ตอนที่ 11 : เริ่มทำภารกิจปรุงยา

ัเมื่อเฟยหลงได้เดินจนมาถึงหน้ากระดานประกาศ​ภารกิจซึ่งเฟยหลงได้เดินเลือกหาภารกิจที่ติดไว้บนกระดานโดยไม่รีบร้อน

จนกระทั้งได้เดินไปเจอกับภารกิจหนึ่งซึ่งดูจากสภาพของกระดานที่เขียนติดไว้ก็บอกได้เลยว่ามันอยู่มานานมากแล้ว

และตามที่เฟยหลงสังเกตเห็นว่าไม่มีใครมาลองมองหรืออ่านคำร้องของภารกิจในกระดาษแผ่นนี้จึงทำให้เฟยหลงสงสัย

" ถ้ากระดาษแผ่นนี้ถึงยังอยู่ก็แปลว่าไม่มีใครสามารถทำภารกิจที่ได้มอบให้ไว้ได้สำเร็จ "

ซึ่งเมื่อเฟยหลงได้อ่านภารกิจในกระดาษแผ่นนั้นดูซึ่งในนั้นได้เขียนไว้ว่า

" หาคนที่สามารถปรับปรุงเม็ดยาโบราณ​และส่วนค่าตอบแทนคือจำนวนเงินห้าแสนเหรียญ​ทองแล้วยังสามารถเลือกสมุนไพรต่างๆที่มีในสวนของผู้จ้างวานได้หนึ่งชนิด "

เฟยหลงที่ได้เห็นว่าเป็นการปรับปรุงสูตรเม็ดยาเม็ดหนึ่งที่สูตรได้ขาดหายไปซึ่งสูตรเม็ดยาเป็นของที่นักปรุงยาทั้งหลายต่างต้องการมัน

และเก็บรักษาไว้อย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้ใครล่วงรู้ความลับ​หรือสูตรนี้ได้

เมื่อเฟยหลงได้เห็นคำอธิบายภารกิจและการที่มันอยู่ตรงนี้ได้นานมากแล้วพวกนักปรุงยาในศาลาโอสถนี้ไม่มีความสามารถที่จะทำได้สำเร็จ

แต่นี้ไม่เป็นปัญหา​กับเฟยหลงเลยเเม้เเต่นิดเดียวเพราะความทรงจำในตอนเป็นเซียนเฟยหลงได้ศึกษาเม็ดยาต่างๆมากมายจนถึงขนาดที่

เหล่าเซียนทั้งหลายที่เป็นนักปรุงยาซึ่งพวกเขาทุกคนต่างยกย่องสรรเสริญ​ว่าเฟยหลงคือเซียนที่มีพรสวรรค์​ด้านการปรุงยา

และการคิดค้นเม็ดยาใหม่มากมายหลากหลายชนิดที่เฟยหลงเคยสร้างขึ้นมาในอดีตจนถึงท้ายที่สุดของชีวิตเขา

และอย่างที่ได้รู้กันว่าเจาตกตายลงที่หน้าผาบรรพกาล​เมื่อตอนที่กำลังใช้ดาบของเขาเพื่อเปิดประตูสู่อาณาจักรพระเจ้า

ซึ่งความรู้และประสบการณ์​ในชีวิตก่อนของเขาจะมีประโยชน์​มากในการกำเนิดใหม่อีกครั้งนี้

เฟยหลงที่ได้ตัดสินใจรับภารกิจนี้จึงได้เดินไปและดึงมันลงมาท่ามกลาง​สายตาคนมากมายที่เป็นนักปรุงยาได้มองเฟยหลงอย่างหลากหลายอารมณ์​

บางคนตกใจยางคนหัเราะเยาะเย้ย​บางคนแสดง​สีหน้าดูดูถูกดูแคลน

เฟยหลงไม่ได้สนสายตาของเหล่านักปรุงยาพวกนี้ที่คิดว่าตนเองอยู่เหนือกว่าคนธรรมดาเหล่านั้น

และได้ก้าวเดินอย่างสงบไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไปหาพนักงานที่เตรียมรับคำร้องขอรับภารกิจต่างๆของนักปรุงยา

เมื่อเฟยหลงได้เดินมาจนถึวหน้าพนักงานและยื่นกระดาษภารกิจที่เฟยหลงได้หยิบออกมาจากกระดานและวางลงตรงหน้าพนักงาน

เมื่อพนักงานคนนั้นได้เห็นว่ามีคนมารัยภารกิจจึงรับมาอย่างไม่ใส่ใจเหมือนทุกครั้งแต่เมื่อเหลือบมอง​ภารกิจที่ได้รับมาจึงตกใจ

แล้วเงยหน้าขึ้นมามองคนที่กล้าหาญ​รับภารกิจนี้ซึ่งเห็นเพียงเเค่ว่าคนตรงหน้าไม่สูงมากนักและใส่ผ้าคลุมสีดำปกปิดตั้งแต่หัวจรด​เท้า​

เมื่อเฟยหลงเห็นพนักงานไดเแต่มองอยู่จึงเลิกคิ้วและถามว่า

" ข้ารับภารกิจนี้ได้ไม่มีปัญหา​อะไรใช่ไหม​ "

เมื่อเใพนักงานคนนั้นได้ยินเสียงเฟยหลงฟื้นคืนสติจึงก้มหน้าลงดูกระดาษในมือพลางคิดว่าเสียงนี้เป็นเสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งและตอบว่า

" ท่านสามารถทำภารกิจนี้ได้เพราะภารกิจนี้ไม่ได้กำหนดว่าต้องมีคุณสมบัต​ิอะไรเพื่อเติมแต่ข้าขอเตือนท่านไว้ก่อนว่าภารกิจนี้มีมานานแล้วซึ่งยังไม่เคยมีใครสักคนที่ทำสำเร็จเเม้แต่นิดเดียวข้าคิดว่าท่านน่าจะไปลองหาภารกิจอื่นๆบนกระดานดีกว่าอย่าเสียเวลากับภารกิจนี้เลย "

เฟยหลงที่ได้ฟังพนักงานคนนี้อธิบายด้วยความหวัง​ดีจึงตอบกลับไปว่า

" ไม่ต้องห่วงข้าคิดว่าข้าสามารถลองดูก่อนเพื่อที่จะทดสอบความสามารถตนเองและไม่ฝืนถ้าหากทำไม่ได้​ "

เมื่อพนักงานเห็นเฟยหลงไม่ได้ฟังคำเตือนของเขาจึงไม่โน้มน้าว​เฟยหลงต่อแต่อย่างใดและบันทึกภารกิจที่เฟยหลงต้องการทำและส่งใบอนุมัติ​ภารกิจพร้อมบอกเส้นทางสำหรับคนที่เป็นผู้จ้างวานภารกิจนี้ให้เฟยหลง

ซึ่งเมื่อเฟยหลงได้รับใบอนุมัติ​มาแล้วจึงไม่ได้อยู่ในศาลาโอสถต่อและเดินทางไปตามที่ได้รับฟังมาจากพนักงานคนนั้น