ตอนที่ 1.สาวโสภากับคนเถื่อนไร่ส้ม

ตอนที่ 1.สาวโสภากับคนเถื่อนไร่ส้ม

บนเนินดินเตี้ยๆ เหนือดงไม้ ต้นไม้แต่ละต้นถูกปลูกเป็นแนวยาวแบบมีระเบียบ มีรถจี๊ฟกลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่งจอดนิ่งสนิทอยู่โคนต้นไม้ต้นใหญ่ ด้านข้างตัวรถ ชายร่างใหญ่สวมหมวกปีกกว้างกำลังใช้กล้องส่องทางไกล ส่องมองอาณาจักรของตนเอง อาณาจักรที่เขาลงทุนลงแรงมานานกว่าห้าปี สายตามุ่งมั่นทอดมองต้นส้มที่กำลังออกผลผลิต ผลส้มขนาดใหญ่เท่ากำมือออกลูกเต็มต้นเป็นปีแรก ผิวเขียวสดเริ่มมีสีเหลืองอ่อนแซมปละปลาย นั่นเป็นสัญญาณว่าฤดูเก็บเกี่ยวกำลังมาถึงแล้ว อชิระลดกล้องส่องทางไกลลง ปล่อยให้สายผ้าร่มคล้องไว้กับลำคอ ทอดสายตามมองความยิ่งใหญ่ที่สร้างขึ้นจากสองมือด้วยความภาคภูมิใจ ใครจะไปคิดล่ะ? ที่ดินรกร้างมีแต่วัชพืชปกคลุมทุกตารางนิ้ว แถมห่างไกลความเจริญ ที่คนในตระกูล ทิวากร บอกปัด และโยนมาให้เขาในวันนั้น จะถูกพลิกฟื้นเป็นแผ่นดินทอง สร้างมูลค่าได้อย่างมหาศาลได้ในวันนี้

แต่กว่าจะเจริญได้ขนาดนี้ อชิระลงแรงไปกับที่ผืนนี้ไปไม่น้อย ปีแรกทำอะไรได้ไม่มาก นอกจากกำจัดวัชพืชที่ขึ้นหนาทึบมาหลายปี กว่าจะปรับพื้นดินเป็นที่โล่งๆ ได้ เขากับคนงานก็ใช้เวลามากกว่าหนึ่งอาทิตย์ โชคดีที่อชิระมีทุนรอนติดตัวมาบ้าง ถึงเขาจะเป็นน้องคนสุดท้ายที่ยังเด็กไม่รู้ประสีประสา เรื่องมรดกของตระกูลถูกแบ่งสรรปันส่วนโดยพี่คนโต อชิระไม่เคยขัดแย้ง พี่ชายอยากให้อะไร เขาก็เต็มใจรับเมื่อมันเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เหลือไว้ให้ระลึกถึงบิดา….

เมื่อย้อนนึกถึงความหลัง อชิระก็อดไม่ได้ที่จะแค่นยิ้ม ไม่กี่ปีหลังมรดกก้อนใหญ่ถูกแบ่งสันปันส่วน อำนาจพี่ชายคนโตของเขา ก็จบชีวิตลงในบ่อนการพนัน เขาเหลิงในความมั่งมีและเป็นคนเดียวในบรรดาพี่น้องที่ได้รับส่วนแบ่งจากกองมรดกของบิดามากที่สุด! พี่สาวคนกลางคืออรุณวตี นั่นก็ไม่ต่างกับพี่ชายคนโตของเขาสักนิดเดียว อรุณวตีใช้จ่ายมือเติบแบบไม่กลัวว่าทรัพย์สมบัติจะหมดสิ้นลง ไม่กี่ปีต่อมา...สมบัติส่วนมากก็ถูกผลาญไปเกือบหมด...อรุณวตียังไม่ตายเหมือนพี่ชายของเขา…แต่ก็แทบสิ้นเนื้อประดาตัว

เดือดร้อนถึงเขาที่ต้องคอยเจือจานให้ ทั้งที่เป็นลูกคนเดียวในบรรดาพี่น้องที่ได้รับมรดกจากบิดาแค่ที่ดินผืนเดียวเท่านั้น อาจจะเป็นเพราะว่า อชิระมีสายเลือดนักสู้จากมารดาไหลวนอยู่ในร่างกาย…ไม่ต้องแปลกใจหรอก เขาเป็นแค่ลูกที่เกิดจากสาวใช้ในบ้าน แต่บิดาก็ทำการรับรองทางกฏหมาย อชิระเลยมีนามสกุลพ่วงท้ายว่าทิวากรไงล่ะ

เสียงเสียดสีจากคนรอบตัว ในวันที่ส่งบิดาไปสู่ภพภูมิใหม่ ญาติสนิททั้งหลายฝั่งเมียใหญ่ หรืออีกในหนึ่งคือคนฝั่งของมารดาพี่ชายและพี่สาว คนเหล่านั้นรุมกระแหนะกระแหน กลัวว่าสมบัติส่วนใหญ่จะตกเป็นของอชิระมากกว่าทายาทตัวจริง เมื่ออชิระเป็นลูกรัก เขาติดสอยห้อยตามบิดาไปทุกที่ มันเป็นเพราะนายเอก บิดาเขาไม่คิดว่าตนเองจะด่วนจากโลกนี้ไปในเร็ววัน พินัยกรรมที่เป็นสิ่งสำคัญ ท่านจึงไม่ได้เตรียมไว้ อำนาจเลยเป็นคนจัดการแทนในฐานะพี่คนโต

อชิระไม่ได้นึกน้อยใจที่สมบัติมากมายนั่นเขาไม่ได้ครอบครอง เด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีมาหมาดๆ พร้อมที่จะก้าวเดินออกไปจากบ้านเพื่อสร้างตัว เขาดีใจด้วยซ้ำที่ไม่ได้เริ่มจากศูนย์ ยังไงเสียเขาก็ยังมีที่ดินผืนใหญ่เป็นหลักแหล่ง แถมคนงานในทิวากรบางส่วนยังขอติดตามมาด้วย พวกเขาไม่กลัวความลำบาก เมื่อชินชากับความลำบากเสียแล้ว ที่ทนไม่ได้เลยคือการต้องทนรับใช้คนโง่ ที่อวดตัวว่าฉลาดเสียเต็มประดา

และหนึ่งในนั้นที่อชิระยกให้เป็นครู คือลุงเพิ่ม ชายสูงวัยที่เป็นข้ารับใช้บิดาของเขาตั้งแต่รุ่นหนุ่ม เคยทำไร่ทำสวนมาก่อน เขาใช้ประสบการณ์ที่มีสั่งสอนนายน้อย จนสวนส้มขนาดใหญ่ค่อยเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ใครจะไปคิดล่ะพื้นที่แห้งแร้ง ดินแตกระแหงจะสามารถพลิกฟื้นปลูกพืชผักขึ้นมาได้...