปลกใจว่า

" เมื่อข้าลองบ่มเพาะตามหนังสือเล่มนั้นมีทักษะบ่มเพาะทักษะเทพจักรพรรดิ​สงคราม​ถูกสลักเอาไว้ภายในซึ่งสามารถทำให้พลังลมปราณ​ที่มีบริสุทธิ์​ยิ่งกว่าผู้ฝึกตนในระดับเดียวกัน "

" และมีทักษะยุทธ์​สี่สัตว์​เทพ​ซึ่งเป็นทักษะยุทธ์​ที่ปรากฎขึ้นในหนังสือเล่มนั้นพร้อมกับทักษะบ่มเทพจักพรรดิ​สงคราม​ '"